-
Ικανοί ΔιάκονοιΗ Σκοπιά—1956 | 15 Μαρτίου
-
-
12. Όπως ο Παύλος, ποιον πρέπει όλοι οι διάκονοι της νέας διαθήκης να γνωρίζουν, και γιατί;
12 Η νέα διαθήκη, της οποίας ο Παύλος ήταν υπηρέτης, διεκήρυττε: «Πάντες ούτοι θέλουσι με γνωρίζει, από μικρού αυτών έως μεγάλου αυτών, λέγει ο Ιεχωβά,» και εις Εβραίους 8:11 ο απόστολος Παύλος παρέθεσε αυτά ακριβώς τα λόγια. (Ιερεμ. 31:34, ΑΣ) Ο Παύλος εγνώριζε τον Ιεχωβά Θεό και συνεπώς ήταν ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Όλοι οι διάκονοι της νέας διαθήκης πρέπει να γνωρίζουν τον Ιεχωβά, αλλιώς δεν θα μπορούσαν να είναι ικανοί στη διακονία της νέας του διαθήκης. Πρέπει να είναι μάρτυρες εκείνου που γνωρίζουν, και επομένως να είναι μάρτυρες του Ιεχωβά. Έχοντας τούτο υπ’ όψιν ο Παύλος είπε στους συνδιακόνους του: «Σας παρακαλώ λοιπόν, γίνεσθε μιμηταί μου.» (1 Κορ. 4:16) Μιμούμενοι τον Παύλο όλοι οι διάκονοι της νέας διαθήκης πρέπει να είναι μάρτυρες Εκείνου που γνωρίζουν ως τον Θεόν της διαθήκης αυτής, δηλαδή, του Ιεχωβά, ο οποίος συγχωρεί τις αμαρτίες των. Όπως ο ίδιος ο Θεός είπε στον τυπικό του λαό στη διαθήκη του νόμου: «Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει ο Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον εξέλεξα, δια να μάθητε και να πιστεύσητε εις εμέ, και να εννοήσητε ότι εγώ [είμαι] ΑΥΤΟΣ.» Αυτά τα λόγια του διορισμού ως μαρτύρων εφαρμόζονται με περισσότερη δύναμι τώρα στην τάξι του δούλου του Θεού που είναι στη νέα διαθήκη και για την οποία ο Θεός προφητικώς είπε: «Ο λαός, τον οποίον έπλασα εις εμαυτόν, θέλει διηγείσθαι την αίνεσίν μου.» (Ησ. 43:10, 21, ΜΝ) Συλλαμβάνοντας το ένδοξο φως από τον Ιεχωβά όπως αντανακλάται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού ο οποίος ενεφανίσθη στο ανθρώπινο γένος, οι σημερινοί διάκονοι της νέας διαθήκης πρέπει, σαν κάτοπτρα, ν’ αντανακλούν αυτό το φως της γνώσεως της δόξης του Θεού στους άλλους, για να αινήται ο Θεός και αυτοί να διαφωτίζονται. Σ’ αυτόν τον σκοτισμένον αιώνα, μεγάλη είναι η ανάγκη να γίνη αυτό.
-
-
Διορισμός των Ικανών ΔιακόνωνΗ Σκοπιά—1956 | 15 Μαρτίου
-
-
Διορισμός των Ικανών Διακόνων
1. Πώς υπετυπώθη στην περίπτωσι του Ιερεμία ο διορισμός των ικανών διακόνων του Ιεχωβά;
Ο ΠΑΥΛΟΣ λέγει: «Η ικανότης ημών είναι εκ του Θεού· όστις και έκαμεν ημάς ικανούς να ήμεθα διάκονοι της καινής διαθήκης.» (2 Κορ. 3:5, 6) Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός πρέπει να είναι εκείνος που διορίζει ή προσδιορίζει ένα άτομο να είναι διάκονός του. Το γεγονός αυτό υπετυπώθη στην περίπτωσι του Ιερεμία, ο οποίος ήταν διάκονος της παλαιάς διαθήκης του νόμου του Ισραήλ. Ο Ιερεμίας, επειδή ήταν από την ιερατική οικογένεια του Ααρών, ήταν αυτοδικαίως στη γραμμή για να είναι ιερεύς στο ναό της Ιερουσαλήμ. Αλλά για να είναι κάτι περισσότερο από ιερεύς, δηλαδή, προφήτης που θα επροφήτευε σχετικά με όλα τα έθνη της γης, ο Ιερεμίας εχρειάζετο κάτι περισσότερο από το να γεννηθή ως υιός του Χελκία του ιερέως. Κανείς άνθρωπος δεν μπορούσε να τον κάμη τέτοιον προφήτην. Ο Θεός, επομένως, ο οποίος εμπνέει τις προφητείες, ήταν Εκείνος που έπρεπε να τον διορίση ή προσδιορίση ως προφήτην, να τον καταστήση ικανόν. Ο Ιερεμίας τονίζει τον διορισμό ή προσδιορισμό του από τον Θεό, όταν λέγη: «Λόγος του Ιεχωβά έγεινε προς εμέ, λέγων, Πριν σε μορφώσω εν τη κοιλία σε εγνώρισα· και πριν εξέλθης εκ της μήτρας σε ηγίασα· προφήτην εις τα έθνη σε κατέστησα. . . . θέλεις υπάγει προς πάντας, προς τους οποίους θέλω σε εξαποστείλει· και πάντα όσα σε προστάξω, θέλεις ειπεί. . . . Και εξέτεινεν ο Ιεχωβά την χείρα αυτού, και ήγγισε το στόμα μου· και είπεν ο Ιεχωβά προς εμέ, Ιδού, έθεσα τους λόγους μου εν τω στόματί σου. Ιδέ, σε κατέστησα σήμερον επί τα έθνη.»—Ιερεμ. 1:4-10, ΜΝ.
2. Γιατί ο Ιησούς εχρειάζετο το ίδιο είδος διορισμού;
2 Ακόμη και ο Ιησούς ο τέκτων ο από Ναζαρέτ έπρεπε να έχη αυτόν τον διορισμό από τον Ιεχωβά Θεό. Ως άνθρωπος ο Ιησούς δεν ήταν από ιερατική οικογένεια του Ισραήλ. Ως μέλος της βασιλικής φυλής του Ιούδα ήταν κληρονόμος του επιγείου θρόνου του Δαβίδ, αλλά όχι ενός ουρανίου θρόνου και βασιλείας. Για να είναι ένας αρχιερεύς όμοιος με τον βασιλικόν ιερέα Μελχισεδέκ, ο Ιησούς έπρεπε να διορισθή από τον Ιεχωβά, ο δε Ιεχωβά είχε ορκισθή προφητικώς ότι ο Ιησούς θα ήταν ένας τέτοιος βασιλικός ιερεύς. Για να είναι ένας ουράνιος βασιλεύς καθήμενος στον θρόνον του Ιεχωβά στα δεξιά του, ο Ιησούς έπρεπε να χρισθή με κάτι περισσότερο από το χριστήριον έλαιον στα χέρια ενός ανθρωπίνου προφήτου ή ιερέως. Έπρεπε να χρισθή και έτσι να διορισθή ή προσδιορισθή με το άγιο πνεύμα από τον Ιεχωβά Θεό. Καθώς γράφει ο Παύλος: «Ο Χριστός δεν εδόξασεν εαυτόν δια να γείνη αρχιερεύς, αλλ’ ο λαλήσας προς αυτόν, “Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα.” Καθώς και αλλαχού λέγει, “Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ”.»—Εβρ. 5:5, 6.
-