Καθαρίζει Ξανά τον Ναό

Ο Ιησούς και οι μαθητές του έμειναν τρεις νύχτες στη Βηθανία αφότου έφτασαν από την Ιεριχώ. Τώρα, νωρίς το πρωί της Δευτέρας 10 Νισάν, κατευθύνονται προς την Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς πεινάει. Όταν βλέπει λοιπόν μια συκιά, πηγαίνει προς το μέρος της. Άραγε έχει σύκα;

Βρισκόμαστε στα τέλη Μαρτίου, αλλά η εποχή των σύκων αρχίζει τον Ιούνιο. Παρ’ όλα αυτά, η συκιά έχει βγάλει φύλλα νωρίτερα από το κανονικό. Γι’ αυτό, ο Ιησούς θεωρεί ότι μπορεί να έχει και πρώιμα σύκα. Δεν βρίσκει όμως τίποτα. Τα φύλλα δίνουν παραπλανητική εικόνα. Τότε ο Ιησούς λέει: «Ποτέ να μην ξαναφάει κανείς καρπό από εσένα». (Μάρκος 11:14) Το δέντρο αρχίζει αμέσως να ξεραίνεται, αλλά το τι σημαίνει αυτό θα γίνει γνωστό το επόμενο πρωί.

Σε λίγο, ο Ιησούς και οι μαθητές του φτάνουν στην Ιερουσαλήμ. Εκείνος πηγαίνει στον ναό, τον οποίο είχε επιθεωρήσει το προηγούμενο απόγευμα. Σήμερα, δεν αρκείται σε μια απλή επιθεώρηση, αλλά αναλαμβάνει δράση όπως είχε κάνει και τρία χρόνια νωρίτερα, το Πάσχα του 30 Κ.Χ. (Ιωάννης 2:14-16) Αυτή τη φορά, ο Ιησούς διώχνει “εκείνους που πουλούν και αγοράζουν”. Επίσης αναποδογυρίζει “τα τραπέζια των αργυραμοιβών και τους πάγκους εκείνων που πουλούν περιστέρια”. (Μάρκος 11:15) Δεν αφήνει να περάσουν μέσα από την αυλή του ναού ούτε και όποιοι θέλουν να κόψουν δρόμο για να μεταφέρουν πράγματα σε άλλο σημείο της πόλης.

Γιατί αναλαμβάνει ο Ιησούς αποφασιστική δράση εναντίον εκείνων που ανταλλάσσουν χρήματα και πουλούν ζώα στον ναό; Ο ίδιος λέει: «Δεν είναι γραμμένο: “Ο οίκος μου θα αποκαλείται οίκος προσευχής για όλα τα έθνη”; Αλλά εσείς τον έχετε κάνει σπηλιά ληστών». (Μάρκος 11:17) Αποκαλεί αυτούς τους ανθρώπους ληστές επειδή ζητούν εξωφρενικά ποσά από εκείνους που πρέπει να αγοράσουν τα απαραίτητα ζώα για τις θυσίες. Ο Ιησούς το θεωρεί αυτό εκβιασμό, ληστεία.

Φυσικά, οι πρωθιερείς, οι γραμματείς και οι προύχοντες ακούν τι έκανε ο Ιησούς και προσπαθούν πάλι να τον θανατώσουν. Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα. Δεν ξέρουν με ποιον τρόπο να το κάνουν αυτό, επειδή ο λαός συρρέει για να τον ακούει.

Παρόντες για το Πάσχα δεν είναι μόνο φυσικοί Ιουδαίοι αλλά και προσήλυτοι, άνθρωποι που έχουν μεταστραφεί στη θρησκεία των Ιουδαίων. Ανάμεσά τους υπάρχουν και Έλληνες που έχουν έρθει για να προσφέρουν λατρεία στη διάρκεια της γιορτής. Αυτοί πλησιάζουν τον Φίλιππο, πιθανώς λόγω του ελληνικού του ονόματος, και ζητούν να δουν τον Ιησού. Ο Φίλιππος, ίσως επειδή δεν είναι βέβαιος για το αν μια τέτοια συνάντηση θα ήταν κατάλληλη, συμβουλεύεται τον Ανδρέα. Οι δυο τους αναφέρουν το ζήτημα στον Ιησού, ο οποίος προφανώς βρίσκεται ακόμη στον ναό.

Ο Ιησούς ξέρει ότι σε λίγες ημέρες πρόκειται να πεθάνει. Άρα δεν είναι τώρα καιρός να ικανοποιεί την περιέργεια του κόσμου ή να προσπαθεί να είναι δημοφιλής. Απαντάει στους δύο αποστόλους με μια παραβολή: «Ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο Γιος του ανθρώπου. Αληθινά, αληθινά σας λέω: Αν ο κόκκος του σιταριού δεν πέσει στο έδαφος και δεν πεθάνει, παραμένει ένας μόνο κόκκος· αλλά αν πεθάνει, τότε κάνει πολύ καρπό».​—Ιωάννης 12:23, 24.

Ένας κόκκος σιταριού μπορεί να φαίνεται κάτι που δεν έχει και μεγάλη αξία. Εντούτοις, αν μπει στο χώμα και «πεθάνει» ως σπόρος, μπορεί να βλαστήσει και αργότερα να γίνει ένα παραγωγικό στάχυ με πολλούς κόκκους. Αντίστοιχα, ο Ιησούς είναι ένας μόνο τέλειος άνθρωπος. Παραμένοντας, όμως, πιστός στον Θεό μέχρι τον θάνατό του, θα αποτελέσει το μέσο με το οποίο θα λάβουν αιώνια ζωή πολλοί που έχουν παρόμοιο πνεύμα αυτοθυσίας. Γι’ αυτό, ο Ιησούς λέει: «Όποιος νιώθει μεγάλη αγάπη για τη ζωή του την καταστρέφει, αλλά όποιος μισεί τη ζωή του σε αυτόν τον κόσμο θα τη διαφυλάξει για αιώνια ζωή».​—Ιωάννης 12:25.

Ο Ιησούς δεν έχει κατά νου μόνο τον εαυτό του, διότι λέει: «Αν κανείς θέλει να με διακονεί, ας με ακολουθεί, και όπου είμαι εγώ, εκεί θα είναι και ο διάκονός μου. Αν κανείς θέλει να με διακονεί, ο Πατέρας θα τον τιμήσει». (Ιωάννης 12:26) Τι ανταμοιβή είναι αυτή! Εκείνοι τους οποίους τιμάει ο Πατέρας θα γίνουν συγκυβερνήτες με τον Χριστό στη Βασιλεία.

Έχοντας υπόψη τα φοβερά παθήματα και τον βασανιστικό θάνατο που τον περιμένει, ο Ιησούς λέει: «Τώρα είμαι ταραγμένος, και τι να πω; Πατέρα, σώσε με από αυτή την ώρα». Αλλά ο Ιησούς δεν θέλει να αποφύγει την εκτέλεση του θελήματος του Θεού. Προσθέτει λοιπόν: «Αλλά γι’ αυτό έχω έρθει σε αυτή την ώρα». (Ιωάννης 12:27) Ο Ιησούς συμφωνεί με όλα όσα συνεπάγεται ο σκοπός του Θεού, μεταξύ αυτών και με τον θυσιαστικό θάνατό του.