7, 8. Πώς έγινε σαφές ότι ο νόμος του Θεού περί αίματος εφαρμόζεται στους Χριστιανούς;

⁷ Η ιστορία μάς δείχνει τι συνέβη αργότερα, όταν σε μια σύσκεψη το Χριστιανικό κυβερνών σώμα αποφάσισε αν έπρεπε να τηρούν οι Χριστιανοί όλους τους νόμους του Ισραήλ. Με θεϊκή κατεύθυνση, το κυβερνών σώμα είπε ότι οι Χριστιανοί δεν είναι υποχρεωμένοι να τηρούν το Μωσαϊκό κώδικα, αλλά ότι είναι ‘αναγκαίο’ να ‘απέχουν από ειδωλόθυτα, από αίμα, από πνικτό [κρέας από το οποίο δεν έχει στραγγιστεί το αίμα] και από πορνεία’. (Πράξεις 15:22-29) Έτσι, κατέστησε σαφές ότι η αποχή από αίμα είναι από ηθική άποψη τόσο σπουδαία όσο και η αποχή από ειδωλολατρία και χονδροειδή ανηθικότητα.a

⁸ Οι πρώτοι Χριστιανοί τηρούσαν αυτή τη θεία απαγόρευση. Σχολιάζοντας σχετικά, ο Βρετανός λόγιος Τζόζεφ Μπένσον είπε: «Η απαγόρευση που δόθηκε στον Νώε και σε όλους τους απογόνους του σχετικά με τη βρώση αίματος και που επαναλήφθηκε στους Ισραηλίτες . . . δεν έχει ποτέ ακυρωθεί, αλλά αντίθετα έχει επικυρωθεί κάτω από τη Νέα Διαθήκη, Πράξεις 15· και έτσι έγινε διαρκής υποχρέωση». Ωστόσο, απέκλειε αυτό που λέει η Αγία Γραφή περί αίματος τις σύγχρονες ιατρικές χρήσεις, λόγου χάρη τις μεταγγίσεις, χρήσεις οι οποίες ασφαλώς δεν υπήρχαν στις ημέρες του Νώε και στον καιρό των αποστόλων;