ΚΕΦΑΛΑΙΟ 25
«Τον Καίσαρα Επικαλούμαι!»
Ο Παύλος θέτει παράδειγμα υπεράσπισης των καλών νέων
Βασίζεται στα εδάφια Πράξεις 25:1–26:32
1, 2. (α) Ποια είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Παύλος; (β) Ποιο ερώτημα εγείρεται όσον αφορά την προσφυγή του Παύλου στον Καίσαρα;
Ο ΠΑΥΛΟΣ παραμένει υπό αυστηρή επιτήρηση στην Καισάρεια. Δύο χρόνια νωρίτερα, όταν είχε επιστρέψει στην Ιουδαία, σε διάστημα λίγων ημερών οι Ιουδαίοι είχαν αποπειραθεί να τον σκοτώσουν τουλάχιστον τρεις φορές. (Πράξ. 21:27-36· 23:10, 12-15, 27) Μέχρι τώρα, οι εχθροί του δεν τα έχουν καταφέρει, αλλά δεν το βάζουν κάτω. Όταν ο Παύλος βλέπει ότι υπάρχει ακόμη κίνδυνος να πέσει στα χέρια τους, λέει στον Ρωμαίο κυβερνήτη Φήστο: «Τον Καίσαρα επικαλούμαι!»—Πράξ. 25:11.
2 Υποστήριξε ο Ιεχωβά την απόφαση που πήρε ο Παύλος να προσφύγει μέσω επίκλησης στον αυτοκράτορα της Ρώμης; Η απάντηση έχει μεγάλη σημασία για εμάς που δίνουμε πλήρη μαρτυρία για τη Βασιλεία του Θεού σε αυτόν τον καιρό του τέλους. Χρειάζεται να γνωρίζουμε αν αυτό που έκανε ο Παύλος αποτελεί για εμάς υπόδειγμα προς μίμηση «στην υπεράσπιση και νομική εδραίωση των καλών νέων».—Φιλιπ. 1:7.
«Στέκομαι Ενώπιον της Δικαστικής Έδρας» (Πράξεις 25:1-12)
3, 4. (α) Τι έκρυβε το αίτημα που υπέβαλαν οι Ιουδαίοι να οδηγηθεί ο Παύλος στην Ιερουσαλήμ, και πώς διέφυγε αυτός τον θάνατο; (β) Πώς στηρίζει ο Ιεχωβά τους σύγχρονους υπηρέτες του όπως στήριζε και τον Παύλο;
3 Τρεις ημέρες αφότου ο Φήστος, ο νέος Ρωμαίος κυβερνήτης της Ιουδαίας, ανέλαβε τα καθήκοντά του, πήγε στην Ιερουσαλήμ.a Εκεί άκουσε τους πρωθιερείς και τους προύχοντες των Ιουδαίων να κατηγορούν τον Παύλο για σοβαρά αδικήματα. Αυτοί ήξεραν ότι ο νέος κυβερνήτης δεχόταν πιέσεις προκειμένου να διατηρήσει ειρηνικές σχέσεις με αυτούς και με όλους τους Ιουδαίους. Γι’ αυτό, ζήτησαν από τον Φήστο μια χάρη: Να φέρει τον Παύλο στην Ιερουσαλήμ και να τον δικάσει εκεί. Ωστόσο, αυτό το αίτημα έκρυβε ένα καταχθόνιο σχέδιο. Εκείνοι οι εχθροί σχεδίαζαν να σκοτώσουν τον Παύλο στον δρόμο από την Καισάρεια για την Ιερουσαλήμ. Ο Φήστος απέρριψε το αίτημά τους, λέγοντας: «Εκείνοι που έχουν εξουσία ανάμεσά σας ας κατεβούν μαζί μου [στην Καισάρεια] και ας τον κατηγορήσουν, αν όντως έχει κάνει κάτι κακό». (Πράξ. 25:5) Έτσι λοιπόν, ο Παύλος διέφυγε τον θάνατο άλλη μια φορά.
4 Μέσα σε όλες τις δοκιμασίες που περνούσε ο Παύλος, ο Ιεχωβά τον στήριζε μέσω του Κυρίου Ιησού Χριστού. Θυμηθείτε ότι ο Ιησούς είπε μέσω οράματος στον απόστολό του: «Πάρε θάρρος!» (Πράξ. 23:11) Σήμερα, οι υπηρέτες του Θεού αντιμετωπίζουν και αυτοί εμπόδια και απειλές. Ο Ιεχωβά δεν μας προφυλάσσει από κάθε δυσκολία, αλλά μας δίνει τη σοφία και τη δύναμη για να υπομένουμε. Μπορούμε πάντοτε να υπολογίζουμε στη «δύναμη που ξεπερνάει το φυσιολογικό» την οποία παρέχει ο στοργικός Θεός μας.—2 Κορ. 4:7.
5. Πώς συμπεριφέρθηκε ο Φήστος στον Παύλο;
5 Μερικές ημέρες αργότερα, ο Φήστος «κάθισε στη δικαστική έδρα» στην Καισάρεια.b Μπροστά του στάθηκαν ο Παύλος και οι κατήγοροί του. Στις αβάσιμες κατηγορίες τους, ο Παύλος αντέτεινε: «Ούτε εναντίον του Νόμου των Ιουδαίων ούτε εναντίον του ναού ούτε εναντίον του Καίσαρα έχω αμαρτήσει». Ο απόστολος ήταν αθώος και άξιζε να αφεθεί ελεύθερος. Τι θα αποφάσιζε ο Φήστος; Επιθυμώντας να κερδίσει την εύνοια των Ιουδαίων, ρώτησε τον Παύλο: «Θέλεις να ανεβείς στην Ιερουσαλήμ και να δικαστείς εκεί ενώπιόν μου σχετικά με αυτά τα ζητήματα;» (Πράξ. 25:6-9) Τι παράλογη πρόταση! Αν ο Παύλος μεταγόταν στην Ιερουσαλήμ, οι κατήγοροί του θα γίνονταν δικαστές του και θα τον περίμενε βέβαιος θάνατος. Σε αυτή την περίπτωση, ο Φήστος προτίμησε την πολιτική σκοπιμότητα από την αληθινή δικαιοσύνη. Ένας παλαιότερος κυβερνήτης, ο Πόντιος Πιλάτος, είχε ενεργήσει παρόμοια στην υπόθεση ενός πολύ σπουδαιότερου κρατουμένου. (Ιωάν. 19:12-16) Οι σύγχρονοι δικαστές επίσης είναι πιθανό να ενδώσουν στις πολιτικές πιέσεις. Επομένως, δεν πρέπει να νιώθουμε έκπληξη όταν οι αποφάσεις των δικαστηρίων αντίκεινται στα αποδεικτικά στοιχεία σε υποθέσεις που αφορούν τον λαό του Θεού.
6, 7. Γιατί επικαλέστηκε ο Παύλος τον Καίσαρα, και ποιο προηγούμενο έθεσε έτσι για τους αληθινούς Χριστιανούς σήμερα;
6 Η επιθυμία του Φήστου να ευαρεστήσει τους Ιουδαίους θα μπορούσε να θέσει τον Παύλο σε θανάσιμο κίνδυνο. Γι’ αυτό, ο Παύλος άσκησε ένα δικαίωμα που είχε ως Ρωμαίος πολίτης, λέγοντας στον Φήστο: «Στέκομαι ενώπιον της δικαστικής έδρας του Καίσαρα, εκεί που πρέπει να δικάζομαι. Δεν έχω κάνει τίποτα κακό στους Ιουδαίους, όπως αντιλαμβάνεσαι και εσύ πολύ καλά. . . . Τον Καίσαρα επικαλούμαι!» Αυτή η επίκληση ήταν αμετάκλητη άπαξ και γινόταν. Ο Φήστος το τόνισε αυτό, λέγοντας: «Τον Καίσαρα επικαλέστηκες, στον Καίσαρα θα πας». (Πράξ. 25:10-12) Προσφεύγοντας σε μια ανώτερη νομική αρχή, ο Παύλος έθεσε προηγούμενο για τους αληθινούς Χριστιανούς σήμερα. Όταν οι εναντιούμενοι προσπαθούν να μηχανευτούν «προβλήματα στο όνομα του νόμου», οι Μάρτυρες του Ιεχωβά επωφελούνται από τις νομικές διατάξεις για να υπερασπιστούν τα καλά νέα.c—Ψαλμ. 94:20.
7 Έτσι λοιπόν, έπειτα από δύο και πλέον χρόνια φυλάκισης για αδικήματα που δεν διέπραξε, δόθηκε στον Παύλο η ευκαιρία να παρουσιάσει την υπόθεσή του στη Ρώμη. Πριν από την αναχώρησή του όμως, θέλησε να τον δει και ένας άλλος άρχοντας.
«Δεν Αρνήθηκα να Υπακούσω» (Πράξεις 25:13–26:23)
8, 9. Γιατί επισκέφτηκε ο βασιλιάς Αγρίππας την Καισάρεια;
8 Λίγες ημέρες αφότου ο Φήστος άκουσε τον Παύλο να επικαλείται τον Καίσαρα, ο βασιλιάς Αγρίππας και η αδελφή του η Βερνίκη έκαναν «εθιμοτυπική επίσκεψη» στον νέο κυβερνήτη.d Στη ρωμαϊκή εποχή, ήταν έθιμο να κάνουν οι αξιωματούχοι τέτοιες επισκέψεις σε νεοδιορισμένους κυβερνήτες. Συγχαίροντας τον Φήστο για τον διορισμό του, ο Αγρίππας αναμφίβολα προσπαθούσε να εδραιώσει πολιτικούς και προσωπικούς δεσμούς που θα μπορούσαν να του φανούν χρήσιμοι στο μέλλον.—Πράξ. 25:13.
9 Ο Φήστος μίλησε στον βασιλιά για τον Παύλο, και ο Αγρίππας βρήκε το ζήτημα ενδιαφέρον. Την επόμενη ημέρα, οι δύο άρχοντες κάθισαν στη δικαστική έδρα. Αλλά η εξουσία τους και η φανταχτερή τους εμφάνιση δεν ήταν διόλου πιο εντυπωσιακές από τα λόγια που επρόκειτο να πει ο κρατούμενος τον οποίο είχαν μπροστά τους.—Πράξ. 25:22-27.
10, 11. Πώς έδειξε ο απόστολος Παύλος σεβασμό στον Αγρίππα, και ποιες λεπτομέρειες για το παρελθόν του αποκάλυψε στον βασιλιά;
10 Ο Παύλος ευχαρίστησε με σεβασμό τον βασιλιά Αγρίππα για την ευκαιρία που του δόθηκε να υπερασπιστεί τον εαυτό του μπροστά σε αυτόν και αναγνώρισε ότι ο βασιλιάς ήταν ειδικός σε όλα τα έθιμα καθώς και στις διαφωνίες μεταξύ των Ιουδαίων. Κατόπιν, ο Παύλος περιέγραψε τη ζωή του στο παρελθόν: «Έζησα ως Φαρισαίος, σύμφωνα με την αυστηρότερη αίρεση της θρησκείας μας». (Πράξ. 26:5) Ως Φαρισαίος, ο Παύλος έτρεφε την ελπίδα ότι θα ερχόταν ο Μεσσίας. Τώρα ως Χριστιανός, έλεγε με τόλμη ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν αυτός που πρόσμεναν τόσον καιρό. Μια πεποίθηση που ο ίδιος και οι κατήγοροί του είχαν από κοινού—συγκεκριμένα, η ελπίδα για την εκπλήρωση της υπόσχεσης που είχε δώσει ο Θεός στους προπάτορές τους—ήταν ο λόγος για τον οποίο δικαζόταν εκείνη την ημέρα. Αυτή η κατάσταση κίνησε ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον του Αγρίππα για όσα είχε να πει ο Παύλος.e
11 Ενθυμούμενος τον απαίσιο τρόπο με τον οποίο μεταχειριζόταν τους Χριστιανούς στο παρελθόν, ο Παύλος είπε: «Εγώ ο ίδιος ήμουν πεπεισμένος ότι έπρεπε να κάνω πολλά εναντίον του ονόματος του Ιησού του Ναζωραίου. . . . Επειδή είχα ασυγκράτητη μανία εναντίον τους [των ακολούθων του Χριστού], τους δίωκα ακόμη και σε άλλες πόλεις». (Πράξ. 26:9-11) Ο Παύλος δεν υπερέβαλλε. Πολλοί γνώριζαν πόσο είχε βιαιοπραγήσει εναντίον των Χριστιανών. (Γαλ. 1:13, 23) Ο Αγρίππας ίσως αναρωτήθηκε: “Τι μπορεί να άλλαξε έναν τέτοιον άνθρωπο;”
12, 13. (α) Πώς περιέγραψε ο Παύλος τη μεταστροφή του; (β) Με ποια έννοια “κλοτσούσε βούκεντρα” ο Παύλος;
12 Τα επόμενα λόγια του Παύλου έδωσαν την απάντηση: «Καθώς ταξίδευα προς τη Δαμασκό γι’ αυτόν τον σκοπό, έχοντας εξουσία και αποστολή από τους πρωθιερείς, είδα το μεσημέρι στον δρόμο, βασιλιά, ένα φως λαμπρότερο από τον ήλιο να αστράφτει από τον ουρανό γύρω από εμένα και γύρω από τους συνταξιδιώτες μου. Πέσαμε όλοι στο έδαφος, και τότε άκουσα μια φωνή να μου λέει στην εβραϊκή γλώσσα: “Σαούλ, Σαούλ, γιατί με διώκεις; Στον εαυτό σου κάνεις κακό κλοτσώντας βούκεντρα”. Τότε εγώ είπα: “Ποιος είσαι, Κύριε;” Και ο Κύριος είπε: “Είμαι ο Ιησούς, τον οποίο εσύ διώκεις”».f—Πράξ. 26:12-15.
13 Πριν από αυτό το υπερφυσικό γεγονός, ο Παύλος “κλοτσούσε βούκεντρα” με μεταφορική έννοια. Όπως ένα υποζύγιο θα τραυματιζόταν χωρίς λόγο αν κλοτσούσε την αιχμηρή άκρη του βούκεντρου, έτσι και ο Παύλος είχε βλάψει τον εαυτό του πνευματικά αντιστεκόμενος στο θέλημα του Θεού. Εμφανιζόμενος στον Παύλο καθ’ οδόν προς τη Δαμασκό, ο αναστημένος Ιησούς έκανε αυτόν τον ειλικρινή αλλά σαφώς παροδηγημένο άνθρωπο να αλλάξει τρόπο σκέψης.—Ιωάν. 16:1, 2.
14, 15. Τι είπε ο Παύλος σχετικά με τις αλλαγές που είχε κάνει στη ζωή του;
14 Ο Παύλος όντως έκανε ριζικές αλλαγές στη ζωή του. Απευθυνόμενος στον Αγρίππα, είπε: «Δεν αρνήθηκα να υπακούσω στο ουράνιο όραμα αλλά, πρώτα στη Δαμασκό και έπειτα στην Ιερουσαλήμ και σε όλη τη χώρα της Ιουδαίας, καθώς και στα έθνη, έφερνα το άγγελμα ότι πρέπει να μετανοήσουν και να στραφούν στον Θεό κάνοντας έργα που αρμόζουν στη μετάνοια». (Πράξ. 26:19, 20) Επί χρόνια, ο Παύλος εκπλήρωνε την αποστολή που του είχε αναθέσει ο Ιησούς Χριστός σε εκείνο το μεσημεριάτικο όραμα. Με ποια αποτελέσματα; Όσοι ανταποκρίνονταν στα καλά νέα που κήρυττε ο Παύλος μετανοούσαν για την ανήθικη, ανέντιμη διαγωγή τους και στρέφονταν στον Θεό. Αυτά τα άτομα γίνονταν καλοί πολίτες, οι οποίοι υποστήριζαν και σέβονταν τον νόμο και την τάξη.
15 Αυτά τα οφέλη όμως δεν σήμαιναν τίποτα για τους Ιουδαίους πολέμιους του Παύλου. Ο ίδιος είπε: «Να γιατί με έπιασαν οι Ιουδαίοι στον ναό και προσπάθησαν να με σκοτώσουν. Ωστόσο, επειδή έχω λάβει τη βοήθεια του Θεού, συνεχίζω μέχρι σήμερα να δίνω μαρτυρία και σε μικρούς και σε μεγάλους».—Πράξ. 26:21, 22.
16. Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Παύλο όταν μιλάμε σε δικαστές και κυβερνήτες για τις πεποιθήσεις μας;
16 Ως αληθινοί Χριστιανοί, πρέπει να είμαστε «πάντοτε έτοιμοι για υπεράσπιση» της πίστης μας. (1 Πέτρ. 3:15) Όταν μιλάμε σε δικαστές και κυβερνήτες για τις πεποιθήσεις μας, ίσως διαπιστώσουμε ότι είναι χρήσιμο να μιμούμαστε τη μέθοδο που χρησιμοποίησε ο Παύλος μιλώντας στον Αγρίππα και στον Φήστο. Λέγοντάς τους με σεβασμό πώς οι Βιβλικές αλήθειες έχουν αλλάξει ζωές προς το καλύτερο—τη δική μας ζωή καθώς και τις ζωές εκείνων που ανταποκρίνονται στο άγγελμά μας—μπορεί να αγγίξουμε την καρδιά αυτών των υψηλά ιστάμενων αξιωματούχων.
«Λίγο Ακόμη και θα με Πείσεις να Γίνω Χριστιανός» (Πράξεις 26:24-32)
17. Πώς αντέδρασε ο Φήστος στην υπεράσπιση του Παύλου, και ποια παρόμοια στάση παρατηρείται σήμερα;
17 Καθώς άκουγαν την πειστική κατάθεση του Παύλου, οι δύο άρχοντες δεν μπορούσαν να μείνουν αδιάφοροι. Προσέξτε τι συνέβη: «Και καθώς ο Παύλος τα έλεγε αυτά υπερασπιζόμενος τον εαυτό του, ο Φήστος είπε με δυνατή φωνή: “Είσαι τρελός, Παύλε! Τα πολλά γράμματα σε οδηγούν στην τρέλα!”» (Πράξ. 26:24) Το ξέσπασμα του Φήστου ίσως φανέρωνε μια στάση που παρατηρείται και σήμερα. Κατά τη γνώμη πολλών ανθρώπων, όσοι διδάσκουν αυτά που λέει πράγματι η Γραφή είναι φανατικοί. Οι κατά κόσμον σοφοί πολλές φορές δυσκολεύονται να αποδεχτούν τη Βιβλική διδασκαλία για την ανάσταση των νεκρών.
18. Πώς απάντησε ο Παύλος στον Φήστο, και τι είχε να πει ο Αγρίππας σχετικά με αυτό;
18 Αλλά ο Παύλος είχε απάντηση για τον κυβερνήτη: «Δεν είμαι τρελός, εξοχότατε Φήστε, αλλά λέω λόγια αληθινά και λογικά. Μάλιστα ο βασιλιάς στον οποίο μιλώ τόσο ελεύθερα τα γνωρίζει καλά όλα αυτά . . . Πιστεύεις στους Προφήτες, βασιλιά Αγρίππα; Ξέρω ότι πιστεύεις». Ο Αγρίππας είπε: «Λίγο ακόμη και θα με πείσεις να γίνω Χριστιανός». (Πράξ. 26:25-28) Αυτά τα λόγια, είτε ειπώθηκαν με ειλικρίνεια είτε όχι, δείχνουν ότι η μαρτυρία του Παύλου άσκησε ισχυρή επίδραση στον βασιλιά.
19. Ποια απόφαση πήραν ο Φήστος και ο Αγρίππας όσον αφορά τον Παύλο;
19 Κατόπιν ο Αγρίππας και ο Φήστος σηκώθηκαν, δείχνοντας ότι η ακρόαση έλαβε τέλος. «Καθώς έφευγαν, άρχισαν να λένε μεταξύ τους: “Αυτός ο άνθρωπος δεν κάνει τίποτα που να επισύρει θάνατο ή φυλάκιση”. Έπειτα ο Αγρίππας είπε στον Φήστο: “Αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να έχει αφεθεί ελεύθερος αν δεν είχε επικαλεστεί τον Καίσαρα”». (Πράξ. 26:31, 32) Ήξεραν ότι μπροστά τους είχε σταθεί ένας αθώος άνθρωπος. Ίσως τώρα να έβλεπαν πιο ευνοϊκά τους Χριστιανούς.
20. Ποια αποτελέσματα είχε η μαρτυρία που έδωσε ο Παύλος σε υψηλά ιστάμενους αξιωματούχους;
20 Κανείς από τους δύο ισχυρούς άρχοντες σε αυτή την αφήγηση δεν φαίνεται να δέχτηκε τα καλά νέα της Βασιλείας του Θεού. Ήταν άραγε σοφό το ότι ο απόστολος Παύλος εμφανίστηκε ενώπιόν τους; Η απάντηση είναι ναι. Το γεγονός ότι ο Παύλος “φέρθηκε μπροστά σε βασιλιάδες και κυβερνήτες” στην Ιουδαία είχε ως αποτέλεσμα να δοθεί μαρτυρία σε κύκλους της ρωμαϊκής κυβέρνησης που ίσως τότε ήταν απρόσιτοι. (Λουκ. 21:12, 13) Επίσης, οι εμπειρίες και η πιστότητά του υπό δοκιμασίες ενθάρρυναν τους αδελφούς και τις αδελφές του στην πίστη.—Φιλιπ. 1:12-14.
21. Αν συνεχίσουμε το έργο της Βασιλείας, ποια θετικά αποτελέσματα μπορεί να δούμε;
21 Το ίδιο ισχύει και σήμερα. Αν συνεχίσουμε το έργο της Βασιλείας παρά τις δοκιμασίες και την εναντίωση, μπορεί να δούμε διάφορα θετικά αποτελέσματα. Ίσως δώσουμε μαρτυρία σε αξιωματούχους τους οποίους θα ήταν δύσκολο να πλησιάσουμε διαφορετικά. Η πιστή μας υπομονή μπορεί να αποτελέσει πηγή ενθάρρυνσης για τους Χριστιανούς αδελφούς και αδελφές μας, υποκινώντας τους να δείχνουν ακόμη μεγαλύτερη τόλμη στο έργο επίδοσης πλήρους μαρτυρίας για τη Βασιλεία του Θεού.
a Βλέπε το πλαίσιο «Ο Ρωμαίος Αυτοκρατορικός Επίτροπος Πόρκιος Φήστος».
b Η «δικαστική έδρα» ήταν μια καρέκλα τοποθετημένη πάνω σε βάθρο. Η υπερυψωμένη θέση θεωρούνταν ότι προσέδιδε βαρύτητα και τελεσίδικο χαρακτήρα στις αποφάσεις του δικαστή. Ο Πιλάτος καθόταν σε δικαστική έδρα όταν στάθμισε τις κατηγορίες εναντίον του Ιησού.
c Βλέπε το πλαίσιο «Δικαστικές Προσφυγές Υπέρ της Αληθινής Λατρείας στους Σύγχρονους Καιρούς».
d Βλέπε το πλαίσιο «Ο Βασιλιάς Ηρώδης Αγρίππας Β΄».
e Ως Χριστιανός, ο Παύλος δεχόταν τον Ιησού ως τον Μεσσία. Οι Ιουδαίοι, οι οποίοι απέρριψαν τον Ιησού, θεωρούσαν τον Παύλο αποστάτη.—Πράξ. 21:21, 27, 28.
f Αναφορικά με τα λόγια του Παύλου ότι ταξίδευε «το μεσημέρι», ένας λόγιος της Αγίας Γραφής έκανε το εξής σχόλιο: «Ο ταξιδιώτης ξεκουραζόταν την ώρα της μεσημεριανής ζέστης, εκτός αν έπρεπε πάση θυσία να βιαστεί. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν πόσο πίεζε ο Παύλος τον εαυτό του για να επιτελέσει τη συγκεκριμένη αποστολή διωγμού».