Λαός Ελεύθερος Αλλά Υπόλογος
«Θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν. Και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει».—ΙΩΑΝΝΗΣ 8:32.
1, 2. (α) Πώς έχει αποτελέσει η ελευθερία σημαντικό παράγοντα στην εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας; (β) Ποιος μόνο είναι πραγματικά ελεύθερος; Εξηγήστε.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Πόση δύναμη έχει αυτή η λέξη! Η ανθρωπότητα έχει υπομείνει αμέτρητους πολέμους και επαναστάσεις καθώς επίσης αναρίθμητες κοινωνικές αναταραχές λόγω της επιθυμίας που έχουν οι άνθρωποι να είναι ελεύθεροι. Η Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια (The Encyclopedia Americana) το επιβεβαιώνει αυτό, λέγοντας: ‘Στην εξέλιξη του πολιτισμού, καμιά ιδέα δεν έπαιξε πιο σημαντικό ρόλο απ’ ό,τι η ελευθερία’.
2 Παρ’ όλα αυτά, πόσοι άνθρωποι είναι πραγματικά ελεύθεροι; Πόσοι γνωρίζουν άραγε τι είναι ελευθερία; Η Παγκόσμια Εγκυκλοπαίδεια του Βιβλίου (The World Book Encyclopedia) λέει: «Για να έχουν οι άνθρωποι πλήρη ελευθερία, δεν πρέπει να υπάρχουν καθόλου περιορισμοί στον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται, μιλούν ή ενεργούν. Πρέπει να είναι ενήμεροι για τις επιλογές που έχουν και πρέπει να έχουν τη δύναμη να διαλέγουν ανάμεσα απ’ αυτές τις επιλογές». Έχοντας αυτό υπόψη, γνωρίζετε κάποιον που να είναι πραγματικά ελεύθερος; Ποιοι μπορούν να πουν ότι δεν έχουν ‘καθόλου περιορισμούς στον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται, μιλούν ή ενεργούν’; Στην πραγματικότητα, μόνο σ’ ένα πρόσωπο σε ολόκληρο το σύμπαν ταιριάζει αυτή η περιγραφή—στον Ιεχωβά Θεό. Μόνο αυτός έχει απόλυτη ελευθερία. Μόνο αυτός μπορεί να κάνει όποια επιλογή θέλει και στη συνέχεια να την πραγματοποιήσει παρ’ όλη την εναντίωση. Αυτός είναι ‘ο Παντοδύναμος’.—Αποκάλυψις 1:8, ΜΝΚ· Ησαΐας 55:11.
3. Με ποιον όρο συνήθως απολαμβάνουν ελευθερία οι άνθρωποι;
3 Για τους ταπεινούς ανθρώπους, η ελευθερία μπορεί να είναι μόνο σχετική. Συνήθως τη χορηγεί ή την εγγυάται κάποια εξουσία και σχετίζεται με την υποταγή μας σ’ αυτή την εξουσία. Πράγματι, σχεδόν σε κάθε περίπτωση, ένα άτομο μπορεί να είναι ελεύθερο μόνο αν αναγνωρίζει την εξουσία τού εγγυητή της ελευθερίας του. Για παράδειγμα, οι άνθρωποι που ζουν στον «ελεύθερο κόσμο» απολαμβάνουν πολλά οφέλη, όπως την ελευθερία της μετακίνησης, την ελευθερία λόγου και τη θρησκευτική ελευθερία. Τι εγγυάται αυτές τις ελευθερίες; Ο νόμος της χώρας. Ένα άτομο μπορεί να τις απολαμβάνει μόνο για όσο διάστημα υπακούει στο νόμο. Αν καταχραστεί την ελευθερία του και παραβιάσει το νόμο, οι αρχές τον καθιστούν υπόλογο, και η ελευθερία του μπορεί να περιοριστεί δραστικά με το να μπει στη φυλακή.—Ρωμαίους 13:1-4.
Θεϊκή Ελευθερία—Μας Κάνει Υπόλογους
4, 5. Ποια ελευθερία απολαμβάνουν οι λάτρεις του Ιεχωβά, και για ποιο πράγμα αυτός θα τους καταστήσει υπόλογους;
4 Τον πρώτο αιώνα, ο Ιησούς μίλησε για ελευθερία. Είπε στους Ιουδαίους: «Εάν σεις μείνητε εν τω λόγω τω εμώ, είσθε αληθώς μαθηταί μου, και θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν. Και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει». (Ιωάννης 8:31, 32) Ο Ιησούς δεν μιλούσε για ελευθερία λόγου ή για θρησκευτική ελευθερία. Σίγουρα δεν μιλούσε για απελευθέρωση από το ζυγό της Ρώμης, απελευθέρωση που ποθούσαν πολλοί Ιουδαίοι. Όχι, αυτή ήταν κάτι εξαιρετικά πιο πολύτιμο, μια ελευθερία που χορηγούνταν όχι από ανθρωποποίητους νόμους ή την ξαφνική επιθυμία κάποιου ανθρώπινου κυβερνήτη, αλλά από τον υπέρτατο Κυρίαρχο του σύμπαντος, τον Ιεχωβά. Ήταν ελευθερία από τη δεισιδαιμονία, ελευθερία από τη θρησκευτική άγνοια, και πάρα πολύ περισσότερα πράγματα. Η ελευθερία που χορηγεί ο Ιεχωβά είναι η πραγματική ελευθερία, και θα παραμείνει σε όλη την αιωνιότητα.
5 Ο απόστολος Παύλος είπε: ‘Ο Ιεχωβά είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα του Ιεχωβά, εκεί ελευθερία’. (2 Κορινθίους 3:17) Σε όλους τους αιώνες, ο Ιεχωβά πολιτεύεται με την ανθρωπότητα έτσι ώστε οι πιστοί να απολαύσουν τελικά το καλύτερο και μεγαλύτερο είδος ανθρώπινης ελευθερίας, «την ελευθερίαν της δόξης [την ένδοξη ελευθερία, ΜΝΚ] των τέκνων του Θεού». (Ρωμαίους 8:21) Στο μεταξύ, ο Ιεχωβά μάς χορηγεί κάποιο μέτρο ελευθερίας μέσω της Βιβλικής αλήθειας, και μας καθιστά υπόλογους αν καταχραστούμε αυτή την ελευθερία. Ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Δεν είναι ουδέν κτίσμα αφανές ενώπιον αυτού, αλλά πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς αυτού, προς ον έχομεν να δώσωμεν λόγον».—Εβραίους 4:13.
6-8. (α) Ποιες ελευθερίες απολάμβαναν ο Αδάμ και η Εύα, και με ποιον όρο θα μπορούσαν να διατηρήσουν εκείνες τις ελευθερίες; (β) Τι έχασαν ο Αδάμ και η Εύα για τον εαυτό τους και για τους απογόνους τους;
6 Το γεγονός ότι είμαστε υπόλογοι στον Ιεχωβά ήρθε στο προσκήνιο όταν ζούσαν οι πρώτοι ανθρώπινοι γονείς μας, ο Αδάμ και η Εύα. Ο Ιεχωβά τούς δημιούργησε με το πολύτιμο δώρο της ελεύθερης βούλησης. Για όσο διάστημα χρησιμοποιούσαν αυτή την ελεύθερη βούληση υπεύθυνα, απολάμβαναν κι άλλες ευλογίες, όπως ελευθερία από το φόβο, ελευθερία από τις ασθένειες, ελευθερία από το θάνατο και την ελευθερία να πλησιάζουν τον ουράνιο Πατέρα τους με καθαρή συνείδηση. Αλλά μόλις καταχράστηκαν την ελεύθερη βούλησή τους, όλα αυτά άλλαξαν.
7 Ο Ιεχωβά έβαλε τον Αδάμ και την Εύα στον κήπο της Εδέμ, και για δική τους ευχαρίστηση τους έδωσε τους καρπούς απ’ όλα τα δέντρα του κήπου—εκτός από ένα. Αυτό το κράτησε για τον εαυτό του· ήταν ‘το ξύλο [δέντρο, ΜΝΚ] της γνώσεως του καλού και του κακού’. (Γένεσις 2:16, 17) Με το να μη φάνε από τον καρπό αυτού του δέντρου, ο Αδάμ και η Εύα θα αναγνώριζαν ότι μόνο ο Ιεχωβά ήταν ελεύθερος να θέσει τον κανόνα για το τι είναι καλό και τι κακό. Αν ενεργούσαν υπεύθυνα και δεν έτρωγαν από τον απαγορευμένο καρπό, ο Ιεχωβά θα συνέχιζε να διασφαλίζει τις άλλες ελευθερίες τους.
8 Δυστυχώς, η Εύα έδωσε προσοχή στην πανούργα πρόταση του Φιδιού ότι θα έπρεπε από μόνη της να ‘γνωρίζει το καλό και το κακό’. (Γένεσις 3:1-5) Πρώτα εκείνη και κατόπιν ο Αδάμ έφαγαν από τον απαγορευμένο καρπό. Ως αποτέλεσμα, όταν ο Ιεχωβά Θεός ήρθε να τους μιλήσει στον κήπο της Εδέμ, εκείνοι ντράπηκαν και κρύφτηκαν. (Γένεσις 3:8, 9) Τώρα ήταν αμαρτωλοί που είχαν χάσει το αίσθημα της ελευθερίας να πλησιάζουν τον Θεό, το οποίο προερχόταν από μια καθαρή συνείδηση. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, έχασαν επίσης την ελευθερία από τις ασθένειες και το θάνατο, τόσο για τον εαυτό τους όσο και για τους απογόνους τους. Ο Παύλος είπε: «Δι’ ενός ανθρώπου [του Αδάμ] η αμαρτία εισήλθεν εις τον κόσμον και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτω διήλθεν ο θάνατος εις πάντας ανθρώπους, επειδή πάντες ήμαρτον».—Ρωμαίους 5:12· Γένεσις 3:16, 19.
9. Ποιοι είναι γνωστοί για το ότι χρησιμοποίησαν καλά το μέτρο της ελευθερίας που απολάμβαναν;
9 Παρ’ όλα αυτά, το ανθρώπινο γένος συνέχισε να έχει ελεύθερη βούληση, και με το πέρασμα του χρόνου, ορισμένοι ατελείς άνθρωποι τη χρησιμοποίησαν με υπεύθυνο τρόπο για να υπηρετήσουν τον Ιεχωβά. Τα ονόματα μερικών απ’ αυτούς έχουν από την αρχαιότητα διαφυλαχτεί για εμάς. Άντρες όπως ο Άβελ, ο Ενώχ, ο Νώε, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ (ο οποίος ονομαζόταν επίσης Ισραήλ) είναι παραδείγματα ατόμων τα οποία χρησιμοποίησαν το μέτρο της ελευθερίας που εξακολουθούσαν να απολαμβάνουν για να κάνουν το θέλημα του Θεού. Και ως αποτέλεσμα αυτοί ευοδώθηκαν.—Εβραίους 11:4-21.
Η Ελευθερία του Εκλεκτού Λαού του Θεού
10. Ποιοι ήταν οι όροι της διαθήκης που έκανε ο Ιεχωβά με τον ειδικό λαό του;
10 Στις μέρες του Μωυσή, ο Ιεχωβά απελευθέρωσε τους γιους Ισραήλ—που τότε αριθμούσαν εκατομμύρια—από τη δουλεία στην Αίγυπτο και έκανε μια διαθήκη μαζί τους μέσω της οποίας αυτοί έγιναν ο ειδικός λαός Του. Κάτω από αυτή τη διαθήκη, οι Ισραηλίτες είχαν ένα ιερατείο και ένα σύστημα θυσιών ζώων που κάλυπταν τυπικά τις αμαρτίες τους. Έτσι, ήταν ελεύθεροι να πλησιάζουν τον Θεό για να τον λατρέψουν. Επίσης, είχαν ένα σύστημα νόμων και διατάξεων για να τους κρατούν ελεύθερους από τις δεισιδαιμονικές συνήθειες και την ψεύτικη λατρεία. Αργότερα, θα λάβαιναν τη Γη της Επαγγελίας ως κληρονομιά, με τη διαβεβαίωση ότι θα είχαν θεϊκή βοήθεια εναντίον των εχθρών τους. Η δική τους συμμετοχή στη διαθήκη απαιτούσε από τους Ισραηλίτες να τηρούν το Νόμο του Ιεχωβά. Οι Ισραηλίτες δέχτηκαν με τη θέλησή τους αυτόν τον όρο, λέγοντας: ‘Πάντα όσα είπεν ο Ιεχωβά θέλομεν πράξει’.—Έξοδος 19:3-8· Δευτερονόμιον 11:22-25.
11. Ποια ήταν τα αποτελέσματα όταν ο Ισραήλ αποτύγχανε να κάνει το μέρος του στη διαθήκη με τον Ιεχωβά;
11 Επί 1.500 και πλέον χρόνια, οι Ισραηλίτες είχαν αυτή την ειδική σχέση με τον Ιεχωβά. Αλλά ξανά και ξανά αποτύγχαναν να τηρούν τη διαθήκη. Επανειλημμένα παραπλανιούνταν από την ψεύτικη λατρεία και γίνονταν δούλοι στην ειδωλολατρία και στη δεισιδαιμονία, γι’ αυτό ο Θεός επέτρεπε να υποδουλώνονται κατά γράμμα από τους εχθρούς τους. (Κριταί 2:11-19) Αντί να απολαμβάνουν τις απελευθερωτικές ευλογίες που προέρχονταν από την τήρηση της διαθήκης, αυτοί τιμωρούνταν επειδή την παρέβαιναν. (Δευτερονόμιον 28:1, 2, 15) Τελικά, το 607 Π.Κ.Χ., ο Ιεχωβά επέτρεψε να υποδουλωθεί το έθνος στη Βαβυλώνα.—2 Χρονικών 36:15-21.
12. Τι έγινε τελικά φανερό όσον αφορά τη διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου;
12 Αυτό ήταν ένα σκληρό μάθημα. Απ’ αυτό θα έπρεπε να είχαν μάθει πόσο σπουδαίο ήταν να τηρούν το Νόμο. Εντούτοις, όταν, έπειτα από 70 χρόνια, οι Ισραηλίτες επέστρεψαν στη γη τους, συνέχισαν να μην τηρούν τη διαθήκη του Νόμου κατάλληλα. Σχεδόν εκατό χρόνια μετά την επιστροφή τους, ο Ιεχωβά είπε στους ιερείς του Ισραήλ: «Σεις εξεκλίνατε από της οδού· εκάμετε πολλούς να προσκόπτωσιν εις τον νόμον· διεφθείρατε την διαθήκην του Λευί». (Μαλαχίας 2:8) Πράγματι, ακόμα και ο πιο ειλικρινής από τους Ισραηλίτες δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του τέλειου Νόμου. Αντί ο Νόμος να είναι ευλογία, έγινε, σύμφωνα με τα λόγια του αποστόλου Παύλου, «κατάρα». (Γαλάτας 3:13) Συνεπώς, χρειαζόταν κάτι περισσότερο από τη διαθήκη του Μωσαϊκού Νόμου για να φέρει τους ατελείς, πιστούς ανθρώπους στην ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού.
Η Φύση της Χριστιανικής Ελευθερίας
13. Ποια καλύτερη βάση για ελευθερία παρασχέθηκε τελικά;
13 Αυτό το κάτι περισσότερο ήταν η λυτρωτική θυσία του Ιησού Χριστού. Το έτος 50 Κ.Χ. περίπου, ο Παύλος έγραψε μια επιστολή στην εκκλησία των χρισμένων Χριστιανών στη Γαλατία. Περιέγραψε το πώς ο Ιεχωβά τούς είχε ελευθερώσει από τη δουλεία στη διαθήκη του Νόμου και κατόπιν είπε: ‘Για τέτοια ελευθερία μάς ελευθέρωσε ο Χριστός. Συνεπώς, να μένετε σταθεροί και να μην αφήνετε τον εαυτό σας να περιορίζεται και πάλι σε ζυγό δουλείας’. (Γαλάτας 5:1, ΜΝΚ) Με ποιους τρόπους ελευθέρωσε ο Ιησούς τούς ανθρώπους;
14, 15. Με ποιους θαυμάσιους τρόπους ελευθέρωσε ο Ιησούς τους Ιουδαίους και τους μη Ιουδαίους πιστούς;
14 Μετά το θάνατο του Ιησού, οι Ιουδαίοι που τον δέχτηκαν ως τον Μεσσία και έγιναν μαθητές του ήρθαν κάτω από μια νέα διαθήκη, η οποία αντικατέστησε την παλιά διαθήκη του Νόμου. (Ιερεμίας 31:31-34· Εβραίους 8:7-13) Κάτω απ’ αυτή τη νέα διαθήκη, αυτοί—και μη Ιουδαίοι πιστοί οι οποίοι αργότερα ενώθηκαν μαζί τους—έγιναν μέρος ενός νέου, πνευματικού έθνους το οποίο αντικατέστησε τον φυσικό Ισραήλ ως τον ειδικό λαό του Θεού. (Ρωμαίους 9:25, 26· Γαλάτας 6:16) Ως ο ειδικός λαός του Θεού, αυτοί απολάμβαναν την ελευθερία που υποσχέθηκε ο Ιησούς όταν είπε: «Η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει». Εκτός από το ότι τους ελευθέρωσε από την κατάρα του Νόμου του Μωυσή, η αλήθεια απελευθέρωσε τους Ιουδαίους Χριστιανούς απ’ όλες τις δυσβάσταχτες παραδόσεις που τους είχαν επιβάλει οι θρησκευτικοί ηγέτες. Και απελευθέρωσε τους μη Ιουδαίους Χριστιανούς από την ειδωλολατρία και τις δεισιδαιμονίες της προηγούμενης λατρείας τους. (Ματθαίος 15:3, 6· 23:4· Πράξεις 14:11-13· 17:16) Και υπήρχαν κι άλλα ακόμα.
15 Ο Ιησούς, μιλώντας για την αλήθεια που ελευθερώνει, είπε: «Αληθώς, αληθώς σας λέγω ότι πας όστις πράττει την αμαρτίαν δούλος είναι της αμαρτίας». (Ιωάννης 8:34) Αφότου αμάρτησαν ο Αδάμ και η Εύα, όλοι όσοι έζησαν ποτέ είναι αμαρτωλοί και, συνεπώς, δούλοι της αμαρτίας. Η μοναδική εξαίρεση ήταν ο ίδιος ο Ιησούς, και η θυσία του Ιησού απελευθέρωσε τους πιστούς απ’ αυτή τη δουλεία. Είναι αλήθεια ότι αυτοί ήταν ακόμα εκ φύσεως ατελείς και αμαρτωλοί. Όμως τώρα θα μπορούσαν να μετανοήσουν για τις αμαρτίες τους και να ζητήσουν συγχώρηση με βάση τη θυσία του Ιησού, έχοντας την πεποίθηση ότι οι παρακλήσεις τους θα εισακούονταν. (1 Ιωάννου 2:1, 2) Με βάση τη λυτρωτική θυσία του Ιησού, ο Θεός τούς ανακήρυξε δίκαιους, και εκείνοι μπορούσαν να Τον πλησιάσουν με καθαρισμένη συνείδηση. (Ρωμαίους 8:33, ΜΝΚ) Επιπλέον, εφόσον το λύτρο διάνοιξε την προοπτική για ανάσταση σε ατέλειωτη ζωή, η αλήθεια τούς ελευθέρωσε ακόμα και από το φόβο του θανάτου.—Ματθαίος 10:28· Εβραίους 2:15.
16. Με ποιον τρόπο ήταν η Χριστιανική ελευθερία πιο περιεκτική από οποιαδήποτε ελευθερία που προσέφερε ο κόσμος;
16 Με θαυμάσιο τρόπο, η Χριστιανική ελευθερία προσφέρθηκε σε άντρες και γυναίκες ανεξάρτητα από την κατάστασή τους, μιλώντας από ανθρώπινη άποψη. Φτωχοί, φυλακισμένοι, ακόμα και δούλοι μπορούσαν να είναι ελεύθεροι. Απεναντίας, οι υψηλά ιστάμενοι των εθνών, οι οποίοι απέρριψαν το άγγελμα σχετικά με τον Χριστό, συνέχισαν να είναι δούλοι στη δεισιδαιμονία, στην αμαρτία και στο φόβο του θανάτου. Ποτέ δεν πρέπει να πάψουμε να ευχαριστούμε τον Ιεχωβά γι’ αυτή την ελευθερία που απολαμβάνουμε. Τίποτα απ’ όσα προσφέρει ο κόσμος δεν μπορεί καν να συγκριθεί μ’ αυτήν.
Ελεύθεροι Αλλά Υπόλογοι
17. (α) Πώς μερικοί τον πρώτο αιώνα έχασαν τη Χριστιανική ελευθερία; (β) Γιατί δεν θα πρέπει να εξαπατηθούμε από τη φαινομενική ελευθερία που υπάρχει στον κόσμο του Σατανά;
17 Τον πρώτο αιώνα, προφανώς η πλειονότητα των χρισμένων Χριστιανών ευφραίνονταν για την ελευθερία που είχαν και διατήρησαν την ακεραιότητά τους όποιο κι αν ήταν το κόστος. Δυστυχώς, όμως, μερικοί δοκίμασαν τη Χριστιανική ελευθερία και όλες τις ευλογίες της και κατόπιν την απέρριψαν περιφρονητικά με το να επιστρέψουν σε δουλεία στον κόσμο. Γιατί συνέβη αυτό; Αναμφίβολα, η πίστη πολλών εξασθένησε και ‘εξέπεσαν [παρασύρθηκαν, ΜΝΚ]’. (Εβραίους 2:1) Άλλοι ‘απέβαλαν [παραμέρισαν, ΜΝΚ] την πίστη και την αγαθή συνείδηση και ναυάγησαν στην πίστη’. (1 Τιμόθεον 1:19) Ίσως έπεσαν στον υλισμό ή σε ανήθικο τρόπο ζωής. Πόσο σπουδαίο είναι να φρουρούμε την πίστη μας και να οικοδομούμε πάνω σ’ αυτήν με το να παραμένουμε απασχολημένοι στην προσωπική μελέτη, στη συναναστροφή, στην προσευχή και στη Χριστιανική δραστηριότητα! (2 Πέτρου 1:5-8) Ποτέ ας μην πάψουμε να εκτιμούμε τη Χριστιανική ελευθερία! Είναι αλήθεια ότι μερικοί μπορεί να μπαίνουν σε πειρασμό από τη χαλαρότητα που βλέπουν έξω από την εκκλησία, σκεπτόμενοι πως όσοι βρίσκονται στον κόσμο είναι πιο ελεύθεροι απ’ ό,τι εμείς. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό που στον κόσμο μοιάζει με ελευθερία συνήθως είναι απλώς ανευθυνότητα. Αν δεν είμαστε δούλοι του Θεού, τότε είμαστε δούλοι της αμαρτίας, και αυτή η δουλεία πληρώνει πικρό μισθό.—Ρωμαίους 6:23· Γαλάτας 6:7, 8.
18-20. (α) Πώς μερικοί έγιναν «εχθροί του σταυρού»; (β) Πώς μερικοί ‘είχαν την ελευθερία τους ως επικάλυμμα της κακίας’;
18 Επιπλέον, στην επιστολή του προς Φιλιππησίους, ο Παύλος έγραψε: «Περιπατούσι πολλοί, τους οποίους σας έλεγον πολλάκις, τώρα δε και κλαίων λέγω, ότι είναι οι εχθροί του σταυρού του Χριστού». (Φιλιππησίους 3:18) Ναι, υπήρξαν άτομα τα οποία κάποτε ήταν Χριστιανοί και έγιναν εχθροί της πίστης, ίσως με το να γίνουν αποστάτες. Πόσο ζωτικό είναι να μην ακολουθήσουμε την πορεία τους! Επιπρόσθετα, ο Πέτρος έγραψε: «[Να είστε] ως ελεύθεροι, και μη ως έχοντες την ελευθερίαν επικάλυμμα της κακίας, αλλ’ ως δούλοι του Θεού». (1 Πέτρου 2:16) Πώς θα μπορούσε να έχει ένα άτομο την ελευθερία του ως επικάλυμμα της κακίας; Με το να διαπράττει σοβαρές αμαρτίες—ίσως κρυφά—ενώ συνεχίζει να είναι συνταυτισμένος με την εκκλησία.
19 Θυμηθείτε τον Διοτρεφή. Ο Ιωάννης είπε γι’ αυτόν: ‘Ο Διοτρεφής, ο οποίος θέλει να έχει την πρώτη θέση [στην εκκλησία], δεν δέχεται τίποτε από εμάς με σεβασμό. . . . Ούτε . . . δέχεται τους αδελφούς με σεβασμό, και όσους θέλουν να τους δεχτούν προσπαθεί να τους εμποδίσει και να τους πετάξει έξω από την εκκλησία’. (3 Ιωάννου 9, 10, ΜΝΚ) Ο Διοτρεφής χρησιμοποίησε την ελευθερία του ως επικάλυμμα για την ιδιοτελή του φιλοδοξία.
20 Ο μαθητής Ιούδας έγραψε: «Εισεχώρησαν λαθραίως τινές άνθρωποι, οίτινες ήσαν παλαιόθεν προγεγραμμένοι εις ταύτην την καταδίκην, ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν [μετατρέποντας την παρ’ αξία καλοσύνη του Θεού μας σε δικαιολογία για χαλαρή διαγωγή, ΜΝΚ], και αρνούμενοι τον μόνον Δεσπότην Θεόν και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν». (Ιούδα 4) Ενώ αυτά τα άτομα ήταν συνταυτισμένα με την εκκλησία, είχαν φθοροποιά επιρροή. (Ιούδα 8-10, 16) Στην Αποκάλυψη διαβάζουμε ότι στις εκκλησίες της Περγάμου και των Θυατείρων υπήρχαν καταστάσεις όπως η δημιουργία αιρέσεων, η ειδωλολατρία και η ανηθικότητα. (Αποκάλυψις 2:14, 15, 20-23) Τι κακή χρήση της Χριστιανικής ελευθερίας!
21. Τι περιμένει εκείνους που κάνουν κατάχρηση της Χριστιανικής τους ελευθερίας;
21 Τι περιμένει εκείνους που κάνουν κατάχρηση της Χριστιανικής τους ελευθερίας μ’ αυτόν τον τρόπο; Θυμηθείτε τι συνέβη στον Ισραήλ. Ο Ισραήλ ήταν το εκλεκτό έθνος του Θεού, αλλά ο Ιεχωβά τελικά τον απέρριψε. Γιατί; Επειδή οι Ισραηλίτες χρησιμοποίησαν τη σχέση τους με τον Θεό ως επικάλυμμα της κακίας. Καυχιόνταν ότι ήταν γιοι του Αβραάμ αλλά απέρριψαν τον Ιησού, το Σπέρμα του Αβραάμ και τον εκλεγμένο Μεσσία του Ιεχωβά. (Ματθαίος 23:37-39· Ιωάννης 8:39-47· Πράξεις 2:36· Γαλάτας 3:16) ‘Ο Ισραήλ του Θεού’ ως σύνολο δεν θα αποδειχτεί με τον ίδιο τρόπο άπιστος. (Γαλάτας 6:16) Αλλά οποιοσδήποτε Χριστιανός ατομικά προκαλεί πνευματική ή ηθική μόλυνση τελικά θα αντιμετωπίσει διαπαιδαγώγηση, ακόμα και δυσμενή κρίση. Όλοι μας είμαστε υπόλογοι για το πώς χρησιμοποιούμε τη Χριστιανική μας ελευθερία.
22. Ποια χαρά έρχεται σ’ εκείνους που χρησιμοποιούν τη Χριστιανική τους ελευθερία για να υπηρετούν ως δούλοι τον Θεό;
22 Πόσο πολύ καλύτερο είναι να υπηρετούμε ως δούλοι τον Θεό και έτσι να είμαστε αληθινά ελεύθεροι. Μόνο ο Ιεχωβά χορηγεί την ελευθερία που έχει πραγματική αξία. Η παροιμία λέει: «Υιέ μου, γίνου σοφός και εύφραινε την καρδίαν μου, δια να έχω τι να αποκρίνωμαι προς τον ονειδίζοντά με». (Παροιμίαι 27:11) Ας χρησιμοποιούμε τη Χριστιανική μας ελευθερία για τη δικαίωση του Ιεχωβά. Αν το κάνουμε αυτό, η ζωή μας θα έχει νόημα, θα φέρνουμε ευχαρίστηση στον ουράνιο Πατέρα μας και τελικά θα είμαστε ανάμεσα σ’ εκείνους που απολαμβάνουν την ένδοξη ελευθερία των γιων του Θεού.
Μπορείτε να Εξηγήσετε;
◻ Ποιος μόνο είναι πραγματικά ελεύθερος;
◻ Ποιες ελευθερίες απολάμβαναν ο Αδάμ και η Εύα, και γιατί τις έχασαν;
◻ Ποιες ελευθερίες απολάμβαναν οι Ισραηλίτες όταν τηρούσαν τη διαθήκη τους με τον Ιεχωβά;
◻ Ποιες ελευθερίες απέκτησαν εκείνοι που δέχτηκαν τον Ιησού;
◻ Πώς μερικοί τον πρώτο αιώνα έχασαν ή καταχράστηκαν τη Χριστιανική τους ελευθερία;
[Εικόνα στη σελίδα 13]
Η ελευθερία που έδωσε ο Ιησούς ήταν πολύ καλύτερη απ’ οποιαδήποτε ελευθερία μπορούν να χορηγήσουν οι άνθρωποι