Τι Σημαίνει η Υποταγή Μέσα στο Γάμο;

ΟΤΑΝ μια Χριστιανή γυναίκα παντρευτεί, πρέπει να κάνει πολλές προσαρμογές. Η πιο μεγάλη, πιθανόν, απ’ αυτές αφορά την ελευθερία της. Ως ανύπαντρη ενήλικη ίσως ήταν ελεύθερη να παίρνει μόνη της πολλές αποφάσεις χωρίς να συμβουλεύεται κανέναν. Αλλά τώρα που έχει σύζυγο είναι υποχρεωμένη να τον συμβουλεύεται και να ζητάει την άδειά του για να κάνει πολλά από τα πράγματα για τα οποία κάποτε αποφάσιζε μόνη της. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Επειδή όταν ο Δημιουργός του ανθρωπίνου γένους πάντρεψε την πρώτη γυναίκα με τον πρώτο άντρα, διόρισε τον άντρα ως κεφαλή της συζύγου του και των παιδιών που θα αποκτούσαν στο μέλλον. Αυτό ήταν απολύτως λογικό. Σε οποιαδήποτε οργανωμένη ομάδα ανθρώπων, κάποιος πρέπει να αναλαβαίνει την ηγεσία και να παίρνει τις τελικές αποφάσεις. Στην περίπτωση του γάμου, ο Δημιουργός όρισε ότι «ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός».—Εφεσίους 5:23.

Για να το υποστηρίξει αυτό, η θεία συμβουλή αναφέρει: «Αι γυναίκες, υποτάσσεσθε εις τους άνδρας σας». (Εφεσίους 5:22) Το πώς επηρεάζεται μια σύζυγος απ’ αυτή τη διευθέτηση εξαρτάται από δύο πράγματα: Πρώτον, από το πόσο πρόθυμη είναι η ίδια να υποταχτεί σ’ αυτή τη διευθέτηση, και δεύτερον, από το πώς θα ασκήσει ο σύζυγός της την εξουσία του. Είναι αλήθεια πως όταν και οι δύο γαμήλιοι σύντροφοι έχουν την ορθή άποψη γι’ αυτή τη διευθέτηση διαπιστώνουν ότι αυτή αποτελεί ευλογία για τη σύζυγο, το σύζυγο και τα παιδιά τους.

Δεν Είναι Τύραννος

Πώς πρέπει να ασκεί την εξουσία του ένας σύζυγος; Με το να ακολουθεί το θαυμάσιο παράδειγμα που έθεσε ο Γιος του Θεού. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Ο ανήρ είναι κεφαλή της γυναικός, καθώς και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός είναι σωτήρ του σώματος. Οι άνδρες, αγαπάτε τας γυναίκας σας, καθώς και ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ αυτής». (Εφεσίους 5:23, 25) Η άσκηση ηγεσίας από μέρους του Ιησού Χριστού αποτελούσε ευλογία για την εκκλησία. Δεν ήταν τύραννος. Δεν έκανε τους μαθητές του να αισθάνονται περιορισμένοι ή καταπιεσμένοι. Αντίθετα, κέρδιζε το σεβασμό όλων με το να τους συμπεριφέρεται στοργικά και συμπονετικά. Τι θαυμάσιο παράδειγμα είναι αυτό για να το ακολουθήσουν οι σύζυγοι στη συμπεριφορά τους προς τις συζύγους τους!

Εντούτοις, υπάρχουν άντρες σύζυγοι οι οποίοι δεν ακολουθούν αυτό το θαυμάσιο παράδειγμα. Χρησιμοποιούν τη θεόδοτη ηγεσία τους ιδιοτελώς και όχι για το καλό των συζύγων τους. Καταπιέζουν τις συζύγους τους με τυραννικό τρόπο, απαιτούν απόλυτη υποταγή και συχνά δεν τους επιτρέπουν να παίρνουν καμιά απόφαση μόνες τους. Είναι ευνόητο ότι γυναίκες που έχουν τέτοιους συζύγους συχνά ζουν δυστυχισμένη ζωή. Και ο ίδιος ο σύζυγος, επίσης, υποφέρει επειδή δεν κερδίζει το στοργικό σεβασμό της συζύγου του.

Είναι αλήθεια ότι ο Θεός απαιτεί από τη σύζυγο να σέβεται τη θέση που κατέχει ο σύζυγός της ως κεφαλή της οικογένειας. Αλλά, αν ο σύζυγος επιθυμεί να απολαμβάνει τον εγκάρδιο σεβασμό της προς αυτόν ως άτομο, πρέπει να τον κερδίσει, και ο καλύτερος τρόπος για να το κάνει αυτό είναι με το να ενεργεί υπεύθυνα και να καλλιεργεί καλές, θεοσεβείς ιδιότητες ως κεφαλή του σπιτικού.

Η Υποταγή Είναι Σχετική

Η εξουσία του συζύγου πάνω στη σύζυγό του δεν είναι απόλυτη. Μερικές πλευρές της συζυγικής υποταγής μπορούν να παραβληθούν με την υποταγή που δείχνει ένας Χριστιανός προς έναν κοσμικό άρχοντα. Ο Θεός ορίζει ότι ένας Χριστιανός πρέπει να ‘υποτάσσεται στις υπερέχουσες εξουσίες’. (Ρωμαίους 13:1, ΜΝΚ) Ωστόσο, αυτή η υποταγή πρέπει να εξισορροπείται πάντα με ό,τι οφείλουμε στον Θεό. Ο Ιησούς είπε: «Απόδοτε τα του Καίσαρος εις τον Καίσαρα και τα του Θεού εις τον Θεόν». (Μάρκος 12:17) Αν ο Καίσαρας (η κοσμική κυβέρνηση) απαιτήσει από εμάς να του δώσουμε αυτό που ανήκει στον Θεό, θυμόμαστε τα λόγια του αποστόλου Πέτρου: «Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν [ως άρχοντα, ΜΝΚ] μάλλον παρά εις τους ανθρώπους».—Πράξεις 5:29.

Μ’ έναν κάπως παρόμοιο τρόπο, αν μια Χριστιανή γυναίκα είναι παντρεμένη μ’ έναν άντρα ο οποίος δεν καταλαβαίνει ή δεν σέβεται τις Χριστιανικές αρχές, είναι, παρ’ όλα αυτά, υποχρεωμένη να υποτάσσεται σ’ αυτόν. Αντί να επαναστατεί ενάντια σ’ αυτή τη διευθέτηση που είναι καθορισμένη από τον Θεό, θα ήταν κατάλληλο να του φέρεται με αγάπη και κατανόηση και μ’ αυτόν τον τρόπο να προσπαθήσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του. Πιθανόν αυτή η καλή διαγωγή να κάνει το σύζυγό της να αλλάξει· ίσως ακόμα και να τον κερδίσει στην αλήθεια. (1 Πέτρου 3:1, 2) Αν ο σύζυγός της τη διατάξει να κάνει κάτι που απαγορεύει ο Θεός, πρέπει να θυμηθεί ότι ο Θεός είναι ο πρωταρχικός της Άρχοντας. Για παράδειγμα, αν απαιτήσει απ’ αυτήν να συμμετάσχει σε ανήθικες σεξουαλικές πράξεις, όπως η ανταλλαγή συζύγων, έχει υποχρέωση να μην υποταχτεί. (1 Κορινθίους 6:9, 10) Η υποταγή στο σύζυγό της διέπεται από τη συνείδησή της και από την πρωταρχική της υποταγή στον Θεό.

Στις μέρες του Βασιλιά Δαβίδ, η Αβιγαία ήταν παντρεμένη με τον Νάβαλ, έναν άντρα ο οποίος δεν έτρεφε σεβασμό για τις θεοσεβείς αρχές και ο οποίος φέρθηκε σκληρά και άστοργα στον Δαβίδ και στους άντρες του Δαβίδ. Αυτοί είχαν προστατέψει τα χιλιάδες πρόβατα και κατσίκια που ανήκαν στον Νάβαλ, αλλά όταν ο Δαβίδ ζήτησε τροφή, ο Νάβαλ αρνήθηκε να του δώσει οτιδήποτε.

Όταν έμαθε ότι η τσιγκουνιά του συζύγου της επρόκειτο να επιφέρει καταστροφή στο σπιτικό, η Αβιγαία αποφάσισε μόνη της να πάει φαγητό στον Δαβίδ. «Έσπευσεν η Αβιγαία, και έλαβε διακοσίους άρτους, και δύο αγγεία οίνου, και πέντε πρόβατα ητοιμασμένα, και πέντε μέτρα σίτου πεφρυγανισμένου, και εκατόν δέσμας σταφίδος, και διακοσίας πήττας σύκων, και έθεσεν αυτά επί όνων. Και είπε προς τους νέους αυτής, Προπορεύεσθε έμπροσθέν μου· ιδού, εγώ έρχομαι κατόπιν σας. Προς τον Νάβαλ όμως τον άνδρα αυτής δεν εφανέρωσε τούτο».—1 Σαμουήλ 25:18, 19.

Μήπως έσφαλε η Αβιγαία ενεργώντας ενάντια στη θέληση του συζύγου της; Όχι, σ’ αυτή την περίπτωση. Η υποταγή της Αβιγαίας δεν καθιστούσε απαραίτητο να είναι άστοργη όπως ο σύζυγός της, τη στιγμή μάλιστα που η άσοφη πορεία του Νάβαλ έθετε σε κίνδυνο ολόκληρο το σπιτικό του. Γι’ αυτό ο Δαβίδ τής είπε: ‘Ευλογητός Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ, όστις σε απέστειλε την ημέραν ταύτην εις συνάντησίν μου· και ευλογημένη η βουλή σου [η σύνεσή σου, ΜΝΚ]’. (1 Σαμουήλ 25:32, 33) Με παρόμοιο τρόπο, οι Χριστιανές σύζυγοι σήμερα δεν πρέπει να εξαγριώνονται και να επαναστατούν ενάντια στην ηγεσία των συζύγων τους, αλλά αν αυτοί ακολουθούν μια πορεία που δεν είναι χριστιανική, δεν είναι υποχρεωμένες να τους ακολουθήσουν σ’ αυτή την πορεία.

Πράγματι, ο Παύλος στην επιστολή του στους Εφεσίους λέει: «Καθώς η εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν, ούτω και αι γυναίκες ας υποτάσσωνται εις τους άνδρας αυτών κατά πάντα». (Εφεσίους 5:24) Οι λέξεις «κατά πάντα», που χρησιμοποίησε εδώ ο απόστολος, δεν σημαίνουν ότι δεν υπάρχουν όρια στην υποταγή της συζύγου. Η φράση του Παύλου «καθώς η εκκλησία υποτάσσεται εις τον Χριστόν» δείχνει τι είχε υπόψη του. Οτιδήποτε απαιτεί ο Χριστός από την εκκλησία του είναι δίκαιο, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Επομένως, η εκκλησία μπορεί εύκολα και χαρούμενα να υποτάσσεται σ’ αυτόν ‘στα πάντα’. Παρόμοια, η σύζυγος ενός Χριστιανού, ο οποίος προσπαθεί με την καρδιά του να ακολουθήσει το παράδειγμα του Ιησού, θα είναι ευτυχισμένη να υποτάσσεται σ’ αυτόν ‘στα πάντα’. Γνωρίζει ότι αυτός ενδιαφέρεται πολύ για τα καλύτερα συμφέροντά της, και ποτέ δεν θα της ζητήσει σκόπιμα να κάνει κάτι που δεν είναι σε αρμονία με το θέλημα του Θεού.

Ο σύζυγος θα διατηρήσει την αγάπη και το σεβασμό της συζύγου του όταν αντανακλά τις θεοσεβείς ιδιότητες της κεφαλής του, του Ιησού Χριστού, ο οποίος διέταξε τους ακολούθους του να αγαπούν ο ένας τον άλλον. (Ιωάννης 13:34) Παρά το γεγονός ότι ο σύζυγος κάνει σφάλματα και είναι ατελής, αν ασκεί την εξουσία του σε αρμονία με την ανώτερη ηγεσία του Χριστού, είναι εύκολο για τη σύζυγό του να είναι ευτυχισμένη που τον έχει ως κεφαλή της. (1 Κορινθίους 11:3) Αν η σύζυγος καλλιεργεί τις Χριστιανικές ιδιότητες της μετριοφροσύνης και της στοργικής καλοσύνης, δεν θα της είναι δύσκολο να υποταχτεί στο σύζυγό της.

Ταπεινοί και Λογικοί

Οι σύζυγοι, άντρες και γυναίκες, μέσα στην εκκλησία είναι πνευματικοί αδελφοί και αδελφές με ίση υπόσταση ενώπιον του Ιεχωβά. (Παράβαλε Γαλάτας 3:28.) Οι άντρες, ωστόσο, έχουν διοριστεί από τον Θεό να ασκούν την επισκόπηση των εκκλησιών. Αυτό είναι κάτι που αναγνωρίζουν με χαρά οι γυναίκες που έχουν δίκαιη καρδιά, δείχνοντας πλήρη υποταγή. Και οι ώριμοι άντρες μέσα στην εκκλησία αναγνωρίζουν ταπεινά τη βαριά υποχρέωση που έχουν να μη φέρονται σαν αφεντικά στο ποίμνιο.—1 Πέτρου 5:2, 3, ΜΝΚ.

Αν η σχέση ανάμεσα στους άντρες και τις γυναίκες μέσα στην εκκλησία είναι τέτοια, πώς μπορεί ένας Χριστιανός σύζυγος να δικαιολογήσει την τυραννική συμπεριφορά του προς τη σύζυγό του, η οποία είναι πνευματική αδελφή του; Και πώς μπορεί η σύζυγος να δικαιολογήσει το ότι ανταγωνίζεται το σύζυγό της για την ηγεσία; Αντίθετα, θα πρέπει να μεταχειρίζονται ο ένας τον άλλον όπως παροτρύνει ο Πέτρος όλα τα μέλη της εκκλησίας: ‘Να είστε όλοι ομόφρονες, να εκδηλώνετε αδελφικά αισθήματα, να έχετε αδελφική στοργή, να είστε τρυφερά συμπονετικοί, ταπεινοί στο πνεύμα’. (1 Πέτρου 3:8, ΜΝΚ) Ο Παύλος επίσης συμβούλευσε: «Ενδύθητε . . . σπλάγχνα οικτιρμών, χρηστότητα [την τρυφερή στοργή της συμπόνιας, την καλοσύνη, ΜΝΚ], ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν, υποφέροντες αλλήλους και συγχωρούντες εις αλλήλους, εάν τις έχη παράπονο κατά τινος· καθώς και ο Χριστός [Ιεχωβά, ΜΝΚ] συνεχώρησεν εις εσάς, ούτω και σεις».—Κολοσσαείς 3:12, 13.

Τέτοιου είδους στάση πρέπει να καλλιεργείται μέσα στην εκκλησία. Και πρέπει να καλλιεργείται ιδιαίτερα μεταξύ του συζύγου και της συζύγου μέσα στο Χριστιανικό σπίτι. Ένας σύζυγος μπορεί να δείξει την τρυφερή στοργή και την πραότητά του με το να ακούει τις εισηγήσεις που κάνει η σύζυγός του. Πρέπει να λαβαίνει υπόψη του την άποψη της συζύγου του προτού πάρει κάποια απόφαση που επηρεάζει την οικογένεια. Οι Χριστιανές σύζυγοι δεν είναι ελαφρόμυαλες. Μπορούν συχνά να κάνουν πολύτιμες εισηγήσεις στους συζύγους τους, όπως έκανε η Σάρρα στο σύζυγό της τον Αβραάμ. (Γένεσις 21:12) Από την άλλη πλευρά, η Χριστιανή σύζυγος δεν θα είναι παράλογα απαιτητική από το σύζυγό της. Θα δείξει την καλοσύνη της και την ταπεινοφροσύνη της με το να ακολουθεί την ηγεσία του και να στηρίζει τις αποφάσεις του παρά το γεγονός ότι μερικές φορές αυτές μπορεί να διαφέρουν από τις δικές της προτιμήσεις.

Ένας λογικός σύζυγος, όπως κι ένας λογικός πρεσβύτερος, είναι προσιτός και έχει καλοσύνη. Μια στοργική σύζυγος ανταποκρίνεται με το να είναι συμπονετική και μακρόθυμη, αναγνωρίζοντας τις προσπάθειες που καταβάλλει αυτός για να εκπληρώσει τις ευθύνες του παρά την ατέλεια και τις πιέσεις της ζωής. Όταν τόσο ο σύζυγος όσο και η σύζυγος καλλιεργούν τέτοια στάση, η υποταγή μέσα στο γάμο δεν πρόκειται να αποτελέσει πρόβλημα. Αντίθετα, αποτελεί πηγή χαράς, ασφάλειας και διαρκούς ευχαρίστησης.