Η Άποψη της Αγίας Γραφής
Η Αγάπη ως Συνεκτικός Δεσμός
ΤΟ 1978 μια φοβερή θύελλα στο Βόρειο Ατλαντικό σφυροκοπούσε ανελέητα το πολυτελές υπερωκεάνιο Κουίν Ελίζαμπεθ 2. Κύματα τόσο ψηλά όσο ένα δεκαώροφο κτίριο έσκαγαν πάνω στο πλοίο, κάνοντάς το να ανεβοκατεβαίνει σαν φελός. Έπιπλα και επιβάτες πετάγονταν εδώ και εκεί καθώς το πλοίο κλυδωνιζόταν άγρια. Είναι αξιοσημείωτο ότι το μόνο που έπαθαν οι 1.200 επιβάτες ήταν κάποιοι μικροτραυματισμοί. Η καλή μηχανολογική κατάσταση καθώς και η καλή ποιότητα των υλικών και της κατασκευής βοήθησαν να μη διαλυθεί το πλοίο.
Πριν από αιώνες, κάποιο άλλο πλοίο πιάστηκε στη λαβή μιας μανιασμένης θύελλας. Ο απόστολος Παύλος και 275 ακόμα άτομα βρίσκονταν στο πλοίο. Από φόβο μήπως κομματιαστεί το πλοίο εξαιτίας της σφοδρότητας της θύελλας, οι ναύτες προφανώς πέρασαν «βοηθήματα»—αλυσίδες ή σχοινιά—κάτω από το πλοίο, από τη μια πλευρά στην άλλη, προκειμένου να συγκρατήσουν τις ξύλινες σανίδες που αποτελούσαν το κύτος εκείνου του εμπορικού πλοίου. Σώθηκαν όλοι οι επιβάτες, αλλά όχι και το πλοίο.—Πράξεις, κεφάλαιο 27.
Οι δοκιμασίες της ζωής μπορεί μερικές φορές να μας κάνουν να αισθανόμαστε σαν να βρισκόμαστε πάνω σε κάποιο πλοίο στην ταραγμένη θάλασσα. Μπορεί να μας χτυπάνε τα κύματα της ανησυχίας, της απογοήτευσης και της κατάθλιψης, δοκιμάζοντας την αγάπη μας στο έπακρο. Για να επιβιώσουμε από αυτές τις θύελλες και να μη «διαλυθούμε», χρειαζόμαστε και εμείς μερικά βοηθήματα.
Όταν Ξεσπούν Θύελλες
Η πίστη και η υπομονή του αποστόλου Παύλου εξιστορούνται λεπτομερώς στην Αγία Γραφή. Εκείνος υπηρέτησε ως δούλος για χάρη των πρώτων Χριστιανικών εκκλησιών. (2 Κορινθίους 11:24-28) Τα επιτεύγματά του στο έργο του Κυρίου μαρτυρούν ξεκάθαρα την έντονη αγάπη που είχε για τον πλησίον του καθώς και την ισχυρή σχέση που είχε με τον Θεό. Εντούτοις, η ζωή του Παύλου δεν έμοιαζε πάντοτε με ταξίδι σε γαλήνια θάλασσα. Τόσο κατά γράμμα όσο και μεταφορικά, ο απόστολος επιβίωσε από πολλές θύελλες.
Στην εποχή του Παύλου, όταν ένα πλοίο έπεφτε σε σφοδρή θύελλα, η διάσωση των επιβατών και του πλοίου εξαρτιόταν από την επιδεξιότητα του πληρώματος καθώς και από την αντοχή του πλοίου. Το ίδιο ακριβώς ίσχυε και όταν ο απόστολος αντιμετώπιζε συμβολικές θύελλες. Μολονότι ο Παύλος είχε περάσει φυσικές στερήσεις, φυλάκιση και βασανιστήρια, οι χειρότερες θύελλες που απείλησαν την πνευματική και συναισθηματική του σταθερότητα καθώς και την ικανότητά του να συνεχίσει να αγαπάει προήλθαν μέσα από τη Χριστιανική εκκλησία.
Για παράδειγμα, ο Παύλος μόχθησε ακούραστα επί ενάμιση χρόνο για να εδραιώσει την εκκλησία στην πόλη της Κορίνθου. Οι εμπειρίες που έζησε με τους Κορινθίους τον έκαναν να αναπτύξει τρυφερά αισθήματα για το ποίμνιο. Ο Παύλος μάλιστα χαρακτήρισε τον εαυτό του πατέρα τους. (1 Κορινθίους 4:15) Εντούτοις, παρά το υπόμνημα της αγάπης του και της σκληρής εργασίας του για χάρη της εκκλησίας, κάποια άτομα στην Κόρινθο μιλούσαν υβριστικά για τον Παύλο. (2 Κορινθίους 10:10) Αν σκεφτεί κανείς όλα όσα είχε κάνει με αυτοθυσία, πόσο αποκαρδιωτικό πρέπει να ήταν αυτό!
Πώς μπορούσαν εκείνοι που είχαν δεχτεί την άφθονη αγάπη του Παύλου να είναι τόσο σκληροί και να τον υποτιμούν τόσο; Ο Παύλος θα ένιωθε να «διαλύεται», όπως ένα πλοίο που έχει πιαστεί στη λαβή μιας καταιγίδας. Πόσο εύκολο θα ήταν για εκείνον να παραιτηθεί, να αισθανθεί ότι όλες οι προηγούμενες προσπάθειές του ήταν μάταιες ή να αναπτύξει πικρία! Τι βοήθησε τον Παύλο να αντέξει; Τι τον έκανε να μη «διαλυθεί» από την αποθάρρυνση;
Η Αγάπη που μας Βοηθάει να Αντέχουμε
Ο Παύλος δεν άφησε καμιά αμφιβολία στη διάνοια των αναγνωστών του σε σχέση με το ποια ήταν η πηγή της δύναμης και της υποκίνησής του. Έγραψε: «Η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός μάς αναγκάζει». (2 Κορινθίους 5:14) Ο Παύλος έστρεψε την προσοχή στην υπερέχουσα πηγή δύναμης και υποκίνησης. Η υποκινητική δύναμη είναι «η αγάπη την οποία έχει ο Χριστός». Ένας λόγιος της Αγίας Γραφής παρατήρησε τα ακόλουθα όσον αφορά αυτό το εδάφιο: «Ο Παύλος δεν λέει ότι η δική μας αγάπη για τον Χριστό μας βοηθάει να μένουμε προσκολλημένοι στη διακονία μας . . . Αυτό θα ήταν σαν να σταματούσαμε στα μισά του δρόμου. Η αγάπη μας για τον Χριστό αναζωπυρώνεται και τροφοδοτείται διαρκώς από τη δική του αγάπη για εμάς».—Τα πλάγια γράμματα δικά μας.
Η αγάπη που εκδήλωσε ο Χριστός παραδίδοντας τον εαυτό του σε έναν οδυνηρό θάνατο πάνω σε ξύλο βασανισμού—δίνοντας έτσι την τέλεια ανθρώπινη ζωή του ως λύτρο για να σώσει όλη την πιστή ανθρωπότητα—υποκινούσε, ανάγκαζε και υποχρέωνε τον Παύλο να συνεχίσει να υπηρετεί τα συμφέροντα του Χριστού και της αδελφότητας. Έτσι, η αγάπη του Χριστού έλεγχε τον Παύλο, προστατεύοντάς τον από την ιδιοτέλεια, και συγκέντρωνε τους στόχους του στην υπηρεσία του Θεού και των συνανθρώπων του.
Πράγματι, η υποκίνηση που βρίσκεται πίσω από την πιστή πορεία της ζωής ενός Χριστιανού είναι η αγάπη του Χριστού. Όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες που μπορεί να μας εξασθενούν σωματικά, συναισθηματικά και πνευματικά, η υποκινητική δύναμη της αγάπης του Χριστού μάς καθιστά ικανούς να υπερβούμε το σημείο στο οποίο θα παραιτούνταν κάποιο άτομο με λιγότερα κίνητρα. Μας δίνει τη δύναμη να υπομένουμε.
Δεν μπορούμε να εμπιστευόμαστε στα ατελή συναισθήματά μας για να μας στηρίζουν και να μας υποκινούν. Αυτό αληθεύει ιδιαίτερα όταν οι δοκιμασίες μας προέρχονται από απογοήτευση ή ανησυχία. Από την άλλη μεριά, η αγάπη του Χριστού έχει τη δύναμη να μας κρατάει προσκολλημένους στη διακονία μας, να μας στηρίζει και να μας υποκινεί, παρά τη δοκιμασία που αντιμετωπίζουμε. Η αγάπη του Χριστού καθιστά κάποιο Χριστιανό ικανό να υπομένει ξεπερνώντας, όχι μόνο τις προσδοκίες των άλλων ανθρώπων, αλλά ξεπερνώντας ίσως ακόμα και τις δικές του προσδοκίες.
Επιπλέον, εφόσον η αγάπη του Χριστού είναι διαρκής, η επίδρασή της δεν έχει τέλος. Είναι μια υποκινητική δύναμη που δεν κλονίζεται ούτε μειώνεται. «Η αγάπη ποτέ δεν αποτυχαίνει». (1 Κορινθίους 13:8) Μας καθιστά ικανούς να συνεχίσουμε να τον ακολουθούμε πιστά, ό,τι και αν συμβεί.
Οι συναισθηματικές δοκιμασίες ασκούν μια δύναμη που μπορεί να μας «διαλύσει». Συνεπώς, πόσο ζωτικό είναι να στοχαζόμαστε γύρω από την αγάπη που εκδήλωσε ο Χριστός για εμάς. Η αγάπη του Χριστού θα μας βοηθήσει να αντέξουμε. Η αγάπη του μας δίνει τη δυνατότητα να αποφύγουμε να ναυαγήσουμε σχετικά με την πίστη. (1 Τιμόθεο 1:14-19) Επίσης, η αγάπη του Χριστού μας «αναγκάζει» να κάνουμε ό,τι μπορούμε προκειμένου να δοξάσουμε εκείνον που έκανε δυνατή την έκφραση αγάπης του Χριστού, τον Ιεχωβά Θεό.—Ρωμαίους 5:6-8.