‘Ξέρουμε ότι θα Εγερθούν στην Ανάσταση’

Ο ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΣ ΘΕΟΣ έδωσε στο ανθρώπινο γένος τη ζωή. Είναι επίσης σε θέση να τη δώσει πάλι σε ανθρώπους που έχουν πεθάνει. Από εκείνον, επίσης, έχουμε την πιο αξιόπιστη πηγή πληροφοριών γύρω από τη ζωή και το θάνατο: τις Εβραϊκές και τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, τα δυο τμήματα που απαρτίζουν την Αγία Γραφή. Αυτή περιέχει το βασισμένο σε γεγονότα άγγελμα ότι οι περισσότεροι νεκροί μπορούν και πρόκειται να επιστρέψουν.—Ιωάννης 5:28, 29.

Για να χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα, εξετάστε την ιστορική αφήγηση σχετικά με τον Λάζαρο από τη Βηθανία, τον οποίο ο Ιησούς Χριστός γνώριζε καλά. Ο Λάζαρος αρρώστησε και αργότερα πέθανε. Ύστερα απ’ αυτό το γεγονός, ο Ιησούς είπε στην αδελφή του Λάζαρου, τη Μάρθα: «Ο [νεκρός] αδελφός σου θέλει αναστηθή». Εκείνη απάντησε: «Εξεύρω ότι θέλει αναστηθή εν τη αναστάσει εν τη εσχάτη ημέρα». (Ιωάννης 11:23, 24) Ναι, το ήξερε. Επειδή βασιζόταν σε αξιόπιστες πληροφορίες, δεν είχε καμιά αμφιβολία ότι ο αγαπημένος της αδελφός, ο Λάζαρος, θα επέστρεφε «εν τη εσχάτη ημέρα».

Καθώς διαβάζετε το ιστορικό υπόμνημα, που αναγράφεται στο κεφάλαιο 11 του Ιωάννη, θα βρείτε λεπτομέρειες σχετικά με το τι συνέβηκε κατόπιν. Ο Ιησούς επανέφερε αυτόν τον άνθρωπο στη ζωή, μολονότι ο Λάζαρος ήταν νεκρός για τέσσερις μέρες. Αυτή η ανάσταση αποτελεί απόδειξη ότι ο Θεός είναι σε θέση να εκπληρώσει τις υποσχέσεις που έχει δώσει πως θα επαναφέρει τους νεκρούς «εν τη εσχάτη ημέρα». Αλλά πού περίμενε η Μάρθα ότι θα ξανάβλεπε τον Λάζαρο; Πού φαντάζονταν οι άλλοι πιστοί Ιουδαίοι ότι θα λάβαινε χώρα η επερχόμενη ανάσταση;

‘Τόπος Απ’ Όπου Δεν Υπάρχει Επιστροφή’;

Ο Θεός διάλεξε τη γη για να είναι η φυσική κατοικία του ανθρώπου. Ο ψαλμωδός εκφράζει αυτό το γεγονός με τα εξής λόγια: ‘Οι ουρανοί των ουρανών είναι του Ιεχωβά, την δε γην έδωκεν εις τους υιούς των ανθρώπων’. (Ψαλμός 115:16) Δεν υπάρχει τίποτα στην Αγία Γραφή που να υποδηλώνει ότι, αν ο Αδάμ και η Εύα είχαν παραμείνει πιστοί στον Θεό, θα αποκτούσαν αιώνια ζωή κάπου αλλού και όχι στη γη. Στην πραγματικότητα, δεν βρισκόταν «το ξύλον της ζωής» εδώ στη γη, στον Παράδεισο που απολάμβανε το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι πριν πέσουν σε μια πορεία ανυπακοής προς τον Θεό; (Γένεσις 2:9· 3:22) Αφού ο Θεός δεν είχε δώσει καμιά αντίθετη πληροφορία, οι πιστοί του δούλοι έξω από τον κήπο της Εδέμ (από το θεοφοβούμενο γιο του Αδάμ, τον Άβελ, κι έπειτα) θα είχαν, κατ’ ανάγκην, συσχετίσει μια ανάσταση με το μόνο σπίτι που ήξεραν ότι είναι κατάλληλο για τον άνθρωπο—τη γη.

‘Σταθείτε όμως’, μπορεί να αντιτείνουν ορισμένοι άνθρωποι που είναι εξοικειωμένοι με την Αγία Γραφή, ‘δεν είπε ο Ιώβ στο κεφάλαιο 16, εδάφιο 22, ότι θα «πήγαινε την οδό, από την οποία δεν θα επέστρεφε»; Και στο εδάφιο Ιώβ 7:9 ο ίδιος τόνισε: «Ο καταβαίνων εις τον τάφον [Σιεόλ, ΜΝΚ] δεν θέλει επαναβή». Ο Ιώβ πρόσθεσε στο εδάφιο 10: «Δεν θέλει επιστρέψει πλέον εις τον οίκον αυτού, και ο τόπος αυτού δεν θέλει γνωρίσει αυτόν πλέον»’.

Έτσι, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι λόγιοι, δεν δείχνουν αυτά τα εδάφια, καθώς και παρόμοιες δηλώσεις, ότι ο Ιώβ θεωρούσε το θάνατο ως ‘έναν τόπο απ’ όπου δεν υπάρχει επιστροφή’; Σημαίνουν τέτοιες δηλώσεις ότι ο Ιώβ δεν πίστευε σε μια μελλοντική ανάσταση; Για να πάρουμε την απάντηση, πρέπει να εξετάσουμε αυτά τα λόγια σε σχέση με τα συμφραζόμενά τους, παραβάλλοντάς τα επίσης με άλλες σκέψεις που εξέφρασε ο Ιώβ γύρω απ’ αυτό το ζήτημα.

Ο Ιώβ δεν ήξερε τα αίτια των δεινών του. Για κάποιο διάστημα πίστευε λανθασμένα ότι ο Θεός ήταν υπεύθυνος για τη θλίψη του. (Ιώβ 6:4· 7:17-20· 16:11-13) Αποκαρδιωμένος καθώς ήταν, ένιωθε ότι ο μόνος τόπος, στον οποίο θα έβρισκε άμεση ανακούφιση, ήταν ο τάφος. (Ιώβ 7:21· 17:1· παράβαλε 3:11-13.) Εκεί, από την άποψη των συγχρόνων του, δεν θα ήταν ορατός, δεν θα γύριζε στο σπίτι του, δεν θα τον αναγνώριζαν πια, δεν θα επέστρεφε ούτε θα είχε καμιά προοπτική να επιστρέψει πριν από τον προσδιορισμένο καιρό του Θεού. Από μόνοι τους, χωρίς την παρέμβαση του Θεού, ο Ιώβ και όλοι οι άλλοι απόγονοι του Αδάμ ήταν ανίσχυροι να αναστηθούν από τους νεκρούς.a—Ιώβ 7:9, 10· 10:21· 14:12.

Πίστη στην Ανάσταση

Ωστόσο, δεν πρέπει να εκλάβουμε την αβεβαιότητα που ένιωθε ο Ιώβ γι’ αυτά που περνούσε, καθώς και τα απελπισμένα σχόλιά του για το άμεσο μέλλον του, σαν να σήμαιναν πως δεν πίστευε σε μια ανάσταση. Το γεγονός ότι πράγματι πίστευε σε μια μελλοντική ανάσταση γίνεται σαφές από τα εδάφια Ιώβ 14:13-15. Σε αυτό το απόσπασμα ο Ιώβ ανέφερε ότι επιθυμούσε να ‘κρυβόταν στον τάφο [Σιεόλ, ΜΝΚ]’ και αργότερα να ‘τον θυμόταν’ ο Θεός. Επιπλέον, στα εδάφια Ιώβ 19:25-27 αυτός ο άντρας πίστης και ακεραιότητας ανέφερε ότι είχε κάποιο ‘λυτρωτή’ και ότι αργότερα θα ‘έβλεπε τον Θεό’. Ναι, ο Ιώβ πίστευε σε μια ανάσταση. Πίστευε ότι ο Θεός μπορούσε και επρόκειτο να τον επαναφέρει στη ζωή, ακριβώς όπως και στο παρελθόν ο Αβραάμ είχε την πεποίθηση ότι ο Θεός είναι ικανός να ‘ανεγείρει τους νεκρούς’.—Εβραίους 11:10, 16, 19, 35.

Ακόμη και μέχρι τη σύγχρονη εποχή, οι Ιουδαίοι πιστεύουν σε μια μελλοντική ανάσταση σε ζωή πάνω στη γη. Η Encyclopædia Judaica (1971) δηλώνει: «Η πίστη ότι τελικά οι νεκροί θα αναστηθούν με τα σώματά τους και θα ξαναζήσουν πάνω στη γη» είναι «ένα κύριο δόγμα» του Ιουδαϊσμού. Η εγκυκλοπαίδεια συνεχίζει: «Αυτή η ιδέα παίρνεται τόσο σοβαρά και κατά γράμμα ώστε οι θρησκευόμενοι Ιουδαίοι συχνά ενδιαφέρονται για τα ρούχα με τα οποία θα ταφούν, για το αν θα ενταφιαστούν πλήρως όλα τα όργανά τους και για το αν θα ταφούν στο Ισραήλ».

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι η Αγία Γραφή δεν λέει πως στην ανάσταση ο Θεός θα συναρμολογήσει και πάλι τα ανθρώπινα σώματα των νεκρών, τα οποία θα έχουν αποσυντεθεί. Εκείνα τα άτομα ύλης, από τα οποία αποτελούνταν αυτοί που έχουν πεθάνει εδώ και πολύ καιρό, έχουν σκορπιστεί από τότε σε όλη τη γη και συχνά έχουν κατόπιν ενσωματωθεί σε φυτά και ζώα—ναι, ακόμη και σε άλλους ανθρώπους, που πέθαναν κατόπιν. Είναι σαφές ότι στην ανάσταση τα ίδια άτομα ύλης δεν θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για περισσότερους από έναν ανθρώπους που ανασταίνονται. Αντί γι’ αυτό, ο Θεός θα φέρει ανθρώπους στη ζωή με κατάλληλα σώματα που δεν θα τους λείπουν μέλη ούτε θα έχουν τις άλλες ατέλειες απ’ τις οποίες οι άνθρωποι αυτοί υπέφεραν πριν από το θάνατό τους, όπως θέλει εκείνος.—Παράβαλε 1 Κορινθίους 15:35-38.

Θα τους αναγνωρίσουν αυτούς τους αναστημένους οι φίλοι τους και οι συγγενείς τους, οι οποίοι θα επιστρέψουν επίσης στη ζωή; Αυτό φαίνεται λογικό, επειδή, αν δεν μπορούσαμε εμείς να προσδιορίσουμε ποιοι είναι οι νεκροί που ανασταίνονται, κι εκείνοι ποιοι είμαστε εμείς, πώς θα ξέραμε ότι οι αγαπημένοι μας νεκροί έχουν πραγματικά επιστρέψει; Μολονότι το πτώμα του Λάζαρου βρισκόταν σε αποσύνθεση, οι συγγενείς και οι γνωστοί τον αναγνώρισαν όταν τον ανέστησε ο Ιησούς. Άρα, κι εμείς επίσης μπορούμε να αναμένουμε ότι, στοργικά, ο Ιεχωβά Θεός θα μας επιτρέψει να δούμε και να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλον όταν θα γίνει ανάσταση σε ζωή πάνω στη γη.

Μια Ουράνια Ελπίδα για Μερικούς

Όπως έχουμε παρατηρήσει, η γη είναι το θεόδοτο σπίτι του ανθρώπινου γένους. Ωστόσο, ο Ιησούς Χριστός έριξε φως στην προοπτική ότι ένας αριθμός επιλεγμένων ατόμων από το ανθρώπινο γένος πρόκειται να αναστηθούν σε άφθαρτη, αθάνατη πνευματική ζωή μαζί του στους ουρανούς. (2 Τιμόθεον 1:10) Για κάποιο χρονικό διάστημα, αφότου ο Ιησούς εγκαινίασε τη ‘νέα και ζώσα οδό’ προς την ουράνια ζωή, όλοι οι Χριστιανοί προσκαλούνταν να συμμετάσχουν σ’ αυτή την ελπίδα. (Εβραίους 9:24· 10:19, 20) Πόσοι θα λάβαιναν τελικά αυτή την ανταμοιβή; Η εμπνευσμένη ‘αποκάλυψη, την οποία έδωσε ο Θεός στον Ιησού για να δείξει στους δούλους του όσα πρέπει να γίνουν’, καθορίζει τον αριθμό σε 144.000, οι οποίοι είναι «ηγορασμένοι από της γης».—Αποκάλυψις 1:1· 7:4-8· 14:1, 3.

Γιατί ‘αγοράζεται από της γης’ ένας σχετικά μικρός αριθμός ανθρώπων για ζωή στον ουρανό; Και πάλι το βιβλίο της Αποκάλυψης μας δίνει το λόγο για τον περιορισμένο αριθμό. Στο κεφάλαιο 20, εδάφια 5 και 6, διαβάζουμε: «Αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη. Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη».—Παράβαλε επίσης Αποκάλυψις 5:9, 10.

Επίγειοι Υπήκοοι του Βασιλιά

Είναι πασιφανές ότι δεν θα κυβερνήσουν όλοι οι άνθρωποι ως βασιλιάδες και ιερείς, γιατί, αν όλοι ήταν βασιλιάδες, πάνω σε ποιον θα ‘βασίλευαν’; Μάλλον, αυτή η ειδικά επιλεγμένη ομάδα, που ‘οικοδομείται’ γύρω από τους πιστούς αποστόλους του Ιησού, θα κυβερνήσει μια γη, ο πληθυσμός της οποίας θα αποτελείται εν μέρει από τον ‘πολύ όχλο’ που περιγράφεται στην Αποκάλυψη, κεφάλαιο 7, εδάφια 9 ως 17. Εκατομμύρια απ’ αυτόν τον ‘πολύ όχλο’ αποβλέπουν τώρα στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος», ο οποίος πλησιάζει γοργά και θα καθαρίσει αυτή τη γη από κάθε αδικία. Μέσω της παρ’ αξία καλοσύνης του Θεού, αυτοί θα επιζήσουν από εκείνη τη μεγάλη θλίψη, χωρίς να πεθάνουν ποτέ.—Αποκάλυψις 16:14· 21:14· Παροιμίαι 2:21, 22.

‘Αλλά τι θα γίνει με εκείνους που έχουν πεθάνει, όπως τα αγαπημένα μου πρόσωπα;’ μπορεί κάλλιστα να ρωτήσετε. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε στη Μάρθα ότι άλλοι, ‘μολονότι έχουν πεθάνει, θα ζήσουν’. (Ιωάννης 11:25) Αυτό θα λάβει χώρα σε μια επίγεια ανάσταση. Στη διάρκεια της βασιλείας του Χριστού με τους 144.000 συμβασιλιάδες και συνιερείς του στους ουρανούς, πολλά εκατομμύρια νεκροί, τους οποίους ο Θεός θυμάται ευνοϊκά, θα αναστηθούν και θα έχουν πλήρη ευκαιρία να μάθουν την αληθινή λατρεία του Ιεχωβά. Αν αποδειχτούν πιστοί, θα κερδίσουν την ανταμοιβή της αιώνιας ζωής σ’ έναν παγγήινο παράδεισο. Αυτό θα συμβεί στη διάρκεια της ‘έσχατης μέρας’, στην οποία αναφέρθηκε η Μάρθα, συμφωνώντας με τον Ιησού ότι ο αδελφός της, ο Λάζαρος, θα επανερχόταν στη ζωή.—Ιωάννης 5:28, 29· 11:24· Λουκάς 23:43, ΜΝΚ.

Μια Ελπίδα Βασισμένη σε Εγγυήσεις

Οι αναστάσεις που μνημονεύονται στην Αγία Γραφή αποτελούν υποδείγματα και εγγυήσεις όσον αφορά την εγκυρότητα της ελπίδας για την ανάσταση, μιας ελπίδας την οποία προσφέρει η Αγία Γραφή. Αυτό το υπόμνημα αναφέρει αναστάσεις που έγιναν στη γη από τους προφήτες Ηλία και Ελισσαιέ στους προχριστιανικούς χρόνους, από τον Γιο του Θεού (περιλαμβανόμενης και της ανάστασης του Λάζαρου), από τους αποστόλους Πέτρο και Παύλο και ιδιαίτερα από τον Ιεχωβά Θεό, ο οποίος ανέστησε τον Γιο του. Μπορείτε να διαβάσετε τέτοιες περιγραφές στην Αγία Γραφή σας, στα εδάφια: 1 Βασιλέων 17:17-24· 2 Βασιλέων 4:32-37· Ματθαίος 28:1-10· Λουκάς 7:11-17· 8:40-56· Ιωάννης 11:38-44· Πράξεις 9:36-42· 10:38-42· 20:7-12.b

Με βάση μια τόσο ισχυρά τεκμηριωμένη ελπίδα για την ανάσταση, ο Παύλος ήταν σε θέση να διαβεβαιώσει τους Αθηναίους: «Ο Θεός . . . προσδιώρισεν ημέραν εν η μέλλει να κρίνη την οικουμένην εν δικαιοσύνη, δια ανδρός τον οποίον διώρισε, και έδωκεν εις πάντας βεβαίωσιν [εγγύηση, ΜΝΚ] περί τούτου, αναστήσας αυτόν εκ νεκρών».—Πράξεις 17:30, 31.

Ναι, η ανάσταση του Ιησού είναι η βασική εγγύηση όσον αφορά την εγκυρότητα της ελπίδας για την ανάσταση. Έτσι, κι εμείς επίσης έχουμε μια σταθερή βάση για να εμπιστευόμαστε ανεπιφύλακτα στη δύναμη και στην αγάπη του Ιεχωβά Θεού. Κι εμείς επίσης μπορούμε να εκφράσουμε την πεποίθηση που είχε η Μάρθα: ‘Ξέρουμε ότι οι νεκροί θα εγερθούν στην ανάσταση την τελευταία μέρα!’

Το ακροατήριο του Παύλου στον Άρειο Πάγο, αφού άκουσε τη μαρτυρία του που είχε να κάνει με «ανάστασιν νεκρών», χωρίστηκε σε τρεις ομάδες: «Οι μεν εχλεύαζον, οι δε είπον· Περί τούτου θέλομεν σε ακούσει πάλιν. . . . Τινές δε άνδρες προσεκολλήθησαν εις αυτόν και επίστευσαν».—Πράξεις 17:32-34.

Ποια είναι η δική σας αντίδραση στην ελπίδα για την ανάσταση; Ο Ιεχωβά θα κρατήσει την υπόσχεσή του να αναστήσει εκατομμύρια, ακόμη και δισεκατομμύρια, από τους νεκρούς. Το αν θα είστε εσείς εκεί για να τους ξαναδείτε, και να σας δουν κι εκείνοι, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το τι κάνετε. Είστε πρόθυμοι να μάθετε για τις απαιτήσεις που έχει θέσει ο Θεός για την απόκτηση αιώνιας ζωής και να ζείτε σε αρμονία με αυτές; Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θα χαρούν ιδιαίτερα να σας δώσουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ελπίδα για τους νεκρούς και σχετικά με το πώς μπορείτε να επιζήσετε από το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων.—Ιωάννης 17:3.

[Υποσημειώσεις]