Έχετε Λογαριάσει τη Δαπάνη;
«ΤΙ! Αρνείσαι μια τέτοια θαυμάσια προσφορά;» Η προϊσταμένη δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που μόλις είχε ακούσει. Η υφισταμένη της, μια γυναίκα η οποία ήταν σεβαστή για τις ικανότητες και τη θαυμάσια διαγωγή της, είχε μόλις αρνηθεί την προσφορά να σπουδάσει στο εξωτερικό επί δυο χρόνια με έξοδα της εταιρίας. Γιατί το έκανε αυτό;
Το να αποδεχτεί την προσφορά, εξήγησε η γυναίκα, σήμαινε ότι θα αποχωριζόταν το σύζυγο και τα δυο παιδιά της επί δυο χρόνια. Θα της έλειπαν πάρα πολύ. Και το πιο σπουδαίο, θα παραμελούσε επίσης τα θεόδοτα καθήκοντά της ως σύζυγος και μητέρα. Το τίμημα που θα απαιτούνταν από συναισθηματική και πνευματική άποψη θα ήταν πολύ υψηλό. Έτσι, αφού λογάριασε τη δαπάνη, αποφάσισε να απορρίψει την προσφορά.
Τι θα κάνατε αν ήσασταν στη θέση της; Προφανώς, δεν θα συμφωνούσαν όλοι με την απόφαση που πήρε αυτή η Χριστιανή. Μερικοί, όπως οι συνάδελφοί της, μπορεί να αισθάνονταν ότι πέταξε μια χρυσή ευκαιρία που είχε να προωθήσει την καριέρα της. Άλλοι μάλιστα μπορεί να την κατηγορούσαν πως δεν σκέφτηκε το μέλλον της οικογένειάς της, επειδή, σε τελική ανάλυση, δυο χρόνια θα περνούσαν γρήγορα. Παρ’ όλα αυτά, η απόφασή της δεν ήταν αποτέλεσμα παρόρμησης ή συναισθηματισμού. Βασιζόταν σε σωστό τρόπο σκέψης και γεμάτες διορατικότητα αρχές. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος σκέψης και οι αρχές;
Κάτι Περισσότερο από Κοινή Λογική
Ο σοφότερος άνθρωπος που περπάτησε ποτέ στη γη, ο Ιησούς Χριστός, έδωσε την κατευθυντήρια γραμμή σε μια από τις παραβολές του. «Τις εξ υμών, θέλων να οικοδομήση πύργον, δεν κάθηται πρώτον και λογαριάζει την δαπάνην, αν έχη τα αναγκαία δια να τελειώση αυτόν;» ρώτησε ο Ιησούς. «Μήποτε αφού βάλη θεμέλιον και δεν δύναται να τελειώση αυτόν, αρχίσωσι πάντες οι βλέποντες να εμπαίζωσιν αυτόν, λέγοντες· Ότι ούτος ο άνθρωπος ήρχισε να οικοδομή και δεν ηδυνήθη να τελειώση».—Λουκάς 14:28-30.
Ο καθένας θα συμφωνούσε ότι είναι λογικό να λογαριάσει κανείς τη δαπάνη προτού αποφασίσει να κάνει οτιδήποτε σημαντικό. Για παράδειγμα, αν κάποιος ήθελε να αγοράσει ένα σπίτι, θα υπέγραφε βιαστικά κάποιο συμβόλαιο χωρίς να δει καν ποια είναι η τιμή και να βεβαιωθεί ότι έχει την οικονομική δυνατότητα να διεκπεραιώσει τη συναλλαγή; Θα θεωρούνταν πραγματικά ανόητος αν έκανε κάτι τέτοιο. Η κοινή λογική λέει ότι κάποιος πρέπει να λογαριάσει τη δαπάνη προτού ξεκινήσει να κάνει οτιδήποτε.
Ωστόσο, ποιο ήταν πραγματικά το σημείο που ήθελε να τονίσει ο Ιησούς με αυτή την παραβολή; Ακριβώς πριν εισαγάγει την παραβολή, είπε: «Όστις δεν βαστάζει τον σταυρόν αυτού και έρχεται οπίσω μου, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου». (Λουκάς 14:27) Συνεπώς, τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι ο Ιησούς δεν έδινε απλώς μια συμβουλή την οποία υποδείκνυε η κοινή λογική για τα πράγματα που κάνουμε συνήθως κάθε μέρα. Απεναντίας, έλεγε να λογαριάσει κάποιος τη δαπάνη σε σχέση με το να γίνει μαθητής του.
Με την παραβολή του, ο Ιησούς τόνισε ότι το να γίνει κάποιος μαθητής του περιλαμβάνει αλλαγές και θυσίες. Γιατί; Επειδή το παρόν σύστημα πραγμάτων είναι υλιστικό και υποκινείται από ιδιοτέλεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι ενδιαφέρονται κυρίως για την ικανοποίηση των σαρκικών τους επιθυμιών, δίνοντας λίγη ή καθόλου προσοχή στις πνευματικές τους ανάγκες ή στη σχέση τους με τον Θεό. (2 Τιμόθεον 3:1-4) Ωστόσο, αυτή η στάση, ή αλλιώς αυτό το πνεύμα, έρχεται σε άμεση αντίθεση με αυτό που έδειξε ο Ιησούς Χριστός. «Ο Υιός του ανθρώπου», είπε, «δεν ήλθε δια να υπηρετηθή, αλλά δια να υπηρετήση και να δώση την ζωήν αυτού λύτρον αντί πολλών». Έδωσε τη μεγαλύτερη αξία στα πνευματικά πράγματα παρά στα υλικά όταν είπε: «Το πνεύμα είναι εκείνο το οποίον ζωοποιεί, η σαρξ δεν ωφελεί ουδέν».—Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 6:63.
Επομένως, όταν ο Ιησούς συμβούλεψε εκείνους που ήθελαν να γίνουν μαθητές του να λογαριάσουν τη δαπάνη, μιλούσε πρωταρχικά όχι για υλιστικές αξίες αλλά για πνευματικές. Τι είναι πιο σπουδαίο για αυτούς, τα πλεονεκτήματα του υλισμού τα οποία προσφέρει ο κόσμος ή τα πνευματικά οφέλη που προέρχονται από το να είναι κανείς μαθητής; Γι’ αυτό, αφού είπε αυτή την παραβολή και άλλη μία σχετική με αυτήν, κατέληξε στο συμπέρασμα: «Ούτω λοιπόν πας όστις εξ υμών δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού υπάρχοντα, δεν δύναται να ήναι μαθητής μου». (Λουκάς 14:33) Είναι ο υποψήφιος ακόλουθος πρόθυμος και έτοιμος να κάνει μια τέτοια θυσία ή μήπως το τίμημα που απαιτείται είναι πολύ υψηλό;
Μια Ισορροπημένη Άποψη
Μολονότι τα υλικά πράγματα μπορεί να φέρνουν εμφανή οφέλη τα οποία είναι πιο ορατά και άμεσα, τα οφέλη από τις πνευματικές επιδιώξεις είναι πολύ πιο διαρκή και ικανοποιητικά. Ο Ιησούς έκανε τον εξής συλλογισμό: «Μη θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς επί της γης, όπου σκώληξ και σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται διατρυπούσι και κλέπτουσιν. Αλλά θησαυρίζετε εις εαυτούς θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σκώληξ ούτε σκωρία αφανίζει και όπου κλέπται δεν διατρυπούσιν ουδέ κλέπτουσιν». (Ματθαίος 6:19, 20) Στις μέρες μας, ο πληθωρισμός, η πτώση των τιμών στο χρηματιστήριο, η χρεοκοπία τραπεζών, κτλ. έχουν προκαλέσει την καταστροφή πολλών ατόμων τα οποία έθεσαν την εμπιστοσύνη τους αποκλειστικά στα υλικά πλούτη. Ωστόσο, ο απόστολος Παύλος μάς παροτρύνει να μην «ενατενίζομεν εις τα βλεπόμενα, αλλ’ εις τα μη βλεπόμενα· διότι τα βλεπόμενα είναι πρόσκαιρα, τα δε μη βλεπόμενα αιώνια». (2 Κορινθίους 4:18) Πώς, όμως, μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια τέτοια άποψη;
Μπορούμε να το κάνουμε αυτό με το να μιμηθούμε το Υπόδειγμα και Πρότυπό μας, τον Ιησού Χριστό. Όταν ήταν στη γη, δεν υπήρξε ούτε κατά διάνοια ασκητής, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μερικές φορές συμμετείχε σε γαμήλια γεύματα και συμπόσια. Ωστόσο, εκείνος έδωσε σαφώς προτεραιότητα στα πνευματικά πράγματα. Για να επιτελέσει το θέλημα του Πατέρα του, ήταν πρόθυμος να απαρνηθεί ακόμη και πράγματα που θεωρούνται αναγκαία. Κάποτε διακήρυξε: «Αι αλώπεκες έχουσι φωλεάς και τα πετεινά του ουρανού κατοικίας, ο δε Υιός του ανθρώπου δεν έχει πού να κλίνη την κεφαλήν». (Λουκάς 9:58) Θεωρούσε την εκτέλεση του θελήματος του Πατέρα του τόσο ζωτική και απολαυστική ώστε είπε με εγκάρδια ειλικρίνεια: «Το εμόν φαγητόν είναι να πράττω το θέλημα του πέμψαντός με και να τελειώσω το έργον αυτού».—Ιωάννης 4:34.
Ο Ιησούς έκανε φανερή τη σπουδαιότητα που έθετε στις αξίες με τον τρόπο που απέρριψε τους πειρασμούς του Σατανά. Ο Διάβολος προσπάθησε να κάνει τον Ιησού να χρησιμοποιήσει τη θεόδοτη δύναμή Του για να ωφελήσει τον εαυτό Του, να ικανοποιήσει τις φυσικές ανάγκες Του και να αποκτήσει κοσμική φήμη και δημοτικότητα. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά ότι τέτοια αμφισβητήσιμα οφέλη θα μπορούσαν να αποκτηθούν μόνο αντί πολύ υψηλού τιμήματος—την απώλεια της επιδοκιμασίας του Θεού—ένα τίμημα υψηλότερο από ό,τι ήταν πρόθυμος να καταβάλει, επειδή θεωρούσε την καλή σχέση με τον Πατέρα του πολυτιμότερη από καθετί άλλο. Γι’ αυτό, απέρριψε τις προσφορές του Σατανά κατηγορηματικά και χωρίς δισταγμό.—Ματθαίος 4:1-10.
Ως ακόλουθοι του Χριστού, ασφαλώς πρέπει να αποδίδουμε την ίδια σπουδαιότητα στις αξίες όπως ο Κύριός μας. Στο παρόν σύστημα πραγμάτων, το οποίο βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Σατανά, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να φαίνεται ότι υπόσχονται μεγάλα οφέλη, αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να είναι επιζήμια για τη σχέση μας με τον Θεό. Πράγματα όπως η συνεχής επιδίωξη υψηλότερων θέσεων στην κοσμική εργασία, η επιδίωξη ανώτερης μόρφωσης για να ανέλθει κάποιος κοινωνικά, η στενή γνωριμία με κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου που δεν είναι ομόπιστο ή η συμμετοχή σε αμφισβητήσιμα επαγγελματικά σχέδια μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε απώλεια της πίστης και τελικά σε απώλεια της εύνοιας του Ιεχωβά. Πρέπει να λογαριάζουμε προσεκτικά τη δαπάνη όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιους πειρασμούς.
Η Αληθινή Σοφία Είναι Προστασία
Πριν από λίγα χρόνια, ένας νεαρός Χριστιανός σε μια μεγάλη πόλη της Άπω Ανατολής είχε την ευκαιρία να πάει στο εξωτερικό για να συνεχίσει τις σπουδές του. Αν και ήδη είχε λάβει καλή κοσμική μόρφωση και είχε μια καλοαμειβόμενη εργασία, πίστευε ότι αυτό δεν ήταν αρκετό· ήθελε να βελτιώσει τη ζωή του. Μερικοί συγχριστιανοί του προσπάθησαν να τον λογικέψουν σε αρμονία με τα Γραφικά σημεία που μόλις εξετάσαμε, αλλά αυτός ήταν αμετάπειστος και έβαλε σε εφαρμογή το σχέδιό του. Μολονότι αρχικά προσπάθησε να διατηρηθεί στην πίστη, βαθμιαία έχασε την εκτίμησή του για τη Βιβλική αλήθεια και άρχισαν να ριζώνουν μέσα του αμφιβολίες. Σε ένα χρόνο περίπου, έχασε την πίστη του εντελώς και ισχυριζόταν πως είναι αγνωστικιστής. Πράγματι, το ότι απέκτησε μεγαλύτερο πτυχίο μέσω της ανώτερης κοσμικής μόρφωσης του έδωσε, σε κάποιο βαθμό, ικανοποίηση. Αλλά τι βαρύ τίμημα έπρεπε να καταβάλει για την προσωρινή δόξα—το ναυάγιο της πίστης του και τον κίνδυνο να χάσει την αιώνια ζωή!—1 Τιμόθεον 1:19.
Απεναντίας, εκείνοι που αρνούνται να επιτρέψουν σε οτιδήποτε να θέσει σε κίνδυνο τη σχέση τους με τον Θεό έχουν αποκομίσει μεγάλες ευλογίες από τον Ιεχωβά.
Ένα παράδειγμα είναι αυτό ενός νεαρού ο οποίος είχε μια επιχείρηση διακοσμήσεων εσωτερικών χώρων στην ίδια πόλη που αναφέρθηκε παραπάνω. Μόλις λίγους μήνες αφότου είχε αρχίσει να μελετάει την Αγία Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, βρέθηκε αντιμέτωπος με μια δελεαστική προσφορά—να αναλάβει μια εργασία ανακαίνισης αξίας 30.000 δολαρίων (περ. 5,4 εκατ. δρχ.). Ωστόσο, αυτή η εργασία απαιτούσε την παραβίαση των οικοδομικών κανονισμών και διατάξεων προκειμένου να κατασκευαστεί κάποιο παράνομο κτίσμα. Εφόσον είχε μάθει ότι οι Χριστιανοί πρέπει να είναι νομοταγείς, κατανόησε ότι αν δεχόταν την εργασία θα μπορούσε να χάσει την εύνοια του Θεού. (Ρωμαίους 13:1, 2) Αφού στάθμισε το ζήτημα προσεκτικά, αρνήθηκε την εργασία. Το αποτέλεσμα; Αυτή η πράξη πίστης αποδείχτηκε σημείο στροφής στην πνευματική του πρόοδο. Μέσα σε ένα χρόνο, προόδεψε μέχρι το σημείο της αφιέρωσης και του βαφτίσματος. Πούλησε την επιχείρησή του και ανέλαβε μια εργασία που του επέτρεπε να αφιερώνει πολύ περισσότερο χρόνο για πνευματικές επιδιώξεις. Τώρα υπηρετεί τον Ιεχωβά με χαρά και ζήλο.
Και οι δυο αυτοί νεαροί λογάριασαν τη δαπάνη. Τι είναι αυτό που έκανε τις επιλογές τους διαφορετικές; Η θεϊκή σοφία! Γιατί το λέμε αυτό; Σοφία είναι η ικανότητα να χρησιμοποιεί κανείς τη γνώση που έχει με τρόπο που συνήθως φέρνει διαρκή οφέλη, και θεϊκή σοφία σημαίνει να χρησιμοποιεί κανείς τη γνώση σε αρμονία με το σκοπό που έχει ο Θεός για εμάς. Ενώ και οι δυο νεαροί είχαν κάποια Γραφική γνώση, η εφαρμογή αυτής της γνώσης τούς οδήγησε σε διαφορετικά αποτελέσματα. Το βιβλίο των Παροιμιών λέει: «Εάν η σοφία εισέλθη εις την καρδίαν σου και η γνώσις ηδύνη την ψυχήν σου, ορθή βουλή [ικανότητα σκέψης, ΜΝΚ] θέλει σε φυλάττει, σύνεσις [διάκριση, ΜΝΚ] θέλει σε διατηρεί· δια να σε ελευθερόνη από της οδού της πονηράς».—Παροιμίαι 2:10-12.
Ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, είναι η πηγή της αληθινής σοφίας στην οποία μπορείτε πάντοτε να στρέφεστε για καθοδηγία όταν πρέπει να πάρετε σημαντικές αποφάσεις. Αντί να αισθάνεστε οι ίδιοι σοφοί, προσέξτε τη συμβουλή: ‘Έλπιζε [Να εμπιστεύεσαι, ΜΝΚ] επί Ιεχωβά εξ όλης σου της καρδίας και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου· εν πάσαις ταις οδοίς σου αυτόν γνώριζε, και αυτός θέλει διευθύνει τα διαβήματά σου’. (Παροιμίαι 3:5, 6) Πρέπει να είμαστε ταπεινοί και πρόθυμοι να διδαχτούμε, και να αποφεύγουμε το ισχυρογνώμον και ανεξάρτητο πνεύμα του κόσμου, το οποίο είναι τόσο διαδεδομένο σήμερα.
Ναι, δεν μπορούμε να αποφύγουμε να θερίσουμε αυτό που σπείραμε, και το δίκαιο είναι να δεχόμαστε τις συνέπειες των αποφάσεων που παίρνουμε και των επιλογών που κάνουμε. (Γαλάτας 6:7, 8) Έτσι, να λογαριάζετε τη δαπάνη προτού ξεκινήσετε να κάνετε οτιδήποτε. Μην επιτρέψετε σε κανένα φαινομενικό πλεονέκτημα να σας στερήσει την πνευματικότητά σας ή τη σχέση σας με τον Ιεχωβά Θεό. Να προσεύχεστε για σοφία και καλή κρίση προκειμένου να παίρνετε τις σωστές αποφάσεις, επειδή από τις αποφάσεις που παίρνετε τώρα μπορεί να εξαρτηθεί το αν θα ζήσετε ή αν θα πεθάνετε—για πάντα!—Παράβαλε Δευτερονόμιον 30:19, 20.
[Εικόνα στη σελίδα 28]
Θα θέσει πρώτες στη ζωή του τις πνευματικές δραστηριότητες ή μήπως κάποια κοσμική σταδιοδρομία;