Η Άποψη του Χριστιανού για τις Υπερέχουσες Εξουσίες

‘Κάθε ψυχή ας υποτάσσεται στις υπερέχουσες εξουσίες, επειδή δεν υπάρχει εξουσία παρά από τον Θεό· οι υπάρχουσες εξουσίες βρίσκονται τοποθετημένες στις σχετικές τους θέσεις από τον Θεό’.—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 13:1, ΜΝΚ.

 1, 2. (α) Γιατί ήταν ο Παύλος φυλακισμένος στη Ρώμη; (β) Ποια ερωτήματα προκύπτουν από την προσφυγή που έκανε ο Παύλος στον Καίσαρα;

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Παύλος έγραψε τα παραπάνω λόγια στους Ρωμαίους περίπου το 56 Κ.Χ. Μερικά χρόνια αργότερα, βρέθηκε φυλακισμένος στη Ρώμη. Γιατί; Του είχε επιτεθεί ένας όχλος στην Ιερουσαλήμ και γλίτωσε με τη βοήθεια Ρωμαίων στρατιωτών. Όταν τον πήγαν στην Καισάρεια, αντιμετώπισε ψεύτικες κατηγορίες, αλλά μπόρεσε με επιδεξιότητα να υπερασπίσει τον εαυτό του μπροστά στον Φήλικα, το Ρωμαίο κυβερνήτη. Ο Φήλιξ, ελπίζοντας ότι θα δωροδοκηθεί, έκλεισε τον Παύλο στη φυλακή για δυο χρόνια. Τελικά, ο Παύλος απαίτησε από τον επόμενο κυβερνήτη, τον Φήστο, να παραπεμφθεί η υπόθεσή του στον Καίσαρα.—Πράξεις 21:27-32· 24:1–25:12.

² Αυτό ήταν δικαίωμά του ως Ρωμαίου πολίτη. Ήταν, όμως, συνεπές από μέρους του Παύλου να προσφύγει σ’ αυτή την αυτοκρατορική εξουσία αφού ο Ιησούς είχε αναφέρει ότι ο Σατανάς είναι ο πραγματικός ‘άρχοντας του κόσμου’ και ο ίδιος ο Παύλος είχε αποκαλέσει τον Σατανά ‘θεό του κόσμου τούτου’; (Ιωάννης 14:30· 2 Κορινθίους 4:4) Ή μήπως κατείχε η ρωμαϊκή εξουσία κάποια ‘σχετική θέση’, η οποία θα το καθιστούσε κατάλληλο για τον Παύλο να αποβλέπει σ’ αυτή την εξουσία για την προστασία των δικαιωμάτων του; Στην πραγματικότητα, μήπως τα λόγια που είχαν πει πρωτύτερα οι απόστολοι, ‘Πρέπει να υπακούμε στον Θεό ως άρχοντα, παρά στους ανθρώπους’, επιτρέπουν στους Χριστιανούς να υπακούν στους ανθρώπινους άρχοντες οποτεδήποτε δεν περιλαμβάνεται ανυπακοή προς τον Θεό;—Πράξεις 5:29, ΜΝΚ.

 3. Ποια ώριμη άποψη αποκαλύπτει ο Παύλος, και πώς περιλαμβάνεται η συνείδηση;

³ Ο Παύλος μάς βοηθάει να απαντήσουμε σ’ αυτές τις ερωτήσεις με την προς Ρωμαίους επιστολή του, στην οποία αποκαλύπτει ποια είναι η ώριμη άποψη σχετικά με την ανθρώπινη διακυβέρνηση. Στα εδάφια Ρωμαίους 13:1-7, ο Παύλος διασαφηνίζει το ρόλο που πρέπει να παίζει η συνείδηση του Χριστιανού στην εξισορρόπηση της πλήρους υπακοής προς την Ύψιστη Εξουσία, τον Ιεχωβά Θεό, με τη σχετική υπακοή προς ‘τις υπερέχουσες εξουσίες’.

Ποιες Είναι οι Υπερέχουσες Εξουσίες

 4. Ποια τροποποίηση στην άποψη που διακρατούσαμε έγινε το 1962, και ποια ερωτήματα ήγειρε αυτή η αλλαγή;

⁴ Για μερικά χρόνια, ως το 1962, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πίστευαν ότι οι υπερέχουσες εξουσίες ήταν ο Ιεχωβά Θεός και ο Χριστός Ιησούς. Ωστόσο, το φως αυξήθηκε σε αρμονία με το εδάφιο Παροιμίαι 4:18, και αυτή η άποψη τροποποιήθηκε, πράγμα που μπορεί να εγείρει ερωτήματα στο μυαλό μερικών. Έχουμε δίκιο να λέμε τώρα ότι αυτές οι εξουσίες είναι οι βασιλιάδες, οι πρόεδροι, οι πρωθυπουργοί, οι δήμαρχοι, οι δικαστικοί και άλλα άτομα που κατέχουν κοσμική, πολιτική εξουσία στον κόσμο και ότι οφείλουμε να υποτασσόμαστε σ’ αυτούς με σχετικό τρόπο;

 5. Πώς μας βοηθούν τα συμφραζόμενα του εδαφίου Ρωμαίους 13:1 να προσδιορίσουμε ποιες είναι οι υπερέχουσες εξουσίες, και πώς υποστηρίζουν αυτόν τον προσδιορισμό διάφορες μεταφράσεις της Αγίας Γραφής;

⁵ Ο Ειρηναίος, ένας συγγραφέας του δεύτερου αιώνα Κ.Χ., είπε ότι, σύμφωνα με την άποψη που διακρατούσαν μερικοί στις μέρες του, στο εδάφιο Ρωμαίους 13:1 ο Παύλος μιλούσε «σε σχέση με αγγελικές δυνάμεις [ή] αόρατους άρχοντες». Ωστόσο, ο ίδιος ο Ειρηναίος πίστευε ότι οι υπερέχουσες εξουσίες ήταν «στην πραγματικότητα ανθρώπινες εξουσίες». Τα συμφραζόμενα των λόγων του Παύλου δείχνουν ότι ο Ειρηναίος είχε δίκιο. Στα τελευταία εδάφια του 12ου κεφαλαίου της προς Ρωμαίους επιστολής, ο Παύλος εξηγεί με ποιον τρόπο θα πρέπει να συμπεριφέρονται οι Χριστιανοί ενώπιον «πάντων ανθρώπων», δείχνοντας αγάπη και ενδιαφέρον ακόμη και σε ‘εχθρούς’ τους. (Ρωμαίους 12:17-21) Είναι φανερό ότι η έκφραση «πάντων ανθρώπων» εφαρμόζεται στους ανθρώπους έξω από τη Χριστιανική εκκλησία. Επομένως, ‘οι υπερέχουσες εξουσίες’, τις οποίες εξετάζει στη συνέχεια ο Παύλος, πρέπει επίσης να είναι εξουσίες έξω από τη Χριστιανική εκκλησία. Σε αρμονία μ’ αυτό, προσέξτε πώς αποδίδουν διάφορες μεταφράσεις το πρώτο μέρος του εδαφίου Ρωμαίους 13:1: «Ο καθένας πρέπει να υπακούει στις κρατικές εξουσίες» (Σημερινή Αγγλική Μετάφραση [Today’s English Version])· «ο καθένας πρέπει να υποτάσσεται στις κυβερνητικές εξουσίες» (Νέα Διεθνής Μετάφραση [New International Version])· «ο καθένας οφείλει να υπακούει στις πολιτικές εξουσίες».—Καινή Διαθήκη στη Σύγχρονη Αγγλική (New Testament in Modern English) του Φίλιπς.

 6. Πώς δείχνουν τα λόγια του Παύλου σχετικά με την καταβολή φόρων και δασμών ότι οι υπερέχουσες εξουσίες πρέπει να είναι οι κοσμικές εξουσίες;

⁶ Στη συνέχεια ο Παύλος λέει ότι αυτές οι εξουσίες ζητούν φόρους και ‘δασμούς’. (Ρωμαίους 13:6, 7) Η Χριστιανική εκκλησία δεν ζητάει ούτε φόρους ούτε δασμούς· ούτε ο Ιεχωβά ζητάει αυτά τα πράγματα ούτε ο Ιησούς ούτε κάποιος άλλος από τους «αόρατους άρχοντες». (2 Κορινθίους 9:7) Φόροι πληρώνονται μόνο στις κοσμικές εξουσίες. Σε συμφωνία μ’ αυτό, οι λέξεις ‘φόρος’ και ‘δασμός [τέλος, Κείμενο]’ που χρησιμοποιεί ο Παύλος στο εδάφιο Ρωμαίους 13:7 αναφέρονται συγκεκριμένα σε χρήματα που καταβάλλονται στο Κράτος.a

 7, 8. (α) Πώς εναρμονίζονται διάφορα εδάφια με την άποψη ότι οι Χριστιανοί θα πρέπει να υποτάσσονται στις πολιτικές εξουσίες αυτού του κόσμου; (β) Πότε μόνο δεν συμμορφώνονται οι Χριστιανοί με τις διαταγές της ‘εξουσίας’;

⁷ Επιπλέον, η προτροπή του Παύλου να υποτασσόμαστε στις υπερέχουσες εξουσίες είναι σε αρμονία με την εντολή που έδωσε ο Ιησούς να αποδίδουμε «τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα», και εδώ ο ‘Καίσαρας’ αντιπροσωπεύει την κοσμική εξουσία. (Ματθαίος 22:21) Συμφωνεί επίσης με τα μετέπειτα λόγια του Παύλου προς τον Τίτο: «Υπενθύμιζε αυτούς να υποτάσσωνται εις τας αρχάς και εξουσίας, να πειθαρχώσι, να ήναι έτοιμοι εις παν έργον αγαθόν». (Τίτον 3:1) Γι’ αυτόν το λόγο, όταν οι Χριστιανοί διατάζονται από διάφορες κυβερνήσεις να συμμετάσχουν σε κοινοτικά έργα, αυτοί πολύ σωστά υπακούν με την προϋπόθεση ότι αυτά τα έργα δεν αποτελούν συμβιβαστική αντικατάσταση κάποιας αντιγραφικής υπηρεσίας και δεν παραβιάζουν με κάποιον άλλον τρόπο Γραφικές αρχές, όπως αυτή που βρίσκεται στο εδάφιο Ησαΐας 2:4.

⁸ Ο Πέτρος επιβεβαίωσε επίσης το ότι θα πρέπει να υποτασσόμαστε στις κοσμικές εξουσίες του κόσμου αυτού όταν είπε: «Υποτάχθητε λοιπόν εις πάσαν ανθρωπίνην διάταξιν δια τον Κύριον· είτε εις βασιλέα, ως υπερέχοντα, είτε εις ηγεμόνας, ως δι’ αυτού πεμπομένους εις εκδίκησιν μεν κακοποιών, έπαινον δε αγαθοποιών». (1 Πέτρου 2:13, 14) Σε αρμονία μ’ αυτό, οι Χριστιανοί θα πρέπει να δίνουν επίσης προσοχή στην παρότρυνση που έδωσε ο Παύλος στον Τιμόθεο: «Παρακαλώ λοιπόν πρώτον πάντων να κάμνητε δεήσεις, προσευχάς, παρακλήσεις, ευχαριστίας υπέρ πάντων ανθρώπων, υπέρ βασιλέων και πάντων των όντων εν αξιώμασι [εν υπεροχή, Κείμενο], δια να διάγωμεν βίον ατάραχον και ησύχιον».b—1 Τιμόθεον 2:1, 2.

 9. Γιατί δεν μειώνεται η δόξα που αποδίδουμε στον Ιεχωβά όταν αναφερόμαστε στις ανθρώπινες εξουσίες ως ‘υπερέχουσες’;

⁹ Όταν αποκαλούμε ‘υπερέχουσες’ τις κοσμικές εξουσίες, μήπως μειώνουμε κάπως τη δόξα που ανήκει στον Ιεχωβά; Όχι, επειδή η υπεροχή του Ιεχωβά είναι ασύγκριτη. Αυτός είναι ‘ο Υπέρτατος Κυρίαρχος’, ‘ο Ύψιστος’. (Ψαλμός 73:28, ΜΝΚ· Δανιήλ 7:18, 22, 25, 27· Αποκάλυψις 4:11· 6:10) Η κατάλληλη υποταγή που δείχνουμε στις ανθρώπινες εξουσίες δεν μειώνει με κανέναν τρόπο τη λατρεία που αποδίδουμε στην Ύψιστη Εξουσία, τον Υπέρτατο Κυρίαρχο Ιεχωβά. Σε ποιο βαθμό, λοιπόν, είναι υπερέχουσες αυτές οι εξουσίες; Είναι υπερέχουσες απλώς σε σχέση με άλλους ανθρώπους και στο δικό τους τομέα δραστηριότητας. Αυτές έχουν την ευθύνη να κυβερνούν και να προστατεύουν τις κοινότητες των ανθρώπων, και για να το κάνουν αυτό καθορίζουν διατάξεις που ρυθμίζουν τις δημόσιες υποθέσεις.

‘Βρίσκονται Τοποθετημένες στις Σχετικές τους Θέσεις από τον Θεό’

10. (α) Τι αποδεικνύει σχετικά με την εξουσία του ίδιου του Ιεχωβά η δήλωση του Παύλου σχετικά με το ότι οι υπερέχουσες εξουσίες ‘τοποθετούνται’; (β) Τι έχει επιτρέψει ο Ιεχωβά όσον αφορά την ‘τοποθέτηση’ ορισμένων αρχόντων, και πώς δοκιμάζονται μ’ αυτόν τον τρόπο οι δούλοι του;

¹⁰ Η υπεροχή του Ιεχωβά Θεού σε σχέση με τις κοσμικές εξουσίες φαίνεται από το γεγονός ότι αυτές οι εξουσίες ‘βρίσκονται τοποθετημένες στις σχετικές τους θέσεις από τον Θεό’. Ωστόσο, αυτή η δήλωση εγείρει ένα ερώτημα. Μερικά χρόνια αφότου ο Παύλος έγραψε αυτά τα λόγια, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Νέρων εξαπέλυσε μια εκστρατεία βίαιου διωγμού κατά των Χριστιανών. Μήπως τοποθέτησε ο ίδιος ο Θεός τον Νέρωνα στη θέση που κατείχε; Ούτε κατά διάνοια! Το ότι ο Θεός επιλέγει τον κάθε άρχοντα και τον τοποθετεί στη θέση του ‘ελέω Θεού’ δεν αληθεύει. Αντίθετα, ο Σατανάς είναι εκείνος που κάνει μερικές φορές τις ανάλογες κινήσεις για να γίνουν ορισμένοι αδίστακτοι άνθρωποι άρχοντες, και ο Ιεχωβά το επιτρέπει αυτό, καθώς και τις δοκιμασίες που επιφέρουν τέτοιοι άρχοντες στους δούλους Του που διακρατούν ακεραιότητα.—Παράβαλε Ιώβ 2:2-10.

11, 12. Σε ποιες περιπτώσεις που έχουν καταγραφτεί έκανε προσωπικά ο Ιεχωβά τις ανάλογες κινήσεις ώστε να τοποθετηθούν ή να φύγουν από τη θέση τους ορισμένες κοσμικές εξουσίες;

¹¹ Ωστόσο, ο Ιεχωβά έχει παρέμβει προσωπικά στην περίπτωση ορισμένων αρχόντων ή κυβερνήσεων προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο υψηλός σκοπός του. Για παράδειγμα, στις μέρες του Αβραάμ επιτράπηκε στους Χαναναίους να παραμείνουν στη γη Χαναάν. Αργότερα, όμως, ο Ιεχωβά τούς ξερίζωσε από τη γη την οποία και έδωσε στο σπέρμα του Αβραάμ. Στη διάρκεια της παραμονής των Ισραηλιτών στην έρημο, ο Ιεχωβά δεν τους επέτρεψε να καταπατήσουν τον Αμμών, τον Μωάβ και το Όρος Σηείρ. Αλλά τους επέτρεψε να καταστρέψουν τα βασίλεια του Σηών και του Ωγ.—Γένεσις 15:18-21· 24:37· Έξοδος 34:11· Δευτερονόμιον 2:4, 5, 9, 19, 24· 3:1, 2.

¹² Αφότου εγκαταστάθηκε ο Ισραήλ στη Χαναάν, ο Ιεχωβά συνέχισε να δείχνει άμεσο ενδιαφέρον για τις εξουσίες που επηρέαζαν το λαό του. Κατά καιρούς, όταν αμάρτανε ο Ισραήλ, ο Ιεχωβά επέτρεπε να περιέλθουν κάτω από ειδωλολατρική εξουσία. Όταν μετανοούσαν, αφαιρούσε αυτή την εξουσία από τη γη. (Κριταί 2:11-23) Στο τέλος, επέτρεψε να περιέλθει ο Ιούδας, μαζί με πολλά άλλα έθνη, κάτω από την κυριαρχία της Βαβυλώνας. (Ησαΐας 14:28–19:17· 23:1-12· 39:5-7) Μετά την εξορία του Ισραήλ στη Βαβυλώνα, ο Ιεχωβά προείπε την άνοδο και την πτώση παγκόσμιων δυνάμεων που θα επηρέαζαν το λαό του από τον καιρό της Βαβυλώνας μέχρι και τις μέρες μας.—Δανιήλ, κεφάλαια 2, 7, 8 και 11.

13. (α) Σύμφωνα με το άσμα του Μωυσή, γιατί καθόρισε ο Ιεχωβά τα όρια των λαών; (β) Γιατί επανέφερε ο Θεός αργότερα τον Ισραήλ στη γη του;

¹³ Σχετικά με τον Ιεχωβά, ο Μωυσής έψαλε: ‘Ότε διεμέριζεν ο Ύψιστος τα έθνη, ότε διέσπειρε τους υιούς του Αδάμ, έστησε [καθόρισε, ΜΝΚ] τα όρια των λαών κατά τον αριθμόν των υιών Ισραήλ. Διότι η μερίς του Ιεχωβά είναι ο λαός αυτού, ο Ιακώβ είναι το μέρος της κληρονομίας αυτού’. (Δευτερονόμιον 32:8, 9· παράβαλε Πράξεις 17:26.) Ναι, προκειμένου να εκτελέσει τους σκοπούς του, ο Θεός καθόρισε τότε ποιες εξουσίες θα παρέμεναν και ποιες θα καταστρέφονταν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, προσδιόρισε για τους απογόνους του Αβραάμ το μέρος της γης που θα ήταν κληρονομιά τους και αργότερα τους επανέφερε σ’ αυτή τη γη, για να μπορέσει στη συνέχεια να εμφανιστεί εκεί το υποσχεμένο Σπέρμα, όπως είχε προφητευτεί.—Δανιήλ 9:25, 26· Μιχαίας 5:2.

14. Ως επί το πλείστον, με ποια έννοια τοποθετεί ο Ιεχωβά τις ανθρώπινες εξουσίες στις σχετικές τους θέσεις;

¹⁴ Ωστόσο, στις περισσότερες περιπτώσεις, ο Ιεχωβά τοποθετεί τους άρχοντες στις σχετικές τους θέσεις με την έννοια ότι επιτρέπει στους ανθρώπους να λάβουν θέσεις εξουσίας ο ένας σε σχέση με τον άλλον, όμως αυτές οι θέσεις είναι πάντα κατώτερες από τη δική του. Έτσι, όταν ο Ιησούς στάθηκε μπροστά στον Πόντιο Πιλάτο, είπε σ’ εκείνον τον άρχοντα: «Δεν [θα] είχες ουδεμίαν εξουσίαν κατ’ εμού, εάν δεν σοι ήτο δεδομένον άνωθεν». (Ιωάννης 19:11) Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός προσωπικά τοποθέτησε τον Πιλάτο στη θέση που κατείχε, αλλά σήμαινε ότι την εξουσία που είχε ο Πιλάτος όσον αφορά τη ζωή ή το θάνατο του Ιησού, την είχε μόνο με την άδεια του Θεού.

«Ο Θεός του Κόσμου Τούτου»

15. Με ποιον τρόπο κατέχει ο Σατανάς εξουσία σ’ αυτόν τον κόσμο;

¹⁵ Όμως, τι μπορούμε να πούμε για τη δήλωση της Αγίας Γραφής ότι ο Σατανάς είναι ο θεός, δηλαδή ο άρχοντας, αυτού του κόσμου; (Ιωάννης 12:31· 2 Κορινθίους 4:4) Τι μπορούμε άραγε να πούμε για τον κομπασμό του Σατανά προς τον Ιησού όταν έδειξε στον Ιησού όλα τα βασίλεια του κόσμου και είπε: ‘Άπασα η εξουσία αύτη . . . εις εμέ είναι παραδεδομένη, και εις όντινα θέλω δίδω αυτήν’. (Λουκάς 4:6) Ο Ιησούς δεν αντέκρουσε τον κομπασμό του Σατανά. Και τα λόγια του Σατανά εναρμονίζονται μ’ αυτά που ο Παύλος έγραψε αργότερα προς τους Εφεσίους: «Δεν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα και σάρκα, αλλ’ εναντίον εις τας αρχάς, εναντίον εις τας εξουσίας, εναντίον εις τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου, εναντίον εις τα πνεύματα της πονηρίας εν τοις επουρανίοις». (Εφεσίους 6:12) Επιπλέον, το βιβλίο της Αποκάλυψης απεικονίζει τον Σατανά ως ένα μεγάλο δράκοντα που δίνει σ’ ένα θηριώδες σύμβολο του πολιτικού συστήματος του κόσμου «την δύναμιν αυτού και τον θρόνον αυτού και εξουσίαν μεγάλην».—Αποκάλυψις 13:2.

16. (α) Πώς μπορούμε να δούμε ότι η εξουσία του Σατανά είναι περιορισμένη; (β) Γιατί ο Ιεχωβά επιτρέπει στον Σατανά να έχει εξουσία στο ανθρώπινο γένος;

¹⁶ Προσέξτε, όμως, ότι η δήλωση που έκανε ο Σατανάς στον Ιησού, ‘Άπασα η εξουσία αύτη . . . εις εμέ είναι παραδεδομένη’, δείχνει πως κι αυτός δεν ασκεί εξουσία παρά μόνο με την άδεια κάποιου. Γιατί δίνει αυτή την άδεια ο Θεός; Η σταδιοδρομία του Σατανά ως άρχοντα του κόσμου άρχισε την εποχή της Εδέμ όταν αυτός κατηγόρησε δημόσια τον Θεό, λέγοντας ότι είναι ψεύτης και ότι ασκεί άδικα την κυριαρχία Του. (Γένεσις 3:1-6) Ο Αδάμ και η Εύα ακολούθησαν τον Σατανά και έδειξαν ανυπακοή στον Ιεχωβά Θεό. Σ’ εκείνο το σημείο, ο Ιεχωβά θα μπορούσε, δείχνοντας τέλεια δικαιοσύνη, να είχε εκτελέσει τον Σατανά και τους δυο νέους ακολούθους του. (Γένεσις 2:16, 17) Όμως, τα λόγια του Σατανά ήταν στην πραγματικότητα προσωπική πρόκληση κατά του Ιεχωβά. Γι’ αυτό, ο Θεός, με τη σοφία που τον διακρίνει, επέτρεψε στον Σατανά να ζήσει για λίγο και επιτράπηκε στον Αδάμ και στην Εύα να κάνουν παιδιά πριν πεθάνουν. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ο Θεός παρείχε και το χρόνο και την ευκαιρία για να αποδειχτεί ότι ήταν ψεύτικη η πρόκληση του Σατανά.—Γένεσις 3:15-19.

17, 18. (α) Γιατί μπορούμε να πούμε ότι ο Σατανάς είναι ο θεός αυτού του κόσμου; (β) Με ποιον τρόπο δεν υπάρχει ‘εξουσία’ σ’ αυτόν τον κόσμο ‘παρά από τον Θεό’;

¹⁷ Τα γεγονότα από τον καιρό της Εδέμ έχουν δείξει ότι οι κατηγορίες του Σατανά ήταν ψεύτικες πέρα για πέρα. Οι απόγονοι του Αδάμ δεν βρήκαν ευτυχία ούτε κάτω από τη διακυβέρνηση του Σατανά ούτε κάτω από τη διακυβέρνηση των ανθρώπων. (Εκκλησιαστής 8:9) Από την άλλη πλευρά, η πολιτεία του Θεού με το λαό του έχει αποδείξει την ανωτερότητα της θεϊκής διακυβέρνησης. (Ησαΐας 33:22) Αλλά επειδή οι περισσότεροι απόγονοι του Αδάμ δεν δέχονται την κυριαρχία του Ιεχωβά, εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους υπηρετούν τον Σατανά ως θεό τους.—Ψαλμός 14:1· 1 Ιωάννου 5:19.

¹⁸ Σύντομα, τα ζητήματα που εγέρθηκαν στην Εδέμ θα επιλυθούν. Η Βασιλεία του Θεού θα αναλάβει πλήρως τη διαχείριση των ανθρώπινων υποθέσεων και ο Σατανάς θα ριχτεί στην άβυσσο. (Ησαΐας 11:1-5· Αποκάλυψις 20:1-6) Στο μεταξύ, όμως, απαιτήθηκε κάποιου είδους διευθέτηση ή διάρθρωση πραγμάτων για να είναι δυνατή μια εύτακτη ζωή. Ο Ιεχωβά «δεν είναι [Θεός] ακαταστασίας, αλλ’ ειρήνης». (1 Κορινθίους 14:33) Γι’ αυτό, επέτρεψε να υπάρξει διάρθρωση εξουσίας στις κοινότητες που αναπτύχθηκαν έξω από την Εδέμ και επέτρεψε στους ανθρώπους να ασκήσουν εξουσία μέσα σ’ αυτή τη διευθέτηση. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ‘δεν υπάρχει εξουσία παρά από τον Θεό’.

Εξουσίες που Εκδηλώνουν Δίκαιη Διάθεση

19. Βρίσκεται ο κάθε ανθρώπινος άρχοντας κάτω από τον άμεσο έλεγχο του Σατανά;

¹⁹ Ο Σατανάς έχει από τον καιρό της Εδέμ κι έπειτα μεγάλη ελευθερία ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος και έχει χρησιμοποιήσει αυτή την ελευθερία για να κατευθύνει τα γεγονότα στη γη, σε αρμονία με τον κομπασμό που εξέφρασε στον Ιησού. (Ιώβ 1:7· Ματθαίος 4:1-10) Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε άρχοντας αυτού του κόσμου υποτάσσεται άμεσα στον έλεγχο του Σατανά. Μερικοί—όπως ο Νέρων στον πρώτο αιώνα και ο Αδόλφος Χίτλερ στο δικό μας αιώνα—έχουν εκδηλώσει ένα αληθινά σατανικό πνεύμα. Άλλοι όμως όχι. Ο Σέργιος Παύλος, ο ανθύπατος της Κύπρου, ήταν ένας ‘συνετός άντρας’ που «εζήτησε να ακούση τον λόγον του Θεού». (Πράξεις 13:7) Ο Γαλλίων, ο ανθύπατος της Αχαΐας, δεν επέτρεψε να τον πείσουν οι Ιουδαίοι κατήγοροι του Παύλου. (Πράξεις 18:12-17) Πολλοί άλλοι άρχοντες έχουν με έντιμο τρόπο ασκήσει την εξουσία τους ευσυνείδητα.—Παράβαλε Ρωμαίους 2:15.

20, 21. Ποια γεγονότα του 20ού αιώνα αποδεικνύουν ότι οι ανθρώπινοι άρχοντες δεν κάνουν πάντα το θέλημα του Σατανά;

²⁰ Το βιβλίο της Αποκάλυψης προείπε ότι στη διάρκεια της ‘ημέρας του Κυρίου’, η οποία άρχισε το 1914, ο Ιεχωβά επρόκειτο να κατευθύνει ακόμη και ανθρώπινες εξουσίες για να ανατρέψει τους σκοπούς του Σατανά. Η Αποκάλυψη περιγράφει ένα κύμα διωγμού που εξαπολύει ο Σατανάς κατά των χρισμένων Χριστιανών, το οποίο θα το κατάπινε «η γη». (Αποκάλυψις 1:10, ΜΝΚ· 12:16) Στοιχεία που περιελαμβάνονταν ‘στη γη’, δηλαδή στην ανθρώπινη κοινωνία που υπάρχει τώρα στη γη, θα προστάτευαν το λαό του Ιεχωβά από το διωγμό του Σατανά.

²¹ Έχει συμβεί αυτό στην πραγματικότητα; Ναι. Για παράδειγμα, στις δεκαετίες του 1930 και του 1940, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στις Ηνωμένες Πολιτείες περιήλθαν κάτω από μεγάλη πίεση καθώς υπέφεραν οχλοκρατικές επιθέσεις και συχνές άδικες συλλήψεις. Έλαβαν βοήθεια όταν το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. εξέδωσε αρκετές αποφάσεις οι οποίες αναγνώριζαν τη νομιμότητα του έργου τους. Και σε άλλους τόπους, επίσης, οι εξουσίες έχουν βοηθήσει το λαό του Θεού. Στην Ιρλανδία, πριν από 40 χρόνια περίπου, ένας όχλος Ρωμαιοκαθολικών επιτέθηκε εναντίον δυο Μαρτύρων στην πόλη Κορκ. Κάποιος αστυφύλακας της περιοχής προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει τους Μάρτυρες, και εκείνοι που τους επιτέθηκαν τιμωρήθηκαν από το δικαστήριο. Μόλις τον περασμένο χρόνο, στα νησιά Φίτζι, σ’ ένα συνέδριο μεγάλων αρχηγών έγινε πρόταση να απαγορευτούν οι δραστηριότητες των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ένας αρχηγός μίλησε με θάρρος υπέρ των Μαρτύρων, κι έτσι η πρόταση καταψηφίστηκε χωρίς δυσκολίες.

22. Ποια ερωτήματα θα εξεταστούν στη συνέχεια;

²² Όχι, οι κοσμικές εξουσίες δεν υπηρετούν πάντοτε το σκοπό του Σατανά. Οι Χριστιανοί μπορούν να υποτάσσονται στις υπερέχουσες εξουσίες χωρίς να υποτάσσονται στον ίδιο τον Σατανά. Στην πραγματικότητα, θα υποτάσσονται σ’ αυτές τις εξουσίες για όσο καιρό ο Θεός επιτρέπει να υπάρχουν τέτοιες εξουσίες. Όμως, τι σημαίνει αυτού του είδους η υποταγή; Και τι μπορούν οι Χριστιανοί να αναμένουν να τους δοθεί από τις υπερέχουσες εξουσίες; Αυτά τα ερωτήματα θα εξεταστούν στα επόμενα άρθρα μελέτης που αρχίζουν στις σελίδες 18 και 23 αυτού του περιοδικού.

[Υποσημειώσεις]

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Ποιες είναι οι υπερέχουσες εξουσίες;

◻ Πώς μπορούμε να πούμε ότι ‘δεν υπάρχει εξουσία παρά από τον Θεό’;

◻ Γιατί ο Ιεχωβά επιτρέπει να είναι ο κόσμος κάτω από την εξουσία του Σατανά;

◻ Με ποιον τρόπο τοποθετεί ο Θεός τις ανθρώπινες εξουσίες ‘στις σχετικές τους θέσεις’;

[Εικόνα στη σελίδα 13]

Μετά την πυρπόληση της Ρώμης, ο Νέρων εκδήλωσε αληθινά σατανικό πνεύμα

[Εικόνα στη σελίδα 15]

Ο Σέργιος Παύλος, ο ανθύπατος της Κύπρου, ζήτησε να ακούσει το λόγο του Θεού