«Να Διατηρείτε Καλή τη Διαγωγή σας Ανάμεσα στα Έθνη»

«Να τιμάτε ανθρώπους κάθε είδους, να αγαπάτε ολόκληρη την αδελφότητα».​—1 ΠΕΤΡΟΥ 2:17.

1, 2. (α) Ποιο σχόλιο έκανε κάποιος ανταποκριτής εφημερίδας σχετικά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά; (β) Γιατί προσπαθούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά να διατηρούν υψηλά πρότυπα διαγωγής;

ΠΡΙΝ από αρκετά χρόνια, κάποιος ανταποκριτής εφημερίδας στο Αμαρίλο του Τέξας, στις ΗΠΑ, επισκέφτηκε διάφορες θρησκευτικές συγκεντρώσεις στην περιοχή και δημοσίευσε τα αποτελέσματα της έρευνάς του. Μία ομάδα τον εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Ο ίδιος είπε: «Εδώ και τρία χρόνια, παρακολουθώ τις ετήσιες συνελεύσεις των Μαρτύρων του Ιεχωβά στο Σίβικ Σέντερ του Αμαρίλο. Καθώς κυκλοφορούσα ανάμεσά τους, ποτέ δεν είδα κάποιον να ανάβει τσιγάρο, να πίνει μπίρα ή να αισχρολογεί. Αυτοί ήταν το πιο καθαρό, το πιο ευπρεπές, το πιο σεμνά ντυμένο, το πιο πρόσχαρο πλήθος ανθρώπων που έχω συναντήσει ποτέ». Παρόμοια σχόλια σχετικά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν δημοσιευτεί πολλές φορές. Γιατί επαινούνται οι Μάρτυρες συχνά από ανθρώπους που δεν έχουν την ίδια πίστη με αυτούς;

² Συνήθως, ο λαός του Θεού επαινείται λόγω της καλής του διαγωγής. Ενώ τα πρότυπα γενικά χειροτερεύουν, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούν τα υψηλά πρότυπα διαγωγής ως υποχρέωση, ως μέρος της λατρείας τους. Γνωρίζουν ότι οι πράξεις τους έχουν αντίκτυπο στον Ιεχωβά και στους Χριστιανούς αδελφούς τους καθώς και ότι η καλή τους διαγωγή συστήνει την αλήθεια που κηρύττουν. (Ιωάννης 15:8· Τίτο 2:7, 8) Ας δούμε, λοιπόν, πώς μπορούμε να διατηρήσουμε την καλή μας διαγωγή εξακολουθώντας έτσι να υποστηρίζουμε τη θαυμάσια φήμη του Ιεχωβά και των Μαρτύρων του, καθώς και πώς ωφελούμαστε οι ίδιοι κάνοντάς το αυτό.

Η Χριστιανική Οικογένεια

 3. Από τι χρειάζεται να προστατεύονται οι Χριστιανικές οικογένειες;

³ Εξετάστε τη διαγωγή μας μέσα στην οικογένεια. Το βιβλίο Οι Νέοι Ιεροεξεταστές: Ελευθερία Θρησκείας και Θρησκευτικός Φθόνος (Die Neuen Inquisitoren: Religionsfreiheit und Glaubensneid), των Γκέρχαρντ Μπεζίρ και Έρβιν Κ. Σόιχ, αναφέρει: «Για [τους Μάρτυρες του Ιεχωβά] η οικογένεια είναι κάτι που πρέπει να απολαμβάνει ιδιαίτερη προστασία». Αυτή η δήλωση είναι αληθινή, και σήμερα υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι από τους οποίους η οικογένεια χρειάζεται προστασία. Υπάρχουν παιδιά “ανυπάκουα στους γονείς” και ενήλικοι «άστοργοι» ή «χωρίς εγκράτεια». (2 Τιμόθεο 3:2, 3) Οικογένειες γίνονται πεδίο βιαιοπραγιών μεταξύ συζύγων, γονείς κακοποιούν ή παραμελούν τα παιδιά τους, και παιδιά στασιάζουν, αναμειγνύονται με τα ναρκωτικά και την ανηθικότητα ή φεύγουν από το σπίτι. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της καταστροφικής επιρροής του “πνεύματος του κόσμου”. (Εφεσίους 2:1, 2) Εμείς χρειάζεται να προστατεύουμε τις οικογένειές μας από αυτό το πνεύμα. Πώς; Δίνοντας προσοχή στις συμβουλές και στην κατεύθυνση του Ιεχωβά σχετικά με τα μέλη των οικογενειών.

 4. Ποιες ευθύνες έχουν τα μέλη της Χριστιανικής οικογένειας το ένα προς το άλλο;

⁴ Στα ζευγάρια των Χριστιανών, οι δυο σύζυγοι αναγνωρίζουν ότι έχουν συναισθηματικές, πνευματικές και σωματικές υποχρεώσεις ο ένας προς τον άλλον. (1 Κορινθίους 7:3-5· Εφεσίους 5:21-23· 1 Πέτρου 3:7) Οι Χριστιανοί γονείς έχουν βαρυσήμαντες ευθύνες απέναντι στα παιδιά τους. (Παροιμίες 22:6· 2 Κορινθίους 12:14· Εφεσίους 6:4) Και καθώς τα παιδιά στα Χριστιανικά σπιτικά μεγαλώνουν, μαθαίνουν ότι και εκείνα επίσης έχουν υποχρεώσεις. (Παροιμίες 1:8, 9· 23:22· Εφεσίους 6:1· 1 Τιμόθεο 5:3, 4, 8) Η εκπλήρωση των οικογενειακών υποχρεώσεων απαιτεί προσπάθεια, αφοσίωση και πνεύμα αγάπης και αυτοθυσίας. Εντούτοις, στο βαθμό στον οποίο όλα τα μέλη της οικογένειας ανταποκρίνονται στις θεόδοτες υποχρεώσεις τους, στον ίδιο βαθμό αποτελούν ευλογία το ένα για το άλλο καθώς και για την εκκλησία. Το σπουδαιότερο είναι ότι τιμούν τον Πρωτουργό της οικογένειας, τον Ιεχωβά Θεό.​—Γένεση 1:27, 28· Εφεσίους 3:15.

Η Χριστιανική Αδελφότητα

 5. Ποιες ευλογίες αποκομίζουμε από τη συναναστροφή με τους συγχριστιανούς μας;

⁵ Ως Χριστιανοί, έχουμε επίσης ευθύνες απέναντι στους ομοπίστους μας στην εκκλησία και, τελικά, απέναντι σε εκείνους που αποτελούν «ολόκληρη την αδελφότητα . . . στον κόσμο». (1 Πέτρου 5:9) Η σχέση μας με την εκκλησία είναι ζωτική για την πνευματική μας υγεία. Όταν συναναστρεφόμαστε με συγχριστιανούς μας, απολαμβάνουμε την ενισχυτική τους συντροφιά καθώς και θρεπτική πνευματική τροφή από “τον πιστό και φρόνιμο δούλο”. (Ματθαίος 24:45-47) Αν έχουμε προβλήματα, μπορούμε να απευθυνόμαστε στους αδελφούς μας για ωφέλιμες συμβουλές που βασίζονται στις Γραφικές αρχές. (Παροιμίες 17:17· Εκκλησιαστής 4:9· Ιακώβου 5:13-18) Όταν βρισκόμαστε σε ανάγκη, οι αδελφοί μας δεν μας εγκαταλείπουν. Τι ευλογία είναι να αποτελούμε μέρος της οργάνωσης του Θεού!

 6. Πώς έδειξε ο Παύλος ότι έχουμε ευθύνες απέναντι στους άλλους Χριστιανούς;

⁶ Ωστόσο, δεν βρισκόμαστε στην εκκλησία μόνο για να λαβαίνουμε, πρέπει και να δίνουμε. Πράγματι, ο Ιησούς είπε: «Υπάρχει περισσότερη ευτυχία στο να δίνει κανείς παρά στο να λαβαίνει». (Πράξεις 20:35) Ο απόστολος Παύλος έδωσε έμφαση στο γενναιόδωρο πνεύμα όταν έγραψε: «Ας κρατάμε γερά τη δημόσια διακήρυξη της ελπίδας μας χωρίς να αμφιταλαντευόμαστε, γιατί είναι πιστός εκείνος που υποσχέθηκε. Και ας σκεφτόμαστε ο ένας τον άλλον ώστε να παρακινούμε σε αγάπη και καλά έργα, μη παύοντας να συναθροιζόμαστε, όπως έχουν συνήθεια μερικοί, αλλά ενθαρρύνοντας ο ένας τον άλλον, και τόσο περισσότερο όσο βλέπετε την ημέρα να πλησιάζει».​—Εβραίους 10:23-25.

7, 8. Πώς δείχνουμε γενναιόδωρη στάση τόσο μέσα στην εκκλησία μας όσο και προς τους Χριστιανούς σε άλλες χώρες;

⁷ Μέσα στην εκκλησία, κάνουμε «διακήρυξη της ελπίδας μας» όταν σχολιάζουμε στη διάρκεια της συνάθροισης ή συμμετέχουμε στο πρόγραμμα με άλλους τρόπους. Αυτή η συμβολή είναι βέβαιο ότι ενθαρρύνει τους αδελφούς μας. Τους ενθαρρύνουμε επίσης με τις συζητήσεις μας πριν και μετά τη συνάθροιση. Αυτές είναι ώρες στις οποίες μπορούμε να ενισχύουμε τους αδύναμους, να παρηγορούμε τους καταθλιμμένους και να συμπαραστεκόμαστε στους ασθενείς. (1 Θεσσαλονικείς 5:14) Οι ειλικρινείς Χριστιανοί είναι γενναιόδωροι καθώς δίνουν με αυτόν τον τρόπο, πράγμα που εξηγεί γιατί τόσο πολλά άτομα τα οποία παρακολουθούν τις συναθροίσεις μας για πρώτη φορά εντυπωσιάζονται από την αγάπη που διακρίνουν ανάμεσά μας.​—Ψαλμός 37:21· Ιωάννης 15:12· 1 Κορινθίους 14:25.

⁸ Ωστόσο, η αγάπη μας δεν περιορίζεται στη δική μας εκκλησία. Αγκαλιάζει ολόκληρη την αδελφότητά μας παγκόσμια. Να γιατί, λόγου χάρη, υπάρχει ένα κουτί συνεισφορών για το Λογαριασμό για Αίθουσες Βασιλείας σε κάθε Αίθουσα Βασιλείας. Η δική μας Αίθουσα Βασιλείας μπορεί να είναι σε καλή κατάσταση, αλλά γνωρίζουμε ότι χιλιάδες συγχριστιανοί μας σε άλλες χώρες δεν έχουν κατάλληλο χώρο για τις συναθροίσεις τους. Όταν συνεισφέρουμε στο Λογαριασμό για Αίθουσες Βασιλείας, δείχνουμε την αγάπη μας για τέτοια άτομα παρότι ίσως να μην τα γνωρίζουμε προσωπικά.

 9. Για ποιο βασικό λόγο αγαπούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ο ένας τον άλλον;

⁹ Γιατί αγαπούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ο ένας τον άλλον; Ο Ιησούς τούς πρόσταξε να το κάνουν αυτό. (Ιωάννης 15:17) Επίσης, η αγάπη που έχουν ο ένας για τον άλλον αποδεικνύει ότι το πνεύμα του Θεού επενεργεί σε αυτούς ως άτομα και ως ομάδα. Η αγάπη είναι μέρος “των καρπών του πνεύματος”. (Γαλάτες 5:22, 23) Καθώς οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μελετούν τη Γραφή, παρακολουθούν τις Χριστιανικές συναθροίσεις και προσεύχονται διαρκώς στον Θεό, η αγάπη γίνεται κάτι το φυσιολογικό για αυτούς μολονότι ζουν σε έναν κόσμο όπου “η αγάπη των περισσοτέρων έχει ψυχρανθεί”.​—Ματθαίος 24:12.

Οι Σχέσεις μας με τον Κόσμο που μας Περιβάλλει

10. Ποια ευθύνη έχουμε απέναντι στον κόσμο που μας περιβάλλει;

¹⁰ Η αναφορά που έκανε ο Παύλος “στη δημόσια διακήρυξη της ελπίδας μας” μάς θυμίζει μια άλλη ευθύνη. Αυτή η δημόσια διακήρυξη περιλαμβάνει το έργο κηρύγματος των καλών νέων σε όσους δεν είναι ακόμη Χριστιανοί αδελφοί μας. (Ματθαίος 24:14· 28:19, 20· Ρωμαίους 10:9, 10, 13-15) Αυτό το κήρυγμα είναι μια ακόμη πράξη γενναιοδωρίας. Η συμμετοχή σε αυτό απαιτεί χρόνο, ενεργητικότητα, προετοιμασία, εκπαίδευση και τη χρήση προσωπικών πόρων. Εντούτοις, ο Παύλος έγραψε επίσης: «Και σε Έλληνες και σε Βάρβαρους, και σε σοφούς και σε ασύνετους είμαι χρεώστης· γι’ αυτό υπάρχει προθυμία από μέρους μου να διακηρύξω τα καλά νέα και σε εσάς εκεί στη Ρώμη». (Ρωμαίους 1:14, 15) Όπως ο Παύλος, είθε και εμείς να μην ξεπληρώνουμε με φειδωλία αυτό το «χρέος».

11. Ποιες δύο Γραφικές αρχές διέπουν τη σχέση μας με τον κόσμο, αλλά τι αναγνωρίζουμε;

¹¹ Έχουμε άλλες ευθύνες απέναντι σε όσους δεν είναι ομόπιστοί μας; Ασφαλώς. Αναγνωρίζουμε, βεβαίως, ότι «ολόκληρος ο κόσμος βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού». (1 Ιωάννη 5:19) Γνωρίζουμε ότι ο Ιησούς είπε για τους μαθητές του: «Δεν είναι μέρος του κόσμου, όπως εγώ δεν είμαι μέρος του κόσμου». Ωστόσο, ζούμε και κερδίζουμε τα προς το ζην μέσα στον κόσμο και λαβαίνουμε υπηρεσίες από αυτόν. (Ιωάννης 17:11, 15, 16) Επομένως, έχουμε υποχρεώσεις στον κόσμο που μας περιβάλλει. Ποιες είναι αυτές; Ο απόστολος Πέτρος απάντησε σε αυτό το ερώτημα. Λίγο καιρό πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, έγραψε κάποια επιστολή στους Χριστιανούς της Μικράς Ασίας, και μια περικοπή σε εκείνη την επιστολή μάς βοηθάει να έχουμε ισορροπημένη σχέση με τον κόσμο.

12. Από ποια άποψη είναι οι Χριστιανοί “ξένοι και προσωρινοί κάτοικοι”, και, ως τέτοια άτομα, από τι πρέπει να απέχουν;

¹² Κατ’ αρχάς, ο Πέτρος είπε: «Αγαπητοί, σας προτρέπω ως ξένους και προσωρινούς κατοίκους να απέχετε από σαρκικές επιθυμίες, οι οποίες είναι αυτές που συγκρούονται με την ψυχή». (1 Πέτρου 2:11) Από πνευματική άποψη, οι αληθινοί Χριστιανοί είναι “ξένοι και προσωρινοί κάτοικοι” με την έννοια ότι το πραγματικό επίκεντρο της ζωής τους είναι η ελπίδα της αιώνιας ζωής​—στον ουρανό οι χρισμένοι με το πνεύμα και σε έναν μελλοντικό επίγειο παράδεισο τα «άλλα πρόβατα». (Ιωάννης 10:16· Φιλιππησίους 3:20, 21· Εβραίους 11:13· Αποκάλυψη 7:9, 14-17) Ποιες είναι, όμως, οι σαρκικές επιθυμίες; Μεταξύ αυτών είναι η επιθυμία για πλουτισμό, η επιθυμία για εξοχότητα, οι ανήθικες σεξουαλικές επιθυμίες και οι επιθυμίες που περιγράφονται ως «φθόνος» και «πλεονεξία».​—Κολοσσαείς 3:5· 1 Τιμόθεο 6:4, 9· 1 Ιωάννη 2:15, 16.

13. Πώς «συγκρούονται [οι σαρκικές επιθυμίες] με την ψυχή» μας;

¹³ Αυτές οι επιθυμίες πράγματι «συγκρούονται με την ψυχή» μας. Διαβρώνουν τη σχέση μας με τον Θεό και έτσι θέτουν σε κίνδυνο τη Χριστιανική μας ελπίδα (την «ψυχή», ή αλλιώς τη ζωή μας). Παραδείγματος χάρη, αν καλλιεργούμε ενδιαφέρον για ανήθικα πράγματα, πώς μπορούμε να παρουσιάζουμε τον εαυτό μας «ως θυσία ζωντανή, άγια, ευπρόσδεκτη στον Θεό»; Αν πέσουμε στην παγίδα του υλισμού, πώς θα “επιζητούμε πρώτα τη βασιλεία”; (Ρωμαίους 12:1, 2· Ματθαίος 6:33· 1 Τιμόθεο 6:17-19) Η καλύτερη πορεία είναι να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Μωυσή, να στρέψουμε τα νώτα στα δελεάσματα του κόσμου και να θέσουμε την υπηρεσία του Ιεχωβά στην πρώτη θέση στη ζωή μας. (Ματθαίος 6:19, 20· Εβραίους 11:24-26) Αυτό αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την επίτευξη ισορροπημένης σχέσης με τον κόσμο.

“Να Διατηρείτε Καλή Διαγωγή”

14. Γιατί προσπαθούμε ως Χριστιανοί να διατηρούμε καλή διαγωγή;

¹⁴ Άλλη μια ζωτική κατευθυντήρια αρχή βρίσκεται στα επόμενα λόγια του Πέτρου: «Να διατηρείτε καλή τη διαγωγή σας ανάμεσα στα έθνη, ώστε, σε ό,τι μιλούν εναντίον σας σαν να είστε κακοποιοί, να δοξάσουν τον Θεό, ως αποτέλεσμα των καλών σας έργων των οποίων είναι αυτόπτες μάρτυρες, την ημέρα που αυτός θα κάνει την επιθεώρησή του». (1 Πέτρου 2:12) Ως Χριστιανοί, προσπαθούμε να είμαστε υποδειγματικοί. Στο σχολείο, καταβάλλουμε σκληρές προσπάθειες. Στο χώρο της εργασίας μας, είμαστε φιλόπονοι και έντιμοι​—ακόμη και αν ο εργοδότης μας φαίνεται παράλογος. Σε ένα διαιρεμένο σπιτικό, ο πιστός άντρας ή η πιστή γυναίκα καταβάλλει ιδιαίτερη προσπάθεια για να ακολουθεί τις Χριστιανικές αρχές. Δεν είναι πάντοτε εύκολο, αλλά γνωρίζουμε ότι η υποδειγματική μας διαγωγή ευαρεστεί τον Ιεχωβά και πολλές φορές ασκεί καλή επίδραση σε άτομα που δεν είναι Μάρτυρες.​—1 Πέτρου 2:18-20· 3:1.

15. Πώς γνωρίζουμε ότι υπάρχει ευρεία αναγνώριση για το υψηλό πρότυπο διαγωγής των Μαρτύρων του Ιεχωβά;

¹⁵ Η επιτυχία των περισσότερων Μαρτύρων του Ιεχωβά στη διατήρηση υποδειγματικών προτύπων φαίνεται από σχόλια που έχουν δημοσιευτεί σχετικά με αυτούς στο διάβα των ετών. Λόγου χάρη, η εφημερίδα Ιλ Τέμπο (Il Tempo) της Ιταλίας δήλωσε: «Άνθρωποι που έχουν ως συνεργάτες Μάρτυρες του Ιεχωβά τούς περιγράφουν ως έντιμους εργαζόμενους, τόσο πεπεισμένους για την πίστη τους ώστε φαίνονται να εξουσιάζονται υπερβολικά από αυτήν. Ωστόσο, κερδίζουν το σεβασμό για την ηθική τους ακεραιότητα». Η εφημερίδα Χέραλντ (Herald) του Μπουένος Άιρες, στην Αργεντινή, ανέφερε: «Στα χρόνια που πέρασαν, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποδείχτηκαν σκληρά εργαζόμενοι, ήσυχοι, οικονόμοι και θεοφοβούμενοι πολίτες». Ο Ρώσος μελετητής Σεργκέι Ιβανένκο είπε: «Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι γνωστοί σε όλο τον κόσμο ως ανεπίληπτοι νομοταγείς άνθρωποι, και ιδιαίτερα για την ευσυνειδησία τους στην πληρωμή φόρων». Στη Ζιμπάμπουε, η διευθύντρια κάποιων εγκαταστάσεων, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά για μια συνέλευσή τους, είπε: «Βλέπω μερικούς Μάρτυρες να μαζεύουν χαρτιά από κάτω και να καθαρίζουν τουαλέτες. Ο εκθεσιακός χώρος αφήνεται πιο καθαρός από ό,τι ήταν προηγουμένως. Οι έφηβοί σας έχουν αρχές. Εύχομαι να ήταν όλος ο κόσμος γεμάτος Μάρτυρες του Ιεχωβά».

Χριστιανική Υποταγή

16. Ποια είναι η σχέση μας με τις κοσμικές εξουσίες, και γιατί;

¹⁶ Ο Πέτρος αναφέρεται επίσης στη σχέση μας με τις κοσμικές εξουσίες, λέγοντας: «Για χάρη του Κυρίου υποταχθείτε σε κάθε ανθρώπινη δημιουργία: είτε σε βασιλιά ως ανώτερο είτε σε κυβερνήτες ως σταλμένους από αυτόν για να επιβάλλουν τιμωρία σε κακοποιούς αλλά να επαινούν εκείνους που κάνουν το καλό. Διότι έτσι είναι το θέλημα του Θεού: Κάνοντας το καλό να φιμώνετε τα λόγια της άγνοιας των παράλογων ανθρώπων». (1 Πέτρου 2:13-15) Εκτιμούμε τα οφέλη που λαβαίνουμε από το εύτακτο σύστημα διακυβέρνησης και, σύμφωνα με την κατεύθυνση που παρέχουν τα λόγια του Πέτρου, υπακούμε στους νόμους του και πληρώνουμε τους φόρους μας. Αν και αναγνωρίζουμε το θεόδοτο δικαίωμα των κυβερνήσεων να τιμωρούν τους παραβάτες του νόμου, ο κύριος λόγος για τον οποίο υποτασσόμαστε στην κοσμική εξουσία είναι «για χάρη του Κυρίου». Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Επιπλέον, δεν θέλουμε να φέρουμε μομφή στο όνομα του Ιεχωβά με το να τιμωρηθούμε για κάποιο αδίκημα.​—Ρωμαίους 13:1, 4-7· Τίτο 3:1· 1 Πέτρου 3:17.

17. Όταν κάποιοι “παράλογοι άνθρωποι” μας εναντιώνονται, για ποιο πράγμα μπορούμε να είμαστε πεπεισμένοι;

¹⁷ Δυστυχώς, μερικοί “παράλογοι άνθρωποι” που βρίσκονται σε θέσεις εξουσίας μάς διώκουν ή μας εναντιώνονται με άλλους τρόπους​—όπως με το να προωθούν εκστρατείες δυσφήμησης εναντίον μας. Ωστόσο, στον κατάλληλο καιρό του Ιεχωβά, τα ψέματά τους αποκαλύπτονται πάντοτε, και «τα λόγια της άγνοιάς» τους φιμώνονται αποτελεσματικά. Το δικό μας υπόμνημα Χριστιανικής διαγωγής μιλάει από μόνο του. Να γιατί έντιμοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι πολλές φορές μας επαινούν αναγνωρίζοντάς μας ως άτομα που κάνουν το καλό.​—Ρωμαίους 13:3· Τίτο 2:7, 8.

Δούλοι του Θεού

18. Ως Χριστιανοί, από ποιες απόψεις μπορούμε να αποφεύγουμε να καταχρόμαστε την ελευθερία μας;

¹⁸ Ο Πέτρος προειδοποιεί τώρα: «Να είστε ως ελεύθεροι, και εντούτοις να έχετε την ελευθερία σας, όχι ως επικάλυμμα για την κακία, αλλά ως δούλοι του Θεού». (1 Πέτρου 2:16· Γαλάτες 5:13) Σήμερα, η γνώση της Γραφικής αλήθειας μάς ελευθερώνει από ψεύτικες θρησκευτικές διδασκαλίες. (Ιωάννης 8:32) Επιπλέον, έχουμε ελεύθερη βούληση και μπορούμε να κάνουμε επιλογές. Εντούτοις, δεν καταχρόμαστε την ελευθερία μας. Όταν κάνουμε επιλογές σε ό,τι αφορά τις συναναστροφές, τα ρούχα, την εμφάνιση, την ψυχαγωγία​—ακόμη και το φαγητό και το ποτό—​θυμόμαστε ότι οι αληθινοί Χριστιανοί είναι δούλοι του Θεού, όχι άτομα που ευαρεστούν τον εαυτό τους. Επιλέγουμε να υπηρετούμε τον Ιεχωβά αντί να γινόμαστε δούλοι των δικών μας σαρκικών επιθυμιών ή των παροδικών τάσεων που ακολουθεί η μόδα στον κόσμο.​—Γαλάτες 5:24· 2 Τιμόθεο 2:22· Τίτο 2:11, 12.

19-21. (α) Πώς θεωρούμε εκείνους που βρίσκονται σε θέσεις κοσμικής εξουσίας; (β) Πώς έχουν δείξει μερικοί “αγάπη για ολόκληρη την αδελφότητα”; (γ) Ποια είναι η πιο σημαντική μας ευθύνη;

¹⁹ Ο Πέτρος λέει στη συνέχεια: «Να τιμάτε ανθρώπους κάθε είδους, να αγαπάτε ολόκληρη την αδελφότητα, να φοβάστε τον Θεό, να αποδίδετε τιμή στο βασιλιά». (1 Πέτρου 2:17) Εφόσον ο Ιεχωβά Θεός επιτρέπει στους ανθρώπους να κατέχουν διάφορες θέσεις εξουσίας, εμείς δείχνουμε σε εκείνους τους ανθρώπους την αρμόζουσα τιμή. Μάλιστα προσευχόμαστε σχετικά με αυτούς, ώστε να μας επιτρέπεται να επιτελούμε τη διακονία μας με ειρήνη και θεοσεβή αφοσίωση. (1 Τιμόθεο 2:1-4) Συγχρόνως, όμως, “αγαπάμε ολόκληρη την αδελφότητα”. Εργαζόμαστε πάντοτε για το καλό, όχι για τη βλάβη, των Χριστιανών αδελφών μας.

²⁰ Παραδείγματος χάρη, όταν ένα αφρικανικό έθνος σπαρασσόταν από διαφυλετική βία, η Χριστιανική διαγωγή των Μαρτύρων του Ιεχωβά ξεχώριζε. Η εφημερίδα Ρεφορμίρτε Πρέσε (Reformierte Presse) της Ελβετίας ανέφερε: «Το 1995, η οργάνωση Αφρικανικά Δικαιώματα . . . μπόρεσε να αποδείξει τη συμμετοχή όλων των εκκλησιών [στη σύγκρουση] με εξαίρεση τους Μάρτυρες του Ιεχωβά». Όταν έφτασαν στον έξω κόσμο τα νέα για τα τραγικά γεγονότα, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στην Ευρώπη έσπευσαν να στείλουν τρόφιμα και ιατρική βοήθεια στους αδελφούς τους καθώς και σε άλλους σε εκείνη τη βασανισμένη χώρα. (Γαλάτες 6:10) Ανταποκρίθηκαν στα λόγια του εδαφίου Παροιμίες 3:27: «Μην αρνείσαι το καλό προς εκείνους στους οποίους αυτό οφείλεται, όταν είναι στη δύναμη του χεριού σου να το κάνεις».

²¹ Υπάρχει, όμως, μια σημαντικότερη ευθύνη από την τιμή που οφείλουμε σε οποιαδήποτε κοσμική εξουσία, ακόμη και από την αγάπη που οφείλουμε στους αδελφούς μας. Ποια είναι αυτή; Ο Πέτρος είπε: «Να φοβάστε τον Θεό». Οφείλουμε στον Ιεχωβά πολύ περισσότερα από όσα οφείλουμε σε οποιονδήποτε άνθρωπο. Πώς αληθεύει αυτό; Και πώς μπορούμε να εξισορροπούμε τις υποχρεώσεις μας προς τον Θεό με τα όσα οφείλουμε στις κοσμικές εξουσίες; Αυτά τα ερωτήματα θα απαντηθούν στο επόμενο άρθρο.

Θυμάστε;

• Ποιες ευθύνες έχουν οι Χριστιανοί μέσα στην οικογένεια;

• Πώς μπορούμε να δείχνουμε γενναιόδωρη στάση μέσα στην εκκλησία;

• Ποιες ευθύνες έχουμε απέναντι στον κόσμο που μας περιβάλλει;

• Ποια είναι μερικά οφέλη που απορρέουν όταν διατηρούμε υψηλό πρότυπο διαγωγής;

[Εικόνα στη σελίδα 9]

Πώς μπορεί η Χριστιανική οικογένεια να αποτελεί πηγή μεγάλης χαράς;

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Γιατί αγαπούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ο ένας τον άλλον;

[Εικόνες στη σελίδα 10]

Μπορούμε να δείχνουμε αγάπη για τους αδελφούς μας ακόμη και αν δεν τους γνωρίζουμε προσωπικά;