«Να Περπατάτε με Αγάπη»

1-3. Τι προκύπτει όταν μιμούμαστε το παράδειγμα του Ιεχωβά στην εκδήλωση αγάπης;

«ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ευτυχία νιώθει κάποιος όταν δίνει παρά όταν λαβαίνει». (Πράξεις 20:35) Αυτά τα λόγια του Ιησού τονίζουν την εξής σημαντική αλήθεια: Η ανιδιοτελής αγάπη φέρνει πάντοτε ανταμοιβές. Μολονότι κάποιος νιώθει πολλή ευτυχία όταν λαβαίνει αγάπη, νιώθει ακόμη μεγαλύτερη ευτυχία όταν δίνει, ή αλλιώς δείχνει, αγάπη στους άλλους.

² Κανένας δεν το γνωρίζει αυτό καλύτερα από τον ουράνιο Πατέρα μας. Όπως είδαμε στα προηγούμενα κεφάλαια αυτής της ενότητας, ο Ιεχωβά είναι το ύψιστο παράδειγμα αγάπης. Κανένας δεν έχει δείξει αγάπη με ανώτερους τρόπους ή για μεγαλύτερο διάστημα από ό,τι αυτός. Να γιατί ο Ιεχωβά αποκαλείται “ο ευτυχισμένος Θεός”.​—1 Τιμόθεο 1:11.

³ Ο στοργικός μας Θεός θέλει να προσπαθούμε να του μοιάζουμε, ιδιαίτερα στην εκδήλωση αγάπης. Τα εδάφια Εφεσίους 5:1, 2 μας λένε: «Να γίνεστε . . . μιμητές του Θεού, ως αγαπητά παιδιά, και να περπατάτε με αγάπη». Όταν μιμούμαστε το παράδειγμα του Ιεχωβά στην εκδήλωση αγάπης, νιώθουμε τη μεγαλύτερη ευτυχία που προέρχεται από το να δίνει κανείς. Επίσης νιώθουμε ικανοποίηση γνωρίζοντας ότι ευαρεστούμε τον Ιεχωβά, επειδή ο Λόγος του μας παροτρύνει “να αγαπάμε ο ένας τον άλλον”. (Ρωμαίους 13:8) Αλλά υπάρχουν και άλλοι λόγοι για τους οποίους πρέπει “να περπατάμε με αγάπη”.

4, 5. Γιατί είναι σημαντικό να δείχνουμε αυτοθυσιαστική αγάπη στους ομοπίστους μας;

⁴ Γιατί είναι σημαντικό να δείχνουμε αγάπη στους ομοπίστους μας; Για να το πούμε απλά, η αγάπη είναι η ουσία της αληθινής Χριστιανοσύνης. Χωρίς αγάπη δεν μπορούμε να έχουμε στενό δεσμό με τους συγχριστιανούς μας και, το σπουδαιότερο, είμαστε μηδέν στα μάτια του Ιεχωβά. Εξετάστε πώς τονίζει αυτές τις αλήθειες ο Λόγος του Θεού.

⁵ Την τελευταία νύχτα της επίγειας ζωής του, ο Ιησούς είπε στους ακολούθους του: «Σας δίνω μια καινούρια εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον· όπως εγώ σας αγάπησα, να αγαπάτε και εσείς ο ένας τον άλλον. Από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε μαθητές μου​—αν έχετε αγάπη μεταξύ σας». (Ιωάννης 13:34, 35) «Όπως εγώ σας αγάπησα»​—ναι, λαβαίνουμε την εντολή να δείχνουμε το είδος της αγάπης που εκδήλωνε ο Ιησούς. Στο Κεφάλαιο 29, προσέξαμε ότι ο Ιησούς έθεσε ένα υπέροχο παράδειγμα στην εκδήλωση αυτοθυσιαστικής αγάπης, θέτοντας τις ανάγκες και τα συμφέροντα των άλλων πάνω από τον εαυτό του. Και εμείς πρέπει να εκδηλώνουμε ανιδιοτελή αγάπη, και πρέπει να το κάνουμε αυτό τόσο φανερά ώστε ακόμη και εκείνοι που δεν ανήκουν στη Χριστιανική εκκλησία να διακρίνουν την αγάπη μας. Πράγματι, η αυτοθυσιαστική αδελφική αγάπη είναι το διακριτικό γνώρισμα που μας προσδιορίζει ως αληθινούς ακολούθους του Χριστού.

6, 7. (α) Πώς ξέρουμε ότι ο Λόγος του Ιεχωβά δίνει μεγάλη αξία στην εκδήλωση αγάπης; (β) Σε ποια πτυχή της αγάπης στρέφουν την προσοχή τα λόγια του Παύλου στα εδάφια 1 Κορινθίους 13:4-8;

⁶ Τι γίνεται αν δεν έχουμε αγάπη; «Αν . . . δεν έχω αγάπη», είπε ο απόστολος Παύλος, «έχω γίνει χάλκινο όργανο [γκονγκ, υποσημείωση] που ηχεί ή κύμβαλο που βροντάει». (1 Κορινθίους 13:1) Ένα κύμβαλο που βροντάει παράγει σκληρό ήχο. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τον ήχο ενός χάλκινου οργάνου όπως το γκονγκ. Τι ταιριαστές παρομοιώσεις! Ένα άτομο χωρίς αγάπη είναι σαν ένα μουσικό όργανο που παράγει δυνατό, δυσάρεστο θόρυβο ο οποίος απωθεί μάλλον παρά ελκύει. Πώς θα ήταν δυνατόν να απολαμβάνει ένα τέτοιο άτομο στενή σχέση με τους άλλους; Ο Παύλος είπε κατόπιν: «Αν έχω όλη την πίστη ώστε να κινώ βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτα». (1 Κορινθίους 13:2) Φανταστείτε, ένα άτομο χωρίς αγάπη είναι «ένα άχρηστο μηδενικό», παρά τα έργα που μπορεί να επιτελεί! (Η Επαυξημένη Βίβλος [The Amplified Bible]) Δεν είναι σαφές ότι ο Λόγος του Ιεχωβά δίνει μεγάλη αξία στην εκδήλωση αγάπης;

⁷ Πώς όμως μπορούμε να εκδηλώνουμε αυτή την ιδιότητα στις σχέσεις μας με τους άλλους; Για να απαντήσουμε σε αυτό, ας εξετάσουμε τα λόγια του Παύλου στα εδάφια 1 Κορινθίους 13:4-8. Η έμφαση εδώ δεν δίνεται ούτε στην αγάπη του Θεού για εμάς ούτε στη δική μας αγάπη για τον Θεό. Αντίθετα, ο Παύλος εστίασε στο πώς πρέπει να δείχνουμε αγάπη ο ένας στον άλλον. Περιέγραψε ορισμένα πράγματα που είναι η αγάπη και ορισμένα πράγματα που δεν είναι.

 8. Πώς μπορεί να μας βοηθήσει η μακροθυμία στις σχέσεις μας με τους άλλους;

⁸ «Η αγάπη είναι μακρόθυμη». Επομένως, αγάπη σημαίνει να ανεχόμαστε μακρόθυμα τους άλλους. (Κολοσσαείς 3:13) Δεν συμφωνείτε ότι χρειαζόμαστε τέτοια μακροθυμία; Επειδή είμαστε ατελή πλάσματα που υπηρετούμε ώμο προς ώμο, είναι ρεαλιστικό να αναμένουμε ότι κάπου κάπου οι Χριστιανοί αδελφοί μας ίσως μας εκνευρίζουν και ίσως τους εκνευρίζουμε και εμείς. Αλλά η μακροθυμία και η ανοχή μάς βοηθούν να ξεπερνούμε τέτοια ασήμαντα «γδαρσίματα» και «γρατζουνιές»​—χωρίς να διαταράσσεται η ειρήνη της εκκλησίας.

 9. Με ποιους τρόπους μπορούμε να δείχνουμε καλοσύνη στους άλλους;

⁹ «Η αγάπη . . . δείχνει καλοσύνη». Εκδηλώνουμε καλοσύνη βοηθώντας τους άλλους έμπρακτα και μιλώντας με τρόπο που δείχνει ότι τους νοιαζόμαστε. Η αγάπη μάς υποκινεί να ψάχνουμε τρόπους για να δείχνουμε καλοσύνη, ιδιαίτερα προς εκείνους που την έχουν περισσότερο ανάγκη. Παραδείγματος χάρη, ένας ηλικιωμένος ομόπιστός μας μπορεί να νιώθει μοναξιά και να χρειάζεται μια ενθαρρυντική επίσκεψη. Μια μεμονωμένη μητέρα ή μια αδελφή που ζει σε ένα θρησκευτικά διαιρεμένο σπιτικό μπορεί να χρειάζεται βοήθεια. Κάποιος άρρωστος ή κάποιος που αντιμετωπίζει αντιξοότητες ίσως χρειάζεται να ακούσει καλοσυνάτα λόγια από έναν πιστό φίλο. (Παροιμίες 12:25· 17:17) Όταν παίρνουμε την πρωτοβουλία να δείχνουμε καλοσύνη με τέτοιους τρόπους, καταδεικνύουμε τη γνησιότητα της αγάπης μας.​—2 Κορινθίους 8:8.

10. Πώς μας βοηθάει η αγάπη να υπερασπιζόμαστε και να λέμε την αλήθεια, ακόμη και όταν αυτό δεν είναι εύκολο;

¹⁰ «Η αγάπη . . . χαίρεται με την αλήθεια». Μια άλλη μετάφραση λέει: «Η αγάπη . . . υποστηρίζει την αλήθεια με χαρά». Η αγάπη μάς υποκινεί να υπερασπιζόμαστε την αλήθεια και “να λέμε την αλήθεια ο ένας στον άλλον”. (Ζαχαρίας 8:16) Αν, για παράδειγμα, κάποιος που αγαπάμε έχει εμπλακεί σε σοβαρή αμαρτία, η αγάπη για τον Ιεχωβά​—και για αυτόν που έσφαλε—​θα μας βοηθήσει να προσκολληθούμε στους κανόνες του Θεού αντί να προσπαθήσουμε να αποκρύψουμε την αδικοπραγία, να τη δικαιολογήσουμε ή ακόμη και να πούμε ψέματα για αυτήν. Είναι γεγονός ότι ίσως δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε πως αυτή η κατάσταση είναι αλήθεια. Αν όμως νοιαζόμαστε για το καλό του αγαπημένου μας προσώπου, θα θέλουμε να λάβει κάποια έκφραση της στοργικής διαπαιδαγώγησης του Θεού και να ανταποκριθεί σε αυτήν. (Παροιμίες 3:11, 12) Επιπρόσθετα, η Χριστιανική αγάπη προϋποθέτει ότι «συμπεριφερόμαστε έντιμα σε όλα».​—Εβραίους 13:18.

11. Εφόσον η αγάπη «ανέχεται τα πάντα», τι πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε όσον αφορά τα ελαττώματα των ομοπίστων μας;

¹¹ «Η αγάπη . . . ανέχεται τα πάντα». Κατά λέξη, το πρωτότυπο ελληνικό κείμενο λέει: πάντα στέγει, δηλαδή «όλα τα καλύπτει». Το εδάφιο 1 Πέτρου 4:8 δηλώνει: «Η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών». Ναι, ο Χριστιανός που κατευθύνεται από την αγάπη δεν επιδιώκει να φέρνει στο φως όλες τις ατέλειες και τα ελαττώματα των Χριστιανών αδελφών του. Σε πολλές περιπτώσεις, τα λάθη και οι αστοχίες των ομοπίστων μας είναι ασήμαντα και μπορούν να καλυφτούν από τον μανδύα της αγάπης.​—Παροιμίες 10:12· 17:9.

12. Πώς έδειξε ο απόστολος Παύλος ότι πίστευε το καλύτερο για τον Φιλήμονα, και τι μπορούμε να μάθουμε από το παράδειγμα του Παύλου;

¹² «Η αγάπη . . . πιστεύει τα πάντα». Η μετάφραση του Μόφατ λέει ότι η αγάπη είναι «πάντοτε πρόθυμη να πιστεύει το καλύτερο». Δεν είμαστε υπερβολικά καχύποπτοι για τους ομοπίστους μας, αμφισβητώντας κάθε κίνητρό τους. Η αγάπη μάς βοηθάει “να πιστεύουμε το καλύτερο” για τους αδελφούς μας και να τους εμπιστευόμαστε.a Προσέξτε ένα παράδειγμα στην επιστολή του Παύλου προς τον Φιλήμονα. Ο Παύλος έγραψε για να παροτρύνει τον Φιλήμονα να καλοδεχτεί τον δραπέτη δούλο Ονήσιμο, ο οποίος επέστρεφε έχοντας γίνει Χριστιανός. Αντί να προσπαθήσει να εξαναγκάσει τον Φιλήμονα να ενεργήσει όπως του είπε, ο Παύλος έκανε έκκληση με βάση την αγάπη. Εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι ο Φιλήμων θα έκανε το σωστό, λέγοντας: «Είμαι βέβαιος ότι θα συνεργαστείς, γι’ αυτό σου γράφω ξέροντας ότι θα κάνεις και περισσότερα από αυτά που λέω». (Εδάφιο 21) Όταν η αγάπη μάς υποκινεί να εκφράζουμε τέτοια εμπιστοσύνη στους αδελφούς μας, φέρνουμε στην επιφάνεια τον καλύτερό τους εαυτό.

13. Πώς μπορούμε να δείχνουμε ότι ελπίζουμε το καλύτερο για τους αδελφούς μας;

¹³ «Η αγάπη . . . ελπίζει τα πάντα». Η αγάπη, όχι μόνο δείχνει εμπιστοσύνη, αλλά και ελπίζει. Υποκινούμενοι από αγάπη, ελπίζουμε το καλύτερο για τους αδελφούς μας. Παραδείγματος χάρη, αν ένας αδελφός κάνει κάποιο «εσφαλμένο βήμα προτού το αντιληφθεί», ελπίζουμε ότι θα ανταποκριθεί στις στοργικές προσπάθειες που γίνονται για να διορθωθεί. (Γαλάτες 6:1) Επίσης, έχουμε την ελπίδα ότι εκείνοι που είναι αδύναμοι στην πίστη θα ανανήψουν. Είμαστε μακρόθυμοι με τέτοια άτομα, κάνοντας ό,τι μπορούμε για να τους βοηθήσουμε να γίνουν ισχυροί στην πίστη. (Ρωμαίους 15:1· 1 Θεσσαλονικείς 5:14) Ακόμη και αν κάποιος που αγαπάμε παραστρατήσει, δεν εγκαταλείπουμε την ελπίδα ότι κάποια μέρα θα συνέλθει και θα επιστρέψει στον Ιεχωβά, σαν τον άσωτο γιο στην παραβολή του Ιησού.​—Λουκάς 15:17, 18.

14. Με ποιους τρόπους μπορεί να δοκιμαστεί η υπομονή μας μέσα στην εκκλησία, και πώς θα μας βοηθήσει η αγάπη να ανταποκριθούμε;

¹⁴ «Η αγάπη . . . υπομένει τα πάντα». Η υπομονή μάς καθιστά ικανούς να μένουμε σταθεροί όταν αντιμετωπίζουμε απογοητεύσεις ή δυσκολίες. Οι δοκιμασίες της υπομονής δεν έρχονται μόνο από καταστάσεις εκτός της εκκλησίας. Μερικές φορές, μπορεί να δοκιμαζόμαστε εκ των έσω. Λόγω της ατέλειας, οι αδελφοί μας μπορεί κατά καιρούς να μας απογοητεύουν. Ένα αστόχαστο σχόλιο μπορεί να πληγώσει τα αισθήματά μας. (Παροιμίες 12:18) Πιθανώς δεν γίνεται ο χειρισμός που εμείς νομίζουμε ότι έπρεπε να γίνει για κάποιο εκκλησιαστικό ζήτημα. Η διαγωγή κάποιου αδελφού που χαίρει σεβασμού μπορεί να μας αναστατώνει, κάνοντάς μας να αναρωτιόμαστε: “Πώς μπορεί να ενεργεί έτσι ένας Χριστιανός;” Όταν αντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις, μήπως θα αποτραβηχτούμε από την εκκλησία και θα πάψουμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά; Όχι, αν έχουμε αγάπη! Η αγάπη δεν μας αφήνει να τυφλωθούμε τόσο πολύ από τις αστοχίες ενός αδελφού ώστε να μην μπορούμε να δούμε πια τίποτα καλό σε αυτόν ή στην εκκλησία ως σύνολο. Η αγάπη μάς καθιστά ικανούς να παραμένουμε πιστοί στον Θεό και να υποστηρίζουμε την εκκλησία ανεξάρτητα από το τι μπορεί να πει ή να κάνει κάποιος άλλος ατελής άνθρωπος.​—Ψαλμός 119:165.

15. Τι είναι ζήλια, και πώς μας βοηθάει η αγάπη να αποφεύγουμε αυτό το καταστροφικό συναίσθημα;

¹⁵ «Η αγάπη δεν ζηλεύει». Η ζήλια μπορεί να μας κάνει να φθονούμε αυτά που έχουν οι άλλοι​—τα αποκτήματα, τις ευλογίες ή τις ικανότητές τους. Αυτή η ζήλια είναι ένα ιδιοτελές, καταστροφικό συναίσθημα το οποίο, αν αφεθεί ανεξέλεγκτο, μπορεί να διαταράξει την ειρήνη της εκκλησίας. Τι θα μας βοηθήσει να αντισταθούμε στην τάση για φθόνο; (Ιακώβου 4:5) Με μια λέξη, η αγάπη. Αυτή η πολύτιμη ιδιότητα μπορεί να μας βοηθήσει να χαιρόμαστε με εκείνους που φαίνεται να έχουν ορισμένα πλεονεκτήματα στη ζωή τα οποία δεν έχουμε εμείς. (Ρωμαίους 12:15) Η αγάπη μάς βοηθάει να μην το εκλαμβάνουμε ως προσωπική προσβολή όταν κάποιος επαινείται για μια ιδιαίτερη ικανότητα ή ένα εξαιρετικό επίτευγμα.

16. Αν αγαπάμε αληθινά τους αδελφούς μας, γιατί δεν θα καυχιόμαστε για αυτά που κάνουμε στην υπηρεσία του Ιεχωβά;

¹⁶ «Η αγάπη . . . δεν κομπάζει, δεν φουσκώνει από υπερηφάνεια». Η αγάπη δεν μας αφήνει να διαλαλούμε τα ταλέντα και τα επιτεύγματά μας. Αν αγαπάμε αληθινά τους αδελφούς μας, πώς θα μπορούσαμε να κομπάζουμε διαρκώς για την επιτυχία μας στη διακονία ή για τα προνόμιά μας στην εκκλησία; Αυτή η καύχηση μπορεί να καταρρακώσει άλλους, κάνοντάς τους να νιώθουν συγκριτικά κατώτεροι. Η αγάπη δεν μας αφήνει να κομπάζουμε για όσα μας επιτρέπει ο Θεός να κάνουμε στην υπηρεσία του. (1 Κορινθίους 3:5-9) Άλλωστε, η αγάπη «δεν φουσκώνει από υπερηφάνεια», ή όπως λέει κάποια μετάφραση, δεν «τρέφει φουσκωμένες ιδέες για τη σπουδαιότητά της». Η αγάπη δεν μας αφήνει να έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας.​—Ρωμαίους 12:3.

17. Πώς μας υποκινεί η αγάπη να δείχνουμε περίσκεψη για τους άλλους, και τι είδους διαγωγή θα αποφεύγουμε έτσι;

¹⁷ «Η αγάπη . . . δεν συμπεριφέρεται άπρεπα». Αυτός που συμπεριφέρεται άπρεπα ενεργεί με ακατάλληλο ή προσβλητικό τρόπο. Μια τέτοια πορεία στερείται αγάπης, διότι δείχνει απόλυτη περιφρόνηση για τα αισθήματα και την ευημερία των άλλων. Αντίθετα, η αγάπη είναι φιλάγαθη, πράγμα που μας υποκινεί να δείχνουμε στοχαστικό ενδιαφέρον για τους άλλους. Η αγάπη προωθεί τους καλούς τρόπους, τη θεοσεβή διαγωγή και τον σεβασμό για τους ομοπίστους μας. Συνεπώς, η αγάπη δεν θα μας επιτρέψει να εμπλακούμε σε «αισχρή διαγωγή»​—δηλαδή σε κάθε είδους συμπεριφορά που θα μπορούσε να σοκάρει ή να προσβάλει τους αδελφούς μας.​—Εφεσίους 5:3, 4.

18. Γιατί αυτός που έχει αγάπη δεν απαιτεί να γίνεται πάντα το δικό του;

¹⁸ «Η αγάπη . . . δεν ζητάει τα δικά της συμφέροντα». Μια άλλη μετάφραση αναφέρει εδώ: «Η αγάπη δεν επιμένει να γίνει το δικό της». Αυτός που έχει αγάπη δεν απαιτεί να γίνεται πάντα το δικό του, σαν να ήταν οι απόψεις του πάντοτε σωστές. Δεν χειραγωγεί τους άλλους, χρησιμοποιώντας τη δύναμη της πειθούς για να κάμψει όσους έχουν διαφορετική άποψη. Μια τέτοια αδιαλλαξία θα φανέρωνε κάποιον βαθμό υπερηφάνειας, και η Γραφή λέει: «Η υπερηφάνεια προηγείται της συντριβής». (Παροιμίες 16:18) Αν αγαπάμε πραγματικά τους αδελφούς μας, θα σεβόμαστε τις απόψεις τους, και όπου είναι δυνατόν, θα δείχνουμε προθυμία να υποχωρούμε. Το υποχωρητικό πνεύμα είναι σε αρμονία με τα λόγια του Παύλου: «Ο καθένας ας επιζητεί, όχι το δικό του συμφέρον, αλλά του άλλου».​—1 Κορινθίους 10:24.

19. Πώς μας βοηθάει η αγάπη να αντιδρούμε όταν οι άλλοι μας προσβάλλουν;

¹⁹ «Η αγάπη . . . δεν εξάπτεται. Δεν κρατάει λογαριασμό για το κακό». Η αγάπη δεν εξάπτεται εύκολα από αυτά που λένε ή κάνουν οι άλλοι. Βέβαια, είναι φυσικό να αναστατωνόμαστε όταν οι άλλοι μας προσβάλλουν. Αλλά ακόμη και αν θυμώσουμε δικαιολογημένα, η αγάπη δεν μας αφήνει να παραμείνουμε εξοργισμένοι. (Εφεσίους 4:26, 27) Δεν θα κρατούσαμε ένα αρχείο με λέξεις και πράξεις που μας πλήγωσαν, σαν να τις γράφαμε σε κατάστιχο για να μην τις ξεχάσουμε. Αντίθετα, η αγάπη μάς υποκινεί να μιμούμαστε τον στοργικό Θεό μας. Όπως είδαμε στο Κεφάλαιο 26, ο Ιεχωβά συγχωρεί όταν υπάρχει βάσιμος λόγος να το κάνει αυτό. Όταν μας συγχωρεί, ξεχνάει, δηλαδή δεν θα χρησιμοποιήσει αυτές τις αμαρτίες εναντίον μας στο μέλλον. Δεν είμαστε ευγνώμονες για το ότι ο Ιεχωβά δεν κρατάει λογαριασμό για το κακό;

20. Πώς πρέπει να αντιδράσουμε αν κάποιος ομόπιστός μας πέσει στην παγίδα της αδικοπραγίας με αποτέλεσμα να έχει κακή κατάληξη;

²⁰ «Η αγάπη . . . δεν χαίρεται για την αδικία». Μια άλλη μετάφραση εδώ αναφέρει: «Η αγάπη . . . δεν χαίρεται για τις αμαρτίες των άλλων». Η μετάφραση του Μόφατ λέει: «Η αγάπη ποτέ δεν χαίρεται όταν οι άλλοι κάνουν λάθος». Η αγάπη δεν βρίσκει καμιά ευχαρίστηση στην αδικία, συνεπώς δεν επιδοκιμάζουμε κανενός είδους ανηθικότητα. Πώς αντιδρούμε εμείς αν κάποιος ομόπιστός μας πέσει στην παγίδα της αμαρτίας με αποτέλεσμα να έχει κακή κατάληξη; Η αγάπη δεν θα μας επιτρέψει να χαρούμε, σαν να λέγαμε: “Καλά να πάθει! Του άξιζε!” (Παροιμίες 17:5) Χαιρόμαστε όμως όταν κάποιος αδελφός που έσφαλε κάνει θετικά βήματα για να ανανήψει από την πνευματική του πτώση.

21-23. (α) Τι εννοούσε ο Παύλος λέγοντας ότι «η αγάπη ποτέ δεν χάνεται»; (β) Τι θα εξετάσουμε στο τελευταίο κεφάλαιο;

²¹ «Η αγάπη ποτέ δεν χάνεται». Τι εννοούσε ο Παύλος με αυτά τα λόγια; Όπως φαίνεται από τα συμφραζόμενα, αναφερόταν στα χαρίσματα του πνεύματος που υπήρχαν μεταξύ των πρώτων Χριστιανών. Εκείνα τα χαρίσματα ήταν σημεία ότι η νεοσύστατη εκκλησία είχε την εύνοια του Θεού. Αλλά δεν μπορούσαν όλοι οι Χριστιανοί να θεραπεύουν, να προφητεύουν ή να μιλούν σε γλώσσες. Ωστόσο, αυτό δεν είχε σημασία. Τα θαυματουργικά χαρίσματα τελικά θα έπαυαν ούτως ή άλλως. Εντούτοις, κάτι άλλο θα έμενε, κάτι το οποίο μπορούσε να καλλιεργεί κάθε Χριστιανός. Ήταν πιο σπουδαίο, πιο διαρκές από κάθε θαυματουργικό χάρισμα. Μάλιστα, ο Παύλος το αποκάλεσε «υπερέχουσα οδό». (1 Κορινθίους 12:31) Ποια ήταν αυτή η “υπερέχουσα οδός”; Ήταν η οδός της αγάπης.

²² Πράγματι, η Χριστιανική αγάπη την οποία περιέγραψε ο Παύλος «ποτέ δεν χάνεται», δηλαδή δεν θα τερματιστεί ποτέ. Μέχρι σήμερα, η αυτοθυσιαστική αδελφική αγάπη προσδιορίζει τους αληθινούς ακολούθους του Ιησού. Δεν βλέπουμε αποδείξεις αυτής της αγάπης στις εκκλησίες των λάτρεων του Ιεχωβά παγκόσμια; Αυτή η αγάπη θα διαρκέσει για πάντα, διότι ο Ιεχωβά υπόσχεται αιώνια ζωή στους πιστούς υπηρέτες του. (Ψαλμός 37:9-11, 29) Είθε να συνεχίσουμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για “να περπατάμε με αγάπη”. Κάνοντάς το αυτό, μπορούμε να νιώθουμε τη μεγαλύτερη ευτυχία η οποία πηγάζει από το να δίνουμε. Επιπλέον, μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε​—ναι, να συνεχίσουμε να αγαπάμε—​σε όλη την αιωνιότητα, μιμούμενοι τον στοργικό μας Θεό, τον Ιεχωβά.

²³ Σε αυτό το κεφάλαιο που ολοκληρώνει την ενότητα για την αγάπη, εξετάσαμε πώς μπορούμε να δείχνουμε αγάπη ο ένας στον άλλον. Αλλά καθώς σκεφτόμαστε τους πολλούς τρόπους με τους οποίους ωφελούμαστε από την αγάπη του Ιεχωβά​—όπως και από τη δύναμη, τη δικαιοσύνη και τη σοφία του—​είναι καλό να αναρωτηθούμε: “Πώς μπορώ να δείξω στον Ιεχωβά ότι τον αγαπώ αληθινά;” Αυτό το ερώτημα θα το εξετάσουμε στο τελευταίο μας κεφάλαιο.