Εφοδιάστε την Υπομονή σας με Θεοσεβή Αφοσίωση

«Εφοδιάστε την πίστη σας με . . . υπομονή, την υπομονή σας με θεοσεβή αφοσίωση».—2 ΠΕΤΡΟΥ 1:5, 6.

 1, 2. (α) Αρχίζοντας από τη δεκαετία του 1930, τι συνέβη στους Μάρτυρες του Ιεχωβά σε χώρες που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των ναζί, και γιατί; (β) Πώς αντιμετώπισε την κατάσταση ο λαός του Ιεχωβά κάτω από αυτή τη σκληρή μεταχείριση;

ΗΤΑΝ μια σκοτεινή περίοδος στην ιστορία του 20ού αιώνα. Αρχίζοντας από τη δεκαετία του 1930, χιλιάδες Μάρτυρες του Ιεχωβά σε χώρες που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των ναζί συνελήφθησαν άδικα και ρίχτηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Γιατί; Επειδή τόλμησαν να παραμείνουν ουδέτεροι και αρνούνταν να πουν «Χάιλ Χίτλερ». Πώς τους μεταχειρίστηκαν; «Καμιά άλλη ομάδα κρατουμένων . . . δεν δοκίμασε το σαδισμό των Ες-Ες με τον τρόπο που τον δοκίμασαν οι Σπουδαστές της Γραφής [Μάρτυρες του Ιεχωβά]. Ήταν σαδισμός που χαρακτηριζόταν από μια ατέλειωτη αλυσίδα σωματικών και ψυχικών βασανιστηρίων, τη σφοδρότητα των οποίων καμιά γλώσσα στον κόσμο δεν μπορεί να περιγράψει».—Καρλ Βίτιχ, πρώην αξιωματικός της γερμανικής κυβέρνησης.

² Πώς αντιμετώπισαν την κατάσταση οι Μάρτυρες; Η Δρ Κριστίν Ε. Κινγκ, στο βιβλίο της Το Ναζιστικό Κράτος και οι Νέες Θρησκείες: Πέντε Περιπτώσεις Μη Συμμόρφωσης (The Nazi State and the New Religions: Five Case Studies in Non-Conformity), σημείωσε: «Μόνο εναντίον των Μαρτύρων [σε αντίθεση με τις άλλες θρησκευτικές ομάδες] απέτυχε η κυβέρνηση». Ναι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ως σύνολο έμειναν ακλόνητοι στη θέση τους, μολονότι για εκατοντάδες από εκείνους, αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να υπομείνουν μέχρι θανάτου.

 3. Τι έχει καταστήσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ικανούς να υπομείνουν σοβαρές δοκιμασίες;

³ Τι έχει καταστήσει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ικανούς να υπομείνουν τέτοιες δοκιμασίες, όχι μόνο στη ναζιστική Γερμανία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο; Ο ουράνιος Πατέρας τους τούς έχει βοηθήσει να υπομείνουν λόγω της θεοσεβούς αφοσίωσής τους. «Ο Ιεχωβά ξέρει να ελευθερώνει ανθρώπους θεοσεβούς αφοσίωσης από δοκιμασία», εξηγεί ο απόστολος Πέτρος. (2 Πέτρου 2:9) Νωρίτερα στην ίδια επιστολή, ο Πέτρος είχε συμβουλέψει τους Χριστιανούς: «Εφοδιάστε την πίστη σας με . . . υπομονή, την υπομονή σας με θεοσεβή αφοσίωση». (2 Πέτρου 1:5, 6) Επομένως, η υπομονή συνδέεται στενά με τη θεοσεβή αφοσίωση. Στην πραγματικότητα, για να υπομείνουμε ως το τέλος, πρέπει να ‘επιδιώκουμε θεοσεβή αφοσίωση’ και να την εκδηλώνουμε. (1 Τιμόθεο 6:11) Όμως, τι ακριβώς είναι η θεοσεβής αφοσίωση;

Τι Είναι η Θεοσεβής Αφοσίωση

 4, 5. Τι είναι η θεοσεβής αφοσίωση;

⁴ Η λέξη της κοινής ελληνικής ευσέβεια η οποία αποδίδεται «θεοσεβής αφοσίωση» μπορεί να μεταφραστεί κυριολεκτικά ως «ευλαβικός σεβασμός».a (2 Πέτρου 1:6, Διάστιχη Μετάφραση της Βασιλείας [Kingdom Interlinear]) Υποδηλώνει ένα θερμό εγκάρδιο αίσθημα προς τον Θεό. Σύμφωνα με τον Γ. Ε. Βάιν, το επίθετο ευσεβής, το οποίο κατά γράμμα σημαίνει «ευλαβής», εννοεί «τη δύναμη η οποία, υποκινούμενη από ιερό δέος για τον Θεό, βρίσκει την έκφρασή της στην αφοσιωμένη δραστηριότητα».—2 Πέτρου 2:9, Διάστιχη Μετάφραση.

⁵ Συνεπώς, η έκφραση «θεοσεβής αφοσίωση» αναφέρεται στον ευλαβικό σεβασμό ή στην αφοσίωση στον Ιεχωβά που μας υποκινεί να κάνουμε ό,τι είναι ευάρεστο σε εκείνον. Αυτό γίνεται ακόμη και ενόψει δύσκολων δοκιμασιών επειδή αγαπάμε από καρδιάς τον Θεό. Πρόκειται για όσια, προσωπική προσκόλληση στον Ιεχωβά η οποία βρίσκει την έκφρασή της στον τρόπο με τον οποίο ζούμε τη ζωή μας. Οι αληθινοί Χριστιανοί παροτρύνονται να προσεύχονται προκειμένου να ζουν «μια ήρεμη και ήσυχη ζωή με πλήρη θεοσεβή αφοσίωση». (1 Τιμόθεο 2:1, 2) Σύμφωνα με τους λεξικογράφους Γ. Π. Λόου και Ε. Α. Νίντα, «στο εδάφιο 1 Τι 2.2 [η λέξη του Κειμένου ευσέβεια] μπορεί σε μερικές γλώσσες να μεταφραστεί ως ‘το να ζούμε όπως θα ήθελε ο Θεός να ζούμε’ ή ‘να ζούμε όπως μας έχει πει ο Θεός ότι θα έπρεπε να ζούμε’».

 6. Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα στην υπομονή και στη θεοσεβή αφοσίωση;

⁶ Τώρα μπορούμε να εκτιμήσουμε καλύτερα τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην υπομονή και στη θεοσεβή αφοσίωση. Εφόσον ζούμε όπως θα ήθελε ο Θεός να ζούμε—με θεοσεβή αφοσίωση—επισύρουμε πάνω μας το μίσος του κόσμου, το οποίο συνεχώς προξενεί δοκιμασίες πίστης. (2 Τιμόθεο 3:12) Όμως δεν θα υπήρχε τρόπος για να υποκινηθούμε να υπομείνουμε αυτές τις δοκιμασίες αν δεν το κάναμε αυτό λόγω της προσωπικής μας προσκόλλησης στον ουράνιο Πατέρα μας. Επιπλέον, ο Ιεχωβά ανταποκρίνεται σε αυτή την εγκάρδια αφοσίωση. Απλώς φανταστείτε πώς θα πρέπει να αισθάνεται καθώς κοιτάζει από τους ουρανούς κάτω και παρατηρεί εκείνους που, λόγω της αφοσίωσής τους σε αυτόν, αγωνίζονται να τον ευαρεστούν παρά την κάθε μορφής εναντίωση. Δεν είναι παράξενο το γεγονός ότι είναι διατεθειμένος να «ελευθερώνει ανθρώπους θεοσεβούς αφοσίωσης από δοκιμασία»!

 7. Γιατί πρέπει να καλλιεργούμε θεοσεβή αφοσίωση;

⁷ Ωστόσο, δεν έχουμε γεννηθεί με θεοσεβή αφοσίωση, ούτε την αποκτούμε αυτόματα από θεοσεβείς γονείς. (Γένεσις 8:21, ΜΝΚ) Αντίθετα, πρέπει να την καλλιεργούμε. (1 Τιμόθεο 4:7, 10) Πρέπει να εργαζόμαστε για να εφοδιάζουμε την υπομονή μας και την πίστη μας με θεοσεβή αφοσίωση. Αυτό, λέει ο Πέτρος, απαιτεί «ένθερμη προσπάθεια». (2 Πέτρου 1:5) Πώς λοιπόν μπορούμε να αποκτήσουμε θεοσεβή αφοσίωση;

Πώς Αποκτούμε Θεοσεβή Αφοσίωση;

 8. Σύμφωνα με τον απόστολο Πέτρο, ποιο είναι το κλειδί για την απόκτηση θεοσεβούς αφοσίωσης;

⁸ Ο απόστολος Πέτρος εξήγησε ποιο είναι το κλειδί για την απόκτηση θεοσεβούς αφοσίωσης. Είπε: «Είθε να αυξηθεί σε εσάς παρ’ αξία καλοσύνη και ειρήνη μέσω ακριβούς γνώσης του Θεού και του Ιησού, του Κυρίου μας, εφόσον η θεϊκή του δύναμη μας έχει χαρίσει όλα τα πράγματα που αφορούν τη ζωή και τη θεοσεβή αφοσίωση, μέσω της ακριβούς γνώσης εκείνου που μας κάλεσε μέσω δόξας και αρετής». (2 Πέτρου 1:2, 3) Επομένως, για να εφοδιάσουμε την πίστη και την υπομονή μας με θεοσεβή αφοσίωση, πρέπει να αυξηθούμε σε ακριβή, δηλαδή πλήρη ή ολοκληρωμένη, γνώση του Ιεχωβά Θεού και του Ιησού Χριστού.

 9. Πώς μπορεί να δειχτεί με παράδειγμα ότι το να έχουμε ακριβή γνώση για τον Θεό και τον Χριστό περιλαμβάνει περισσότερα από το να γνωρίζουμε απλώς ποιοι είναι;

⁹ Τι σημαίνει να έχουμε ακριβή γνώση για τον Θεό και τον Χριστό; Είναι φανερό ότι αυτό περιλαμβάνει περισσότερα από το να γνωρίζουμε απλώς ποιοι είναι. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα: Μπορεί να γνωρίζετε ποιος είναι ο γείτονάς σας και ίσως μάλιστα να τον χαιρετάτε με το όνομά του. Θα του δανείζατε όμως ένα μεγάλο ποσό χρημάτων; Όχι, εκτός αν πραγματικά γνωρίζατε τι είδους άτομο είναι. (Παράβαλε Παροιμίαι 11:15, ΜΝΚ). Παρόμοια, το να έχουμε ακριβή ή πλήρη γνώση για τον Ιεχωβά και τον Ιησού σημαίνει περισσότερα από το να πιστεύουμε απλώς ότι υπάρχουν και να ξέρουμε τα ονόματά τους. Προκειμένου να είμαστε πρόθυμοι να υπομείνουμε δοκιμασίες για χάρη τους, ακόμη και μέχρι θανάτου, πρέπει πραγματικά να τους γνωρίζουμε πολύ καλά. (Ιωάννης 17:3) Τι περιλαμβάνει αυτό;

10. Ποια δύο πράγματα περιλαμβάνει το να έχουμε ακριβή γνώση για τον Ιεχωβά και τον Ιησού, και γιατί;

¹⁰ Το να έχουμε ακριβή ή ολοκληρωμένη γνώση για τον Ιεχωβά και τον Ιησού περιλαμβάνει δύο πράγματα: (1) να τους γνωρίζουμε ως πρόσωπα—τις ιδιότητές τους, τα αισθήματά τους και τις οδούς τους—και (2) να μιμούμαστε το παράδειγμά τους. Η θεοσεβής αφοσίωση περιλαμβάνει εγκάρδια, προσωπική προσκόλληση στον Ιεχωβά και γίνεται φανερή από τον τρόπο με τον οποίο ζούμε τη ζωή μας. Επομένως, για να την αποκτήσουμε πρέπει να γνωρίσουμε τον Ιεχωβά προσωπικά και να εξοικειωθούμε πλήρως με το θέλημα και τις οδούς του όσο αυτό είναι ανθρωπίνως δυνατό. Για να γνωρίσουμε πραγματικά τον Ιεχωβά, κατά την εικόνα του οποίου είμαστε πλασμένοι, πρέπει να χρησιμοποιούμε αυτή τη γνώση και να αγωνιζόμαστε να του μοιάζουμε. (Γένεσις 1:26-28· Κολοσσαείς 3:10) Επιπλέον, εφόσον ο Ιησούς μιμήθηκε τέλεια τον Ιεχωβά σε οτιδήποτε είπε και έκανε, το να έχουμε ακριβή γνώση για τον Ιησού αποτελεί πολύτιμο βοήθημα για την ανάπτυξη θεοσεβούς αφοσίωσης.—Εβραίους 1:3.

11. (α) Πώς μπορούμε να αποκτήσουμε ακριβή γνώση για τον Θεό και τον Χριστό; (β) Γιατί είναι σημαντικό να στοχαζόμαστε αυτά που διαβάζουμε;

¹¹ Πώς, όμως, μπορούμε να αποκτήσουμε τέτοια ακριβή γνώση για τον Θεό και τον Χριστό; Μελετώντας επιμελώς την Αγία Γραφή και τα έντυπα που είναι βασισμένα στην Αγία Γραφή.b Ωστόσο, για να οδηγήσει η προσωπική μας μελέτη της Αγίας Γραφής στην απόκτηση θεοσεβούς αφοσίωσης, είναι ζωτικό να αφιερώνουμε χρόνο για να στοχαζόμαστε, δηλαδή, να συλλογιζόμαστε ή να κάνουμε σκέψεις γύρω από ό,τι διαβάζουμε. (Παράβαλε Ιησούς του Ναυή 1:8, ΜΝΚ). Γιατί είναι αυτό σημαντικό; Θυμηθείτε ότι η θεοσεβής αφοσίωση είναι ένα θερμό, εγκάρδιο αίσθημα προς τον Θεό. Στις Γραφές, ο στοχασμός έχει επανειλημμένα συνδεθεί με τη συμβολική καρδιά—τον εσωτερικό άνθρωπο. (Ψαλμός 19:14, ΜΝΚ· 49:3, ΜΝΚ· Παροιμίαι 15:28) Όταν συλλογιζόμαστε με εκτίμηση ό,τι διαβάζουμε, αυτό διεισδύει σταδιακά στον εσωτερικό άνθρωπο, διεγείροντας έτσι τα αισθήματά μας, αγγίζοντας τα συναισθήματά μας και επηρεάζοντας τον τρόπο σκέψης μας. Μόνο τότε μπορεί η μελέτη να ενισχύσει την προσωπική μας προσκόλληση στον Ιεχωβά και να μας υποκινήσει να ζούμε με τρόπο που ευαρεστεί τον Θεό ακόμη και ενόψει περιστάσεων που θέτουν προκλήσεις ή ενόψει δύσκολων δοκιμασιών.

Άσκηση Θεοσεβούς Αφοσίωσης στο Σπίτι

12. (α) Σύμφωνα με τον Παύλο, πώς μπορεί ένας Χριστιανός να ασκεί θεοσεβή αφοσίωση στο σπίτι; (β) Γιατί φροντίζουν οι αληθινοί Χριστιανοί τους ηλικιωμένους γονείς τους;

¹² Η θεοσεβής αφοσίωση θα πρέπει να ασκείται πρώτα στο σπίτι. Ο απόστολος Παύλος λέει: «Αν κάποια χήρα έχει παιδιά ή εγγόνια, ας μαθαίνουν αυτά πρώτα να ασκούν θεοσεβή αφοσίωση μέσα στο ίδιο τους το σπιτικό και να εξακολουθούν να αποδίδουν την οφειλόμενη ανταμοιβή στους γονείς τους και στους παππούδες τους, γιατί αυτό είναι ευπρόσδεκτο ενώπιον του Θεού». (1 Τιμόθεο 5:4) Το να φροντίζει κανείς τους ηλικιωμένους γονείς του είναι, όπως επισημαίνει ο Παύλος, έκφραση θεοσεβούς αφοσίωσης. Οι αληθινοί Χριστιανοί παρέχουν τέτοια φροντίδα όχι μόνο από αίσθημα καθήκοντος αλλά επειδή αγαπούν τους γονείς τους. Εκτός αυτού όμως, αναγνωρίζουν τη σπουδαιότητα την οποία αποδίδει ο Ιεχωβά στη φροντίδα που πρέπει κάποιος να παρέχει στην οικογένειά του. Ξέρουν καλά ότι το να γυρίσουν την πλάτη τους στους γονείς τους σε καιρό ανάγκης θα ισοδυναμούσε με ‘απάρνηση της Χριστιανικής πίστης’.—1 Τιμόθεο 5:8.

13. Γιατί μπορεί η άσκηση θεοσεβούς αφοσίωσης στο σπίτι να αποτελεί πραγματική πρόκληση, αλλά ποια ικανοποίηση απορρέει από το να φροντίζει κανείς τους γονείς του;

¹³ Ομολογουμένως, δεν είναι πάντοτε εύκολο να ασκεί κανείς θεοσεβή αφοσίωση στο σπίτι. Μεγάλες αποστάσεις μπορεί να χωρίζουν τα μέλη της οικογένειας. Τα ενήλικα παιδιά μπορεί να αναθρέφουν τις δικές τους οικογένειες και μπορεί να παλεύουν για να τα βγάλουν πέρα από οικονομική άποψη. Η φύση ή ο βαθμός της φροντίδας που χρειάζεται ένας γονέας μπορεί να θέσει σε δοκιμασία τη σωματική, τη διανοητική και τη συναισθηματική υγεία εκείνων που παρέχουν τη φροντίδα. Εντούτοις, μπορεί να έχει κανείς πραγματική ικανοποίηση γνωρίζοντας ότι το να φροντίζει τους γονείς του, όχι μόνο ισοδυναμεί με «την οφειλόμενη ανταμοιβή», αλλά επίσης ευαρεστεί Εκείνον «στον οποίο κάθε οικογένεια στον ουρανό και στη γη οφείλει το όνομά της».—Εφεσίους 3:14, 15.

14, 15. Αφηγηθείτε ένα παράδειγμα θεοσεβούς φροντίδας από μέρους παιδιών για το γονέα τους.

¹⁴ Αναλογιστείτε ένα πραγματικά συγκινητικό παράδειγμα. Ο Έλις και πέντε από τους αδελφούς και τις αδελφές του αντιμετωπίζουν μια αληθινή πρόκληση φροντίζοντας τον πατέρα τους στο σπίτι. «Το 1986 ο πατέρας μου έπαθε εγκεφαλικό που τον άφησε εντελώς παράλυτο», εξηγεί ο Έλις. Τα έξι παιδιά συμμετέχουν στη φροντίδα των αναγκών του πατέρα τους, από το να τον πλένουν μέχρι να του αλλάζουν τακτικά θέση στο κρεβάτι ώστε να μην παθαίνει έλκη από τη συνεχή κατάκλιση. «Του διαβάζουμε, του μιλάμε, του παίζουμε μουσική. Δεν είμαστε σίγουροι αν αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του, αλλά του συμπεριφερόμαστε σαν να αντιλαμβανόταν πλήρως το καθετί».

¹⁵ Γιατί φροντίζουν τα παιδιά τον πατέρα τους με αυτόν τον τρόπο; Ο Έλις συνεχίζει: «Ύστερα από το θάνατο της μητέρας μας το 1964, ο μπαμπάς μάς μεγάλωσε μόνος του. Τότε, ήμασταν ηλικίας 5 μέχρι 14 χρονών. Εκείνος στάθηκε στο πλάι μας τότε· τώρα είμαστε εμείς στο πλάι του». Προφανώς, δεν είναι εύκολο να παρέχει κανείς τέτοια φροντίδα, και τα παιδιά αποθαρρύνονται κατά καιρούς. «Όμως, αντιλαμβανόμαστε ότι η κατάσταση του πατέρα μας είναι προσωρινό πρόβλημα», λέει ο Έλις. «Αποβλέπουμε στον καιρό που ο πατέρας μας θα αποκατασταθεί σε καλή υγεία και θα μπορούμε να ανταμώσουμε ξανά τη μητέρα μας». (Ησαΐας 33:24, ΜΝΚ· Ιωάννης 5:28, 29) Σίγουρα, τέτοια αφοσιωμένη φροντίδα για ένα γονέα πρέπει να θερμαίνει την καρδιά Εκείνου που προστάζει τα παιδιά να τιμούν τους γονείς τους!c—Εφεσίους 6:1, 2.

Η Θεοσεβής Αφοσίωση και η Διακονία

16. Ποιος πρέπει να είναι ο πρώτιστος λόγος για ό,τι κάνουμε στη διακονία;

¹⁶ Όταν αποδεχόμαστε την πρόσκληση του Ιησού να ‘τον ακολουθούμε συνεχώς’, επιφορτιζόμαστε τη θεϊκή αποστολή να κηρύττουμε τα καλά νέα της Βασιλείας και να κάνουμε μαθητές. (Ματθαίος 16:24· 24:14· 28:19, 20) Είναι σαφές ότι το να συμμετέχουμε στη διακονία αποτελεί Χριστιανική υποχρέωση σε αυτές τις «τελευταίες ημέρες». (2 Τιμόθεο 3:1) Ωστόσο, το κίνητρο που μας ωθεί να κηρύττουμε και να διδάσκουμε πρέπει να προχωρεί πέρα από ένα απλό αίσθημα καθήκοντος ή υποχρέωσης. Η βαθιά αγάπη για τον Ιεχωβά πρέπει να είναι ο πρώτιστος λόγος για ό,τι κάνουμε και για το πόσα κάνουμε στη διακονία. «Από την αφθονία της καρδιάς μιλάει το στόμα», είπε ο Ιησούς. (Ματθαίος 12:34) Ναι, όταν η καρδιά μας ξεχειλίζει από αγάπη για τον Ιεχωβά, αισθανόμαστε την ώθηση να δίνουμε μαρτυρία σχετικά με αυτόν σε άλλους. Όταν η αγάπη μας για τον Θεό είναι το κίνητρό μας, η διακονία μας είναι μια γεμάτη νόημα έκφραση της θεοσεβούς αφοσίωσής μας.

17. Πώς μπορούμε να καλλιεργούμε το σωστό κίνητρο για τη διακονία;

¹⁷ Πώς μπορούμε να καλλιεργούμε το σωστό κίνητρο για τη διακονία; Συλλογιστείτε με εκτίμηση τρεις λόγους που μας έχει δώσει ο Ιεχωβά για να τον αγαπάμε. (1) Αγαπάμε τον Ιεχωβά για όσα έχει ήδη κάνει για εμάς. Δεν θα μπορούσε να δείξει μεγαλύτερη αγάπη από αυτήν που έδειξε προμηθεύοντας το λύτρο. (Ματθαίος 20:28· Ιωάννης 15:13) (2) Αγαπάμε τον Ιεχωβά για όσα κάνει τώρα για εμάς. Έχουμε παρρησία απέναντι στον Ιεχωβά ο οποίος απαντάει στις προσευχές μας. (Ψαλμός 65:2· Εβραίους 4:14-16) Καθώς δίνουμε προτεραιότητα στα συμφέροντα της Βασιλείας, απολαμβάνουμε τα αναγκαία για τη ζωή. (Ματθαίος 6:25-33) Λαβαίνουμε σταθερή προμήθεια πνευματικής τροφής η οποία μας βοηθάει να αντεπεξερχόμαστε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. (Ματθαίος 24:45) Επιπλέον έχουμε την ευλογία τού να είμαστε μέρος μιας παγκόσμιας Χριστιανικής αδελφότητας η οποία πραγματικά μας ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο κόσμο. (1 Πέτρου 2:17) (3) Επίσης, αγαπάμε τον Ιεχωβά για όσα θα κάνει για εμάς στο μέλλον. Λόγω της αγάπης του, ‘κρατάμε γερά την πραγματική ζωή’—αιώνια ζωή στο μέλλον. (1 Τιμόθεο 6:12, 19) Όταν αναλογιζόμαστε την αγάπη που δείχνει ο Ιεχωβά για εμάς, είναι σίγουρο ότι η καρδιά μας θα μας υποκινεί να συμμετέχουμε με αφοσίωση στην πληροφόρηση άλλων για εκείνον και για τους πολύτιμους σκοπούς του! Δεν θα χρειάζεται να μας λένε οι άλλοι τι να κάνουμε ή πόσα να κάνουμε στη διακονία. Η καρδιά μας θα μας υποκινεί να κάνουμε ό,τι μπορούμε.

18, 19. Ποιο εμπόδιο ξεπέρασε κάποια αδελφή προκειμένου να συμμετέχει στη διακονία;

¹⁸ Ακόμη και ενόψει περιστάσεων που θέτουν προκλήσεις, μια καρδιά που υποκινείται από θεοσεβή αφοσίωση θα ωθείται να μιλάει. (Παράβαλε Ιερεμίας 20:9). Αυτό φαίνεται από την περίπτωση της Στέλλας, μιας εξαιρετικά συνεσταλμένης Χριστιανής γυναίκας. Όταν άρχισε να μελετάει την Αγία Γραφή, σκεφτόταν: ‘Ποτέ δεν θα μπορούσα να πάω από σπίτι σε σπίτι!’ Εξηγεί: «Ήμουν πάντοτε πολύ ήσυχη. Ποτέ δεν μπορούσα να πλησιάσω τους άλλους για να αρχίσω συζήτηση». Καθώς συνέχισε να μελετάει, η αγάπη της για τον Ιεχωβά μεγάλωσε, και ανέπτυξε μια διακαή επιθυμία να μιλάει σε άλλους για αυτόν. «Θυμάμαι ότι έλεγα σε εκείνη που μου δίδασκε την Αγία Γραφή: ‘Θέλω τόσο πολύ να μιλήσω, αλλά απλώς δεν μπορώ, και αυτό πραγματικά με στενοχωρεί’. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τι μου είπε: ‘Στέλλα, να είσαι ευγνώμων που θέλεις να μιλήσεις’».

¹⁹ Προτού περάσει πολύς καιρός, η Στέλλα βρέθηκε να δίνει μαρτυρία στη γειτόνισσά της. Κατόπιν έκανε κάτι που για εκείνη αποτέλεσε μνημειώδες βήμα—συμμετείχε, για πρώτη φορά, στη διακονία από σπίτι σε σπίτι. (Πράξεις 20:20, 21) Θυμάται: «Είχα γραμμένη την παρουσίασή μου. Ήμουν όμως τόσο τρομαγμένη, ώστε, μολονότι την είχα μπροστά μου, από τη νευρικότητα δεν μπορούσα να κοιτάξω τις σημειώσεις μου!» Τώρα, 35 και πλέον χρόνια αργότερα, η Στέλλα συνεχίζει να είναι από τη φύση της συνεσταλμένη. Ωστόσο, αγαπάει τη διακονία αγρού και εξακολουθεί να συμμετέχει ουσιαστικά σε αυτήν.

20. Ποιο παράδειγμα δείχνει ότι ούτε ακόμη και ο διωγμός ούτε η φυλάκιση μπορούν να κλείσουν το στόμα των αφοσιωμένων Μαρτύρων του Ιεχωβά;

²⁰ Ούτε ακόμη και ο διωγμός ούτε η φυλάκιση μπορούν να κλείσουν το στόμα των αφοσιωμένων Μαρτύρων του Ιεχωβά. Αναλογιστείτε το παράδειγμα του Ερνστ και της Χίλντεγκαρντ Σέλιγκερ από τη Γερμανία. Αν συνυπολογίσουμε τις φυλακίσεις που υπέστησαν και οι δύο λόγω της πίστης τους, έμειναν πάνω από 40 χρόνια σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και σε κομμουνιστικές φυλακές. Ακόμη και στη φυλακή, συνέχισαν με εμμονή να δίνουν μαρτυρία σε άλλους κρατουμένους. Η Χίλντεγκαρντ θυμάται: «Οι αξιωματούχοι της φυλακής με χαρακτήριζαν ιδιαίτερα επικίνδυνη, επειδή, όπως είπε μια δεσμοφύλακας, μιλούσα για την Αγία Γραφή όλη την ημέρα. Έτσι, με έβαλαν σε ένα υπόγειο κελί». Όταν τελικά τους έδωσαν την ελευθερία τους, ο αδελφός και η αδελφή Σέλιγκερ αφοσιώθηκαν ολοχρόνια στη Χριστιανική διακονία. Και οι δυο τους υπηρέτησαν πιστά μέχρις ότου πέθαναν, ο αδελφός Σέλιγκερ το 1985, και η σύζυγός του το 1992.

21. Τι πρέπει να κάνουμε για να εφοδιάζουμε την υπομονή μας με θεοσεβή αφοσίωση;

²¹ Αν μελετάμε επιμελώς το Λόγο του Θεού και αφιερώνουμε χρόνο για να στοχαζόμαστε με εκτίμηση αυτά που μαθαίνουμε, θα αυξηθούμε σε ακριβή γνώση για τον Ιεχωβά Θεό και τον Ιησού Χριστό. Αυτό, με τη σειρά του, θα οδηγήσει στο να αποκτήσουμε σε μεγαλύτερο βαθμό αυτή την πολύτιμη ιδιότητα—τη θεοσεβή αφοσίωση. Χωρίς τη θεοσεβή αφοσίωση δεν υπάρχει τρόπος να υπομείνουμε τις διάφορες δοκιμασίες που μας πλήττουν ως Χριστιανούς. Έτσι, ας ακολουθούμε τη συμβουλή του αποστόλου Πέτρου, συνεχίζοντας να ‘εφοδιάζουμε την πίστη μας με υπομονή και την υπομονή μας με θεοσεβή αφοσίωση’.—2 Πέτρου 1:5, 6.

[Υποσημειώσεις]

Ποια Είναι η Απάντησή Σας;

◻ Τι είναι η θεοσεβής αφοσίωση;

◻ Ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα στην υπομονή και στη θεοσεβή αφοσίωση;

◻ Ποιο είναι το κλειδί για την απόκτηση θεοσεβούς αφοσίωσης;

◻ Πώς μπορεί ένας Χριστιανός να ασκεί θεοσεβή αφοσίωση στο σπίτι;

◻ Ποιος πρέπει να είναι ο πρώτιστος λόγος για ό,τι κάνουμε στη διακονία;

[Εικόνα στη σελίδα 18]

Υπομονή και θεοσεβής αφοσίωση εκδηλώθηκαν από Μάρτυρες του Ιεχωβά που ήταν φυλακισμένοι στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ράβενσμπρικ