Εκλάμψεις Φωτός—Μεγάλες και Μικρές (Μέρος Πρώτο)

«Η οδός . . . των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως, το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα».—ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ 4:18.

 1. Γιατί αποκαλύπτεται σταδιακά η αλήθεια;

ΑΠΟΤΕΛΕΙ απόδειξη θεϊκής σοφίας το γεγονός ότι, σε αρμονία με το εδάφιο Παροιμίαι 4:18, η αποκάλυψη των πνευματικών αληθειών λαβαίνει χώρα σταδιακά μέσω εκλάμψεων φωτός. Στο προηγούμενο άρθρο, είδαμε πώς εκπληρώθηκε αυτή η περικοπή στους αποστολικούς χρόνους. Αν το σύνολο της Γραφικής αλήθειας αποκαλυπτόταν μεμιάς, θα ήταν εκτυφλωτικό και θα προκαλούσε σύγχυση—πράγμα που θα έμοιαζε πολύ με αυτό που νιώθει κάποιος βγαίνοντας από ένα σκοτεινό σπήλαιο στο λαμπρό φως του ήλιου. Επιπλέον, η αλήθεια που αποκαλύπτεται σταδιακά ενισχύει την πίστη των Χριστιανών με συνεχή τρόπο. Καθιστά όλο και πιο λαμπρή την ελπίδα τους και όλο και πιο ευδιάκριτη την οδό στην οποία πρέπει να προχωρούν.

«Ο Πιστός και Φρόνιμος Δούλος»

 2. Ποιον κατέδειξε ο Ιησούς ότι θα χρησιμοποιούσε για να φέρνει πνευματικό φως στους ακολούθους του, και από ποιους αποτελείται αυτό το όργανο;

² Στους αποστολικούς χρόνους ο Ιησούς Χριστός θεώρησε κατάλληλο να χρησιμοποιήσει υπερφυσικά μέσα για να δώσει στους ακολούθους του τις πρώτες εκλάμψεις φωτός. Έχουμε δύο παραδείγματα σχετικά με αυτό: Την Πεντηκοστή του 33 Κ.Χ. καθώς και τη μεταστροφή του Κορνήλιου το 36 Κ.Χ. Κατόπιν, ο Χριστός θεώρησε κατάλληλο να χρησιμοποιήσει ένα ανθρώπινο μέσο, ακριβώς όπως προείπε: «Ποιος είναι πράγματι ο πιστός και φρόνιμος δούλος τον οποίο διόρισε ο κύριός του πάνω στο υπηρετικό προσωπικό του για να τους δίνει την τροφή τους στον κατάλληλο καιρό; Ευτυχισμένος είναι εκείνος ο δούλος αν ο κύριός του, όταν έρθει, τον βρει να ενεργεί έτσι! Αληθινά σας λέω: Θα τον διορίσει πάνω σε όλα τα υπάρχοντά του». (Ματθαίος 24:45-47) Αυτός ο δούλος δεν θα μπορούσε να είναι μόνο ένα άτομο, διότι επρόκειτο να παρέχει πνευματική τροφή από τότε που ξεκίνησε η Χριστιανική εκκλησία την Πεντηκοστή μέχρις ότου ήρθε ο Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, για να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς. Τα γεγονότα καταδεικνύουν ότι αυτή η τάξη του πιστού και φρόνιμου δούλου αποτελείται από όλους τους χρισμένους Χριστιανούς ως ομάδα πάνω στη γη σε κάθε δεδομένη στιγμή.

 3. Ποιοι περιλαμβάνονταν στα πρώτα μέλη της τάξης του δούλου;

³ Ποιοι περιλαμβάνονταν στα πρώτα μέλη της τάξης του πιστού και φρόνιμου δούλου; Ένας ήταν ο απόστολος Πέτρος, ο οποίος έδωσε προσοχή στην εντολή του Ιησού: «Τρέφε τα προβατάκια μου». (Ιωάννης 21:17) Στα υπόλοιπα πρώτα μέλη της τάξης του δούλου περιλαμβανόταν ο Ματθαίος, ο οποίος έγραψε το Ευαγγέλιο που φέρει το όνομά του, καθώς και ο Παύλος, ο Ιάκωβος και ο Ιούδας, οι οποίοι έγραψαν θεόπνευστες επιστολές. Ο απόστολος Ιωάννης, ο οποίος έγραψε το βιβλίο της Αποκάλυψης, το Ευαγγέλιό του και τις επιστολές του, ήταν και εκείνος μέλος της τάξης του πιστού και φρόνιμου δούλου. Αυτοί οι άντρες έγραψαν ενεργώντας σε αρμονία με την αποστολή που είχαν από τον Ιησού.

 4. Ποιοι είναι το «υπηρετικό προσωπικό»;

⁴ Αν όλοι οι χρισμένοι ως ομάδα, ανεξάρτητα από το μέρος της γης στο οποίο ζουν, είναι μέλη της τάξης του δούλου, τότε ποιοι αποτελούν το «υπηρετικό προσωπικό»; Αυτοί είναι οι ίδιοι οι χρισμένοι, αν τους δούμε όμως από διαφορετική άποψη—ως άτομα. Ναι, ως άτομα θα ανήκαν στο ‘δούλο’ ή θα ήταν το «υπηρετικό προσωπικό», ανάλογα με το αν χορηγούσαν πνευματική τροφή ή λάβαιναν από αυτήν. Ας το δείξουμε με παράδειγμα: Όπως αναφέρεται στα εδάφια 2 Πέτρου 3:15, 16, ο απόστολος Πέτρος κάνει μνεία στις επιστολές του Παύλου. Όταν τις διάβαζε, ο Πέτρος θα ανήκε στο υπηρετικό προσωπικό τρεφόμενος από την πνευματική τροφή την οποία παρείχε ο Παύλος ως εκπρόσωπος της τάξης του δούλου.

 5. (α) Τι συνέβη στο δούλο στη διάρκεια των αιώνων που ακολούθησαν μετά τους αποστόλους; (β) Ποιες εξελίξεις έλαβαν χώρα στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα;

⁵ Σε σχέση με αυτό, το βιβλίο Η Χιλιετής Βασιλεία του Θεού Έχει Πλησιάσει δήλωσε: ‘Για το πώς ακριβώς η τάξη του «πιστού και φρόνιμου δούλου» εξακολούθησε να υπάρχει και να υπηρετεί στο πέρασμα των αιώνων μετά το θάνατο των αποστόλων του Κυρίου Ιησού Χριστού, δεν έχουμε συγκεκριμένη ιστορική εικόνα. Προφανώς η μια γενιά της τάξης του «δούλου» έτρεφε την επόμενη γενιά. (2 Τιμόθεο 2:2) Αλλά στο δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα υπήρχαν θεοφοβούμενα άτομα που αγαπούσαν την πνευματική τροφή της Αγίας Γραφής και τα οποία επιθυμούσαν . . . να τραφούν από αυτήν . . . Σχηματίστηκαν τάξεις Βιβλικής μελέτης . . . και προόδευσαν στην κατανόηση των βασικών αληθειών των Ιερών Γραφών. Οι ειλικρινείς ανιδιοτελείς ανάμεσα σε αυτούς τους σπουδαστές της Γραφής ήταν πρόθυμοι να μεταδώσουν αυτές τις ζωτικές μερίδες της πνευματικής τροφής σε άλλους. Είχαν το πιστό πνεύμα του «δούλου» που ήταν διορισμένος να δίνει στο «υπηρετικό προσωπικό» την αναγκαία πνευματική «τροφή στον κατάλληλο καιρό». Αυτοί ήταν «φρόνιμοι» στο να διακρίνουν ότι τότε ήταν ο κατάλληλος καιρός, καθώς και ποιο ήταν το καλύτερο μέσο για να προσφέρουν την τροφή. Αυτοί αγωνίστηκαν να την προσφέρουν’.—Σελίδα 344.a

Πρώτες Εκλάμψεις Φωτός στους Σύγχρονους Καιρούς

 6. Ποιο γεγονός ξεχωρίζει έντονα σε σχέση με τη σταδιακή αποκάλυψη της αλήθειας;

⁶ Ένα γεγονός που ξεχωρίζει έντονα σε σχέση με εκείνους τους οποίους χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά για να φέρει αυτή τη σταδιακή αύξηση του πνευματικού φωτός είναι το ότι αυτοί δεν απέδωσαν καμιά τιμή στον εαυτό τους. Η στάση του Κ. Τ. Ρώσσελ, πρώτου προέδρου της Εταιρίας Σκοπιά, ήταν ότι ο Κύριος ευαρεστούνταν να χρησιμοποιεί τα ταπεινά τους ταλέντα. Αναφορικά με διάφορα επίθετα τα οποία είχαν την τάση να χρησιμοποιούν οι εχθροί του, ο αδελφός Ρώσσελ γνωστοποίησε με κατηγορηματικό τρόπο ότι ποτέ δεν είχε γνωρίσει κάποιο «Ρωσσελιστή» και ότι δεν υπήρχε καν «Ρωσσελισμός». Όλη η τιμή αποδιδόταν στον Θεό.

 7. Ποια απόδειξη έδωσε ο αδελφός Ρώσσελ και οι συνεργάτες του για το ότι πράγματι ταυτίζονταν με τον πιστό και φρόνιμο δούλο;

⁷ Αν κρίνουμε από τα αποτελέσματα, δεν μπορεί να υπάρξει αμφιβολία ότι το άγιο πνεύμα του Ιεχωβά κατηύθυνε τις προσπάθειες του αδελφού Ρώσσελ καθώς και εκείνων που ήταν συνταυτισμένοι μαζί του. Αυτοί απέδειξαν ότι ταυτίζονταν με τον πιστό και φρόνιμο δούλο. Μολονότι πολλοί κληρικοί εκείνης της εποχής ομολογούσαν ότι πίστευαν πως η Αγία Γραφή ήταν ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού και πως ο Ιησούς ήταν ο Γιος του Θεού, αυτοί υιοθετούσαν ψεύτικα, Βαβυλωνιακά δόγματα, όπως είναι η Τριάδα, η αθανασία της ανθρώπινης ψυχής και τα αιώνια βάσανα. Σε αρμονία με την υπόσχεση του Ιησού, αληθινά χάρη στο άγιο πνεύμα οι ταπεινές προσπάθειες του αδελφού Ρώσσελ και των συνεργατών του έκαναν την αλήθεια να λάμψει όπως ποτέ προηγουμένως. (Ιωάννης 16:13) Εκείνοι οι χρισμένοι Σπουδαστές της Γραφής απέδειξαν ότι πράγματι αποτελούσαν μέρος της τάξης του πιστού και φρόνιμου δούλου, της οποίας η αποστολή είναι να παρέχει πνευματική τροφή για το υπηρετικό προσωπικό του Κυρίου. Οι προσπάθειές τους αποτέλεσαν μεγάλη βοήθεια για τη σύναξη των χρισμένων.

 8. Ποια βασικά γεγονότα αναφορικά με τον Ιεχωβά, την Αγία Γραφή, τον Ιησού Χριστό και το άγιο πνεύμα κατανόησαν ξεκάθαρα οι Σπουδαστές της Γραφής;

⁸ Αξίζει να δει κανείς πόσο πολύ ευνόησε ο Ιεχωβά, μέσω του αγίου πνεύματος, αυτούς τους πρώτους Σπουδαστές της Γραφής παρέχοντάς τους εκλάμψεις φωτός. Πρώτα-πρώτα, αυτοί απέδειξαν με ακλόνητο τρόπο ότι ο Δημιουργός υπάρχει και ότι έχει το μοναδικό όνομα Ιεχωβά. (Έξοδος 6:3· Ρωμαίους 1:20) Διέκριναν ότι ο Ιεχωβά έχει τέσσερις βασικές ιδιότητες—τη δύναμη, τη δικαιοσύνη, τη σοφία και την αγάπη. (Γένεσις 17:1, ΜΝΚ· Δευτερονόμιον 32:4, ΜΝΚ· Ρωμαίους 11:33· 1 Ιωάννη 4:8) Αυτοί οι χρισμένοι Χριστιανοί απέδειξαν ξεκάθαρα ότι η Αγία Γραφή είναι ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού και ότι είναι η αλήθεια. (Ιωάννης 17:17· 2 Τιμόθεο 3:16, 17) Επιπλέον, υποστήριξαν ότι ο Γιος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, δημιουργήθηκε και ότι έδωσε τη ζωή του ως λύτρο για όλη την ανθρωπότητα. (Ματθαίος 20:28· Κολοσσαείς 1:15) Το άγιο πνεύμα, αντί να αποτελεί το τρίτο πρόσωπο μιας Τριάδας, κατανοήθηκε ότι είναι η ενεργός δύναμη του Θεού.—Πράξεις 2:17.

 9. (α) Ποιες αλήθειες κατανόησαν ξεκάθαρα οι Σπουδαστές της Γραφής όσον αφορά τη φύση του ανθρώπου καθώς και τους προορισμούς που παρουσιάζονται στην Αγία Γραφή; (β) Ποιες άλλες αλήθειες διέκριναν ξεκάθαρα οι υπηρέτες του Ιεχωβά;

⁹ Οι Σπουδαστές της Γραφής διέκριναν ξεκάθαρα ότι ο άνθρωπος δεν έχει αθάνατη ψυχή αλλά είναι θνητή ψυχή. Αντιλήφτηκαν ότι «ο μισθός που πληρώνει η αμαρτία είναι θάνατος», όχι αιώνια βάσανα, καθώς δεν υπάρχει καμιά πύρινη κόλαση. (Ρωμαίους 5:12· 6:23· Γένεσις 2:7· Ιεζεκιήλ 18:4) Επιπλέον, διέκριναν ξεκάθαρα ότι η θεωρία της εξέλιξης δεν είναι μόνο αντιγραφική, αλλά επίσης δεν έχει καμιά απολύτως τεκμηριωμένη βάση. (Γένεσις, κεφάλαια 1 και 2) Επίσης διέκριναν ότι η Αγία Γραφή παρουσιάζει δύο προορισμούς—έναν ουράνιο για τους 144.000 χρισμένους που ακολουθούν τα ίχνη του Χριστού, και μια παραδεισένια γη για ένα αναρίθμητο «μεγάλο πλήθος» ‘άλλων προβάτων’. (Αποκάλυψη 7:9· 14:1· Ιωάννης 10:16) Εκείνοι οι πρώτοι Σπουδαστές της Γραφής αναγνώρισαν ότι η γη παραμένει για πάντα και ότι δεν θα κατακαεί, όπως διδάσκουν πολλές θρησκείες. (Εκκλησιαστής 1:4· Λουκάς 23:43) Έμαθαν επίσης ότι η επιστροφή του Χριστού θα ήταν αόρατη και ότι εκείνος θα εκτελούσε τότε κρίση στα έθνη και θα έφερνε έναν επίγειο παράδεισο.—Πράξεις 10:42· Ρωμαίους 8:19-21· 1 Πέτρου 3:18.

10. Ποιες αλήθειες έμαθαν οι Σπουδαστές της Γραφής σχετικά με το βάφτισμα, το διαχωρισμό ανάμεσα σε κληρικούς και λαϊκούς, καθώς και την Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού;

¹⁰ Οι Σπουδαστές της Γραφής έμαθαν ότι το Γραφικό βάφτισμα δεν είναι ζήτημα ραντίσματος βρεφών, αλλά ότι, σε αρμονία με την εντολή του Ιησού που αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 28:19, 20, είναι η κατάδυση των πιστών που έχουν διδαχτεί. Έφτασαν στο σημείο να διακρίνουν ότι δεν υπάρχει Γραφική βάση για διαχωρισμό ανάμεσα σε κληρικούς και λαϊκούς. (Ματθαίος 23:8-10) Απεναντίας, όλοι οι Χριστιανοί πρέπει να είναι κήρυκες των καλών νέων. (Πράξεις 1:8) Οι Σπουδαστές της Γραφής κατανόησαν ότι η Ανάμνηση του θανάτου του Χριστού θα πρέπει να γιορτάζεται μόνο μία φορά κάθε χρόνο, στις 14 Νισάν. Επιπλέον, διέκριναν ότι το Πάσχα (Ίστερ, στην αγγλική), όπως τηρείται από πολλούς κατ’ όνομα Χριστιανούς στη σύγχρονη εποχή, αποτελεί ειδωλολατρική γιορτή. Επιπρόσθετα, εκείνοι οι χρισμένοι ήταν τόσο πεπεισμένοι ότι ο Θεός υποστήριζε το έργο τους, ώστε ποτέ δεν περιέφεραν δίσκο. (Ματθαίος 10:8) Από την αρχή κιόλας, κατανόησαν ότι οι Χριστιανοί πρέπει να ζουν σύμφωνα με τις Γραφικές αρχές, οι οποίες περιλαμβάνουν την καλλιέργεια των καρπών του αγίου πνεύματος του Θεού.—Γαλάτες 5:22, 23.

Αυξανόμενες Εκλάμψεις Φωτός

11. Ποιο φως έλαμψε σε σχέση με την αποστολή του Χριστιανού και σε σχέση με την παραβολή που είπε ο Ιησούς για τα πρόβατα και τα κατσίκια;

¹¹ Ιδιαίτερα από το 1919 και έπειτα οι υπηρέτες του Ιεχωβά έχουν ευλογηθεί με αυξανόμενες εκλάμψεις φωτός. Τι λαμπρή έκλαμψη φωτός εμφανίστηκε στη συνέλευση που πραγματοποιήθηκε το 1922 στο Σίνταρ Πόιντ καθώς ο Ι. Φ. Ρόδερφορντ, ο δεύτερος πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, τόνισε έντονα ότι η πρώτιστη υποχρέωση των υπηρετών του Ιεχωβά είναι να ‘διαφημίσουν, να διαφημίσουν, να διαφημίσουν τον Βασιλιά και τη βασιλεία του’! Το αμέσως επόμενο έτος, λαμπρό φως έλαμψε σε σχέση με την παραβολή των προβάτων και των κατσικιών. Κατανοήθηκε ότι αυτή η προφητεία επρόκειτο να εκπληρωθεί στην παρούσα ημέρα του Κυρίου, όχι μελλοντικά στη διάρκεια της Χιλιετίας όπως νόμιζαν πρωτύτερα. Στη διάρκεια της Χιλιετίας, οι αδελφοί του Χριστού δεν θα ήταν άρρωστοι ούτε φυλακισμένοι. Εξάλλου, στο τέλος της Χιλιετίας, ο Ιεχωβά Θεός θα κρίνει, και όχι ο Ιησούς Χριστός.—Ματθαίος 25:31-46.

12. Ποια έκλαμψη φωτός υπήρξε αναφορικά με τον Αρμαγεδδώνα;

¹² Το 1926, μια άλλη λαμπρή έκλαμψη φωτός αποκάλυψε ότι ο πόλεμος του Αρμαγεδδώνα δεν επρόκειτο να είναι μια κοινωνική επανάσταση, όπως νόμιζαν κάποτε οι Σπουδαστές της Γραφής. Αντίθετα, θα είναι ένας πόλεμος στον οποίο ο Ιεχωβά θα εκδηλώσει τη δύναμή του τόσο ξεκάθαρα ώστε όλοι οι άνθρωποι θα πειστούν ότι αυτός είναι ο Θεός.—Αποκάλυψη 16:14-16· 19:17-21.

Χριστούγεννα—Μια Ειδωλολατρική Γιορτή

13. (α) Ποιο φως ρίχτηκε στις γιορτές των Χριστουγέννων; (β) Γιατί δεν γιορτάζονταν πλέον τα γενέθλια; (Να συμπεριλάβετε την υποσημείωση).

¹³ Λίγο αργότερα, μια έκλαμψη φωτός έκανε τους Σπουδαστές της Γραφής να πάψουν να γιορτάζουν τα Χριστούγεννα. Πριν από εκείνον τον καιρό οι Σπουδαστές της Γραφής σε όλο τον κόσμο γιόρταζαν τα Χριστούγεννα, και ο εορτασμός τους στα κεντρικά γραφεία του Μπρούκλιν αποτελούσε πολύ χαρωπή περίσταση. Όμως, τότε διέκριναν ότι η γιορτή της 25ης Δεκεμβρίου στην πραγματικότητα ήταν ειδωλολατρική, και την είχε επιλέξει ο αποστάτης Χριστιανικός κόσμος για να διευκολύνει τη μεταστροφή ειδωλολατρών. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν δυνατόν να είχε γεννηθεί ο Ιησούς μέσα στο χειμώνα, εφόσον την εποχή της γέννησής του οι ποιμένες έβοσκαν τα ποίμνιά τους στους αγρούς—κάτι που δεν θα έκαναν τη νύχτα στα τέλη Δεκεμβρίου. (Λουκάς 2:8) Αντίθετα, οι Γραφές καταδεικνύουν ότι ο Ιησούς γεννήθηκε γύρω στην 1η Οκτωβρίου. Οι Σπουδαστές της Γραφής αντιλήφτηκαν επίσης ότι οι δήθεν σοφοί, οι οποίοι επισκέφτηκαν τον Ιησού περίπου δύο χρόνια μετά τη γέννησή του, ήταν ειδωλολάτρες μάγοι.b

Ένα Νέο Όνομα

14. Γιατί δεν εκπροσωπούσε κατάλληλα το λαό του Ιεχωβά το όνομα Σπουδαστές της Γραφής;

¹⁴ Το 1931, μια λαμπρή έκλαμψη αλήθειας αποκάλυψε σε εκείνους τους Σπουδαστές της Γραφής ένα κατάλληλο Γραφικό όνομα. Τα μέλη του λαού του Ιεχωβά είχαν κατανοήσει ότι δεν μπορούσαν να δεχτούν κανένα από τα παρωνύμια που τους είχαν δώσει άλλοι, όπως Ρωσσελιστές, Χιλιαστές και «αρνητές της κόλασης».c Όμως άρχισαν επίσης να κατανοούν ότι το όνομα το οποίο αυτοί οι ίδιοι είχαν πάρει—Διεθνείς Σπουδαστές της Γραφής—δεν τους εκπροσωπούσε κατάλληλα. Αυτοί ήταν κάτι πολύ περισσότερο από απλοί σπουδαστές της Γραφής. Εξάλλου, υπήρχαν ανέκαθεν τόσοι άλλοι οι οποίοι μελετούσαν τη Γραφή αλλά δεν είχαν τίποτε κοινό με τους Σπουδαστές της Γραφής.

15. Ποιο όνομα υιοθέτησαν οι Σπουδαστές της Γραφής το 1931, και γιατί αυτό είναι κατάλληλο;

¹⁵ Πώς έφτασαν οι Σπουδαστές της Γραφής στο σημείο να αποκτήσουν ένα νέο όνομα; Επί χρόνια Η Σκοπιά έδινε εξέχουσα θέση στο όνομα του Ιεχωβά. Επομένως, ήταν πολύ κατάλληλο να υιοθετήσουν οι Σπουδαστές της Γραφής το όνομα που βρίσκεται στο εδάφιο Ησαΐας 43:10: ‘Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον εξέλεξα, δια να μάθητε και να πιστεύσητε εις εμέ και να εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι· προ εμού άλλος Θεός δεν υπήρξεν ουδέ θέλει υπάρχει μετ’ εμέ’.

Η Δικαίωση και το «Μεγάλο Πλήθος»

16. Γιατί δεν μπορούσαν οι προφητείες αποκατάστασης να εφαρμοστούν στην επιστροφή των κατά γράμμα Εβραίων στην Παλαιστίνη, αλλά σε ποιους εφαρμόζονται;

¹⁶ Στο δεύτερο τόμο του εντύπου Διεκδίκησις που εκδόθηκε από την Εταιρία Σκοπιά το 1932, μια έκλαμψη φωτός αποκάλυψε ότι οι προφητείες αποκατάστασης που κατέγραψε ο Ησαΐας, ο Ιερεμίας, ο Ιεζεκιήλ, καθώς και άλλοι προφήτες, δεν εφαρμόζονταν (όπως νόμιζαν κάποτε) στους σαρκικούς Εβραίους, οι οποίοι επέστρεφαν στην Παλαιστίνη έχοντας απιστία και με πολιτικά κίνητρα. Αντίθετα, αυτές οι προφητείες αποκατάστασης, οι οποίες είχαν μια μικρότερη εκπλήρωση όταν οι Ιουδαίοι επέστρεψαν από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία το 537 Π.Κ.Χ., είχαν την κύρια εκπλήρωσή τους στην απελευθέρωση και αποκατάσταση του πνευματικού Ισραήλ η οποία άρχισε το 1919, καθώς και στην επακόλουθη ευημερία που υπάρχει στον πνευματικό παράδεισο και την οποία απολαμβάνουν οι αληθινοί υπηρέτες του Ιεχωβά σήμερα.

17, 18. (α) Με τον καιρό, μέσω μιας έκλαμψης φωτός, ποιος καταδείχτηκε ότι είναι ο πρώτιστος σκοπός του Ιεχωβά; (β) Ποια έκλαμψη φωτός αναφορικά με τα εδάφια Αποκάλυψη 7:9-17 έλαβε χώρα το 1935;

¹⁷ Με τον καιρό, εκλάμψεις φωτός αποκάλυψαν ότι ο πρώτιστος σκοπός του Ιεχωβά δεν ήταν η σωτηρία των πλασμάτων, αλλά η δικαίωση της κυριαρχίας του. Κατανοήθηκε ότι το πιο σημαντικό θέμα της Αγίας Γραφής δεν ήταν το λύτρο, αλλά η Βασιλεία, διότι εκείνη θα δικαιώσει την κυριαρχία του Ιεχωβά. Τι έκλαμψη φωτός ήταν αυτή! Οι αφιερωμένοι Χριστιανοί δεν είχαν πια ως πρώτιστο μέλημά τους το να πάνε στον ουρανό.

¹⁸ Το 1935, μια λαμπρή έκλαμψη φωτός αποκάλυψε ότι το μεγάλο πλήθος που αναφέρεται στα εδάφια Αποκάλυψη 7:9-17 δεν ήταν μια δευτερεύουσα ουράνια τάξη. Υπήρχε η σκέψη ότι τα άτομα που αναφέρονται σε εκείνα τα εδάφια ήταν μερικοί από τους χρισμένους οι οποίοι δεν ήταν πλήρως πιστοί και γι’ αυτό στέκονταν μπροστά στο θρόνο αντί να κάθονται σε θρόνους ως βασιλιάδες και ιερείς μαζί με τον Ιησού Χριστό. Αλλά απλώς δεν νοείται να είναι κάποιος εν μέρει πιστός. Ένα άτομο είναι είτε πιστό είτε άπιστο. Έτσι, κατανοήθηκε ότι αυτή η προφητεία αναφερόταν στο αναρίθμητο μεγάλο πλήθος από όλα τα έθνη, τα μέλη του οποίου συνάγονται τώρα και έχουν επίγειες ελπίδες. Αυτά είναι «τα πρόβατα» των εδαφίων Ματθαίος 25:31-46 καθώς και τα «άλλα πρόβατα» του εδαφίου Ιωάννης 10:16.

Ο Σταυρός—Δεν Είναι Χριστιανικό Σύμβολο

19, 20. Γιατί δεν μπορεί ο σταυρός να αποτελεί σύμβολο της αληθινής Χριστιανοσύνης;

¹⁹ Επί πολλά χρόνια οι Σπουδαστές της Γραφής έδιναν εξέχουσα θέση στο σταυρό ως σύμβολο της Χριστιανοσύνης. Μάλιστα φορούσαν ως κόσμημα μια καρφίτσα που απεικόνιζε ένα σταυρό και ένα στέμμα. Σύμφωνα με τη Νεοελληνική Μετάφραση των Αγίων Γραφών, ο Ιησούς ζήτησε από τους ακολούθους του να σηκώσουν το ‘σταυρό’ τους, και πολλοί έφτασαν στο σημείο να πιστεύουν ότι εκείνος εκτελέστηκε πάνω σε σταυρό. (Ματθαίος 16:24· 27:32) Επί δεκαετίες αυτό το σύμβολο εμφανιζόταν επίσης στο εξώφυλλο του περιοδικού Σκοπιά.

²⁰ Το βιβλίο Πλούτη, το οποίο εκδόθηκε από την Εταιρία το 1936, κατέστησε σαφές ότι ο Ιησούς Χριστός δεν εκτελέστηκε πάνω σε σταυρό, αλλά πάνω σε όρθιο πάσσαλο, ή ξύλο. Σύμφωνα με μια αυθεντία, η λέξη σταυρός της κοινής ελληνικής «δηλώνει, κυρίως, έναν όρθιο πάσσαλο ή ένα ξύλο. [Πρέπει να] διαφοροποιηθεί από τον εκκλησιαστικό τύπο σταυρού με τα δυο ξύλα. . . . Ο τελευταίος είχε την προέλευσή του στην αρχαία Χαλδαία και χρησιμοποιούνταν ως σύμβολο του θεού Θαμμούζ ή Ταμμούζ». Αντί να ειδωλοποιείται, το όργανο πάνω στο οποίο κρεμάστηκε ο Ιησούς θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με αποστροφή.

21. Τι θα εξεταστεί στο επόμενο άρθρο;

²¹ Υπάρχουν και άλλα παραδείγματα μεγάλων εκλάμψεων φωτός καθώς και εκλάμψεων που θα μπορούσαν να θεωρηθούν μικρές. Για μια εξέταση αυτών, παρακαλούμε δείτε το επόμενο άρθρο.

[Υποσημειώσεις]

Θυμάστε;

◻ Ποιος είναι «ο πιστός και φρόνιμος δούλος», και ποιοι είναι το «υπηρετικό προσωπικό»;

◻ Ποιες ήταν μερικές από τις πρώτες εκλάμψεις φωτός στους σύγχρονους καιρούς;

◻ Γιατί ήταν κατάλληλο το νέο όνομα, Μάρτυρες του Ιεχωβά;

◻ Ποιες εντυπωσιακές αλήθειες αποκαλύφτηκαν το 1935;

[Εικόνα στη σελίδα 17]

Ο Κ. Τ. Ρώσσελ και εκείνοι που ήταν συνταυτισμένοι μαζί του μετέδωσαν πνευματικό φως, αλλά όλη η τιμή αποδόθηκε στον Ιεχωβά