Να Χαίρεστε σε Σχέση με τον Ιεχωβά!

«Πάντοτε να χαίρεστε σε σχέση με τον Κύριο. Άλλη μία φορά θα πω: Να χαίρεστε!»—ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ 4:4.

 1. Γιατί ίσως να αναρωτιόμαστε τι εννοούσε ο Παύλος όταν είπε ότι οι Χριστιανοί πρέπει πάντοτε να χαίρονται;

ΣΤΙΣ ημέρες μας, οι λόγοι για να χαίρεται κάποιος ίσως να φαίνονται σπάνιοι. Οι άνθρωποι, οι οποίοι είναι πλασμένοι από χώμα, ακόμη και οι γνήσιοι Χριστιανοί, αντιμετωπίζουν καταστάσεις που προξενούν λύπη—την ανεργία, την κλονισμένη υγεία, το θάνατο αγαπημένων προσώπων, προβλήματα προσωπικότητας ή εναντίωση που προέρχεται από μέλη της οικογένειας που δεν είναι ομόπιστα ή από πρώην φίλους. Έτσι, πώς θα πρέπει να κατανοήσουμε τη νουθεσία που έδωσε ο Παύλος: «Πάντοτε να χαίρεστε»; Ενόψει των δυσάρεστων και δύσκολων περιστάσεων εναντίον των οποίων όλοι μας πρέπει να αγωνιζόμαστε, είναι αυτό καν δυνατόν; Μια εξέταση των συμφραζομένων που υπάρχουν σε αυτά τα λόγια θα βοηθήσει να διασαφηνίσουμε το ζήτημα.

Να Χαίρεστε—Γιατί και Πώς;

 2, 3. Ποια είναι η σπουδαιότητα της χαράς, όπως δείχνεται παραστατικά στις περιπτώσεις του Ιησού και των αρχαίων Ισραηλιτών;

² «Πάντοτε να χαίρεστε σε σχέση με τον Κύριο. Άλλη μία φορά θα πω: Να χαίρεστε!» Αυτό μπορεί να μας θυμίζει τα λόγια που απευθύνθηκαν στους Ισραηλίτες πριν από 24 αιώνες περίπου: ‘Η χαρά του Ιεχωβά είναι το φρούριό σας’, ή σύμφωνα με τη μετάφραση Μόφατ (Moffatt): «Το να χαίρεστε σε σχέση με τον Αιώνιο είναι η δύναμή σας». (Νεεμίας 8:10, ΜΝΚ) Η χαρά παρέχει δύναμη και μοιάζει με φρούριο μέσα στο οποίο μπορεί κάποιος να αποτραβηχτεί για παρηγοριά και προστασία. Η χαρά συνέβαλε στο να βοηθηθεί ακόμη και ο τέλειος άνθρωπος Ιησούς να υπομείνει. «Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά του αυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθήσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού». (Εβραίους 12:2) Σαφώς, το να μπορούμε να χαιρόμαστε παρά τις δυσκολίες είναι ζωτικό για σωτηρία.

³ Προτού μπουν στην Υποσχεμένη Γη, οι Ισραηλίτες είχαν λάβει την εντολή: ‘Θέλεις ευφρανθή [Πρέπει να χαίρεσαι, ΜΝΚ] εις πάντα τα αγαθά, τα οποία Ιεχωβά ο Θεός σου έδωκεν εις σε και εις τον οίκον σου, συ και ο Λευίτης και ο ξένος ο εν μέσω σου’. Οι συνέπειες που θα υπήρχαν αν δεν υπηρετούσαν τον Ιεχωβά με χαρά θα ήταν σοβαρές. ‘Θέλουσιν ελθεί επί σε πάσαι αι κατάραι αύται, και θέλουσι σε καταδιώξει και σε ευρεί, εωσού εξολοθρευθής· επειδή δεν ελάτρευσας Ιεχωβά τον Θεόν σου εν ευφροσύνη και εν αγαθότητι [με χαρά, ΜΝΚ] καρδίας, δια την αφθονίαν πάντων’.—Δευτερονόμιον 26:11· 28:45-47.

 4. Γιατί ίσως να μη χαιρόμαστε;

⁴ Είναι επιτακτικό, λοιπόν, να χαίρεται το σημερινό χρισμένο υπόλοιπο και οι σύντροφοί του, τα «άλλα πρόβατα»! (Ιωάννης 10:16) Ο Παύλος, επαναλαμβάνοντας τη συμβουλή του, «άλλη μία φορά θα πω», τόνισε τη σπουδαιότητα του να χαιρόμαστε για όλα τα καλά που έχει κάνει ο Ιεχωβά για εμάς. Το κάνουμε εμείς αυτό; Ή μήπως είμαστε τόσο απορροφημένοι στην καθημερινή ρουτίνα της ζωής ώστε μερικές φορές παραβλέπουμε τους πολλούς λόγους που έχουμε για να χαιρόμαστε; Μήπως τα προβλήματα συσσωρεύονται τόσο πολύ ώστε κρύβουν από τα μάτια μας τη Βασιλεία και τις ευλογίες της; Μήπως επιτρέπουμε σε άλλα πράγματα—την ανυπακοή απέναντι στους νόμους του Θεού, την παράβλεψη των θεϊκών αρχών ή την παραμέληση των Χριστιανικών καθηκόντων—να μας στερούν τη χαρά μας;

 5. Γιατί το βρίσκει δύσκολο να χαίρεται ο παράλογος άνθρωπος;

⁵ «Η λογικότητά σας ας γίνει γνωστή σε όλους τους ανθρώπους. Ο Κύριος είναι κοντά». (Φιλιππησίους 4:5) Ο παράλογος άνθρωπος στερείται ισορροπίας. Μπορεί να μη φροντίζει κατάλληλα για την υγεία του, υποβάλλοντας άσκοπα το σώμα του σε αδικαιολόγητη ένταση ή ανησυχία. Ίσως δεν έχει μάθει να αποδέχεται τους περιορισμούς του και να ζει σύμφωνα με αυτούς. Μπορεί να θέτει πολύ υψηλούς στόχους και κατόπιν να προσπαθεί να τους φτάσει άσχετα με το κόστος. Ή μπορεί να χρησιμοποιεί τους περιορισμούς του ως δικαιολογία για να επιβραδύνει το ρυθμό του ή να γίνεται νωθρός. Εφόσον στερείται ισορροπίας και είναι παράλογος, το βρίσκει δύσκολο να χαίρεται.

 6. (α) Τι θα πρέπει να βλέπουν σε εμάς οι συγχριστιανοί μας, και πότε μόνο θα συμβαίνει αυτό; (β) Πώς μας βοηθούν να είμαστε λογικοί τα λόγια που έγραψε ο Παύλος στα εδάφια 2 Κορινθίους 1:24 και Ρωμαίους 14:4;

⁶ Ακόμη και αν οι ενάντιοι μας θεωρούν φανατικούς, οι συγχριστιανοί μας θα πρέπει πάντοτε να είναι σε θέση να βλέπουν τη λογικότητά μας. Αυτό θα συμβαίνει αν εμείς είμαστε ισορροπημένοι και δεν αναμένουμε τελειότητα ούτε από τον εαυτό μας ούτε από τους άλλους. Πάνω από όλα, θα πρέπει να αποφεύγουμε να επιβάλλουμε φορτία σε άλλους τα οποία υπερβαίνουν όσα απαιτεί ο Λόγος του Θεού. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Όχι ότι εξουσιάζουμε την πίστη σας, αλλά είμαστε συνεργάτες για τη χαρά σας». (2 Κορινθίους 1:24) Ως πρώην Φαρισαίος, ο Παύλος γνώριζε καλά ότι οι άκαμπτοι κανόνες τους οποίους θέτουν και επιβάλλουν εκείνοι που έχουν εξουσία καταπνίγουν τη χαρά, ενώ οι υποβοηθητικές εισηγήσεις που προσφέρονται από συνεργάτες την αυξάνουν. Το γεγονός ότι «ο Κύριος είναι κοντά» θα πρέπει να υπενθυμίζει στο λογικό άτομο ότι εμείς δεν πρέπει ‘να κρίνουμε τον οικιακό υπηρέτη κάποιου άλλου. Για το δικό του κύριο αυτός στέκεται ή πέφτει’.—Ρωμαίους 14:4.

 7, 8. Γιατί πρέπει οι Χριστιανοί να αναμένουν ότι θα έχουν προβλήματα, και εντούτοις πώς είναι δυνατόν να συνεχίσουν αυτοί να χαίρονται;

⁷ «Μην ανησυχείτε για τίποτα, αλλά στο καθετί με προσευχή και δέηση μαζί με ευχαριστία ας γνωστοποιούνται τα αιτήματά σας στον Θεό». (Φιλιππησίους 4:6) Σήμερα, δοκιμάζουμε τους ‘κρίσιμους καιρούς που είναι δύσκολοι στην αντιμετώπισή τους’, για τους οποίους έγραψε ο Παύλος. (2 Τιμόθεο 3:1-5) Επομένως, οι Χριστιανοί πρέπει να αναμένουν ότι θα αντιμετωπίζουν προβλήματα. Τα λόγια του Παύλου, «πάντοτε να χαίρεστε», δεν αποκλείουν την πιθανότητα ότι ένας όσιος Χριστιανός μπορεί από καιρό σε καιρό να περνάει περιόδους απόγνωσης και αποθάρρυνσης. Στην περίπτωση του Παύλου, εκείνος παραδέχτηκε ρεαλιστικά: «Πιεζόμαστε με κάθε τρόπο, αλλά δεν είμαστε στριμωγμένοι σε βαθμό που να μην κινούμαστε· βρισκόμαστε σε αμηχανία, αλλά δεν έχουμε μείνει χωρίς καμιά απολύτως διέξοδο· διωκόμαστε, αλλά δεν μένουμε αβοήθητοι· μας ρίχνουν κάτω, αλλά δεν καταστρεφόμαστε». (2 Κορινθίους 4:8, 9) Ωστόσο, η χαρά ενός Χριστιανού απαλύνει και τελικά ξεπερνάει τις πρόσκαιρες περιόδους ανησυχίας και λύπης. Αυτή παρέχει την απαραίτητη δύναμη για να εξακολουθούμε να πηγαίνουμε εμπρός, χωρίς ποτέ να παραβλέπουμε τους πολλούς λόγους που έχουμε για να χαιρόμαστε.

⁸ Όταν ανακύπτουν προβλήματα, όποια και αν είναι η φύση τους, ο χαρούμενος Χριστιανός ταπεινά ικετεύει για τη βοήθεια του Ιεχωβά μέσω προσευχής. Δεν ενδίδει στην υπερβολική ανησυχία. Αφού κάνει ό,τι περνάει λογικά από το χέρι του για να λύσει ο ίδιος το πρόβλημα, αφήνει την έκβαση στα χέρια του Ιεχωβά σε αρμονία με την πρόσκληση: ‘Επίρριψον επί τον Ιεχωβά το φορτίον σου, και αυτός θέλει σε ανακουφίσει’. Στο μεταξύ, ο Χριστιανός συνεχίζει να ευχαριστεί τον Ιεχωβά για όλη την αγαθότητά Του.—Ψαλμός 55:22· βλέπε επίσης Ματθαίος 6:25-34.

 9. Πώς παρέχει ειρήνη διάνοιας η γνώση της αλήθειας, και ποια καλή επίδραση έχει αυτό στο Χριστιανό;

⁹ «Η ειρήνη του Θεού που υπερέχει από κάθε σκέψη θα περιφρουρήσει τις καρδιές σας και τις διανοητικές σας δυνάμεις μέσω του Χριστού Ιησού». (Φιλιππησίους 4:7) Η γνώση της αλήθειας της Αγίας Γραφής ελευθερώνει τη διάνοια του Χριστιανού από το ψεύδος και τον βοηθάει να αναπτύσσει υγιές υπόδειγμα σκέψης. (2 Τιμόθεο 1:13) Έτσι, αυτός βοηθιέται να αποφεύγει την εσφαλμένη ή άσοφη συμπεριφορά η οποία θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τις ειρηνικές σχέσεις με τους άλλους. Αντί να απογοητεύεται από την αδικία και την πονηρία, θέτει την εμπιστοσύνη του στον Ιεχωβά για να λύσει τα προβλήματα της ανθρωπότητας μέσω της Βασιλείας Του. Αυτή η ειρήνη διάνοιας περιφρουρεί την καρδιά του, διατηρεί αγνά τα κίνητρά του και κατευθύνει τον τρόπο σκέψης του στην οδό της δικαιοσύνης. Τα αγνά κίνητρα και ο ορθός τρόπος σκέψης, με τη σειρά τους, παρέχουν αναρίθμητους λόγους για να χαίρεται, παρά τα προβλήματα και τις πιέσεις που επιφέρει αυτός ο χαώδης κόσμος.

10. Μπορούμε να νιώσουμε αληθινή χαρά αν μιλάμε ή κάνουμε σκέψεις γύρω από ποια πράγματα;

¹⁰ «Τελικά, αδελφοί, όσα είναι αληθινά, όσα είναι σοβαρού ενδιαφέροντος, όσα είναι δίκαια, όσα είναι αγνά, όσα είναι αξιαγάπητα, όσα έχουν καλή φήμη, όποια αρετή υπάρχει και ό,τι αξιέπαινο υπάρχει, αυτά να συνεχίσετε να συλλογίζεστε». (Φιλιππησίους 4:8) Ο Χριστιανός δεν βρίσκει καμιά ευχαρίστηση στο να μιλάει ή να κάνει σκέψεις γύρω από όσα είναι άσχημα. Αυτό απομακρύνει αυτόματα ένα μεγάλο μέρος από τη διασκέδαση που παρέχει ο κόσμος. Κανείς δεν μπορεί να διατηρήσει τη Χριστιανική χαρά αν γεμίζει το νου και την καρδιά του με ψέματα, με ανόητα αστεία, και με ζητήματα που είναι άδικα, ανήθικα, χωρίς αρετή, γεμάτα μίσος και αποκρουστικά. Για να μιλήσουμε ξεκάθαρα, κανείς δεν μπορεί να βρει αληθινή χαρά γεμίζοντας το νου και την καρδιά του με ακαθαρσία. Μέσα στο διεφθαρμένο κόσμο του Σατανά, πόσο εποικοδομητικό είναι να γνωρίζουμε ότι οι Χριστιανοί έχουν τόσο πολλά καλά πράγματα να σκέφτονται και να συζητούν!

Αναρίθμητοι Λόγοι για να Χαιρόμαστε

11. (α) Τι δεν θα πρέπει να παίρνουμε ποτέ ως δεδομένο, και γιατί; (β) Ποια επίδραση είχε η παρακολούθηση μιας διεθνούς συνέλευσης σε έναν εκπρόσωπο και στη σύζυγό του;

¹¹ Καθώς αναφερόμαστε στους λόγους που έχουμε για να χαιρόμαστε, ας μην ξεχνούμε τη διεθνή αδελφότητά μας. (1 Πέτρου 2:17) Ενώ οι εθνικές και οι φυλετικές ομάδες του κόσμου εκφράζουν έντονο μίσος η μια για την άλλη, τα μέλη του λαού του Θεού πλησιάζουν πιο κοντά το ένα στο άλλο με αγάπη. Η ενότητά τους γίνεται ιδιαίτερα φανερή στις διεθνείς συνελεύσεις. Σχετικά με τη διεθνή συνέλευση που έγινε το 1993 στο Κίεβο της Ουκρανίας, ένας εκπρόσωπος από τις Ηνωμένες Πολιτείες έγραψε: «Τα δάκρυα χαράς, τα μάτια που ακτινοβολούσαν, τα άφθονα ‘οικογενειακά’ αγκαλιάσματα και οι χαιρετισμοί τους οποίους έστελναν από τη μια άκρη του αγωνιστικού χώρου ως την άλλη ομάδες που κουνούσαν πολύχρωμες ομπρέλες και μαντίλια μαρτυρούσαν ξεκάθαρα τη θεοκρατική ενότητα. Η καρδιά μας γεμίζει από υπερηφάνεια για τα όσα έχει θαυματουργικά επιτελέσει ο Ιεχωβά στην παγκόσμια αδελφότητα. Αυτό έχει συγκινήσει βαθιά τη σύζυγό μου και εμένα και έχει προσθέσει νέες διαστάσεις στην πίστη μας».

12. Πώς εκπληρώνεται το εδάφιο Ησαΐας 60:22 μπροστά στα ίδια μας τα μάτια;

¹² Πόσο ενισχυτικό για την πίστη είναι για τους Χριστιανούς σήμερα να βλέπουν να εκπληρώνονται Βιβλικές προφητείες μπροστά στα ίδια τους τα μάτια! Αναλογιστείτε, λόγου χάρη, τα λόγια του εδαφίου Ησαΐας 60:22: ‘Το ελάχιστον θέλει γείνει χίλια· και το ολιγοστόν ισχυρόν έθνος· εγώ ο Ιεχωβά θέλω επιταχύνει τούτο κατά τον καιρόν αυτού’. Όταν γεννήθηκε η Βασιλεία το 1914, μόνο 5.100 άτομα—ένα «ελάχιστον»—κήρυτταν δραστήρια. Όμως, στη διάρκεια των τελευταίων πέντε ετών, το μέγεθος της παγκόσμιας αδελφότητας αυξάνεται με ένα μέσο ρυθμό 5.628 νεοβαφτισμένων Μαρτύρων κάθε εβδομάδα! Το 1993, επιτεύχθηκε ένας ανώτατος αριθμός 4.709.889 δραστήριων διακόνων. Για φανταστείτε! Αυτό σημαίνει ότι «το ελάχιστον» του 1914 κατά γράμμα πλησιάζει να γίνει «χίλια»!

13. (α) Τι συμβαίνει από το 1914 και έπειτα; (β) Πώς τηρούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά την αρχή που εκφράζουν τα λόγια του Παύλου στο εδάφιο 2 Κορινθίους 9:7;

¹³ Από το 1914 και έπειτα, ο Μεσσιανικός Βασιλιάς έχει εξέλθει κατακυριεύοντας ανάμεσα στους εχθρούς του. Η διακυβέρνησή του υποστηρίζεται από πρόθυμους ανθρώπινους ακολούθους οι οποίοι προσφέρουν χρόνο, δύναμη και πόρους προκειμένου να συνεχίζεται το έργο κηρύγματος καθώς και μια εκστρατεία οικοδόμησης. (Ψαλμός 110:2, 3) Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χαίρονται για το ότι γίνονται προαιρετικές συνεισφορές ώστε να οδηγηθούν αυτές οι δραστηριότητες σε ολοκλήρωση, αν και σχεδόν ποτέ δεν γίνεται αναφορά σε χρήματα στις συναθροίσεις τους.a (Παράβαλε 1 Χρονικών 29:9). Τους αληθινούς Χριστιανούς δεν χρειάζεται να τους πιέζει κάποιος για να δίνουν· το θεωρούν προνόμιο να υποστηρίζουν τον Βασιλιά τους στο βαθμό που το επιτρέπουν οι περιστάσεις τους, ο καθένας «ακριβώς όπως έχει αποφασίσει στην καρδιά του, όχι απρόθυμα ή αναγκαστικά».—2 Κορινθίους 9:7.

14. Ποια κατάσταση ανάμεσα στο λαό του Θεού έχει γίνει φανερή από το 1919 και έπειτα, η οποία τους δίνει ποιο λόγο για να χαίρονται;

¹⁴ Η προειπωμένη αποκατάσταση της αληθινής λατρείας ανάμεσα στο λαό του Θεού είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός πνευματικού παραδείσου. Από το 1919 και έπειτα, αυτός έχει σταδιακά επεκτείνει τα όριά του. (Ψαλμός 14:7· Ησαΐας 52:9, 10) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Οι αληθινοί Χριστιανοί νιώθουν «αγαλλίασιν και ευφροσύνην». (Ησαΐας 51:11) Η επακόλουθη καλή καρποφορία αποτελεί απόδειξη των όσων είναι σε θέση να επιτελέσει το άγιο πνεύμα του Θεού μέσω ατελών ανθρώπων. Όλη η δόξα και η τιμή ανήκουν στον Ιεχωβά, αλλά ποιο μεγαλύτερο προνόμιο θα μπορούσε να υπάρξει από το να γίνει κάποιος συνεργάτης του Θεού; (1 Κορινθίους 3:9) Ο Ιεχωβά είναι αρκετά δυνατός ώστε, αν χρειαστεί, να κάνει τις πέτρες να πουν φωναχτά το άγγελμα της αλήθειας. Εντούτοις, έκρινε κατάλληλο να μην καταφύγει σε αυτή τη μέθοδο αλλά, απεναντίας, να υποκινήσει πρόθυμα χωμάτινα πλάσματα να εκτελέσουν το θέλημά του.—Λουκάς 19:40.

15. (α) Ποια σύγχρονα γεγονότα παρακολουθούμε με ενδιαφέρον; (β) Σε ποιο γεγονός αποβλέπουμε με χαρά;

¹⁵ Γεμάτοι δέος, οι υπηρέτες του Ιεχωβά παρακολουθούν τώρα τα παγκόσμια γεγονότα καθώς αυτά συσχετίζονται με εξέχουσες Βιβλικές προφητείες. Τα έθνη προσπαθούν σκληρά—αλλά μάταια—να επιτύχουν σταθερή ειρήνη. Τα γεγονότα τα αναγκάζουν να ζητούν από τον οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών να αναλάβει δράση στις εστίες αναταραχής του κόσμου. (Αποκάλυψη 13:15-17) Στο μεταξύ, ο λαός του Θεού ήδη αποβλέπει με μεγάλη προσμονή σε ένα από τα πιο χαρμόσυνα γεγονότα που θα μπορούσαν ποτέ να λάβουν χώρα, ένα γεγονός που πλησιάζει ολοένα και περισσότερο ημέρα με την ημέρα. «Ας χαιρόμαστε και ας αγαλλόμαστε, και ας του δώσουμε τη δόξα, επειδή έχει έρθει ο γάμος του Αρνιού και η γυναίκα του έχει ετοιμαστεί».—Αποκάλυψη 19:7.

Κήρυγμα—Φορτίο ή Χαρά;

16. Δείξτε πώς το να μην πράττει ένας Χριστιανός αυτά που έχει μάθει θα μπορούσε να του στερήσει τη χαρά του.

¹⁶ «Αυτά που μάθατε, καθώς και αποδεχτήκατε και ακούσατε και είδατε σε σχέση με εμένα, αυτά να πράττετε· και ο Θεός της ειρήνης θα είναι μαζί σας». (Φιλιππησίους 4:9) Με το να πράττουν αυτά που έχουν μάθει, οι Χριστιανοί μπορούν να αναμένουν να λάβουν την ευλογία του Θεού. Ένα από τα πιο σπουδαία πράγματα που έχουν μάθει είναι η ανάγκη τού να κηρυχτούν τα καλά νέα σε άλλους. Πράγματι, ποιος θα μπορούσε να απολαμβάνει ειρήνη διάνοιας ή να είναι χαρούμενος αν δεν μετέδιδε πληροφορίες σε ανθρώπους με ειλικρινή καρδιά των οποίων η ίδια η ζωή εξαρτάται από το να τις ακούσουν;—Ιεζεκιήλ 3:17-21· 1 Κορινθίους 9:16· 1 Τιμόθεο 4:16.

17. Γιατί θα πρέπει η δραστηριότητά μας στο κήρυγμα να αποτελεί πάντοτε πηγή χαράς;

¹⁷ Τι χαρά είναι να βρίσκουμε προβατοειδή άτομα που είναι πρόθυμα να μάθουν για τον Ιεχωβά! Πράγματι, εκείνοι που υπηρετούν με το ορθό κίνητρο πάντοτε θα διαπιστώνουν ότι η υπηρεσία της Βασιλείας αποτελεί πηγή χαράς. Αυτό συμβαίνει επειδή ο κύριος λόγος για τον οποίο είναι κάποιος Μάρτυρας του Ιεχωβά είναι για να αινεί το όνομά Του και για να υποστηρίζει τη θέση Του ως Υπέρτατου Άρχοντα. (1 Χρονικών 16:31) Το άτομο που αναγνωρίζει αυτό το γεγονός θα χαίρεται ακόμη και όταν οι άνθρωποι άσοφα απορρίπτουν τα καλά νέα που φέρνει. Αυτό το άτομο γνωρίζει ότι το κήρυγμα προς τους απίστους κάποια ημέρα θα φτάσει σε τέλος· ο αίνος του ονόματος του Ιεχωβά θα συνεχιστεί για πάντα.

18. Τι υποκινεί το Χριστιανό να κάνει το θέλημα του Ιεχωβά;

¹⁸ Η αληθινή θρησκεία υποκινεί εκείνους που την πράττουν να κάνουν τα όσα απαιτεί ο Ιεχωβά, όχι επειδή πρέπει, αλλά επειδή θέλουν να το κάνουν αυτό. (Ψαλμός 40:8· Ιωάννης 4:34) Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να το καταλάβουν αυτό. Κάποια κυρία είπε κάποτε σε μια Μάρτυρα που την επισκέφτηκε: «Ξέρετε, θα πρέπει να σας επαινέσω. Σίγουρα εγώ ποτέ δεν θα πήγαινα από σπίτι σε σπίτι κηρύττοντας για τη θρησκεία μου όπως το κάνετε εσείς». Με χαμόγελο, η Μάρτυρας απάντησε: «Καταλαβαίνω πώς νιώθετε. Προτού γίνω Μάρτυρας του Ιεχωβά, δεν θα μπορούσατε να με κάνετε να πάω σε άλλους ανθρώπους προκειμένου να τους μιλήσω για τη θρησκεία. Τώρα όμως το θέλω αυτό». Η κυρία σκέφτηκε προς στιγμήν και κατόπιν κατέληξε: «Προφανώς η θρησκεία σας έχει να προσφέρει κάτι που η δική μου δεν το έχει. Ίσως θα πρέπει να ερευνήσω».

19. Γιατί είναι τώρα ο καιρός να χαιρόμαστε όπως ποτέ προηγουμένως;

¹⁹ Το εδάφιο του έτους 1994, το οποίο εκτίθεται εμφανώς στις Αίθουσές μας Βασιλείας, τακτικά μας υπενθυμίζει: ‘Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά με όλη σου την καρδιά’. (Παροιμίαι 3:5, ΜΝΚ) Θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερος λόγος για να χαιρόμαστε από το να είμαστε σε θέση να θέτουμε την εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά, το φρούριό μας, στον οποίο βρίσκουμε καταφύγιο; Το εδάφιο Ψαλμός 64:10, ΜΝΚ, εξηγεί: ‘Ο δίκαιος θα χαρεί σε σχέση με τον Ιεχωβά και πράγματι θα βρει καταφύγιο σε αυτόν’. Αυτός δεν είναι καιρός να αμφιταλαντευόμαστε ή να παραιτούμαστε. Κάθε μήνας που περνάει μας φέρνει πιο κοντά στην πραγματοποίηση των όσων ποθούσαν να δουν οι υπηρέτες του Ιεχωβά από τις ημέρες του Άβελ και έπειτα. Τώρα είναι ο καιρός να εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά με όλη μας την καρδιά, γνωρίζοντας ότι ποτέ προηγουμένως δεν είχαμε τόσους λόγους για να χαιρόμαστε!

[Υποσημειώσεις]

Πώς θα Απαντούσατε;

◻ Γιατί, σύμφωνα με το εδάφιο Νεεμίας 8:10, ΜΝΚ, θα πρέπει να χαιρόμαστε;

◻ Πώς δείχνουν τα εδάφια Δευτερονόμιον 26:11 και 28:45-47 τη σπουδαιότητα του να χαιρόμαστε;

◻ Πώς μπορούν τα εδάφια Φιλιππησίους 4:4-9 να μας βοηθήσουν να χαιρόμαστε πάντοτε;

◻ Ποιο λόγο μας δίνει το εδάφιο του έτους 1994 για να χαιρόμαστε;

[Εικόνα στη σελίδα 16]

Ρώσοι και Γερμανοί Μάρτυρες χαίρονται να αποτελούν μέρος μιας διεθνούς αδελφότητας

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Η μετάδοση της αλήθειας σε άλλους αποτελεί αιτία για να χαιρόμαστε