Οι Χριστιανοί και ο Κόσμος της Ανθρωπότητας

«Να περπατάτε με σοφία προς τους έξω».—ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ 4:5.

1. Τι είπε ο Ιησούς αναφορικά με τους ακολούθους του και τον κόσμο;

ΣΕ ΜΙΑ προσευχή προς τον ουράνιο Πατέρα του, ο Ιησούς είπε για τους ακολούθους του: «Ο κόσμος τούς μίσησε, επειδή δεν είναι μέρος του κόσμου, όπως εγώ δεν είμαι μέρος του κόσμου». Κατόπιν πρόσθεσε: «Δεν σε παρακαλώ να τους πάρεις από τον κόσμο, αλλά να τους φυλάξεις εξαιτίας του πονηρού». (Ιωάννης 17:14, 15) Οι Χριστιανοί δεν επρόκειτο να αποχωριστούν με κατά γράμμα τρόπο από τον κόσμο—λόγου χάρη, με το να απομονωθούν σε μοναστήρια. Απεναντίας, ο Χριστός “τούς απέστειλε στον κόσμο” για να είναι μάρτυρές του «ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης». (Ιωάννης 17:18· Πράξεις 1:8) Ωστόσο, ζήτησε από τον Θεό να τους φυλάξει επειδή ο Σατανάς, «ο άρχοντας αυτού του κόσμου», θα υποκινούσε μίσος εναντίον τους εξαιτίας του ονόματος του Χριστού.—Ιωάννης 12:31· Ματθαίος 24:9.

2. (α) Πώς χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή τη λέξη κόσμος; (β) Ποια ισορροπημένη στάση εκδηλώνει ο Ιεχωβά προς τον κόσμο;

² Στην Αγία Γραφή η λέξη κόσμος πολλές φορές προσδιορίζει την άδικη ανθρώπινη κοινωνία, η οποία «βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού». (1 Ιωάννη 5:19) Επειδή οι Χριστιανοί συμμορφώνονται με τους κανόνες του Ιεχωβά και επίσης υπακούν στην εντολή να κηρύττουν στον κόσμο τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού, μερικές φορές είναι δύσκολη η σχέση ανάμεσα σε αυτούς και στον κόσμο. (2 Τιμόθεο 3:12· 1 Ιωάννη 3:1, 13) Ωστόσο, η λέξη κόσμος χρησιμοποιείται στη Γραφή για να προσδιορίσει επίσης την ανθρώπινη οικογένεια γενικά. Μιλώντας για τον κόσμο με αυτή την έννοια, ο Ιησούς είπε: «Ο Θεός αγάπησε τον κόσμο τόσο πολύ, ώστε έδωσε τον μονογενή του Γιο, για να μην καταστραφεί όποιος ασκεί πίστη σε αυτόν, αλλά να έχει αιώνια ζωή. Διότι ο Θεός απέστειλε τον Γιο του στον κόσμο, όχι για να κρίνει αυτός τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος μέσω αυτού». (Ιωάννης 3:16, 17· 2 Κορινθίους 5:19· 1 Ιωάννη 4:14) Συνεπώς, αν και ο Ιεχωβά μισεί τα πράγματα που χαρακτηρίζουν το πονηρό σύστημα του Σατανά, έδειξε την αγάπη του για την ανθρωπότητα στέλνοντας τον Γιο του στη γη για να σώσει όλους όσους θα “έφταναν σε μετάνοια”. (2 Πέτρου 3:9· Παροιμίες 6:16-19) Η ισορροπημένη στάση του Ιεχωβά προς τον κόσμο θα πρέπει να καθοδηγεί τους λάτρεις Του.

Το Παράδειγμα του Ιησού

3, 4. (α) Ποια στάση υιοθέτησε ο Ιησούς όσον αφορά τη διακυβέρνηση; (β) Πώς έβλεπε ο Ιησούς τον κόσμο της ανθρωπότητας;

³ Λίγο πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς είπε στον Πόντιο Πιλάτο: «Η βασιλεία μου δεν είναι μέρος αυτού του κόσμου». (Ιωάννης 18:36) Σε αρμονία με εκείνα τα λόγια, ο Ιησούς είχε παλιότερα απορρίψει την προσφορά που έκανε ο Σατανάς να του δώσει εξουσία πάνω στα βασίλεια του κόσμου και είχε αρνηθεί να επιτρέψει στους Ιουδαίους να τον κάνουν βασιλιά. (Λουκάς 4:5-8· Ιωάννης 6:14, 15) Εντούτοις, ο Ιησούς έδειξε μεγάλη αγάπη για τον κόσμο της ανθρωπότητας. Ένα παράδειγμα σχετικά με αυτό αναφέρθηκε από τον απόστολο Ματθαίο: «Βλέποντας τα πλήθη, τα σπλαχνίστηκε, επειδή ήταν γδαρμένοι και παραπεταμένοι σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα». Από αγάπη, κήρυξε στους ανθρώπους στις πόλεις και στα χωριά τους. Τους δίδαξε και γιάτρεψε τις παθήσεις τους. (Ματθαίος 9:36) Έδειξε επίσης ευαισθησία για τις φυσικές ανάγκες εκείνων οι οποίοι έρχονταν για να μάθουν από αυτόν. Διαβάζουμε: «Ο . . . Ιησούς φώναξε τους μαθητές του και είπε: “Σπλαχνίζομαι το πλήθος, επειδή είναι ήδη τρεις ημέρες που μένουν μαζί μου και δεν έχουν τίποτα να φάνε· και δεν θέλω να τους πω να φύγουν νηστικοί. Μπορεί να εξαντληθούν στο δρόμο”». (Ματθαίος 15:32) Τι στοργικό ενδιαφέρον!

⁴ Οι Ιουδαίοι έτρεφαν ισχυρή προκατάληψη εναντίον των Σαμαρειτών, αλλά ο Ιησούς μίλησε επί αρκετή ώρα σε μια Σαμαρείτισσα και δαπάνησε δύο ημέρες δίνοντας πλήρη μαρτυρία σε μια σαμαρειτική πόλη. (Ιωάννης 4:5-42) Αν και ο Θεός τον έστειλε «στα χαμένα πρόβατα του οίκου του Ισραήλ», μερικές φορές ο Ιησούς ανταποκρινόταν σε εκφράσεις πίστης από άτομα που δεν ήταν Ιουδαίοι. (Ματθαίος 8:5-13· 15:21-28) Ναι, ο Ιησούς έδειξε ότι είναι δυνατόν για κάποιον να μην αποτελεί «μέρος του κόσμου» και συγχρόνως να δείχνει αγάπη για τον κόσμο της ανθρωπότητας, για τους ανθρώπους. Δείχνουμε εμείς με παρόμοιο τρόπο συμπόνια για τους ανθρώπους εκεί όπου ζούμε, εργαζόμαστε ή κάνουμε τα ψώνια μας; Δείχνουμε ενδιαφέρον για την ευημερία τους—όχι μόνο για τις πνευματικές τους ανάγκες αλλά και για άλλες ανάγκες αν είναι σε λογικό βαθμό μέσα στις δυνατότητές μας να βοηθήσουμε; Ο Ιησούς έδειχνε ενδιαφέρον και, κάνοντάς το αυτό, διάνοιγε την οδό για να διδαχτούν οι άνθρωποι σχετικά με τη Βασιλεία. Είναι αλήθεια ότι δεν μπορούμε να εκτελούμε κατά γράμμα θαύματα όπως έκανε ο Ιησούς. Ωστόσο, μια πράξη καλοσύνης πολλές φορές κάνει θαύματα, σαν να λέγαμε, όσον αφορά το να σπάσει η προκατάληψη.

Η Στάση του Παύλου Προς τους Ανθρώπους «Έξω»

5, 6. Πώς συμπεριφερόταν ο απόστολος Παύλος στους Ιουδαίους που ανήκαν στους «έξω»;

⁵ Σε αρκετές επιστολές του, ο απόστολος Παύλος αναφέρεται στους «έξω», εννοώντας εκείνους που δεν ήταν Χριστιανοί, είτε επρόκειτο για Ιουδαίους είτε για Εθνικούς. (1 Κορινθίους 5:12· 1 Θεσσαλονικείς 4:12· 1 Τιμόθεο 3:7) Πώς συμπεριφερόταν σε τέτοια άτομα; “Έγινε τα πάντα σε ανθρώπους κάθε είδους, για να σώσει με κάθε τρόπο μερικούς”. (1 Κορινθίους 9:20-22) Όταν έφτανε σε μια πόλη, ο τρόπος με τον οποίο συνήθιζε να κηρύττει ήταν να πηγαίνει πρώτα στους Ιουδαίους οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί εκεί. Ποια ήταν η προσέγγισή του; Με διακριτικότητα και σεβασμό παρείχε πειστικές Γραφικές αποδείξεις σχετικά με το ότι ο Μεσσίας είχε έρθει, είχε πεθάνει με θυσιαστικό θάνατο και είχε αναστηθεί.—Πράξεις 13:5, 14-16, 43· 17:1-3, 10.

⁶ Με αυτόν τον τρόπο, ο Παύλος οικοδομούσε πάνω στη γνώση που είχαν οι Ιουδαίοι σχετικά με το Νόμο και τους προφήτες προκειμένου να τους διδάξει για τον Μεσσία και τη Βασιλεία του Θεού. Κατάφερνε δε να πείθει μερικούς. (Πράξεις 14:1· 17:4) Παρά την εναντίωση των Ιουδαίων ηγετών, ο Παύλος εκδήλωσε θερμά αισθήματα για τους συμπατριώτες του Ιουδαίους όταν έγραψε: «Αδελφοί, η καλή θέληση της καρδιάς μου και η δέησή μου προς τον Θεό για αυτούς [τους Ιουδαίους] είναι, πράγματι, για τη σωτηρία τους. Διότι μαρτυρώ σχετικά με αυτούς ότι έχουν ζήλο για τον Θεό αλλά όχι σύμφωνα με ακριβή γνώση».—Ρωμαίους 10:1, 2.

Υποβοήθηση Μη Ιουδαίων Πιστών

7. Πώς ανταποκρίθηκαν πολλοί προσήλυτοι στα καλά νέα που κήρυττε ο Παύλος;

⁷ Οι προσήλυτοι ήταν μη Ιουδαίοι οι οποίοι είχαν γίνει περιτμημένοι οπαδοί του Ιουδαϊσμού. Προφανώς υπήρχαν προσήλυτοι Ιουδαίοι στη Ρώμη, στην Αντιόχεια της Συρίας, στην Αιθιοπία και στην Αντιόχεια της Πισιδίας—πράγματι, σε όλη την Ιουδαϊκή Διασπορά. (Πράξεις 2:8-10· 6:5· 8:27· 13:14, 43· παράβαλε Ματθαίος 23:15.) Ανόμοια με πολλούς Ιουδαίους άρχοντες, οι προσήλυτοι πιθανώς δεν ήταν υψηλόφρονες και δεν μπορούσαν να καυχιούνται υπερήφανα ότι κατάγονταν από τον Αβραάμ. (Ματθαίος 3:9· Ιωάννης 8:33) Απεναντίας, είχαν εγκαταλείψει τους ειδωλολατρικούς θεούς και είχαν στραφεί ταπεινά στον Ιεχωβά, αποκτώντας κάποια γνώση για τον ίδιο και τους νόμους του. Επίσης, έτρεφαν την ίδια ελπίδα που έτρεφαν και οι Ιουδαίοι όσον αφορά την έλευση του Μεσσία. Εφόσον είχαν ήδη εκδηλώσει προθυμία να κάνουν αλλαγές καθώς αναζητούσαν την αλήθεια, πολλοί από αυτούς ήταν έτοιμοι να κάνουν περαιτέρω αλλαγές και να ανταποκριθούν στο κήρυγμα του αποστόλου Παύλου. (Πράξεις 13:42, 43) Όταν ένας προσήλυτος, ο οποίος κάποτε λάτρευε ειδωλολατρικούς θεούς, μεταστρεφόταν στη Χριστιανοσύνη, ήταν με μοναδικό τρόπο εξαρτισμένος για να δίνει μαρτυρία σε άλλους Εθνικούς που εξακολουθούσαν να λατρεύουν εκείνους τους θεούς.

8, 9. (α) Εκτός από τους προσήλυτους, ποια άλλη τάξη Εθνικών ελκύστηκε στην Ιουδαϊκή θρησκεία; (β) Πώς ανταποκρίθηκαν στα καλά νέα πολλοί απερίτμητοι θεοφοβούμενοι;

⁸ Εκτός από τους περιτμημένους προσήλυτους, και άλλοι μη Ιουδαίοι ελκύστηκαν στην Ιουδαϊκή θρησκεία. Ο πρώτος από αυτούς που έγινε Χριστιανός ήταν ο Κορνήλιος ο οποίος, αν και δεν ήταν προσήλυτος, ήταν «ευλαβής και φοβόταν τον Θεό». (Πράξεις 10:2) Στο σχολιολόγιό του σχετικά με τις Πράξεις, ο καθηγητής Φ. Φ. Μπρους έγραψε: «Τέτοιου είδους Εθνικοί συνήθως αποκαλούνται “θεοφοβούμενοι”· αν και αυτός δεν είναι απόλυτος όρος, είναι ωστόσο κατάλληλος για χρήση. Πολλοί Εθνικοί εκείνων των ημερών, αν και δεν ήταν έτοιμοι να μεταστραφούν πλήρως στον Ιουδαϊσμό (η απαίτηση για περιτομή αποτελούσε ιδιαίτερο πρόσκομμα για τους άντρες), ελκύονταν από τον απλό μονοθεϊσμό της λατρείας των Ιουδαϊκών συναγωγών καθώς και από τα ηθικά πρότυπα του Ιουδαϊκού τρόπου ζωής. Μερικοί από αυτούς παρευρίσκονταν στη συναγωγή και εξοικειώνονταν σε ανεκτό βαθμό με τις προσευχές και τα γραφικά μαθήματα, τα οποία άκουγαν να διαβάζονται μεταφρασμένα στην κοινή ελληνική».

⁹ Ο απόστολος Παύλος ήρθε σε επαφή με πολλούς θεοφοβούμενους όταν κήρυττε σε συναγωγές στη Μικρά Ασία και στην Ελλάδα. Στην Αντιόχεια της Πισιδίας απευθύνθηκε στους συγκεντρωμένους στη συναγωγή ως «άντρες Ισραηλίτες και εσείς οι άλλοι που φοβάστε τον Θεό». (Πράξεις 13:16, 26) Ο Λουκάς γράφει ότι, ύστερα από το κήρυγμα που έκανε ο Παύλος επί τρία Σάββατα στη συναγωγή στη Θεσσαλονίκη, «ορισμένοι από αυτούς [τους Ιουδαίους] έγιναν πιστοί [Χριστιανοί] και συνταυτίστηκαν με τον Παύλο και τον Σίλα, και το ίδιο έκανε ένα μεγάλο πλήθος από τους Έλληνες που λάτρευαν τον Θεό και αρκετές από τις εξέχουσες γυναίκες». (Πράξεις 17:4) Είναι πιθανό ότι μερικοί από τους Έλληνες ήταν απερίτμητοι θεοφοβούμενοι. Υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν ότι πολλοί από αυτούς τους Εθνικούς ήταν συνταυτισμένοι με τις Ιουδαϊκές κοινότητες.

Κήρυγμα Ανάμεσα σε «Απίστους»

10. Πώς κήρυξε ο Παύλος σε Εθνικούς που δεν είχαν κανένα Γραφικό υπόβαθρο, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁰ Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές, η λέξη «άπιστοι» μπορεί να αναφέρεται γενικά σε ανθρώπους εκτός της Χριστιανικής εκκλησίας. Πολλές φορές αναφέρεται σε ειδωλολάτρες. (Ρωμαίους 15:31· 1 Κορινθίους 14:22, 23· 2 Κορινθίους 4:4· 6:14) Στην Αθήνα, πολλοί άπιστοι είχαν διδαχτεί την ελληνική φιλοσοφία και δεν είχαν κανένα Γραφικό υπόβαθρο. Μήπως αποθάρρυνε αυτό τον Παύλο ώστε να μην τους δώσει μαρτυρία; Όχι. Προσάρμοσε, όμως, τον τρόπο προσέγγισής του. Παρουσίασε επιδέξια τις Γραφικές ιδέες χωρίς να παραθέτει άμεσα από τις Εβραϊκές Γραφές, οι οποίες ήταν άγνωστες στους Αθηναίους. Με δεξιοτεχνία έδειξε την ομοιότητα ανάμεσα στην αλήθεια της Αγίας Γραφής και σε ορισμένες σκέψεις τις οποίες είχαν εκφράσει αρχαίοι Στωικοί ποιητές. Επίσης, παρουσίασε την αντίληψη σχετικά με τον έναν και μοναδικό αληθινό Θεό για όλη την ανθρωπότητα, έναν Θεό που θα κρίνει με δικαιοσύνη μέσω ενός άντρα ο οποίος πέθανε και αναστήθηκε. Έτσι ο Παύλος κήρυξε με διακριτικότητα σχετικά με τον Χριστό στους Αθηναίους. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Αν και οι περισσότεροι τον χλεύασαν απροκάλυπτα ή έδειξαν σκεπτικισμό, «ορισμένοι . . . άντρες ενώθηκαν με αυτόν και έγιναν πιστοί, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Διονύσιος, που ήταν δικαστής του Αρείου Πάγου, και μια γυναίκα ονόματι Δάμαρις και άλλοι εκτός από αυτούς».—Πράξεις 17:18, 21-34.

11. Τι είδους πόλη ήταν η Κόρινθος, και ποιο ήταν το αποτέλεσμα του έργου κηρύγματος που έκανε ο Παύλος εκεί;

¹¹ Στην Κόρινθο υπήρχε μια αρκετά μεγάλη κοινότητα Ιουδαίων, και έτσι ο Παύλος άρχισε τη διακονία του εκεί κηρύττοντας στη συναγωγή. Όταν, όμως, οι Ιουδαίοι εκδήλωσαν εναντίωση, ο Παύλος στράφηκε στον πληθυσμό των Εθνικών. (Πράξεις 18:1-6) Και τι πληθυσμός ήταν αυτός! Η Κόρινθος ήταν μια πολυάσχολη, κοσμοπολίτικη, εμπορική πόλη, διαβόητη σε ολόκληρο τον ελληνορωμαϊκό κόσμο για τον έκλυτο τρόπο ζωής της. Μάλιστα, το ρήμα «κορινθιάζομαι» σήμαινε επιδίδομαι σε ανηθικότητα. Παρ’ όλα αυτά, μετά την απόρριψη του κηρύγματος του Παύλου από μέρους των Ιουδαίων εμφανίστηκε ο Χριστός σε αυτόν και είπε: «Μη φοβάσαι, αλλά εξακολούθησε να μιλάς . . . διότι έχω πολύ λαό σε αυτή την πόλη». (Πράξεις 18:9, 10) Σε εκπλήρωση των λόγων του, ο Παύλος ίδρυσε μια εκκλησία στην Κόρινθο, παρότι μερικά από τα μέλη της ακολουθούσαν προηγουμένως έναν «κορινθιακό» τρόπο ζωής.—1 Κορινθίους 6:9-11.

Προσπάθεια να Σωθούν “Κάθε Είδους Άνθρωποι” Σήμερα

12, 13. (α) Πώς μοιάζει ο τομέας μας σήμερα με τον τομέα των ημερών του Παύλου; (β) Ποια στάση δείχνουμε σε τομείς στους οποίους οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου είναι εδραιωμένες από παλιά ή όπου πολλοί είναι απογοητευμένοι από την οργανωμένη θρησκεία;

¹² Σήμερα, όπως και τον πρώτο αιώνα, «η παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού . . . φέρνει σωτηρία σε κάθε είδους ανθρώπους». (Τίτο 2:11) Ο τομέας για το κήρυγμα των καλών νέων έχει επεκταθεί ώστε να καλύψει όλες τις ηπείρους και τα περισσότερα νησιά. Και, όπως στις ημέρες του Παύλου, πράγματι ερχόμαστε σε επαφή με «κάθε είδους ανθρώπους». Παραδείγματος χάρη, μερικοί από εμάς κηρύττουμε σε χώρες όπου οι εκκλησίες του Χριστιανικού κόσμου είναι εδραιωμένες επί πολλούς αιώνες. Όπως οι Ιουδαίοι του πρώτου αιώνα, τα μέλη τους μπορεί να δεσμεύονται έντονα από θρησκευτικές παραδόσεις. Ωστόσο, χαιρόμαστε να αναζητούμε εκείνους που έχουν καλή κατάσταση καρδιάς και να οικοδομούμε πάνω σε οποιαδήποτε γνώση έχουν από την Αγία Γραφή. Δεν τους μιλάμε με υπερβολικά απλοϊκό τρόπο ούτε τους περιφρονούμε, ακόμη και αν οι θρησκευτικοί τους ηγέτες μερικές φορές μας εναντιώνονται και μας διώκουν. Απεναντίας, αναγνωρίζουμε ότι μερικοί από αυτούς μπορεί να έχουν «ζήλο για τον Θεό» ακόμη και αν υστερούν σε ακριβή γνώση. Όπως ο Ιησούς και ο Παύλος, δείχνουμε γνήσια αγάπη για τους ανθρώπους και έχουμε διακαή επιθυμία να σωθούν.—Ρωμαίους 10:2.

¹³ Καθώς κηρύττουμε, πολλοί από εμάς συναντούμε ανθρώπους που έχουν απογοητευτεί από την οργανωμένη θρησκεία. Ίσως, όμως, να εξακολουθούν να είναι θεοφοβούμενοι, πιστεύοντας στον Θεό σε κάποιο βαθμό και προσπαθώντας να ζουν με καλό τρόπο. Σε αυτή τη διεστραμμένη και όλο και πιο ασεβή γενιά, δεν θα πρέπει να χαιρόμαστε όταν συναντούμε ανθρώπους που έχουν κάποια πίστη στον Θεό; Και δεν επιθυμούμε έντονα να τους κατευθύνουμε σε μια θρησκεία η οποία δεν χαρακτηρίζεται από υποκρισία και ψεύδος;—Φιλιππησίους 2:15.

14, 15. Πώς έχει γίνει διαθέσιμος ένας μεγάλος αγρός για το κήρυγμα των καλών νέων;

¹⁴ Στην παραβολή του σχετικά με το συρόμενο δίχτυ, ο Ιησούς προείπε ότι θα υπήρχε ένας μεγάλος τομέας για το έργο κηρύγματος. (Ματθαίος 13:47-49) Εξηγώντας αυτή την παραβολή, Η Σκοπιά 15 Ιουνίου 1992 ανέφερε στη σελίδα 20: «Στο πέρασμα των αιώνων, μέλη του Χριστιανικού κόσμου έπαιξαν βασικό ρόλο στη μετάφραση, στην αντιγραφή και στη διάδοση του Λόγου του Θεού. Αργότερα οι εκκλησίες σχημάτισαν και υποστήριξαν τις Βιβλικές εταιρίες, οι οποίες μετέφρασαν την Αγία Γραφή στις γλώσσες απομακρυσμένων χωρών. Επίσης έστειλαν νοσηλευτές ιεραποστόλους και δασκάλους, οι οποίοι έκαναν “Χριστιανούς του ρυζιού”. Έτσι συγκεντρώθηκαν πάμπολλα ακατάλληλα ψάρια, που δεν είχαν την επιδοκιμασία του Θεού. Αλλά τουλάχιστον εκατομμύρια μη Χριστιανών ήρθαν σε επαφή με την Αγία Γραφή και με κάποια μορφή Χριστιανοσύνης, αν και διεφθαρμένης».

¹⁵ Ο προσηλυτισμός από μέρους του Χριστιανικού κόσμου ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικός στη Νότια Αμερική, στην Αφρική και σε μερικά νησιά. Στις ημέρες μας, πολλοί πράοι έχουν εντοπιστεί σε αυτές τις περιοχές, και εμείς μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε μεγάλο καλό αν έχουμε θετική, στοργική στάση απέναντι σε αυτά τα ταπεινά άτομα, όπως ήταν η στάση του Παύλου απέναντι στους προσήλυτους στον Ιουδαϊσμό. Ανάμεσα σε εκείνους οι οποίοι χρειάζονται τη βοήθειά μας είναι και τα εκατομμύρια των ανθρώπων τους οποίους θα μπορούσε να αποκαλέσει κανείς «φιλικά διακείμενους» προς τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Αυτοί πάντοτε χαίρονται που μας βλέπουν όταν τους επισκεπτόμαστε. Μερικοί έχουν μελετήσει την Αγία Γραφή μαζί μας και έχουν παρακολουθήσει συναθροίσεις μας, ιδιαίτερα την ετήσια Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού. Δεν αντιπροσωπεύουν αυτά τα άτομα ένα μεγάλο αγρό για το κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας;

16, 17. (α) Τι είδους ανθρώπους πλησιάζουμε με τα καλά νέα; (β) Πώς μιμούμαστε τον Παύλο κηρύττοντας σε διάφορα είδη ανθρώπων;

¹⁶ Επιπλέον, τι θα πούμε για όσους προέρχονται από πολιτισμούς εκτός του Χριστιανικού κόσμου—είτε τους συναντούμε στις χώρες τους είτε είναι μετανάστες σε Δυτικές χώρες; Επίσης, τι θα πούμε για τα πολλά εκατομμύρια άτομα που έχουν στρέψει ολοκληρωτικά τα νώτα τους στη θρησκεία και έχουν γίνει αθεϊστές ή αγνωστικιστές; Επιπρόσθετα, τι μπορεί να λεχθεί για εκείνους που δίνουν με σχεδόν θρησκευτική θέρμη την προσοχή τους στη σύγχρονη φιλοσοφία ή στη δημοφιλή ψυχολογία τις οποίες φέρνουν στη δημοσιότητα τα πολυάριθμα βιβλία αυτοβοήθειας που υπάρχουν στα βιβλιοπωλεία; Μήπως θα έπρεπε να αποφεύγουμε κάποιους από αυτούς τους ανθρώπους θεωρώντας τους ανεπίδεκτους απολύτρωσης; Όχι, αν μιμούμαστε τον απόστολο Παύλο.

¹⁷ Καθώς κήρυττε στην Αθήνα, ο Παύλος δεν έπεσε στην παγίδα να λογοφέρει με τους ακροατές του γύρω από τη φιλοσοφία. Προσάρμοσε, όμως, τη συλλογιστική του στους ανθρώπους με τους οποίους ασχολούνταν, παρουσιάζοντας τις αλήθειες της Αγίας Γραφής με σαφή, λογικό τρόπο. Παρόμοια, δεν είναι ανάγκη να γίνουμε ειδήμονες στις θρησκείες ή στις φιλοσοφίες των ανθρώπων στους οποίους κηρύττουμε. Εντούτοις, προσαρμόζουμε τον τρόπο προσέγγισής μας ώστε να κάνουμε τη μαρτυρία μας αποτελεσματική, και έτσι γινόμαστε «τα πάντα σε ανθρώπους κάθε είδους». (1 Κορινθίους 9:22) Γράφοντας στους Χριστιανούς στις Κολοσσές, ο Παύλος δήλωσε: «Να περπατάτε με σοφία προς τους έξω, εξαγοράζοντας τον εύκαιρο χρόνο. Ο λόγος σας ας είναι πάντοτε με χάρη, καρυκευμένος με αλάτι, για να γνωρίζετε πώς πρέπει να απαντάτε στον καθένα».—Κολοσσαείς 4:5, 6.

18. Ποια ευθύνη έχουμε, και τι δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε;

¹⁸ Όπως ο Ιησούς και ο απόστολος Παύλος, ας δείχνουμε αγάπη σε ανθρώπους κάθε είδους. Μάλιστα, ας κάνουμε ιδιαίτερες προσπάθειες για να μεταδίδουμε σε άλλους τα καλά νέα της Βασιλείας. Από την άλλη μεριά, ποτέ μην ξεχνάτε ότι ο Ιησούς είπε για τους μαθητές του: «Δεν είναι μέρος του κόσμου». (Ιωάννης 17:16) Το τι σημαίνει αυτό για εμάς θα εξεταστεί περαιτέρω στο άρθρο που ακολουθεί.

Ως Ανασκόπηση

◻ Περιγράψτε την ισορροπημένη στάση του Ιησού προς τον κόσμο.

◻ Πώς κήρυττε ο απόστολος Παύλος σε Ιουδαίους και προσήλυτους;

◻ Πώς πλησίαζε ο Παύλος θεοφοβούμενους και απίστους;

◻ Πώς μπορούμε να είμαστε «τα πάντα σε ανθρώπους κάθε είδους» σε σχέση με το έργο κηρύγματος που κάνουμε;

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Κάνοντας πράξεις καλοσύνης στους γύρω τους, οι Χριστιανοί μπορούν πολλές φορές να σπάσουν την προκατάληψη