Να Ακολουθείτε το Παράδειγμα Θεοσεβούς Αφοσίωσης που Έθεσε ο Ιησούς

‘Το ιερό μυστικό αυτής της θεοσεβούς αφοσίωσης είναι ομολογουμένως μεγάλο: «Αυτός [ο Ιησούς] φανερώθηκε κατά σάρκα»’.—1 ΤΙΜΟΘΕΟΝ 3:16, ΜΝΚ.

 1. (α) Ποιο ερώτημα παρέμεινε αναπάντητο επί 4.000 και πλέον χρόνια; (β) Πότε και πώς δόθηκε η απάντηση;

ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ για ένα ερώτημα που παρέμεινε αναπάντητο επί 4.000 και πλέον χρόνια. Από τότε που ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, απέτυχε να κρατήσει ακεραιότητα, το ερώτημα ήταν: Πώς μπορεί να εκδηλωθεί θεοσεβής αφοσίωση ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος; Τελικά, δόθηκε η απάντηση τον πρώτο αιώνα Κ.Χ., με τον ερχομό του Γιου του Θεού στη γη. Με κάθε σκέψη, λέξη και πράξη, ο Ιησούς Χριστός εκδήλωσε την προσωπική του προσκόλληση στον Ιεχωβά. Έτσι, αποκάλυψε το ‘ιερό μυστικό της θεοσεβούς αφοσίωσης’, δείχνοντας τον τρόπο με τον οποίο μπορούν οι αφιερωμένοι άνθρωποι να διακρατήσουν τέτοια αφοσίωση.—1 Τιμόθεον 3:16, ΜΝΚ.

 2. Καθώς επιδιώκουμε θεοσεβή αφοσίωση, γιατί θα πρέπει να συλλογιζόμαστε προσεκτικά το παράδειγμα του Ιησού;

² Καθώς επιδιώκουμε θεοσεβή αφοσίωση ως αφιερωμένοι, βαφτισμένοι Χριστιανοί, θα κάνουμε καλά να ‘συλλογιζόμαστε [προσεκτικά, ΜΝΚ]’ το παράδειγμα του Ιησού. (Εβραίους 12:3) Γιατί; Για δυο λόγους. Πρώτον, το παράδειγμα του Ιησού μπορεί να μας βοηθήσει να καλλιεργήσουμε θεοσεβή αφοσίωση. Ο Ιησούς γνώριζε τον Πατέρα του καλύτερα από κάθε άλλον. (Ιωάννης 1:18) Και ο Ιησούς μιμήθηκε τις οδούς και τις ιδιότητες του Ιεχωβά τόσο πιστά, ώστε μπορούσε να πει: «Όστις είδεν εμέ είδε τον Πατέρα». (Ιωάννης 14:9) Συνεπώς, μέσω της ζωής και της διακονίας του Ιησού, μπορούμε να αναπτύξουμε βαθύτερη εκτίμηση για τις τρυφερές ιδιότητες του Ιεχωβά, ενισχύοντας έτσι την προσωπική μας προσκόλληση στο στοργικό Δημιουργό μας. Δεύτερον, το παράδειγμα του Ιησού μπορεί να μας βοηθήσει να εκδηλώνουμε θεοσεβή αφοσίωση. Αυτός έθεσε το τέλειο παράδειγμα διαγωγής η οποία φανερώνει θεοσεβή αφοσίωση. Θα κάνουμε, λοιπόν, καλά να συλλογιζόμαστε πώς μπορούμε να ‘ενδυθούμε τον Χριστό’, δηλαδή, να τον δούμε ως υπόδειγμα, να μιμηθούμε το παράδειγμά του.—Ρωμαίους 13:14.

 3. Τι θα πρέπει να περιλαμβάνει το πρόγραμμα που έχουμε για προσωπική μελέτη της Αγίας Γραφής, και γιατί;

³ Δεν διαφυλάχτηκαν σε γραπτή μορφή όλα όσα είπε και έκανε ο Ιησούς. (Ιωάννης 21:25) Επομένως, τα πράγματα που καταγράφτηκαν με θεϊκή έμπνευση θα πρέπει να μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Γι’ αυτό, το πρόγραμμα προσωπικής μελέτης της Αγίας Γραφής θα πρέπει να περιλαμβάνει και τακτική ανάγνωση των αφηγήσεων της ζωής του Ιησού, που περιέχονται στα Ευαγγέλια. Αλλά, για να μας βοηθήσει αυτή η ανάγνωση στην επιδίωξη θεοσεβούς αφοσίωσης, πρέπει να αφιερώνουμε χρόνο να αναλογιζόμαστε με εκτίμηση τα όσα διαβάζουμε. Πρέπει επίσης να είμαστε άγρυπνοι να διακρίνουμε τι υπάρχει κάτω από την επιφάνεια.

Ο Γιος Μιμείται τον Πατέρα

 4. (α) Τι δείχνει ότι ο Ιησούς ήταν άτομο με θέρμη και βαθιά αισθήματα; (β) Ποια πρωτοβουλία έπαιρνε ο Ιησούς στις σχέσεις του με τους άλλους;

⁴ Ας εξετάσουμε ένα παράδειγμα. Ο Ιησούς ήταν άνθρωπος με θέρμη και βαθιά αισθήματα. Παρατηρήστε στα εδάφια Μάρκος 10:1, 10, 13, 17 και 35 ότι άνθρωποι κάθε ηλικίας και καταγωγής τον θεωρούσαν προσιτό. Σε περισσότερες από μια περιπτώσεις, πήρε παιδιά στην αγκαλιά του. (Μάρκος 9:36· 10:16) Γιατί αισθάνονταν οι άνθρωποι, ακόμη και τα παιδιά, τόσο άνετα με τον Ιησού; Λόγω του ειλικρινούς, γνήσιου ενδιαφέροντος που έδειχνε γι’ αυτούς. (Μάρκος 1:40, 41) Αυτό γινόταν φανερό από το γεγονός ότι έπαιρνε συχνά την πρωτοβουλία να πλησιάσει τους άλλους που είχαν ανάγκη βοήθειας. Έτσι, διαβάζουμε ότι ‘είδε’ τη χήρα της Ναΐν, της οποίας μετέφεραν το νεκρό γιο. Τότε ‘πλησίασε’ και ανέστησε το αγόρι, και δεν αναφέρεται πουθενά ότι του το ζήτησε κανείς αυτό. (Λουκάς 7:13-15) Επίσης, χωρίς να του το ζητήσουν, πήρε την πρωτοβουλία να θεραπεύσει μια ανάπηρη γυναίκα κι έναν άντρα που έπασχε από υδρωπικία.—Λουκάς 13:11-13· 14:1-4.

 5. Τι μας διδάσκουν αυτές οι αφηγήσεις της διακονίας του Ιησού για τις ιδιότητες και τις οδούς του Ιεχωβά;

⁵ Όταν διαβάζετε για τέτοια περιστατικά, να σταματάτε και να ρωτάτε τον εαυτό σας: ‘Αφού ο Ιησούς μιμήθηκε τέλεια τον Πατέρα του, τι μου λένε αυτές οι αφηγήσεις για τις ιδιότητες και τις οδούς του Ιεχωβά;’ Θα πρέπει να ενισχύουν την πεποίθησή μας ότι ο Ιεχωβά είναι Θεός με θέρμη και βαθιά αισθήματα. Επειδή είναι μεγάλο το διαρκές ενδιαφέρον του για την ανθρώπινη οικογένεια, τον έχει υποκινήσει να παίρνει την πρωτοβουλία στην πολιτεία του μαζί της. Δεν χρειάστηκε να τον αναγκάσει κάποιος να δώσει το Γιο του «λύτρον αντί πολλών». (Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 3:16) Επιζητεί ευκαιρίες για να ‘προσκολληθεί’ σ’ εκείνους που τον υπηρετούν από αγάπη. (Δευτερονόμιον 10:15, ΜΝΚ) Όπως λέει η Αγία Γραφή: «Οι οφθαλμοί [του Ιεχωβά] περιτρέχουσι δια πάσης της γης, δια να δειχθή δυνατός υπέρ των εχόντων την καρδίαν αυτών τελείαν προς αυτόν».—2 Χρονικών 16:9.

 6. Ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν συλλογιζόμαστε τη θέρμη και τα βαθιά αισθήματα του Ιεχωβά, με βάση το παράδειγμα του Γιου του;

⁶ Το να συλλογίζεστε μ’ αυτόν τον τρόπο τη θέρμη και τα βαθιά αισθήματα του Ιεχωβά, με βάση το παράδειγμα του Γιου του, θα αγγίξει την καρδιά σας και θα τη γεμίσει με μεγαλύτερη εκτίμηση για τις τρυφερές και ελκυστικές Του ιδιότητες. Αυτό, στη συνέχεια, θα σας ελκύσει σ’ αυτόν. Θα υποκινηθείτε να τον πλησιάζετε ελεύθερα με προσευχή οποιαδήποτε στιγμή και σε κάθε περίσταση. (Ψαλμός 65:2) Θα ενισχύσει την προσωπική σας προσκόλληση σ’ αυτόν.

 7. Αφού συλλογιστείτε τη θέρμη και τα βαθιά αισθήματα του Ιεχωβά, τι θα πρέπει να ρωτήσετε τον εαυτό σας, και γιατί;

⁷ Να θυμάστε, όμως, ότι η θεοσεβής αφοσίωση περιλαμβάνει περισσότερα πράγματα από το απλό ευλαβικό συναίσθημα. Όπως παρατηρεί ο Βιβλικός λόγιος Ρ. Λένσκι, «περιλαμβάνει ολόκληρη την ευλάβειά μας, τη λατρευτική μας στάση και τις πράξεις που απορρέουν απ’ αυτήν». (Τα πλάγια γράμματα δικά μας.) Γι’ αυτό, αφού συλλογιστείτε τη θέρμη και τα βαθιά αισθήματα του Ιεχωβά, με βάση το παράδειγμα του Ιησού, ρωτήστε τον εαυτό σας: ‘Πώς μπορώ να μοιάσω περισσότερο στον Ιεχωβά, σ’ αυτόν τον τομέα; Με θεωρούν προσιτό οι άλλοι;’ Αν είστε γονέας, πρέπει να είστε προσιτός στα παιδιά σας. Και αν είστε πρεσβύτερος στην εκκλησία, πρέπει οπωσδήποτε να είστε προσιτός. Πώς, λοιπόν, μπορείτε να γίνετε πιο προσιτοί; Έχοντας θέρμη και βαθιά αισθήματα. Πρέπει να καλλιεργήσετε ειλικρινές, γνήσιο ενδιαφέρον για τους άλλους. Όταν νοιάζεστε πραγματικά για τους άλλους και είστε πρόθυμοι να δώσετε από τον εαυτό σας για χάρη τους, εκείνοι θα το νιώθουν αυτό και θα ελκύονται προς εσάς.

 8. (α) Τι θα πρέπει να έχετε κατά νου καθώς διαβάζετε Βιβλικές αφηγήσεις σχετικά με τον Ιησού; (β) Τι μαθαίνουμε για τον Ιεχωβά από τις αφηγήσεις που παρατίθενται στην υποσημείωση;

⁸ Καθώς, λοιπόν, διαβάζετε Βιβλικές αφηγήσεις σχετικά με τον Ιησού, να έχετε κατά νου ότι από τα πράγματα που είπε και έκανε ο Ιησούς μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τον Ιεχωβά ως πρόσωπο.a Και όταν η εκτίμησή σας για τις ιδιότητες του Θεού, όπως αντανακλούνται στον Ιησού, σας υποκινεί να προσπαθήσετε να Του μοιάσετε περισσότερο, τότε παρέχετε απόδειξη της θεοσεβούς σας αφοσίωσης.

Να Ασκείτε Θεοσεβή Αφοσίωση Προς τα Μέλη της Οικογένειάς σας

 9, 10. (α) Πώς εκδήλωσε ο Ιησούς την αγάπη και το ενδιαφέρον του για τη μητέρα του, τη Μαρία, λίγες στιγμές προτού πεθάνει; (β) Όπως δείχνουν τα πράγματα, γιατί ο Ιησούς εμπιστεύτηκε τη φροντίδα της Μαρίας στον απόστολο Ιωάννη και όχι σε κάποιον από τους σαρκικούς αδελφούς του;

⁹ Η ζωή και η διακονία του Ιησού Χριστού αποκαλύπτουν πολλά σχετικά με το πώς θα πρέπει να εκδηλώνεται η θεοσεβής αφοσίωση. Ένα συγκινητικό παράδειγμα είναι γραμμένο στα εδάφια Ιωάννης 19:25-27, όπου διαβάζουμε: «Ίσταντο δε πλησίον εις τον σταυρόν του Ιησού η μήτηρ αυτού και η αδελφή της μητρός αυτού, Μαρία η γυνή του Κλωπά και Μαρία η Μαγδαληνή. Ο Ιησούς λοιπόν, ως είδε την μητέρα και τον μαθητήν παριστάμενον, τον οποίον ηγάπα [τον Ιωάννη], λέγει προς την μητέρα αυτού· Γύναι, ιδού ο υιός σου. Έπειτα λέγει προς τον μαθητήν· Ιδού η μήτηρ σου. Και απ’ εκείνης της ώρας έλαβεν αυτήν ο μαθητής εις την οικίαν αυτού».

¹⁰ Φανταστείτε το! Μόλις λίγες στιγμές προτού παραδώσει ο Ιησούς την επίγεια ζωή του, η αγάπη και το ενδιαφέρον του τον υποκίνησαν να εμπιστευτεί τη φροντίδα της μητέρας του, της Μαρίας, (που, όπως φαίνεται, είχε χηρέψει στο μεταξύ) στον αγαπημένο του απόστολο, τον Ιωάννη. Αλλά γιατί στον Ιωάννη, και όχι σ’ έναν από τους σαρκικούς αδελφούς του Ιησού; Επειδή ο Ιησούς ενδιαφερόταν, όχι μόνο για τις φυσικές και υλικές ανάγκες της Μαρίας, αλλά κυρίως για την πνευματική της ευημερία. Και ο απόστολος Ιωάννης (που πιθανόν να ήταν εξάδελφος του Ιησού) είχε αποδείξει την πίστη του, ενώ δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι, μέχρι τότε, οι σαρκικοί αδελφοί του Ιησού είχαν πιστέψει.—Ματθαίος 12:46-50· Ιωάννης 7:5.

11. (α) Σύμφωνα με τον Παύλο, πώς μπορεί να ασκεί ο Χριστιανός θεοσεβή αφοσίωση στο ίδιο του το σπιτικό; (β) Γιατί ο γνήσιος Χριστιανός φροντίζει για τους ηλικιωμένους γονείς του;

¹¹ Πώς αποτελούσε αυτό εκδήλωση θεοσεβούς αφοσίωσης; Ο απόστολος Παύλος εξηγεί: «Τας χήρας τίμα τας αληθώς χήρας. Εάν δε τις χήρα έχη τέκνα ή έκγονα, ας μανθάνωσι πρώτον να καθιστώσιν ευσεβή τον ίδιον αυτών οίκον και να αποδίδωσιν αμοιβάς [να ασκούν θεοσεβή αφοσίωση στο ίδιο τους το σπιτικό και να αποδίδουν την οφειλόμενη ανταμοιβή, ΜΝΚ] εις τους προγόνους αυτών. Διότι τούτο είναι καλόν και ευπρόσδεκτον ενώπιον του Θεού». (1 Τιμόθεον 5:3, 4) Όπως λέει ο Παύλος, το να τιμά κανείς τους γονείς του, παρέχοντάς τους υλική υποστήριξη όταν παρίσταται ανάγκη, αποτελεί έκφραση θεοσεβούς αφοσίωσης. Πώς συμβαίνει αυτό; Ο Ιεχωβά, ο Πρωτουργός της οικογενειακής διευθέτησης, προστάζει τα παιδιά να τιμούν τους γονείς τους. (Εφεσίους 3:14, 15, ΜΝΚ· 6:1-3) Επομένως, ο γνήσιος Χριστιανός αναγνωρίζει ότι η εκπλήρωση αυτής της οικογενειακής ευθύνης, όχι μόνο δείχνει αγάπη για τους γονείς του, αλλά φανερώνει επίσης σεβασμό για τον Θεό και υπακοή στις εντολές του.—Παράβαλε Κολοσσαείς 3:20.

12. Πώς μπορείτε να ασκείτε θεοσεβή αφοσίωση προς τους ηλικιωμένους γονείς σας, και ποιο θα πρέπει να είναι το κίνητρο;

¹² Πώς μπορείτε, λοιπόν, να ασκείτε θεοσεβή αφοσίωση προς τα μέλη της οικογένειάς σας; Αυτό θα περιλάμβανε βέβαια το να διευθετήσετε να φροντίζετε για τις πνευματικές και τις υλικές ανάγκες των ηλικιωμένων γονέων, όπως έκανε και ο Ιησούς. Αν δεν το κάνετε αυτό, τότε θα δείξετε έλλειψη θεοσεβούς αφοσίωσης. (Παράβαλε 2 Τιμόθεον 3:2, 3, 5.) Ο αφιερωμένος Χριστιανός προμηθεύει τα απαραίτητα για τους γονείς του που έχουν ανάγκη, όχι απλώς από καλοσύνη ή καθήκον, αλλά επειδή αγαπάει την οικογένειά του και αναγνωρίζει τη μεγάλη βαρύτητα που δίνει ο Ιεχωβά στην εκπλήρωση αυτής της ευθύνης. Μ’ αυτόν τον τρόπο, το γεγονός ότι φροντίζει για τους ηλικιωμένους γονείς του αποτελεί έκφραση θεοσεβούς αφοσίωσης.b

13. Πώς μπορεί ο Χριστιανός πατέρας να ασκεί θεοσεβή αφοσίωση προς την οικογένειά του;

¹³ Η θεοσεβής αφοσίωση μπορεί να ασκείται στο σπίτι και με άλλους τρόπους. Για παράδειγμα, ο Χριστιανός πατέρας έχει ευθύνη να προμηθεύει τα αναγκαία για την οικογένειά του, από υλική, συναισθηματική και πνευματική άποψη. Επομένως, εκτός από το ότι παρέχει υλική υποστήριξη, διευθετεί στοργικά να γίνεται τακτική οικογενειακή μελέτη της Αγίας Γραφής. Προγραμματίζει χρόνο για να συμμετέχει τακτικά στη διακονία αγρού μαζί με την οικογένειά του. Είναι ισορροπημένος, αναγνωρίζοντας ότι υπάρχει επίσης ανάγκη για ανάπαυση και ψυχαγωγία. Και, με σοφία, θέτει προτεραιότητες, μη επιτρέποντας στις εκκλησιαστικές δραστηριότητες να τον κάνουν να παραμελεί την οικογένειά του. (1 Τιμόθεον 3:5, 12) Γιατί τα κάνει όλα αυτά; Όχι απλώς από αίσθημα καθήκοντος, αλλά από αγάπη για την οικογένειά του. Αναγνωρίζει πόσο σπουδαίο θεωρεί ο Ιεχωβά το να φροντίζει κανείς για την οικογένειά του. Εκπληρώνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την ευθύνη του ως συζύγου και πατέρα, ασκεί θεοσεβή αφοσίωση.

14. Πώς μπορεί να εκδηλώνει θεοσεβή αφοσίωση στο σπίτι η Χριστιανή σύζυγος;

¹⁴ Οι Χριστιανές σύζυγοι έχουν κι αυτές ευθύνη να ασκούν θεοσεβή αφοσίωση στο σπίτι. Πώς; Η Αγία Γραφή λέει ότι η σύζυγος θα πρέπει να ‘υποτάσσεται’ στο σύζυγό της και θα πρέπει να τρέφει ‘βαθύ σεβασμό’ γι’ αυτόν. (Εφεσίους 5:22, 33, ΜΝΚ) Ακόμη κι αν ο σύζυγός της δεν είναι στην αλήθεια, αυτή πρέπει να ‘υποτάσσεται’ σ’ αυτόν. (1 Πέτρου 3:1) Η Χριστιανή δείχνει αυτή τη συζυγική υποταγή υποστηρίζοντας το σύζυγό της στις αποφάσεις που παίρνει, εφόσον αυτές δεν συγκρούονται με τους νόμους του Θεού. (Πράξεις 5:29) Και γιατί δέχεται αυτόν το ρόλο; Όχι μόνο επειδή αγαπάει το σύζυγό της, αλλά κυρίως επειδή αναγνωρίζει ότι ‘έτσι πρέπει εν Κυρίω’—δηλαδή, αυτή είναι η διευθέτηση του Θεού για την οικογένεια. (Κολοσσαείς 3:18) Μ’ αυτόν τον τρόπο, η πρόθυμη υποταγή της στο σύζυγό της αποτελεί έκφραση της θεοσεβούς της αφοσίωσης.

«Δια Τούτο Εξήλθον»

15. Με ποιον εξέχοντα τρόπο εκδήλωσε ο Ιησούς θεοσεβή αφοσίωση;

¹⁵ Ένας από τους εξέχοντες τρόπους με τους οποίους ο Ιησούς εκδήλωσε θεοσεβή αφοσίωση ήταν η ‘διακήρυξη των καλών νέων της βασιλείας του Θεού’. (Λουκάς 4:43, ΜΝΚ) Μετά το βάφτισμά του στον Ιορδάνη το 29 Κ.Χ., ο Ιησούς δαπάνησε τα επόμενα τρισήμισι χρόνια ενασχολούμενος εντατικά σ’ αυτό το σπουδαιότατο έργο. «Δια τούτο εξήλθον», εξήγησε ο ίδιος. (Μάρκος 1:38· Ιωάννης 18:37) Αλλά πώς αποτελούσε αυτό εκδήλωση της θεοσεβούς του αφοσίωσης;

16, 17. (α) Τι υποκίνησε τον Ιησού να ενασχοληθεί εντατικά με το κήρυγμα και τη διδασκαλία; (β) Γιατί η διακονία του κηρύγματος και της διδασκαλίας που έκανε ο Ιησούς αποτελούσε εκδήλωση της θεοσεβούς του αφοσίωσης;

¹⁶ Θυμηθείτε ότι η θεοσεβής αφοσίωση περιλαμβάνει το να ζείτε με τρόπο που ευαρεστεί τον Θεό, επειδή τον αγαπάτε και εκτιμάτε βαθιά τις ελκυστικές του ιδιότητες. Τι ήταν λοιπόν εκείνο που υποκίνησε τον Ιησού να δαπανήσει τα τελευταία χρόνια του στη γη, ενασχολούμενος εντατικά στο κήρυγμα και στη διδασκαλία; Απλώς ένα αίσθημα καθήκοντος ή υποχρέωσης; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός ενδιαφερόταν για τους ανθρώπους. (Ματθαίος 9:35, 36) Και συνειδητοποιούσε πλήρως πως το γεγονός ότι χρίστηκε με άγιο πνεύμα του είχε δώσει το διορισμό και την αποστολή να επιτελέσει τη διακονία του. (Λουκάς 4:16-21) Ωστόσο, τα κίνητρά του ήταν βαθύτερα.

¹⁷ «Αγαπώ τον Πατέρα», είπε ξεκάθαρα ο Ιησούς στους αποστόλους, την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του. (Ιωάννης 14:31) Αυτή η αγάπη βασίζεται σε μια πολύ βαθιά, λεπτομερή γνώση των ιδιοτήτων του Ιεχωβά. (Λουκάς 10:22) Υποκινούμενος από μια καρδιά η οποία θερμαινόταν από βαθιά εκτίμηση, ο Ιησούς χαιρόταν να κάνει το θέλημα του Θεού. (Ψαλμός 40:8) Αυτό ήταν το ‘φαγητό’ του—κάτι τόσο απαραίτητο για τη ζωή, τόσο εύγευστο. (Ιωάννης 4:34) Αυτός έθεσε το τέλειο παράδειγμα ατόμου που ‘ζητούσε πρώτα τη βασιλεία’, αντί να βάζει τον εαυτό του πρώτα. (Ματθαίος 6:33) Επομένως, ο λόγος για τον οποίο η διακονία του κηρύγματος και της διδασκαλίας του αποτελούσε έκφραση της θεοσεβούς του αφοσίωσης δεν ήταν απλώς το τι αυτός έκανε ή ακόμη και το πόσα πράγματα έκανε, αλλά το γιατί τα έκανε.

18. Γιατί το να έχουμε μια κάποια συμμετοχή στη διακονία δεν αποτελεί κατ’ ανάγκην εκδήλωση θεοσεβούς αφοσίωσης;

¹⁸ Πώς μπορούμε να ακολουθήσουμε το «παράδειγμα» που έθεσε ο Ιησούς σ’ αυτόν τον τομέα; (1 Πέτρου 2:21) Όλοι όσοι ανταποκρίνονται στην πρόσκληση που απευθύνει ο Ιησούς να ‘έρθουν και να γίνουν ακόλουθοί του’ έχουν τη θεϊκή αποστολή να κηρύξουν τα καλά νέα της Βασιλείας και να μαθητεύσουν. (Λουκάς 18:22· Ματθαίος 24:14· 28:19, 20) Μήπως αυτό σημαίνει ότι, έχοντας μια κάποια συμμετοχή στη διακήρυξη των καλών νέων, επιδιώκουμε θεοσεβή αφοσίωση; Όχι κατ’ ανάγκην. Αν συμμετείχαμε στη διακονία τυπικιστικά ή ελάχιστα ή απλώς για να ευχαριστήσουμε ορισμένα μέλη της οικογένειάς μας ή άλλους, αυτό δύσκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί ‘πράξη θεοσεβούς αφοσίωσης’.—2 Πέτρου 3:11, ΜΝΚ.

19. (α) Ποιος πρέπει να είναι ο πρωταρχικός λόγος για τα όσα κάνουμε στη διακονία; (β) Ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν υποκινούμαστε από βαθιά ριζωμένη αγάπη για τον Θεό;

¹⁹ Όπως και στην περίπτωση του Ιησού, τα κίνητρά μας πρέπει να είναι βαθύτερα. Ο Ιησούς είπε: ‘Θέλεις αγαπά Ιεχωβά τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου [τα συναισθήματα, τις επιθυμίες και τα αισθήματα του εσωτερικού ανθρώπου], και εξ όλης της ψυχής σου [τη ζωή σου και ολόκληρη την ύπαρξή σου], και εξ όλης της διανοίας σου [τις διανοητικές σου δυνατότητες], και εξ όλης της δυνάμεώς σου’. Ένας οξυδερκής γραμματέας πρόσθεσε σ’ αυτά τα λόγια: «[Αυτό] . . . είναι πλειότερον πάντων των ολοκαυτωμάτων και των θυσιών». (Μάρκος 12:30, 33, 34) Επομένως, σημασία δεν έχει μόνο το τι κάνουμε, αλλά και το γιατί το κάνουμε. Η βαθιά ριζωμένη αγάπη για τον Θεό που διαποτίζει όλο μας το είναι πρέπει να αποτελεί τον πρωταρχικό λόγο για τα όσα κάνουμε στη διακονία. Όταν συμβαίνει αυτό, δεν θα επαναπαυόμαστε απλώς σε μια ελάχιστη συμμετοχή, αλλά θα υποκινούμαστε να εκδηλώνουμε το βάθος της θεοσεβούς μας αφοσίωσης κάνοντας το καλύτερο που μπορούμε. (2 Τιμόθεον 2:15, ΜΝΚ) Ταυτόχρονα, όταν το κίνητρό μας είναι η αγάπη για τον Θεό, δεν θα είμαστε επικριτικοί, συγκρίνοντας τη διακονία μας με τη διακονία των άλλων.—Γαλάτας 6:4, ΝΔΜ.

20. Πώς μπορούμε να ωφεληθούμε πλήρως από το παράδειγμα του Ιησού επιδιώκοντας θεοσεβή αφοσίωση;

²⁰ Πόσο ευγνώμονες μπορούμε να είμαστε για το γεγονός ότι ο Ιεχωβά μάς έχει αποκαλύψει το ιερό μυστικό της θεοσεβούς αφοσίωσης! Μελετώντας προσεκτικά τα πράγματα που είπε και έκανε ο Ιησούς, και προσπαθώντας να τον μιμηθούμε, θα βοηθηθούμε και να καλλιεργήσουμε και να εκδηλώσουμε θεοσεβή αφοσίωση σε πληρέστερο βαθμό. Ο Ιεχωβά θα μας ευλογήσει πλούσια, καθώς ακολουθούμε το παράδειγμα του Ιησού επιδιώκοντας θεοσεβή αφοσίωση ως αφιερωμένοι, βαφτισμένοι Χριστιανοί.—1 Τιμόθεον 4:7, 8, ΜΝΚ.

[Υποσημειώσεις]

Θυμάστε;

◻ Επιδιώκοντας θεοσεβή αφοσίωση, γιατί θα πρέπει να συλλογιζόμαστε το παράδειγμα του Ιησού;

◻ Τι μαθαίνουμε σχετικά με τον Ιεχωβά από τη θέρμη και τα βαθιά αισθήματα για τα οποία έθεσε το παράδειγμα ο Ιησούς;

◻ Πώς μπορούμε να εκδηλώνουμε θεοσεβή αφοσίωση προς τα μέλη της οικογένειάς μας;

◻ Για να αποτελεί η διακονία μας έκφραση θεοσεβούς αφοσίωσης, ποιο πρέπει να είναι το κίνητρό μας;

[Εικόνα στη σελίδα 21]

Ο Χριστιανός πατέρας είναι υπεύθυνος να προμηθεύει τα αναγκαία για την οικογένειά του, από υλική, συναισθηματική και πνευματική άποψη

[Εικόνα στη σελίδα 23]

‘Αν κάποια χήρα έχει παιδιά ή εγγόνια, αυτά ας μαθαίνουν . . . να αποδίδουν την οφειλόμενη ανταμοιβή στους προγόνους τους’.