από τον Θεό. Η Γραφή δεν λέγει ότι εκείνοι που αποτελούσαν την εκκλησία του Ισραήλ εξέτειναν τα χέρια των κι εψήφισαν τον Βασιλέα Σαούλ στην υπηρεσία. Ο προφήτης Σαμουήλ έχρισε τον Σαούλ να είναι βασιλεύς κι αυτός έγινε ο κεχρισμένος χειροτονημένος από τον Ιεχωβά Θεό.d Συνεπώς, στις ημέρες των αποστόλων, το Ελληνικό ρήμα που χρησιμοποιείται στις Πράξεις 14:23 και στην επιστολή 2 Κορινθίους 8:19 απέκτησε την έννοια του διορίζειν ή ορίζειν, έστω κι από ένα άτομο χωρίς υποστηρικτικές ή καθοδηγητικές ψήφους άλλων δι’ εκτάσεως των χειρών.

37. Σαν κάτι που διευκρινίζει την έννοια του εδαφίου Πράξ. 14:23, τι είπε ο Παύλος σ’ ένα άτομο να πράξη, στο Τίτον 1:5, και με ποια μέθοδο, και συνεπώς πώς μπορεί το εδ. Πράξ. 14:23 να μην ερμηνευθή ορθώς;

³⁷ Ενώ το εδάφιο Πράξεις 14:23 λέγει «εχειροτόνησαν εις αυτούς πρεσβυτέρους κατά πάσαν εκκλησίαν» και χρησιμοποιεί το Ελληνικό ρήμα χειροτονείν, ο απόστολος Παύλος ωδήγησε ένα άτομο, τον επίσκοπο Τίτο, ‘να καταστήση εν πάση πόλει πρεσβυτέρους, καθώς αυτός τον διέταξε. Δεν έγινε εκλογή των πρεσβυτέρων αυτών ανδρών στην υπηρεσία με το να συγκεντρώση ο Τίτος την πλειοψηφία οποιασδήποτε εκκλησίας προσφεύγοντας στην έκτασι των χειρών υπέρ ή κατά των υποψηφίων. Αυτή ήταν η δημοκρατική μέθοδος. Αλλ’ ο διορισμός σύμφωνα με τις διαταγές του Παύλου, ο οποίος ήταν ένα θεόπνευστο μέλος του Χριστιανικού κυβερνώντος σώματος, ήταν η θεοκρατική μέθοδος. (Τίτον 1:5) Το Ελληνικό λοιπόν κείμενο των Πράξεων 14:23 δεν μπορεί ορθώς να ερμηνευθή προς όφελος της δημοκρατικής ή εκκλησιαστικής μεθόδου έναντι των θεοκρατικών διορισμών.

38. Γιατί η δημοκρατική μέθοδος δεν είναι η ορθή μέθοδος για το ζωντανό αγιαστήριο του Ιεχωβά στη γη, αλλά για πιστή υπηρεσία επάνω στη γη πώς θ’ ανταμειφθούν οι άγιοι;

³⁸ Οι πνευματικοί Ισραηλίται, που είναι στη νέα διαθήκη ως λαός για το όνομα του Ιεχωβά, είναι οι «άγιοι» αυτού. Αποτελούν ένα ζωντανό αγιαστήριο για να κατοική εκεί ο Ιεχωβά δια του πνεύματός του. Αυτοί πρέπει να είναι ωργανωμένοι επάνω στον Ιησούν Χριστό, την «πέτρα», και τους δώδεκα αποστόλους του, σύμφωνα με τη θεοκρατική διάταξι και όχι τη δημοκρατική μέθοδο. Ο δημοκρατικός τρόπος απαιτεί διακυβέρνησι μιας οργανώσεως από τον λαό ως την πηγή των εντολών και της εξουσίας. Ο θεοκρατικός τρόπος απαιτεί τη διακυβέρνησι της οργανώσεως από τα άνω προς τα κάτω, από το Υπέρτατον Ον προς τα κάτω. Είναι ο καθαρός, ειρηνικός, αποτελεσματικός τρόπος για το ζωντανό «αγιαστήριο» του Ιεχωβά που αποτελείται από τους αγίους του. Είναι ο ευλογητός τρόπος του να οργανωθούν για να υπηρετήσουν επάνω στη γη ως μάρτυρες του Ιεχωβά. Αν υπηρετήσουν πιστά μέχρι θανάτου, θα βασιλεύσουν και θα κυβερνήσουν μαζί με τον Ιησού Χριστό στον ουρανό. Έτσι θα εκπληρωθή η διαθήκη για τη Βασιλεία, για την οποία εχρίσθησαν από τον Θεό.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η΄

ΤΟ «ΜΙΚΡΟΝ ΚΕΡΑΣ» ΕΝΑΝΤΙΟΥΜΕΝΟΝ

 1. Γιατί το όραμα που είδε ο Δανιήλ στο πρώτο έτος του Βασιλέως Βαλτάσαρ εδόθη επικαίρως εκείνο το έτος, και πώς αυτό επέδρασε στον Δανιήλ;

ΑΠΟ το να καταφθαρούν ανηλεώς ώσπου να τους δοθή τελικά η αιώνια βασιλεία πάνω σε όλη την πράσινη αυτή γη—αυτό συνοψίζει την καταπληκτική πείρα των αγίων του Υψίστου Θεού, όπως την είδε σε όραμα ο προφήτης Δανιήλ. Η χρυσή δόξα της Βαβυλωνιακής κοσμοκρατορίας επρόκειτο να χάση τη λάμψι της. Η τελευταία της δυναστεία των Χαλδαίων βασιλέων ήταν επάνω στον θρόνο της παγκοσμίου κυβερνήσεως. Ήταν το πρώτο έτος του Βαλτάσαρ, βασιλέως της Βαβυλώνος. Το ενύπνιο και οι οράσεις της κεφαλής του Δανιήλ σ’ εκείνο το έτος του καιρού του τέλους της Βαβυλώνος ως της τρίτης παγκοσμίου δυνάμεως εσχετίζετο εν μέρει με την παροδική εκείνη παγκόσμια δύναμι. Ήταν λοιπόν επίκαιρο και κατάλληλο να σταλή το όνειρο στον Δανιήλ προτού καταβιβασθή η Βαβυλών από τον υψηλό της θρόνο. Το υπόλοιπο των αγίων του Ιεχωβά, όπως ήταν ο Δανιήλ, ο Ζοροβάβελ και ο Ιουδαίος αρχιερεύς Ιησούς, κατεκρατούντο ακόμη ως αιχμάλωτοι και δούλοι στη Βαβυλώνα. Το ενύπνιον και η συνοπτική αγγελική του ερμηνεία πολύ εθορύβησαν τον Δανιήλ. Η χροιά του άλλαξε. Βλέποντας, όμως, εμείς τη σχεδόν συμπληρωμένη ερμηνεία του σήμερα από τα εκτυλισσόμενα γεγονότα της ιστορίας των τελευταίων δυόμιση χιλιετηρίδων, με μερικά εξόχως δραματικά χαρακτηριστικά που υπολείπεται να εκπληρωθούν, μπορούμε καλά να εννοήσωμε γιατί ο Δανιήλ εθορυβήθη τόσο.

 2, 3. Πώς περιέγραψε ο Δανιήλ το τρομερό ενύπνιο;

² Ιδού η περιγραφή του τρομερού ενυπνίου από τον Δανιήλ:

³ «Εγώ εθεώρουν εν τω οράματί μου την νύκτα και ιδού, οι τέσσαρες άνεμοι του ουρανού συνεφώρμησαν επί την θάλασσαν την μεγάλην. Και τέσσαρα θηρία μεγάλα, ανέβησαν εκ της θαλάσσης, διαφέροντα απ’ αλλήλων. Το πρώτον ήτο ως λέων, και είχε πτέρυγας αετού· εθεώρουν εωσού απεσπάσθησαν αι πτέρυγες αυτού, και εσηκώθη από της γης, και εστάθη επί τους πόδας ως άνθρωπος, και καρδία ανθρώπου εδόθη εις αυτό. Και ιδού έπειτα θηρίον δεύτερον, όμοιον με άρκτον, και εσηκώθη κατά το έν πλάγιον, και είχε τρεις πλευράς εν τω στόματι αυτού μεταξύ των οδόντων αυτού· και έλεγον ούτω προς αυτό· Σηκώθητι, κατάφαγε σάρκας πολλάς. Μετά τούτο εθεώρουν, και ιδού έτερον, ως λεοπάρδαλις, έχον επί τα νώτα αυτού τέσσαρας πτέρυγας πτηνού· το θηρίον είχεν έτι τέσσαρας κεφαλάς· και εδόθη εξουσία εις αυτό. Μετά τούτο είδον εν τοις οράμασι της νυκτός, και ιδού θηρίον τέταρτον, τρομερόν και καταπληκτικόν, και ισχυρόν σφόδρα· και είχε μεγάλους σιδηρούς οδόντας· κατέτρωγε και κατεσύντριβε, και κατεπάτει το υπόλοιπον με τους πόδας αυτού· και αυτό ήτο διάφορον πάντων των θηρίων των προ αυτού· και είχε δέκα κέρατα. Παρετήρουν τα κέρατα και ιδού, έτερον μικρόν κέρας ανέβη μεταξύ αυτών, έμπροσθεν του οποίου τρία εκ των πρώτων κεράτων εξερριζώθησαν· και ιδού, εν τω κέρατι τούτω ήσαν οφθαλμοί ανθρώπου, και στόμα λαλούν πράγματα μεγάλα.»—Δαν. 7:2-8.

(Ακολουθεί)

Η Αστρονομία και η Γραφή

◀ Γράφοντας στο βιβλίο Σύγχρονη Επιστήμη και Χριστιανική Πίστις, ο Πήτερ Γ. Στόνερ, πρόεδρος του τμήματος μαθηματικών και αστρονομίας του Κολλεγίου της Πόλεως Πασαντένα της Καλιφορνίας, λέγει: «Αν η Γένεσις είναι μόνο ένα βιβλίο ανθρωπίνης προελεύσεως και οι υπαινιγμοί της περί αστρονομίας αντανακλούν τη γνώσι που υπήρχε στην εποχή της συγγραφής της, θα έπρεπε να αναμένωμε να είναι γεμάτη από χονδροειδή επιστημονικά λάθη. . . . Μια προσεκτική μελέτη του γεγονότος και των καλώς αναγνωρισμένων υποθέσεων αστρονομίας αποκαλύπτει μια εκπληκτική συνέπεια με τη γραμμή της γενέσεως, όπως βρίσκεται στο πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου της Γενέσεως. Η συμφωνία αυτή δεν υπήρχε πάντα. Πραγματικά, πριν από τριάντα πέντε χρόνια η αστρονομία και η αφήγησις περί δημιουργίας, όπως αναγράφεται στο πρώτο κεφάλαιο της Γενέσεως, διέφεραν σε πολλά σημεία. . . . Αλλά τον ένα χρόνο μετά τον άλλο έγιναν πρόοδοι στην επιστήμη, οι οποίες κατέληξαν σε μια βελτιωμένη συμφωνία μεταξύ της Γενέσεως και της αστρονομίας. Στη διάρκεια της παρελθούσης γενεάς δεν είναι γνωστή ούτε μία περίπτωσις, όπου η αστρονομία άπαξ συνεφώνησε με τη Γένεσι να ανήρεσε αργότερα τον εαυτό της και να διεφώνησε. . . .

◀ »Μολονότι η Γένεσις εγράφη πριν από χιλιάδες χρόνια, κάθε παραπομπή στην αστρονομία σ’ αυτό το πρώτο κεφάλαιο επιβεβαιώνεται από την καλύτερη επιστημονική γνώσι που έχομε στην εποχή μας. Και εν τούτοις γνωρίζομε ότι βιβλία αστρονομίας, τα οποία εγράφησαν πριν από 25 ή περισσότερα χρόνια, είναι γεμάτα από σοβαρά λάθη και κάθε τι που εγράφη πριν από μερικές εκατοντάδες και πλέον χρόνια θα ήταν κατάλληλο μόνο για την ψυχαγωγία του αναγνώστου. Προφανώς, θα ήταν αδύνατο για τον άνθρωπο να κατείχε πριν από χίλια χρόνια όλη την επιστημονική γνώσι που εχρειάζετο για να γραφή το πρώτο αυτό κεφάλαιο της Γενέσεως. Μόνο ο κατασκευαστής μιας κατοικίας μπορεί να πη με πλήρη ακρίβεια τις λεπτομέρειες της κρυμμένης κατασκευής του. Μόνο ο Δημιουργός του σύμπαντος, της γης και της ζωής επάνω σ’ αυτή θα μπορούσε να πη πριν από χιλιάδες χρόνια τη φύσι και τη λειτουργία αυτής της δημιουργίας.»