Αμαρτία

Πώς ήταν δυνατόν να αμαρτήσει ο Αδάμ αν ήταν τέλειος;

Σχετικά με την τελειότητα του Αδάμ, διαβάστε τα εδάφια Γένεση 1:27, 31 και Δευτερονόμιο 32:4. Όταν ο Ιεχωβά Θεός είπε ότι τα επίγεια δημιουργήματά του, στα οποία περιλαμβάνονταν ο άντρας και η γυναίκα, ήταν “πολύ καλά”, τι σήμαινε αυτό; Για Εκείνον, του οποίου οι ενέργειες είναι τέλειες, το να πει ότι όσα έκανε ήταν “πολύ καλά” σήμαινε ότι αυτά ανταποκρίνονταν στους τέλειους κανόνες του.

Μήπως η τελειότητα συνεπαγόταν ότι ο Αδάμ και η Εύα δεν ήταν σε θέση να κάνουν κάτι κακό; Ο κατασκευαστής ενός ρομπότ αναμένει από αυτό να κάνει ό,τι ακριβώς το έχει προγραμματίσει να κάνει. Αλλά ένα τέλειο ρομπότ δεν θα ήταν τέλειος άνθρωπος. Οι ιδιότητες που θεωρούνται βασικές δεν είναι ίδιες. Ο Αδάμ και η Εύα ήταν άνθρωποι, όχι ρομπότ. Στον άνθρωπο ο Θεός έδωσε την ικανότητα να επιλέγει μεταξύ του σωστού και του εσφαλμένου, μεταξύ της υπακοής και της ανυπακοής, να παίρνει ηθικές αποφάσεις. Εφόσον οι άνθρωποι σχεδιάστηκαν με αυτόν τον τρόπο, η έλλειψη ικανότητας για τη λήψη τέτοιων αποφάσεων (και όχι μια ασύνετη απόφαση) είναι εκείνο που θα υποδήλωνε ατέλεια.​—Παράβαλε Δευτερονόμιο 30:19, 20· Ιησούς του Ναυή 24:15.

Για να είναι δυνατόν να θεωρούνται ο Αδάμ και η Εύα τέλεια δημιουργημένοι, θα έπρεπε να είναι σωστές όλες οι αποφάσεις τους; Αυτό θα ήταν το ίδιο σαν να λέγαμε ότι δεν είχαν περιθώριο επιλογής. Αλλά ο Θεός δεν τους έφτιαξε με τέτοιον τρόπο ώστε η υπακοή τους να είναι αυτόματη. Ο Θεός τούς έδωσε την ικανότητα να επιλέγουν, έτσι ώστε να υπακούν επειδή τον αγαπούν. Αλλιώς, αν αυτοί άφηναν την ιδιοτέλεια να μπει στις καρδιές τους, θα γίνονταν ανυπάκουοι. Τι έχει μεγαλύτερη σημασία για εσάς​—το να κάνει κάποιος κάτι για εσάς επειδή αναγκάζεται να το κάνει ή επειδή θέλει να το κάνει;​—Παράβαλε Δευτερονόμιο 11:1· 1 Ιωάννη 5:3.

Πώς θα μπορούσαν τέτοιοι τέλειοι άνθρωποι να γίνουν ιδιοτελείς και να οδηγηθούν σε αμαρτωλές πράξεις; Μολονότι δημιουργήθηκαν τέλειοι, τα φυσικά σώματά τους δεν θα συνέχιζαν να λειτουργούν τέλεια αν δεν έπαιρναν την κατάλληλη τροφή. Παρόμοια, αν άφηναν τη διάνοιά τους να τρέφεται με εσφαλμένες σκέψεις, αυτό θα προκαλούσε την ηθική τους κατάρρευση, θα τους στερούσε την αγιότητά τους. Τα εδάφια Ιακώβου 1:14, 15 εξηγούν: «Ο καθένας δοκιμάζεται με το να ελκύεται και να δελεάζεται από την ίδια του την επιθυμία. Έπειτα η επιθυμία, αφού συλλάβει, γεννάει την αμαρτία». Στην περίπτωση της Εύας, οι εσφαλμένες επιθυμίες άρχισαν να αναπτύσσονται όταν άκουσε με ενδιαφέρον τον Σατανά, ο οποίος χρησιμοποίησε ένα φίδι ως φερέφωνό του. Ο Αδάμ έδωσε προσοχή στην παρότρυνση της συζύγου του να φάει και εκείνος τον απαγορευμένο καρπό. Αντί να απορρίψουν τις εσφαλμένες σκέψεις, καλλιέργησαν και οι δυο τους ιδιοτελείς επιθυμίες. Το αποτέλεσμα ήταν να διαπράξουν αμαρτίες.​—Γέν. 3:1-6.

Ήταν η αμαρτία του Αδάμ μέρος του «σχεδίου του Θεού»;

Βλέπε σελίδα 43, στο λήμμα «Αδάμ και Εύα», επίσης σελίδες 370, 371, στο λήμμα «Πεπρωμένο».

Είναι δυνατόν να μιλάμε για «αμαρτίες» στην εποχή μας;

Παραδείγματα: Αν ένας άρρωστος έσπαζε το θερμόμετρο, θα ήταν αυτό απόδειξη ότι δεν έχει πυρετό; Αν ένας κλέφτης έλεγε ότι δεν πιστεύει όσα είναι γραμμένα στα νομικά βιβλία, θα τον καθιστούσε αυτό αθώο από τη διάπραξη εγκλήματος; Παρόμοια, το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι είναι απαραίτητο να ζουν σύμφωνα με τους κανόνες της Αγίας Γραφής δεν καταργεί την αμαρτία.​—Βλέπε 1 Ιωάννη 1:8.

Μερικοί μπορεί να διαλέγουν να κάνουν ό,τι απαγορεύει ο Λόγος του Θεού. Αλλά αυτό δεν αποδεικνύει την Αγία Γραφή εσφαλμένη. Τα εδάφια Γαλάτες 6:7, 8 προειδοποιούν: «Μην παροδηγείστε: ο Θεός δεν εμπαίζεται. Επειδή ό,τι σπέρνει ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίσει· διότι αυτός που σπέρνει μεριμνώντας για τη σάρκα του θα θερίσει φθορά από τη σάρκα του». Η επιδημία των σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών, τα διαλυμένα σπίτια, κτλ., παρέχουν αποδείξεις για το πόσο αληθινή είναι η Αγία Γραφή σε αυτά που λέει. Ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο και γνωρίζει τι θα μας φέρει διαρκή ευτυχία​—μας το λέει στην Αγία Γραφή. Δεν είναι λογικό να τον ακούμε; (Για αποδείξεις σχετικά με την ύπαρξη του Θεού, βλέπε λήμμα «Θεός».)

Δεν είναι φυσιολογικά πράγματα για τον άνθρωπο πολλά από αυτά που ονομάζονται αμαρτίες;

Είναι το σεξ αμαρτία; Αμάρτησαν ο Αδάμ και η Εύα με το να έχουν σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ τους; Η Αγία Γραφή δεν λέει κάτι τέτοιο. Το εδάφιο Γένεση 1:28 λέει ότι ο ίδιος ο Θεός είπε στον Αδάμ και στην Εύα να “είναι καρποφόροι και να πληθυνθούν και να γεμίσουν τη γη”. Για να γίνει αυτό, θα έπρεπε να έχουν σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ τους, έτσι δεν είναι; Και το εδάφιο Ψαλμός 127:3 λέει ότι «οι γιοι είναι κληρονομιά από τον Ιεχωβά», «ανταμοιβή». Πρέπει να σημειωθεί ότι η Εύα έφαγε πρώτη από τον απαγορευμένο καρπό και το έκανε αυτό όταν ήταν μόνη της​—αργότερα έδωσε στον Αδάμ. (Γέν. 3:6) Προφανώς, το δέντρο στο οποίο υπήρχε ο απαγορευμένος καρπός ήταν ένα πραγματικό δέντρο. Αυτό που απαγορεύει η Αγία Γραφή δεν είναι οι φυσιολογικές σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ συζύγων, αλλά πράξεις όπως η πορνεία, η μοιχεία, η ομοφυλοφιλία και η κτηνοβασία. Η κακή καρποφορία τέτοιων πράξεων δείχνει ότι η απαγόρευση είναι απόδειξη στοργικού ενδιαφέροντος από μέρους Εκείνου ο οποίος γνωρίζει πώς είμαστε φτιαγμένοι.

Γέν. 1:27: «Άρχισε ο Θεός να δημιουργεί τον άνθρωπο [τον Αδάμ] κατά την εικόνα του· κατά την εικόνα του Θεού τον δημιούργησε». (Το φυσιολογικό πράγμα, επομένως, ήταν να αντανακλά ο Αδάμ τις άγιες ιδιότητες του Θεού, να ανταποκρίνεται με εκτίμηση στην κατεύθυνση του Θεού. Αν αποτύχαινε σε αυτό, θα αστοχούσε, θα αμάρτανε. Βλέπε Ρωμαίους 3:23, επίσης 1 Πέτρου 1:14-16.)

Εφεσ. 2:1-3: «Εσάς [τους Χριστιανούς] ζωοποίησε ο Θεός μολονότι ήσασταν νεκροί στα παραπτώματα και στις αμαρτίες σας, στις οποίες περπατήσατε κάποτε σύμφωνα με το σύστημα πραγμάτων αυτού του κόσμου, σύμφωνα με τον άρχοντα της εξουσίας του αέρα, του πνεύματος που τώρα ενεργεί στους γιους της ανυπακοής. Ναι, μεταξύ αυτών όλοι εμείς συμπεριφερθήκαμε κάποτε σε αρμονία με τις επιθυμίες της σάρκας μας, κάνοντας τα πράγματα που ήθελε η σάρκα και οι σκέψεις, και ήμασταν από τη φύση μας παιδιά οργής όπως και οι υπόλοιποι». (Αφού είμαστε απόγονοι του αμαρτωλού Αδάμ, γεννηθήκαμε στην αμαρτία. Από τη γέννησή μας, η τάση της καρδιάς μας είναι προς το κακό. Αν δεν χαλιναγωγήσουμε αυτή την εσφαλμένη τάση, μπορεί με τον καιρό να συνηθίσουμε σε έναν τέτοιον τρόπο ζωής. Μπορεί μάλιστα να μας φαίνεται και «φυσιολογικός» επειδή και οι άλλοι γύρω μας κάνουν παρόμοια πράγματα. Αλλά η Αγία Γραφή ορίζει τι είναι σωστό και τι είναι εσφαλμένο από την άποψη του Θεού, λαβαίνοντας υπόψη το πώς έφτιαξε εκείνος τον άνθρωπο και το σκοπό του για την ανθρωπότητα. Αν δίνουμε προσοχή στον Δημιουργό μας και υπακούμε από αγάπη σε αυτόν, η ζωή θα αποκτήσει βαθύ νόημα, τέτοιο που δεν είχαμε ποτέ συνειδητοποιήσει, και θα έχουμε αιώνιο μέλλον. Ο Δημιουργός μας μάς προσκαλεί θερμά να γευτούμε και να δούμε πόσο καλό είναι αυτό.​—Ψαλμ. 34:8.)

Πώς επηρεάζει η αμαρτία τη σχέση κάποιου με τον Θεό;

1 Ιωάν. 3:4, 8: «Όποιος πράττει την αμαρτία πράττει και την ανομία, και έτσι η αμαρτία είναι ανομία. Αυτός που εμμένει στην αμαρτία προέρχεται από τον Διάβολο». (Πόσο δυνατά λόγια είναι αυτά! Εκείνοι που εσκεμμένα επιλέγουν μια πορεία αμαρτίας, συνεχίζοντας να πράττουν την αμαρτία, θεωρούνται από τον Θεό εγκληματίες. Η πορεία που έχουν επιλέξει είναι η πορεία που ακολούθησε πρώτος ο Σατανάς.)

Ρωμ. 5:8, 10: «Ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, ο Χριστός πέθανε για εμάς. . . . Όταν ήμασταν εχθροί, συμφιλιωθήκαμε με τον Θεό μέσω του θανάτου του Γιου του». (Παρατηρήστε ότι οι αμαρτωλοί αναφέρονται ως εχθροί του Θεού. Πόσο σοφό, λοιπόν, είναι να επωφεληθούμε από την προμήθεια που έχει κάνει ο Θεός για συμφιλίωση μαζί του!)

1 Τιμ. 1:13: «Μου δείχτηκε έλεος [λέει ο απόστολος Παύλος], επειδή είχα άγνοια και ενήργησα με απιστία». (Αλλά όταν ο Κύριος του έδειξε το σωστό δρόμο, δεν δίστασε να τον ακολουθήσει.)

2 Κορ. 6:1, 2: «Καθώς εργαζόμαστε μαζί με αυτόν, σας ικετεύουμε επίσης να μη δεχτείτε την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού και σας διαφύγει ο σκοπός της. Διότι αυτός λέει: “Σε ευπρόσδεκτο καιρό σε άκουσα και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα”. Ορίστε! Τώρα είναι ο ιδιαίτερα ευπρόσδεκτος καιρός. Ορίστε! Τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας». (Τώρα είναι ο καιρός που γίνεται διαθέσιμη η ευκαιρία για σωτηρία. Ο Θεός δεν θα εκδηλώνει για πάντα στους αμαρτωλούς ανθρώπους τέτοια παρ’ αξία καλοσύνη. Επομένως, χρειάζεται να προσέξουμε να μη μας διαφύγει ο σκοπός της.)

Πώς είναι εφικτή η απαλλαγή από την αμαρτωλή μας κατάσταση;

Βλέπε λήμμα «Λύτρο».