Ερωτήσεις από Αναγνώστες
◼ Στον Ιούδα αναφερόταν ο Ιησούς, όταν είπε στον Πιλάτο: «Δια τούτο ο παραδίδων με εις σε έχει μεγαλητέραν αμαρτίαν»;—Ιωάννης 19:11.
Δεν φαίνεται να αναφερόταν εδώ ο Ιησούς στον Ιούδα ή σε κάποιον άλλο συγκεκριμένο άνθρωπο. Υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι οι οποίοι ήταν αξιοκατάκριτοι, επειδή είχαν αναμειχθεί στα γεγονότα που είχαν σαν αποτέλεσμα να φερθεί ο Ιησούς μπροστά στον Πιλάτο και να αντιμετωπίσει το θάνατο.
Είναι πιθανόν ο πρώτος που έρχεται στο μυαλό μας να είναι ο Ιούδας, επειδή αυτός ο διεφθαρμένος απόστολος αποδείχτηκε προδότης. (Ιωάννης 6:64, 71· 12:4-6) Ο Ιούδας συναντήθηκε με τους αρχιερείς, οι οποίοι ήθελαν να «θανατώσωσιν [να απαλλαγούν από (ΜΝΚ)]» τον Ιησού. Εκείνοι έδωσαν στον Ιούδα 30 αργύρια για να τον προδώσει. (Λουκάς 22:2-6) Χωρίς αμφιβολία λοιπόν, ο Ιούδας είχε διαπράξει μεγάλη αμαρτία σ’ ό,τι αφορά το θάνατο του Ιησού.
Αλλά δεν ήταν μόνο ο Ιούδας που προκάλεσε το θάνατο του Ιησού. Ο αρχιερέας Καϊάφας είχε υποκινήσει άλλους να θανατώσουν τον Ιησού. (Ιωάννης 11:49, 50) Ο Ματθαίος αφηγείται ότι σε κάποια περίπτωση καταδίκασαν τον Ιησού ‘οι αρχιερείς και το συνέδριο [ολόκληρο το Σάνχεδριν (ΜΝΚ)]’· ενήργησαν ομαδικά. «Συνεβουλεύθησαν πάντες οι αρχιερείς και οι πρεσβύτεροι του λαού κατά του Ιησού δια να θανατώσωσιν αυτόν· και δέσαντες αυτόν, έφεραν και παρέδωκαν αυτόν εις τον Πόντιον Πιλάτον τον ηγεμόνα». (Ματθαίος 26:59-65· 27:1, 2) Επιπρόσθετα, όταν ο Πιλάτος διαπίστωσε ότι ο Ιησούς ήταν αθώος, ‘οι όχλοι’ ζήτησαν να ελευθερωθεί ο Βαραββάς. Αντίθετα, φώναξαν για τον Ιησού: «Σταυρωθήτω».—Ματθαίος 27:20-23· Ιωάννης 18:40.
Είναι λοιπόν πιθανό να μην μιλούσε ο Ιησούς για κάποιο συγκεκριμένο άτομο όταν είπε στον Πιλάτο: «Δια τούτο ο παραδίδων με εις σε έχει μεγαλητέραν αμαρτίαν». (Ιωάννης 19:11) Μολονότι ο Ιούδας, ‘ο γιος της απώλειας’, είχε ιδιαίτερα μεγάλη ενοχή, υπήρχαν πολλοί άλλοι που ήταν κι αυτοί ένοχοι για την αμαρτία της θανάτωσης του Ιησού. (Ιωάννης 17:12) Γι’ αυτόν το λόγο, τη μέρα της Πεντηκοστής, ο απόστολος Πέτρος έκανε έκκληση στους Ιουδαίους να μετανοήσουν για τη σοβαρή αμαρτία που διέπραξαν κατά του Γιου του Θεού. (Πράξεις 2:36-38) Εκείνοι οι Ιουδαίοι αποτελούσαν μέρος ενός έθνους που ήταν αφιερωμένο στον Θεό του Ιησού, τον Ιεχωβά. Είχαν στη διάθεσή τους τις προφητείες που αποκάλυπταν ότι ο Ιησούς ήταν ο Μεσσίας. Και πολλοί απ’ αυτούς είδαν τα θαύματα του Ιησού. Σίγουρα λοιπόν, αυτοί είχαν μεγαλύτερη ενοχή αμαρτίας από εκείνη που είχε ένας μη Ιουδαίος αξιωματούχος, ο οποίος ανακήρυξε τον Ιησού αθώο.—Ιωάννης 18:38.
◼ Για ποιο λόγο είπε ο Ιεχωβά στον Ιεζεκιήλ ότι το πρόσωπό του επρόκειτο να είναι σκληρό, σαν τα πρόσωπα των Ιουδαίων;
Ο Ιεζεκιήλ ήταν ένας προφήτης του Θεού που υπηρετούσε ανάμεσα στους Ιουδαίους που είχαν πάει αιχμάλωτοι στη Βαβυλώνα. Εκείνοι οι αιχμάλωτοι προφανώς σκέφτονταν ότι ο Ιεχωβά σύντομα θα τους απελευθέρωνε με κάποιο τρόπο, επειδή ήταν ο εκλεκτός του λαός. Δεν παραδέχονταν το γεγονός ότι αυτά που περνούσαν ήταν αποτέλεσμα του ότι τους άξιζε να είναι στη δυσμένεια του Ιεχωβά.
Επομένως, δεν ήταν εύκολος ο διορισμός που ανέθεσε ο Ιεχωβά στον Ιεζεκιήλ όταν του είπε: «Λάλησον τους λόγους μου». Ο Θεός, για να προετοιμάσει τον προφήτη, τον προειδοποίησε ότι ‘δεν θέλουσι σου ακούσει· διότι δεν θέλουσι να εισακούωσιν εμού· επειδή πας ο οίκος Ισραήλ είναι σκληρομέτωπος και σκληροκάρδιος’.—Ιεζεκιήλ 3:4, 7.
Τότε ήταν που ο Θεός είπε στον Ιεζεκιήλ: ‘Να! Εγώ έχω κάνει το πρόσωπό σου ακριβώς τόσο σκληρό όσο και τα δικά τους πρόσωπα και το μέτωπό σου ακριβώς τόσο σκληρό όσο και τα δικά τους μέτωπα. Σαν διαμάντι, σκληρότερο από πυρόλιθο, έχω κάνει το μέτωπό σου. Δεν πρέπει να τους φοβάσαι’.—Ιεζεκιήλ 3:8, 9, ΜΝΚ.
Οι άνθρωποι εκείνοι ήταν ισχυρογνώμονες και στασιαστικοί. (Ιεζεκιήλ 2:6, ΜΝΚ) Θα κατάφερναν να καταβάλλουν ή να τρομοκρατήσουν τον αγγελιοφόρο του Θεού; Όχι. Ο Ιεζεκιήλ, αφού είχε την υποστήριξη του Θεού δεν επρόκειτο να είναι πιο ‘μαλακός’ απ’ όσο ήταν εκείνοι. Ο πυρόλιθος είναι μια πολύ σκληρή πέτρα, σκληρότερη κι από το ατσάλι. Αν οι Ιουδαίοι, που ήταν πείσμονες και δεν ανταποκρίνονταν, μπορούσαν να συγκριθούν με πυρόλιθο, το ίδιο θα ίσχυε και για τον Ιεζεκιήλ. Και ακόμη περισσότερο, αυτός θα ήταν σαν διαμάντι, το σκληρότερο από τα ορυκτά· τόσο σκληρό που μπορεί να χαράξει ακόμη και τον πυρόλιθο.—Ιερεμίας 17:1, 2.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι όσοι ανήκουν στο λαό του Θεού σήμερα πρέπει να πιστεύουν ότι θα ήταν καλό να είναι σκληροί, ασυγκίνητοι μπροστά στα αισθήματα των άλλων ή ακόμη και αδίστακτοι στην εκτέλεση αυτού που πιστεύουν ότι είναι ορθό. Παρατηρήστε ποια παρότρυνση έδωσε ο Πέτρος, σ’ ό,τι αφορά τις διαπροσωπικές σχέσεις: «Όλοι, . . . να έχετε ομόνοια και συμπόνοια ο ένας για τον άλλο. Να έχετε αδερφική αγάπη μεταξύ σας και να είστε σπλαχνικοί και ταπεινοί. Να μην αντιδράτε στο κακό με κακό και στη βρισιά με βρισιά αλλά με ευλογίες».—1 Πέτρου 3:8, 9, ΝΔΜ.
Επιπλέον, η σπλαχνικότητα για τους άλλους είναι ένα από τα βασικά κίνητρα που μας κάνουν να μεταδίδουμε τα καλά νέα της Βασιλείας στους άλλους. (Ματθαίος 9:36-38) Ωστόσο, ακόμη κι όταν αντιμετωπίζουμε την αδιαφορία των ανθρώπων, όταν μας απορρίπτουν ή κι όταν μας εναντιώνονται απροκάλυπτα, εμείς δεν θα σταματήσουμε να διακηρύττουμε το άγγελμα που έχει ο Θεός για τον καιρό μας. Αυτό περιλαμβάνει το να διακηρύττουμε ότι σύντομα εκείνος θα κάνει «εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού». (2 Θεσσαλονικείς 1:6-9) Δεν πρέπει να τρομοκρατούμαστε ή να οπισθοχωρούμε. Απ’ αυτή την άποψη, μπορούμε να είμαστε σκληροί σαν διαμάντι, ακριβώς όπως έπρεπε να είναι και ο Ιεζεκιήλ.