Να Εκδηλώνετε Πάντοτε Αγάπη και Πίστη
«Όστις μένει εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει». «Και αύτη είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών».—1 ΙΩΑΝΝΟΥ 4:16· 5:4.
1, 2. Ποιες ιδιότητες τονίζονται ιδιαίτερα στα εδάφια 1 Ιωάννου 4:7–5:21;
Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι η προσωποποίηση της αγάπης, και εκείνοι που επιθυμούν να τον ευαρεστήσουν πρέπει να εκδηλώνουν αυτή τη θεϊκή ιδιότητα. Ο απόστολος Ιωάννης το διασαφηνίζει αυτό στο τελικό μέρος της πρώτης του θεόπνευστης επιστολής.
2 Οι αληθινοί Χριστιανοί πρέπει επίσης να εκδηλώνουν πίστη. Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο μπορούν να νικήσουν τον κόσμο και να παραμείνουν ασφαλείς στην εύνοια του Ιεχωβά. Καθώς μελετούμε το τελικό μέρος της επιστολής του Ιωάννη, λοιπόν, ας εξετάσουμε με προσευχή το πόσο σπουδαίο είναι να εκδηλώνουμε αγάπη και πίστη.
«Ας Αγαπώμεν Αλλήλους»
3, 4. Τι σχέση έχει η εκδήλωση αγάπης από μέρους μας με το να γνωρίζουμε τον Θεό;
3 Ο Ιωάννης δίνει έμφαση στη σπουδαιότητα της αγάπης. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 4:7, 8.) Οι «αγαπητοί» Χριστιανοί παροτρύνονται να ‘αγαπούν αλλήλους, διότι η αγάπη είναι εκ του Θεού’, αφού ο Ιεχωβά είναι η Πηγή της. «Πας όστις αγαπά εκ του Θεού εγεννήθη [σαν ένα άτομο αναγεννημένο από το πνεύμα] και γνωρίζει τον Θεόν», με το να είναι εξοικειωμένος με τις ιδιότητες και τους σκοπούς του Ιεχωβά και με το πώς αυτός εκφράζει αγάπη. Σήμερα αυτή η ‘γνώση του Θεού’ έχει επίσης αποκτηθεί και από το ‘μεγάλο πλήθος’ των ‘άλλων προβάτων’ του Χριστού.
4 Το να γνωρίζουμε τον Θεό σημαίνει να εκτιμούμε πραγματικά τις ιδιότητές του, να έχουμε πλήρη αγάπη γι’ αυτόν, και να είμαστε προσκολλημένοι σ’ αυτόν ως Κυρίαρχό μας. Αλλά «όστις δεν αγαπά δεν εγνώρισε τον Θεόν». Εκείνοι που δεν εκδηλώνουν Χριστιανική αγάπη ‘δεν εγνώρισαν τον Θεόν, διότι ο Θεός είναι αγάπη’. Ναι, η αγάπη είναι η κύρια ιδιότητα του Θεού, που γίνεται φανερή στις πνευματικές και υλικές του προμήθειες για το ανθρώπινο γένος.
5. Ποια είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι «ο Θεός είναι αγάπη»;
5 Στη συνέχεια αναφέρεται η μεγαλύτερη απόδειξη για το ότι «ο Θεός είναι αγάπη». (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 4:9, 10.) Ο Ιωάννης λέει: «Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς [που σαν αμαρτωλοί αξίζαμε το θάνατο], ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, δια να ζήσωμεν [να αποκτήσουμε ζωή, ΜΝΚ] δι’ αυτού». Ο Ιησούς είναι ο ‘μονογενής Υιός’ του Ιεχωβά επειδή αυτός ήταν το μόνο άμεσο δημιούργημα του Θεού. (Ιωάννης 1:1-3, 14· Κολοσσαείς 1:13-16) Και ο Ιησούς ‘απεστάλη εις τον κόσμον’ με το να γίνει άνθρωπος, να εκτελέσει τη διακονία του δημόσια, και ύστερα να πεθάνει ένα θυσιαστικό θάνατο. (Ιωάννης 11:27· 12:46) ‘Η απόκτηση της αιώνιας ζωής μέσω αυτού’, είτε στον ουρανό είτε στη γη, απαιτεί πίστη στην αξία της λυτρωτικής του θυσίας.
6. Όταν ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί χωρίς αγάπη για τον Θεό, τι έκανε αυτός;
6 Εμείς ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί χωρίς αγάπη για τον Θεό όταν «αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών». Η θυσία του Χριστού έκανε δυνατό να αποκτήσουμε μια αποκατάσταση των ορθών σχέσεων με τον Θεό. (Ρωμαίους 3:24, 25· Εβραίους 2:17) Εκτιμάμε αυτή την ύψιστη εκδήλωση αγάπης που μας έδειξε ο ουράνιος Πατέρας μας ενώ δεν την αξίζαμε;
7. (α) Αφού δεν μπορούμε να πούμε ότι αγαπούμε τον Ιεχωβά επειδή τον έχουμε δει, πώς μπορούμε να δείξουμε ότι τον αγαπούμε; (β) Τι αποδεικνύει η εκδήλωση αδελφικής αγάπης από μας;
7 Η αγάπη του Θεού για μας θα πρέπει να επηρεάσει τη στάση μας προς τους άλλους. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 4:11-13.) Αφού μας αγάπησε ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, «ημείς χρεωστούμεν να αγαπώμεν αλλήλους». Από τους ανθρώπους, «τον Θεόν ουδείς είδε πώποτε». Έτσι δεν μπορούμε να πούμε ότι αγαπούμε τον Ιεχωβά επειδή τον έχουμε δει. (Έξοδος 33:20· Ιωάννης 1:18· 4:24) Με την εκδήλωση αγάπης, ωστόσο, δείχνουμε ότι αγαπούμε την Πηγή αυτής της ιδιότητας. Η αδελφική μας αγάπη αποδεικνύει ότι «ο Θεός μένει εν ημίν, και η αγάπη αυτού είναι τετελειωμένη [γίνεται τέλεια, ΜΝΚ]», δηλαδή φθάνει σε πλήρη έκφραση «εν ημίν». Και γνωρίζουμε ότι «μένομεν [παραμένουμε σε ενότητα, ΜΝΚ]» με τον Ιεχωβά «διότι εκ του Πνεύματος αυτού έδωκεν εις ημάς». Η εκδήλωση της αδελφικής μας αγάπης αποδεικνύει ότι το πνεύμα του Ιεχωβά λειτουργεί μέσα μας, αφού η αγάπη είναι ένας από τους καρπούς του. (Γαλάτας 5:22, 23) Αυτό δείχνει ότι γνωρίζουμε τον Θεό και έχουμε την επιδοκιμασία του.
8. Ποια επιπρόσθετη απόδειξη υπάρχει ότι εμείς ‘μένουμε εν τω Θεώ’;
8 Υπάρχει επιπρόσθετη απόδειξη ότι εμείς ‘μένουμε εν τω Θεώ’. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 4:14-16α.) Αφού είχε ‘ιδεί’ όσα ο Ιησούς έκανε στη γη και πώς υπέφερε για το ανθρώπινο γένος, ο Ιωάννης μπορούσε να ‘μαρτυρήσει ότι ο Πατήρ απέστειλε τον Υιόν Σωτήρα του κόσμου’ του αμαρτωλού ανθρώπινου γένους. (Ιωάννης 4:42· 12:47) Επιπρόσθετα, ‘ο Θεός παραμένει σε ενότητα με μας και εμείς με αυτόν’ αν κάνουμε εγκάρδια ομολογία ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Γιος του. Αυτό απαιτεί να ασκούμε πίστη και να δίνουμε δημόσια μαρτυρία ότι ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού. (Ιωάννης 3:36· Ρωμαίους 10:10) Η εμπιστοσύνη μας στην «αγάπην την οποίαν έχει ο Θεός προς ημάς» παρέχει επιπρόσθετη μαρτυρία ότι είτε είμαστε από το χρισμένο υπόλοιπο είτε από τα «άλλα πρόβατα», βρισκόμαστε σε ενότητα με τον Ιεχωβά.
9. (α) Με ποια έννοια μπορεί η αγάπη για τον Θεό να είναι «τετελειωμένη», και πώς θα επηρεάσει αυτό τη σχέση μας με τους άλλους; (β) Τι προωθεί η «τετελειωμένη» αγάπη;
9 Στη συνέχεια ο Ιωάννης δείχνει ότι η αγάπη μπορεί να είναι «τετελειωμένη». (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 4:16β, 17.) Μας γίνεται υπενθύμιση ότι «ο Θεός είναι αγάπη». Επειδή εμείς ‘παραμένουμε στην αγάπη’, εκδηλώνοντας αυτόν τον καρπό του πνεύματος του Ιεχωβά, ‘μένουμε εν τω Θεώ’ [παραμένουμε σε ενότητα με τον Θεό, ΜΝΚ]’. Αν η αγάπη για τον Ιεχωβά ‘είναι τετελειωμένη μεθ’ ημών’, έχοντας φτάσει σε πλήρη έκφραση γι’ αυτόν, θα αγαπούμε τους ομοπίστους. (Παραβάλετε το εδάφιο 12.) Η «τετελειωμένη» αγάπη προωθεί επίσης «παρρησίαν [ελευθερία λόγου, ΜΝΚ]» στην προσευχή προς τον Θεό τώρα και «εν τη ημέρα της κρίσεως» που σχετίζεται με την παρουσία του Χριστού. Εκείνοι που εκδηλώνουν τέτοια αγάπη δεν θα έχουν τότε λόγο να φοβούνται ότι η κρίση του Θεού θα είναι δυσμενής. Αν εκδηλώνουμε αγάπη, μ’ αυτή την έννοια «καθώς εκείνος [ο Ιησούς] είναι, ούτω και ημείς είμεθα εν τω κόσμω τούτω». Ναι, είμαστε σαν κι αυτόν στο να απολαμβάνουμε εύνοια σαν παιδιά του Θεού σ’ αυτόν τον κόσμο του ανθρώπινου γένους που είναι αποξενωμένος από τον Θεό.
10. Τι δεν δοκιμάζουν εκείνοι που μέσα τους η αγάπη είναι «τετελειωμένη»;
10 Εκείνοι που μέσα τους η αγάπη είναι «τετελειωμένη» δεν δοκιμάζουν το φόβο που εμποδίζει την προσευχή. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 4:18, 19.) «Ο φόβος έχει κόλασιν [ασκεί συγκράτηση, ΜΝΚ]» που θα μας εμπόδιζε να πλησιάζουμε τον Ιεχωβά ελεύθερα. Έτσι αν δοκιμάζουμε τέτοιο φόβο, δεν είμαστε ‘τετελειωμένοι εν τη αγάπη’. Αλλά αν είμαστε ‘τετελειωμένοι εν τη αγάπη’, αυτή η ιδιότητα γεμίζει την καρδιά μας, μάς ωθεί να κάνουμε το θείο θέλημα, και μας υποκινεί να μένουμε κοντά στον ουράνιο Πατέρα μας με προσευχή. Ασφαλώς έχουμε λόγο να αγαπούμε τον Ιεχωβά και να προσευχόμαστε σ’ αυτόν, γιατί όπως λέει ο Ιωάννης, ‘Αγαπώμεν αυτόν, διότι ο Θεός πρώτος ηγάπησεν ημάς’.
11. Γιατί είναι λογικό να υπακούμε στην εντολή: «Όστις αγαπά τον Θεόν, να αγαπά και τον αδελφόν αυτού»;
11 Φυσικά, δεν είναι αρκετό να λέμε μόνο ότι αγαπούμε τον Θεό. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 4:20, 21.) Οποιοσδήποτε λέει, «Αγαπώ τον Θεόν» ενώ μισεί τον πνευματικό του αδελφό «ψεύστης είναι». Αφού μπορούμε να δούμε τον αδελφό μας και να παρατηρήσουμε τα ευσεβή του χαρακτηριστικά, το να αγαπούμε αυτόν θα έπρεπε να είναι ευκολότερο από το να αγαπούμε έναν αόρατο Θεό. Πραγματικά, «όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού, τον οποίον είδε, τον Θεόν, τον οποίον δεν είδε πώς δύναται να αγαπά;» Έτσι είναι λογικό να υπακούμε σ’ αυτή την «εντολήν»: «Όστις αγαπά τον Θεόν, να αγαπά και τον αδελφόν αυτού».
Ποιος Νικάει τον Κόσμο;
12. Αφού αγαπούμε τον Θεό, ποια άλλη αγάπη αναμένεται να έχουμε;
12 Συνεχίζοντας ο Ιωάννης δείχνει τι σημαίνει στην πραγματικότητα το να αγαπούμε τον Θεό. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 5:1-5.) Πρώτα, ο απόστολος τονίζει ότι «πας όστις πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός» (ο Μεσσίας, δηλαδή ο Χρισμένος του Ιεχωβά) «εκ του Θεού εγεννήθη», δηλαδή έχει αναγεννηθεί από το πνεύμα του Ιεχωβά. Επιπρόσθετα, όποιος αγαπάει τον Γεννήτορα, τον Ιεχωβά, αγαπάει κάθε άλλο «γεννηθέντα εξ αυτού». Ναι, όλα τα χρισμένα παιδιά του Θεού τον αγαπούν και αναμένεται απ’ αυτούς να αγαπούν ο ένας τον άλλον. Μια τέτοια αδελφική αγάπη είναι επίσης το χαρακτηριστικό του ‘μεγάλου πλήθους’ των ‘άλλων προβάτων’ που έχουν επίγειες ελπίδες.—Ιωάννης 10:16· Αποκάλυψις 7:9.
13. (α) Γιατί δεν είναι οι εντολές του Θεού «βαρείαι» για μας; (β) Πώς ‘νικούμε τον κόσμο’;
13 «Γνωρίζομεν ότι αγαπώμεν τα τέκνα του Θεού, όταν τον Θεόν αγαπώμεν και τας εντολάς αυτού φυλάττωμεν». Στην πραγματικότητα, «αύτη είναι η αγάπη του Θεού, το να φυλάττωμεν τας εντολάς αυτού». Επειδή αγαπούμε τον Θεό και τη δικαιοσύνη, χαιρόμαστε να τηρούμε τις εντολές του. Ο Ιωάννης λέει ότι αυτές δεν μας είναι «βαρείαι» «διότι παν ό,τι εγεννήθη εκ του Θεού νικά τον κόσμον». Η λέξη «παν» μπορεί να σημαίνει θεόδοτη δύναμη για να ‘νικήσουμε τον κόσμο’, δηλαδή να θριαμβεύσουμε επί της ασεβούς ανθρώπινης κοινωνίας που μας δελεάζει να παραβιάσουμε τις εντολές του Θεού. (Ιωάννης 16:33) «Η νίκη η νικήσασα τον κόσμον» είναι «η πίστις ημών» στον Θεό, στο Λόγο του, και στο Γιο του. Αν έχουμε πίστη ότι «ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού», ‘νικούμε τον κόσμο’ απορρίπτοντας τις εσφαλμένες του σκέψεις και ανήθικους τρόπους, και τηρώντας τις εντολές του Θεού.
14. (α) Πώς ήρθε ο Ιησούς «δι’ ύδατος»; (β) Πώς αποδείχτηκε ότι ο Χριστός ήταν Γιος του Θεού ‘δια του αίματος’; (γ) Πώς ‘μαρτυρούσε’ το άγιο πνεύμα για τον Ιησού Χριστό;
14 Επειδή η πίστη στον Ιησού είναι τόσο σπουδαία για να είμαστε ‘νικηταί του κόσμου’, ο Ιωάννης παραθέτει μαρτυρία δοσμένη για τον Χριστό από ‘τρεις μαρτυρούντες’. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 5:6-8.) Ο Ιωάννης λέει πρώτα ότι ο Ιησούς ‘ήλθε δι’ ύδατος’. Όταν ο Ιησούς βαφτίστηκε στο νερό για να συμβολίσει την παρουσίαση του εαυτού του στον Θεό, ο Ιεχωβά διακήρυξε: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην». (Ματθαίος 3:17) Ο Χριστός αποδείχθηκε επίσης ότι ήταν Γιος του Θεού ‘δια του αίματος’ που έχυσε στο θάνατό του σαν αντίλυτρο. (1 Τιμόθεον 2:5, 6) Επιπρόσθετα, ο Ιωάννης λέει, «το [άγιον] Πνεύμα είναι το οποίον μαρτυρεί, επειδή το Πνεύμα είναι η αλήθεια». Το ότι ήρθε το πνεύμα επάνω στον Ιησού όταν βαφτίστηκε, απέδειξε ότι ήταν ο Γιος του Θεού. (Ματθαίος 3:16· Ιωάννης 1:29-34) Το πνεύμα του Ιεχωβά έδωσε την ικανότητα στον Ιησού να εκπληρώσει την αποστολή του και να εκτελέσει δυνατά έργα. (Ιωάννης 10:37, 38· Πράξεις 10:38) Με το πνεύμα, ο Θεός προκάλεσε ασυνήθιστο σκοτάδι, ένα σεισμό, και το σχίσιμο του καταπετάσματος του ναού όταν πέθανε ο Ιησούς, και ύστερα με το ίδιο πνεύμα ο Θεός τον ανέστησε.—Ματθαίος 27:45-54.
15. Ποιοι είναι οι ‘τρεις μαρτυρούντες’;
15 Έτσι «τρεις είναι οι μαρτυρούντες» για το γεγονός ότι ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού. Αυτοί είναι (1) το άγιο πνεύμα, (2) το νερό του βαφτίσματος του Ιησού και εκείνο που αντιπροσώπευε (την παρουσίαση του εαυτού του στον Ιεχωβά), και (3) το αίμα που έχυσε στο θάνατο σαν αντίλυτρο. Αυτοί οι τρεις «αναφέρονται εις το έν [είναι σε συμφωνία, ΜΝΚ]» στο να παρέχουν απόδειξη ότι ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού, στον οποίο πρέπει να έχουμε αληθινή πίστη αν πρόκειται να λάβουμε αιώνια ζωή.—Παραβάλετε Δευτερονόμιον 19:15.
Μαρτυρία από τον Θεό
16. Πώς έχει δώσει ο Ιεχωβά μαρτυρία σχετικά με τον Ιησού;
16 Ο Θεός ο ίδιος έχει δώσει μαρτυρία σχετικά με τον Γιο του. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 5:9-12.) «Εάν δεχώμεθα [σαν αληθινή] την μαρτυρίαν των [ατελών] ανθρώπων [όπως συνήθως κάνουμε στη συζήτηση και στο δικαστήριο], η μαρτυρία του Θεού είναι μεγαλητέρα». (Ιωάννης 8:17, 18) Αφού ‘ο Θεός είναι αψευδής’, μπορούμε να έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στη ‘μαρτυρίαν την οποία εμαρτύρησεν περί του Υιού αυτού’. Και ο Ιεχωβά έχει πει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιος του. (Τίτον 1:2· Ματθαίος 3:17· 17:5) Επιπρόσθετα, ο Θεός ήταν πίσω από τους ‘τρεις μαρτυρούντες’, δηλαδή, το άγιό Του πνεύμα, το νερό του βαφτίσματος του Ιησού, και το χυμένο αίμα του Χριστού.
17. Με ποιο τρόπο μόνο είναι δυνατή η σωτηρία;
17 «Όστις πιστεύει εις τον Υιόν του Θεού έχει την μαρτυρίαν εν εαυτώ» δηλαδή ‘μέσα του’, επειδή όλες οι αποδείξεις τον πείθουν ότι ο Ιησούς είναι ο Γιος του Θεού. Αλλά «όστις δεν πιστεύει εις τον Θεόν» ως αξιόπιστο μάρτυρα για τον Γιο Του, κάνει τον Ιεχωβά να φαίνεται πως είναι ψεύτης. Φυσικά, η περίληψη της μαρτυρίας που δόθηκε είναι «ότι ζωήν αιώνιον έδωκεν εις ημάς ο Θεός, και αύτη η ζωή είναι εν τω Υιώ αυτού». Μόνο μέσω πίστης στον Ιησού ως Γιο του Θεού είναι δυνατή η σωτηρία για αιώνια ζωή. (Ιωάννης 11:25, 26· 14:6· 17:1-3) Έτσι «όστις έχει τον Υιόν» με το να πιστεύει σ’ αυτόν έχει το δώρο της αιώνιας ζωής που δεν το αξίζει. (Ιωάννης 20:31) Αλλά ‘αυτή τη ζωή’ δεν θα την απολαύσει οποιοσδήποτε στερείται πίστης στον Ιησού ως τον Γιο του Θεού.
Η Προσευχή Φέρνει Αποτελέσματα!
18. Γιατί έχει γράψει ο Ιωάννης «ταύτα»;
18 Στη συνέχεια ο Ιωάννης αναφέρει τον κύριο λόγο για τον οποίο έγραψε την επιστολή του και συζητάει την προσευχή. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 5:13-15.) Έγραψε «ταύτα» ώστε να γίνει γνωστό ‘ότι εμείς έχουμε αιώνια ζωή’. Αυτή είναι η πεποίθηση που έχουμε ως άτομα που θέτουν πίστη στο «όνομα» του Γιου του Θεού. (Παραβάλετε 1 Ιωάννου 3:23.) Και οι αποστάτες, που δεν είναι από το δικό μας είδος, δεν μπορούν να καταστρέψουν αυτή την πίστη.—1 Ιωάννου 2:18, 19.
19. (α) Σύμφωνα με τα εδάφια 1 Ιωάννου 5:14, 15, ποια «παρρησία» έχουμε προς τον Θεό; (β) Ποια είναι μερικά πράγματα για τα οποία είναι σωστό να προσευχόμαστε;
19 Έχουμε «παρρησία» δηλαδή «ελευθερία λόγου» προς τον Θεό, ώστε ανεξάρτητα του τι ζητάμε στην προσευχή «κατά το θέλημα αυτού, ακούει ημάς». Είναι σωστό να προσευχόμαστε για πράγματα όπως είναι ο αγιασμός του ονόματος του Ιεχωβά, το πνεύμα του, η θεϊκή σοφία, και η απελευθέρωση από τον πονηρό. (Ματθαίος 6:9, 13· Λουκάς 11:13· Ιακώβου 1:5-8) Και «εξεύρομεν ότι λαμβάνομεν τα ζητήματα, τα οποία εζητήσαμεν παρ’ αυτού», από τον ‘Ακούοντα προσευχήν’.—Ψαλμός 65:2.
20, 21. (α) Τι είναι η ‘ουχί θανάσιμος αμαρτία’; (β) Γιατί είναι εσφαλμένο να προσευχηθούμε για μια ‘θανάσιμη αμαρτία’;
20 Ο Ιωάννης συνεχίζει και μιλάει για την προσευχή και για δυο είδη αμαρτίας. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 5:16, 17.) «Αμαρτία ουχί θανάσιμος» δεν είναι σκόπιμη, και δεν θα ήταν εσφαλμένο να προσευχηθεί κάποιος για να συγχωρεθεί ο μετανοημένος παραβάτης. (Πράξεις 2:36-38· 3:19· Ιακώβου 5:13-18) Αλλά θα ήταν λάθος να προσευχηθεί κάποιος για μια ‘θανάσιμη αμαρτία’ επειδή αυτή είναι σκόπιμη αμαρτία ενάντια στο άγιο πνεύμα, για την οποία η συγχώρηση είναι αδύνατη. (Ματθαίος 12:22-32· Εβραίους 6:4-6· 10:26-31) Τέτοιοι αμαρτωλοί πηγαίνουν στη Γέεννα, με το να υποστούν αιώνια καταστροφή στο ‘δεύτερο θάνατο’. (Αποκάλυψις 21:8· Ματθαίον 23:15) Έτσι, ενώ ο Ιεχωβά είναι ο τελικός Κριτής, εμείς δεν τολμούμε να τον δυσαρεστήσουμε με το να προσευχηθούμε για έναν αμαρτωλό όταν οι αποδείξεις δείχνουν ότι αυτός είναι ένοχος εσκεμμένης ‘θανάσιμης αμαρτίας’.
21 Επομένως, «εάν τις [ειδικά ένας χρισμένος από το πνεύμα πρεσβύτερος] ίδη τον αδελφόν αυτού αμαρτάνοντα αμαρτίαν ουχί θανάσιμον [που δεν φέρνει θάνατο, ΜΝΚ] [‘δεύτερο θάνατο’], θέλει ζητήσει, και ο Θεός θέλει δώσει εις αυτόν [στον αμαρτωλό] ζωήν», σώζοντάς τον από την αιώνια καταστροφή. Φυσικά, «πάσα αδικία είναι αμαρτία», δηλαδή αστοχία στην τήρηση των δίκαιων κανόνων του Θεού. Εντούτοις υπάρχει και «αμαρτία ουχί θανάσιμος» επειδή αυτή είναι αποτέλεσμα της ατέλειάς μας, και αφού εμείς μετανοούμε, η αμαρτία καλύπτεται από τη θυσία του Χριστού.
Κύρια Σημεία της Επιστολής του Ιωάννη
22. Ποιος «δεν εγγίζει» έναν όσιο Χριστιανό, και για ποιο πράγμα μπορεί ένα τέτοιο άτομο να προσεύχεται με εμπιστοσύνη;
22 Ο Ιωάννης τώρα συνοψίζει βασικά σημεία της επιστολής του. (Διαβάστε τα εδάφια 1 Ιωάννου 5:18-21.) Ο κάθε «γεννηθείς εκ του Θεού» σαν χρισμένος από το πνεύμα Χριστιανός «δεν αμαρτάνει [δεν κάνει την αμαρτία συνήθειά του, ΜΝΚ]». Ο Ιησούς Χριστός, «όστις εγεννήθη εκ του Θεού» μέσω του αγίου πνεύματος, «φυλάττει αυτόν, και ο πονηρός [ο Σατανάς] δεν εγγίζει αυτόν». Ένας τέτοιος όσιος χρισμένος Χριστιανός μπορεί να προσεύχεται με εμπιστοσύνη για απελευθέρωση από τον πονηρό και μπορεί, με «την ασπίδα της πίστεως», να διαφύγει την πνευματική ζημιά που θα προξενούσαν τα ‘πυρωμένα βέλη’ του Σατανά.—Ματθαίος 6:13· Εφεσίους 6:16.
23. Πώς ‘κείται ολόκληρος ο κόσμος εν τω πονηρώ’;
23 Αφού οι χρισμένοι έχουν αποδείξεις ότι είναι πνευματικοί γιοι του Ιεχωβά, μπορούν να πουν, «Εξεύρομεν ότι εκ του Θεού είμεθα [προερχόμαστε από τον Θεό, ΜΝΚ]». Το γεγονός ότι έχουν πίστη στον Χριστό και δεν έχουν κάνει την αμαρτία συνήθειά τους αποδεικνύει ότι αυτοί είναι παιδιά του Θεού που ο Σατανάς δεν έχει καταφέρει να ‘εγγίξει’. Όμως ‘ο κόσμος όλος [η ασεβής ανθρώπινη κοινωνία] βρίσκεται στην εξουσία του πονηρού’, του Σατανά του Διαβόλου. (Εφεσίους 2:1, 2· Αποκάλυψις 12:9) Ο κόσμος υποχωρεί κάτω από την πονηρή επιρροή και εξουσία του Σατανά, χωρίς να κάνει καμιά προσπάθεια να απελευθερωθεί για να μπορέσει να κάνει το θείο θέλημα.
24. Για ποιο λόγο μάς έχει δώσει ο Ιησούς «νόησιν»;
24 Μερικοί ψευδοδιδάσκαλοι ισχυρίζονταν ότι ο Χριστός δεν είχε έρθει «εν σαρκί». (2 Ιωάννου 7) Αλλά οι αποδείξεις που παρέχονται σ’ αυτή την επιστολή επιτρέπουν στον Ιωάννη να μπορεί να πει, «Εξεύρομεν δε ότι ο Υιός του Θεού ήλθε». (1 Ιωάννου 1:1-4· 5:5-8) Επιπρόσθετα, ο Ιησούς «έδωκεν εις ημάς νόησιν» ή ‘διανοητική αντίληψη’, ώστε «να γνωρίζομεν τον αληθινόν», αποκτώντας προοδευτική κατανόηση του Θεού. (Ματθαίος 11:27) Έτσι «είμεθα εν τω αληθινώ [είμαστε σε ενότητα με τον αληθινό, ΜΝΚ] [τον Ιεχωβά Θεό], εν τω Υιώ αυτού [μέσω του Γιου του, ΜΝΚ] Ιησού Χριστώ».—Παραβάλετε Ιωάννης 17:20, 21.
25. Ως Χριστιανοί, πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε τη συμβουλή του εδαφίου 1 Ιωάννου 5:21;
25 Εκείνοι που βρίσκονται σε ενότητα με τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά, είτε είναι από το χρισμένο υπόλοιπο είτε από τα «άλλα πρόβατα», επιθυμούν να τον ευαρεστούν με κάθε τρόπο. Αλλά πειρασμοί για ανάμειξη στην ειδωλολατρία υπήρχαν τον πρώτο αιώνα, όπως ακριβώς υπάρχουν και σήμερα. Έτσι ο Ιωάννης κατάλληλα τελειώνει την επιστολή του με την πατρική συμβουλή: «Τεκνία, φυλάξατε εαυτούς από των ειδώλων». Ως Χριστιανοί, δεν προσκυνούμε μπροστά στα είδωλα. (Έξοδος 20:4-6) Γνωρίζουμε επίσης ότι θα ήταν εσφαλμένο να βάλουμε τους εαυτούς μας, τις απολαύσεις, ή οτιδήποτε άλλο, στη θέση του Θεού. (2 Τιμόθεον 3:1, 2, 4) Και η αφιέρωσή μας σ’ αυτόν μας αποκλείει το να λατρεύουμε το πολιτικό «θηρίον» και την «εικόνα» του. (Αποκάλυψις 13:14-18· 14:9-12) Έτσι θέλοντας να ευαρεστήσουμε τον ουράνιο Πατέρα μας και να λάβουμε το δώρο του της αιώνιας ζωής, ας είμαστε σταθεροί στην απόφασή μας να αποφύγουμε κάθε ειδωλολατρία, μην επιτρέποντας ποτέ σ’ αυτήν να καταστρέψει την πολύτιμη σχέση που έχουμε με τον Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού.
Μόνιμη Βοήθεια για Μας
26. Ποια είναι μερικά αξιοπαρατήρητα χαρακτηριστικά της Πρώτης Ιωάννου;
26 Η πρώτη θεόπνευστη επιστολή του Ιωάννη βοήθησε τους πρώτους Χριστιανούς να αποφύγουν την ειδωλολατρία. Τους έδωσε την ικανότητα να αντικρούσουν τα ψέματα των αποστατών, και εξυπηρετεί έναν παρόμοιο σκοπό σήμερα. Για παράδειγμα, αποδεικνύει ότι ο Ιησούς Χριστός έζησε σαν άνθρωπος και πέθανε σαν «ιλασμός» για τις αμαρτίες. Η επιστολή αναγνωρίζει τον ‘αντίχριστο’ και κάνει διάκριση μεταξύ των παιδιών του Θεού και των παιδιών του Διαβόλου. Δείχνει πώς να δοκιμάζουμε τα «πνεύματα» για να βλέπουμε αν προέρχονται από τον Ιεχωβά. Επιπλέον, τα λόγια του Ιωάννη μάς πείθουν ότι «ο Θεός είναι αγάπη», ότι η αληθινή πίστη νικάει τον κόσμο, και ότι ο Ιεχωβά ακούει τις προσευχές των όσιών του μαρτύρων.
27. Με ποιους τρόπους μπορεί να μας βοηθήσει η πρώτη θεόπνευστη επιστολή του Ιωάννη;
27 Αφού αντιμετωπίζουμε κοσμικούς πειρασμούς, πόσο σοφό είναι να έχουμε στο νου μας την προειδοποίηση του Ιωάννη που είναι ενάντια στην αγάπη για τον κόσμο! Αν οι προσωπικές διαφορές προξενήσουν κάποια ένταση στη σχέση μας με μερικούς ομοπίστους, τα λόγια του αποστόλου μπορούν να μας υπενθυμίσουν ότι μπορούμε να αποδείξουμε πως είμαστε άτομα που αγαπούν τον Θεό δείχνοντας αδελφική αγάπη. Με θεία βοήθεια και με εφαρμογή της συμβουλής του Ιωάννη, μπορούμε να αποφεύγουμε να κάνουμε την αμαρτία συνήθειά μας και μπορούμε να διατηρήσουμε την πίστη που νικάει τον κόσμο. Έτσι ας δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας γι’ αυτή τη θεόπνευστη επιστολή καθώς εξακολουθούμε να περπατούμε στο θείο φως, συνεχίζουμε να ζούμε σαν παιδιά του Θεού, και εκδηλώνουμε πάντα αγάπη και πίστη προς δόξα του ουράνιου Πατέρα μας, του Ιεχωβά.
Πώς Θα Απαντούσατε;
◻ Αν αγαπούμε τον Ιεχωβά, πώς θα πρέπει αυτό να επηρεάσει τη σχέση μας με τους ομοπίστους;
◻ Πώς μπορούμε να ‘νικήσουμε τον κόσμο’;
◻ Ποιοι είναι οι ‘τρεις μαρτυρούντες’ σχετικά με τον Γιο του Θεού;
◻ Σχετικά με την προσευχή, ποια «παρρησία» μπορούμε να έχουμε;
◻ Με ποιους τρόπους μπορεί να μας βοηθήσει η Πρώτη Ιωάννου;
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 22]
Αφού ο Ιεχωβά μάς αγάπησε ενώ ήμασταν ακόμη αμαρτωλοί, «και ημείς χρεωστούμεν να αγαπώμεν αλλήλους»
[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 23]
Η πίστη μας στον Θεό, το Λόγο του, και τον μονογενή του Γιο μάς κάνει να μπορούμε να ‘νικήσουμε τον κόσμο’
[Εικόνα στη σελίδα 25]
Το άγιο πνεύμα, το νερό του βαφτίσματος του Ιησού, το χυμένο αίμα του, και ο Ιεχωβά ο ίδιος, έδωσαν μαρτυρία ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Γιος του Θεού