Ερωτήσεις από Αναγνώστες
Τρία από τα Ευαγγέλια αναφέρονται στη διαμαρτυρία που έγινε για το ότι ο Ιησούς χρίστηκε με ακριβό λάδι. Διαμαρτυρήθηκαν πολλοί από τους αποστόλους ή κυρίως ο Ιούδας;
Την αφήγηση αυτού του γεγονότος τη βρίσκουμε στα Ευαγγέλια του Ματθαίου, του Μάρκου και του Ιωάννη. Φαίνεται ότι ο Ιούδας πρωτοστάτησε στη διαμαρτυρία, και ότι τουλάχιστον μερικοί από τους άλλους αποστόλους συμφώνησαν κατόπιν μαζί του. Αυτό το περιστατικό δείχνει καθαρά γιατί μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες που έχουμε τέσσερις αφηγήσεις των Ευαγγελίων. Τα όσα έγραψε ο κάθε συγγραφέας ήταν ακριβή, αλλά δεν δίνουν όλοι τις ίδιες λεπτομέρειες. Συγκρίνοντας τις παράλληλες αφηγήσεις, αποκτούμε πληρέστερη, πιο λεπτομερή άποψη για πολλά γεγονότα.
Η αφήγηση των εδαφίων Ματθαίος 26:6-13 αναφέρει την τοποθεσία—το σπίτι του Σίμωνα του λεπρού στη Βηθανία—αλλά δεν κατονομάζει τη γυναίκα που άρχισε να χύνει αρωματικό λάδι στο κεφάλι του Ιησού. Ο Ματθαίος σημειώνει: «Μόλις το είδαν αυτό, οι μαθητές αγανάκτησαν» και διαμαρτυρήθηκαν λέγοντας ότι το λάδι θα μπορούσε να είχε πουληθεί και τα χρήματα να δοθούν στους φτωχούς.
Η αφήγηση του Μάρκου περιλαμβάνει τις περισσότερες από αυτές τις λεπτομέρειες. Ο Μάρκος όμως προσθέτει ότι η γυναίκα άνοιξε το δοχείο σπάζοντάς το. Αυτό περιείχε αρωματικό λάδι το οποίο ήταν «γνήσιο νάρδο», τέτοιο που θα μπορούσε να είχε εισαχθεί από την Ινδία. Όσο για τη διαμαρτυρία, ο Μάρκος αναφέρει ότι «υπήρχαν μερικοί που εξέφραζαν αγανάκτηση», και αυτοί «ήταν πολύ δυσαρεστημένοι μαζί της». (Μάρκος 14:3-9) Επομένως, οι δύο αφηγήσεις δείχνουν ότι δεν ήταν μόνο ένας ο απόστολος που περιλαμβανόταν στη διαμαρτυρία. Αλλά πώς ξεκίνησε αυτή;
Ο Ιωάννης, ένας αυτόπτης μάρτυρας, πρόσθεσε μερικές συναφείς λεπτομέρειες. Κατονομάζει τη γυναίκα—τη Μαρία, την αδελφή της Μάρθας και του Λαζάρου. Ο Ιωάννης έδωσε επίσης την εξής λεπτομέρεια, την οποία μπορούμε να θεωρήσουμε συμπληρωματική, όχι αντιφατική: «Άλειψε τα πόδια του Ιησού και σκούπισε τα πόδια του με τα μαλλιά της». Συνδυάζοντας τις αφηγήσεις, μπορούμε να διακρίνουμε ότι η Μαρία πρέπει να είχε βάλει το λάδι, το οποίο όπως βεβαιώνει ο Ιωάννης ήταν «γνήσιο νάρδο», στο κεφάλι και στα πόδια του Ιησού. Ο Ιωάννης ήταν πολύ κοντά στον Ιησού και είχε την τάση να αγανακτεί για οποιεσδήποτε προσβολές εκτοξεύονταν εναντίον Του. Διαβάζουμε: «Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ένας από τους μαθητές του, ο οποίος επρόκειτο να τον προδώσει, είπε: “Γιατί να μην είχε πουληθεί αυτό το αρωματικό λάδι τριακόσια δηνάρια και να μην είχε δοθεί στους φτωχούς;”»—Ιωάννης 12:2-8.
Ασφαλώς, ο Ιούδας ήταν «ένας από τους μαθητές του», αλλά μπορείτε να διακρίνετε την αγανάκτηση που ένιωθε ο Ιωάννης για το ότι κάποιος ο οποίος βρισκόταν σε αυτή τη θέση σχεδίαζε να προδώσει τον Ιησού. Ο μεταφραστής Δρ Κ. Χάουαρντ Μάθενι παρατήρησε σχετικά με το εδάφιο Ιωάννης 12:4: «Η μετοχή ενεστώτα “μέλλων” [δηλαδή «επρόκειτο να»] και το απαρέμφατο ενεστώτα “παραδιδόναι” [δηλαδή «επρόκειτο να τον προδώσει»] εκφράζουν και τα δύο διαδοχική ή συνεχιζόμενη ενέργεια. Αυτό δείχνει ότι η προδοσία του Ιησού από τον Ιούδα δεν ήταν μια στιγμιαία ενέργεια που έγινε με την παρόρμηση της στιγμής, διότι την είχε σκεφτεί και την είχε σχεδιάσει σε διάστημα πολλών ημερών». Ο Ιωάννης πρόσφερε περαιτέρω ενόραση με την πληροφορία ότι ο Ιούδας διαμαρτυρήθηκε, «όχι επειδή ενδιαφερόταν για τους φτωχούς, αλλά επειδή ήταν κλέφτης και είχε το κουτί με τα χρήματα και έπαιρνε τα χρήματα που έβαζαν σε αυτό».
Φαίνεται λοιπόν λογικό ότι ο κλέφτης Ιούδας άρχισε τη διαμαρτυρία επειδή θα είχε περισσότερα να κλέψει αν το ακριβό λάδι πουλιόταν και τα χρήματα έμπαιναν σε εκείνο το κουτί που είχε. Όταν ο Ιούδας ξεκίνησε αυτή τη διαμαρτυρία, μερικοί άλλοι απόστολοι μπορεί να έδειξαν με τα παράπονά τους ότι συμφωνούσαν με αυτόν τον ισχυρισμό, ο οποίος τους φαινόταν βάσιμος. Αλλά ο Ιούδας ήταν ο κύριος υποκινητής της διαμαρτυρίας.