ΣΑΜΟΥΗΛ (ΒΙΒΛΙΑ)

Δύο βιβλία των Εβραϊκών Γραφών που προφανώς αποτελούσαν ενιαίο βιβλίο στον αρχικό Εβραϊκό κανόνα. Αυτό μαρτυρείται από μια περιθωριακή σημείωση στη Μασόρα η οποία δείχνει ότι τα λόγια που περιέχονται στο Πρώτο Σαμουήλ, 28ο κεφάλαιο (ένα από τα τελευταία κεφάλαια του Πρώτου Σαμουήλ), βρίσκονταν στη μέση του βιβλίου.

Συγγραφείς και Καλυπτόμενη Περίοδος. Η αρχαία Ιουδαϊκή παράδοση αποδίδει στον Σαμουήλ τη συγγραφή του πρώτου μέρους του βιβλίου, και στους Νάθαν και Γαδ τη συγγραφή του υπόλοιπου τμήματος. Το ότι αυτοί οι τρεις προφήτες ασχολήθηκαν όντως με τη συγγραφή επιβεβαιώνεται από το εδάφιο 1 Χρονικών 29:29. Το ίδιο το βιβλίο αναφέρει: «Ο Σαμουήλ μίλησε στο λαό για τα νόμιμα δικαιώματα της βασιλείας και τα έγραψε σε βιβλίο και το έβαλε ενώπιον του Ιεχωβά». (1Σα 10:25) Ωστόσο, πολλοί λόγιοι, βασιζόμενοι στο εδάφιο 1 Σαμουήλ 27:6, όπου γίνεται αναφορά στους «βασιλιάδες του Ιούδα», τοποθετούν την τελική σύνταξη των βιβλίων του Σαμουήλ μετά την ίδρυση του δεκάφυλου βασιλείου του Ισραήλ. Αν η φράση «βασιλιάδες του Ιούδα» υποδηλώνει μόνο βασιλιάδες του δίφυλου βασιλείου του Ιούδα, αυτό θα έδειχνε ότι κάποιος άλλος έδωσε στα συγγράμματα του Σαμουήλ, του Νάθαν και του Γαδ την τελική τους μορφή. Από την άλλη πλευρά, αν η φράση «βασιλιάδες του Ιούδα» σημαίνει απλώς βασιλιάδες από τη φυλή του Ιούδα, αυτά τα λόγια θα μπορούσε να τα είχε γράψει ο Νάθαν, εφόσον έζησε υπό τη διακυβέρνηση δύο τέτοιων βασιλιάδων, του Δαβίδ και του Σολομώντα.—1Βα 1:32-34· 2Χρ 9:29.

Το γεγονός ότι η Άννα και κάποιος μη κατονομαζόμενος «άνθρωπος του Θεού» χρησιμοποίησαν τις εκφράσεις “βασιλιάς” και “χρισμένος” χρόνια προτού κυβερνήσει βασιλιάς τον Ισραήλ δεν υποστηρίζει το επιχείρημα μερικών ότι αυτά τα χωρία ανάγονται σε περίοδο μεταγενέστερη από αυτήν που υποδηλώνεται στο βιβλίο. (1Σα 2:10, 35) Η ιδέα περί ενός μελλοντικού βασιλιά δεν ήταν καθόλου ξένη προς τους Εβραίους. Η υπόσχεση του Θεού σχετικά με τη Σάρρα, την πρόγονο των Ισραηλιτών, ήταν ότι «βασιλιάδες λαών» θα έβγαιναν από αυτήν. (Γε 17:16) Επιπλέον, η προφητεία που εξήγγειλε ο Ιακώβ στην επιθανάτια κλίνη του (Γε 49:10), τα προφητικά λόγια του Βαλαάμ (Αρ 24:17) και ο Μωσαϊκός Νόμος (Δευ 17:14-18) έστρεφαν την προσοχή στην εποχή κατά την οποία οι Ισραηλίτες θα είχαν βασιλιά.

Η ιστορική αφήγηση των δύο βιβλίων του Σαμουήλ αρχίζει με την εποχή του Αρχιερέα Ηλεί και ολοκληρώνεται με γεγονότα που συνέβησαν κατά τη βασιλεία του Δαβίδ. Επομένως, καλύπτει κατά προσέγγιση περίοδο 140 ετών (περ. 1180–περ. 1040 Π.Κ.Χ.). Εφόσον το υπόμνημα δεν μνημονεύει το θάνατο του Δαβίδ, η αφήγηση (με πιθανή εξαίρεση κάποιες προσθήκες αντιγραφέων) ολοκληρώθηκε πιθανότατα γύρω στο 1040 Π.Κ.Χ.

Αυθεντικότητα. Η αυθεντικότητα της αφήγησης που περιέχεται στα βιβλία του Σαμουήλ είναι επαρκώς τεκμηριωμένη. Ο ίδιος ο Χριστός Ιησούς αντέκρουσε μια αντίρρηση των Φαρισαίων αναφερόμενος στο περιστατικό που είναι καταγραμμένο στα εδάφια 1 Σαμουήλ 21:3-6, σύμφωνα με τα οποία ο Δαβίδ πήρε το ψωμί της πρόθεσης από τον Αχιμέλεχ τον ιερέα. (Ματ 12:1-4) Στη συναγωγή της Αντιόχειας στην Πισιδία, ο απόστολος Παύλος παρέθεσε από το εδάφιο 1 Σαμουήλ 13:14, ανασκοπώντας γεγονότα από την ιστορία του Ισραήλ. (Πρ 13:20-22) Ο ίδιος απόστολος, στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους, χρησιμοποίησε ένα απόσπασμα από ψαλμό του Δαβίδ, το οποίο υπάρχει τόσο στο εδάφιο 2 Σαμουήλ 22:50 όσο και στο εδάφιο Ψαλμός 18:49, για να αποδείξει ότι η διακονία του Χριστού προς τους Ιουδαίους επαλήθευσε τις υποσχέσεις του Θεού και αποτέλεσε τη βάση ώστε οι μη Ιουδαίοι “να δοξάσουν τον Θεό για το έλεός του”. (Ρω 15:8, 9) Τα λόγια που είπε ο Ιεχωβά στον Δαβίδ, όπως αναφέρονται στο εδάφιο 2 Σαμουήλ 7:14, παρατίθενται και εφαρμόζονται στον Χριστό Ιησού στο εδάφιο Εβραίους 1:5, δείχνοντας έτσι ότι ο Δαβίδ αποτέλεσε προφητικό τύπο του Μεσσία.

Μνημειώδης είναι και η ειλικρίνεια του υπομνήματος. Θίγει τα κακώς κείμενα στον ιερατικό οίκο του Ηλεί (1Σα 2:12-17, 22-25), τη διαφθορά των γιων του Σαμουήλ (1Σα 8:1-3), καθώς και τα αμαρτήματα και τα οικογενειακά προβλήματα του Βασιλιά Δαβίδ (2Σα 11:2-15· 13:1-22· 15:13, 14· 24:10).

Μια ακόμη απόδειξη της αυθεντικότητας της αφήγησης αποτελεί η εκπλήρωση προφητειών. Αυτές αφορούν το αίτημα του Ισραήλ για βασιλιά (Δευ 17:14· 1Σα 8:5), την απόρριψη του οίκου του Ηλεί από τον Ιεχωβά (1Σα 2:31· 3:12-14· 1Βα 2:27) και τη συνέχιση της βασιλείας μέσω της Δαβιδικής γραμμής (2Σα 7:16· Ιερ 33:17· Ιεζ 21:25-27· Ματ 1:1· Λου 1:32, 33).

Το υπόμνημα βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τις υπόλοιπες Γραφές. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα κατά την εξέταση των ψαλμών, πολλοί από τους οποίους διασαφηνίζονται από το περιεχόμενο των βιβλίων του Σαμουήλ. Η αποστολή αγγελιοφόρων από τον Βασιλιά Σαούλ για να παρακολουθούν το σπίτι του Δαβίδ με σκοπό να τον σκοτώσουν είναι το θέμα του 59ου Ψαλμού. (1Σα 19:11) Στις καταστάσεις που έζησε ο Δαβίδ στη Γαθ, όπου συγκάλυψε τη διανοητική του υγεία για να γλιτώσει το θάνατο, αναφέρεται έμμεσα ο 34ος και ο 56ος Ψαλμός. (1Σα 21:10-15· το όνομα Αβιμέλεχ που εμφανίζεται στην επιγραφή του 34ου Ψαλμού πρέπει να θεωρηθεί προφανώς τίτλος του Βασιλιά Αγχούς.) Ο 142ος Ψαλμός ίσως αντικατοπτρίζει τις σκέψεις του Δαβίδ ενόσω κρυβόταν από τον Σαούλ στη σπηλιά της Οδολλάμ (1Σα 22:1) ή σε μια σπηλιά της ερήμου Εν-γαδί. (1Σα 24:1, 3) Το ίδιο ισχύει μάλλον και για τον 57ο Ψαλμό. Ωστόσο, μια παραβολή του εδαφίου Ψαλμός 57:6 με τα εδάφια 1 Σαμουήλ 24:2-4 φαίνεται να ευνοεί την εκδοχή της σπηλιάς στην έρημο Εν-γαδί, διότι εκεί ο Σαούλ έπεσε, θα λέγαμε, στο λάκκο που είχε σκάψει για τον Δαβίδ. Ο 52ος Ψαλμός αναφέρεται στην περίπτωση κατά την οποία ο Δωήκ πληροφόρησε τον Σαούλ για τις επαφές του Δαβίδ με τον Αχιμέλεχ. (1Σα 22:9, 10) Η ενέργεια των Ζιφιτών να αποκαλύψουν στον Βασιλιά Σαούλ πού βρισκόταν ο Δαβίδ αποτελεί το θέμα του 54ου Ψαλμού. (1Σα 23:19) Ο 2ος Ψαλμός φαίνεται να παραπέμπει στις απόπειρες που έκαναν οι Φιλισταίοι να εκθρονίσουν τον Δαβίδ όταν εκείνος κατέλαβε το οχυρό της Σιών. (2Σα 5:17-25) Τα προβλήματα με τους Εδωμίτες στη διάρκεια του πολέμου με τον Αδαδέζερ αποτελούν το σκηνικό του 60ού Ψαλμού. (2Σα 8:3, 13, 14) Ο 51ος Ψαλμός είναι η προσευχή με την οποία ο Δαβίδ εκλιπαρεί για συγχώρηση λόγω της αμαρτίας του με τη Βηθ-σαβεέ. (2Σα 11:2-15· 12:1-14) Η φυγή του Δαβίδ εξαιτίας του Αβεσσαλώμ αποτελεί το φόντο του 3ου Ψαλμού. (2Σα 15:12-17, 30) Το ιστορικό πλαίσιο του 7ου Ψαλμού ίσως είναι οι κατάρες του Σιμεΐ εναντίον του Δαβίδ. (2Σα 16:5-8) Ο 30ός Ψαλμός ίσως παραπέμπει στα γεγονότα που συνδέονται με την ανέγερση θυσιαστηρίου από τον Δαβίδ στο αλώνι του Ορνά. (2Σα 24:15-25) Ο 18ος Ψαλμός είναι παράλληλος με το 22ο κεφάλαιο του 2ου Σαμουήλ και αναφέρεται στο πώς ο Ιεχωβά απελευθέρωσε τον Δαβίδ από τον Σαούλ και άλλους εχθρούς.

Τμήματα που Παραλείπονται στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα. Τα εδάφια 1 Σαμουήλ 17:12-31, 55–18:6α δεν εμφανίζονται στη Μετάφραση των Εβδομήκοντα, σύμφωνα με το Βατικανό Χειρόγραφο Αρ. 1209. Γι’ αυτό, πολλοί λόγιοι έχουν συμπεράνει ότι τα εδάφια που παραλείπονται είναι μεταγενέστερες προσθήκες στο εβραϊκό κείμενο. Διαφωνώντας με αυτή την άποψη, ο Κ. Φ. Κάιλ και ο Φ. Ντέλιτς κάνουν το εξής σχόλιο: «Η ιδέα ότι τα εν λόγω τμήματα είναι εμβόλιμα και ότι έχουν παρεισφρήσει στο κείμενο δεν μπορεί να τεκμηριωθεί με βάση την απόδοση της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα και μόνο, δεδομένου ότι ο αυθαίρετος τρόπος με τον οποίο οι μεταφραστές της παρέλειπαν ή πρόσθεταν περικοπές κατά το δοκούν είναι προφανής στον καθένα».—Σχολιολόγιο της Παλαιάς Διαθήκης (Commentary on the Old Testament), 1973, Τόμ. 2, 1 Σαμουήλ, σ. 177, υποσ.

Αν αποδεικνυόταν σαφώς ότι υπάρχουν πραγματικές αντιφάσεις ανάμεσα στα τμήματα που παραλείπονται και στο υπόλοιπο βιβλίο, θα ήταν λογικό να αμφισβητηθεί η αυθεντικότητα των εδαφίων 1 Σαμουήλ 17:12-31, 55–18:6α. Μια παραβολή των εδαφίων 1 Σαμουήλ 16:18-23 με τα εδάφια 1 Σαμουήλ 17:55-58 αποκαλύπτει μια φαινομενική αντίφαση, εφόσον στη δεύτερη περικοπή ο Σαούλ φέρεται να ρωτάει για την ταυτότητα του Δαβίδ, ο οποίος ανήκε ήδη στους αυλικούς του ως μουσικός και οπλοφόρος. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι οι χαρακτηρισμοί «γενναίος και κραταιός, άντρας πολεμιστής» που αποδίδονται προηγουμένως στον Δαβίδ πιθανόν να βασίζονταν στις θαρραλέες ενέργειές του, δεδομένου ότι σκότωσε ολομόναχος ένα λιοντάρι και μια αρκούδα προκειμένου να σώσει τα πρόβατα του πατέρα του. (1Σα 16:18· 17:34-36) Επιπλέον, η Αγία Γραφή δεν αναφέρει ότι ο Δαβίδ όντως υπηρέτησε ως οπλοφόρος του Σαούλ σε κάποια μάχη προτού σκοτώσει τον Γολιάθ. Αυτό που ζήτησε ο Σαούλ από τον Ιεσσαί ήταν: «Ας συνεχίσει, παρακαλώ, ο Δαβίδ να με υπηρετεί, γιατί βρήκε εύνοια στα μάτια μου». (1Σα 16:22) Αυτό δεν αποκλείει την πιθανότητα να επέτρεψε αργότερα ο Σαούλ στον Δαβίδ να επιστρέψει στη Βηθλεέμ οπότε, όταν ξέσπασε πόλεμος με τους Φιλισταίους, ο Δαβίδ έβοσκε το ποίμνιο του πατέρα του.

Όσον αφορά την ερώτηση του Σαούλ: «Τίνος γιος είναι αυτό το αγόρι, Αβενήρ;», το παραπάνω σχολιολόγιο παρατηρεί (σ. 178, υποσ.): «Ακόμη και αν ο Αβενήρ δεν είχε μπει στον κόπο να πληροφορηθεί την καταγωγή του αρπιστή του Σαούλ, ο ίδιος ο Σαούλ δεν μπορεί να είχε ξεχάσει ότι ο Δαβίδ ήταν γιος του Βηθλεεμίτη Ιεσσαί. Αλλά η ερώτηση του Σαούλ είχε βαθύτερο νόημα. Αυτό που τον ενδιέφερε να μάθει δεν ήταν απλώς το όνομα του πατέρα του Δαβίδ, αλλά τι είδους άνθρωπος ήταν στ’ αλήθεια ο πατέρας ενός νέου που είχε το θάρρος να κάνει μια τόσο εκπληκτική ηρωική πράξη. Επίσης, η ερώτηση δεν έγινε απλώς για να χορηγηθεί στο σπιτικό του Ιεσσαί φοροαπαλλαγή, κάτι που αποτελούσε την υποσχεμένη αμοιβή για τη νίκη επί του Γολιάθ (εδ. 25), αλλά πιθανότατα και για να εντάξει ο Σαούλ αυτόν τον άντρα στην αυλή του, εφόσον συμπέρανε από το θάρρος και τη γενναιότητα του γιου ότι και ο πατέρας θα είχε παρόμοιες ιδιότητες. Η αλήθεια είναι ότι ο Δαβίδ απάντησε απλώς: “Ο γιος του υπηρέτη σου του Ιεσσαί του Βηθλεεμίτη”, αλλά είναι καταφανές από τη φράση του κεφ. 28:1, “όταν τελείωσε αυτά που έλεγε στον Σαούλ”, ότι ο Σαούλ συνομίλησε και περαιτέρω μαζί του για τα οικογενειακά του ζητήματα, αφού αυτά τα λόγια υποδηλώνουν μακρά συνομιλία». (Για άλλες περιπτώσεις όπου η λέξη «ποιος» περιλαμβάνει περισσότερα από απλή γνώση του ονόματος κάποιου, βλέπε Εξ 5:2· 1Σα 25:10.)

Συνεπώς υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για να θεωρούμε τα εδάφια 1 Σαμουήλ 17:12-31, 55–18:6α τμήμα του πρωτότυπου κειμένου.

[Πλαίσιο στη σελίδα 880]

ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΠΡΩΤΟ ΣΑΜΟΥΗΛ

Υπόμνημα για την έναρξη της βασιλείας στον Ισραήλ, το οποίο τονίζει την υπακοή στον Ιεχωβά

Συγγραφείς του ήταν ο Σαμουήλ, ο Νάθαν και ο Γαδ· το βιβλίο Πρώτο Σαμουήλ καλύπτει τη χρονική περίοδο από τη γέννηση του Σαμουήλ μέχρι το θάνατο του Σαούλ, του πρώτου βασιλιά του Ισραήλ

Ο Ιεχωβά εγείρει τον Σαμουήλ ως προφήτη στον Ισραήλ (1:1–7:17)

Ο Σαμουήλ γεννιέται σε απάντηση της προσευχής της Άννας, της μητέρας του· μετά τον απογαλακτισμό του η Άννα τον φέρνει στο αγιαστήριο για υπηρεσία, σε εκπλήρωση της ευχής της

Ο Ιεχωβά μιλάει στον Σαμουήλ, εξαγγέλλοντας κρίση εναντίον του οίκου του Ηλεί, επειδή οι γιοι του Ηλεί, ο Οφνεί και ο Φινεές, ενεργούν πονηρά και ο Ηλεί δεν τους επιπλήττει

Καθώς μεγαλώνει ο Σαμουήλ, αναγνωρίζεται ως προφήτης του Ιεχωβά

Ο λόγος του Ιεχωβά εναντίον του Ηλεί αρχίζει να εκπληρώνεται: οι Φιλισταίοι πιάνουν την Κιβωτό και θανατώνουν τους γιους του Ηλεί· ο Ηλεί πεθαίνει μόλις ακούει τα νέα

Χρόνια αργότερα, ο Σαμουήλ παροτρύνει τους Ισραηλίτες να εγκαταλείψουν την ειδωλολατρία και να υπηρετούν μόνο τον Ιεχωβά· ο Ιεχωβά τούς δίνει νίκη επί των Φιλισταίων

Ο Σαούλ γίνεται ο πρώτος βασιλιάς του Ισραήλ (8:1–15:35)

Οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ πλησιάζουν τον ηλικιωμένο Σαμουήλ, ζητώντας ανθρώπινο βασιλιά· ο Ιεχωβά τού λέει να ακούσει τη φωνή τους

Ο Ιεχωβά δίνει στον Σαμουήλ την οδηγία να χρίσει βασιλιά τον Σαούλ, έναν Βενιαμινίτη

Ο Σαμουήλ παρουσιάζει τον Σαούλ σε μια σύναξη των Ισραηλιτών στη Μισπά, αλλά δεν τον αποδέχονται όλοι

Ο Σαούλ νικάει τους Αμμωνίτες· η βασιλεία του εδραιώνεται εκ νέου στα Γάλγαλα· ο Σαμουήλ νουθετεί το λαό να παραμείνει υπάκουος στον Ιεχωβά

Ο Σαούλ, αντιμέτωπος με μια επίθεση των Φιλισταίων, παρακούει τον Ιεχωβά, καθώς δεν περιμένει να έρθει ο Σαμουήλ αλλά προσφέρει ο ίδιος θυσίες· ο Σαμουήλ τού λέει ότι εξαιτίας αυτού δεν θα διαρκέσει η βασιλεία του

Ο Σαούλ νικάει τους Αμαληκίτες, αλλά δείχνει ανυπακοή, διατηρώντας στη ζωή τον Βασιλιά Αγάγ και τα καλύτερα από τα ζώα· ο Σαμουήλ λέει στον Σαούλ ότι ο Ιεχωβά τον έχει απορρίψει από βασιλιά και ότι η υπακοή είναι πιο σημαντική από τη θυσία

Ο Δαβίδ γίνεται ξακουστός, πράγμα που εξοργίζει τον Σαούλ (16:1–20:42)

Ο Σαμουήλ χρίει τον Δαβίδ, και το πνεύμα του Ιεχωβά φεύγει από τον Σαούλ· ο Δαβίδ γίνεται αρπιστής του Σαούλ για να τον ηρεμεί όταν είναι αναστατωμένος

Ο Δαβίδ σκοτώνει τον πρόμαχο των Φιλισταίων, τον Γολιάθ, και αναπτύσσεται βαθιά φιλία ανάμεσα στον Δαβίδ και στον Ιωνάθαν, γιο του Σαούλ

Ο Δαβίδ τίθεται επικεφαλής των πολεμιστών του Σαούλ, κερδίζει αλλεπάλληλες νίκες και εγκωμιάζεται με τραγούδια περισσότερο από τον Σαούλ· ο Σαούλ αρχίζει να ζηλεύει

Ο Σαούλ αποπειράται δύο φορές να σκοτώσει τον Δαβίδ αλλά αποτυγχάνει· το ίδιο αποτυγχάνει και το δόλιο σχέδιό του να θανατωθεί ο Δαβίδ από το χέρι των Φιλισταίων, ενόσω θα προσπαθούσε να εξασφαλίσει το νυφικό τίμημα για την κόρη του Σαούλ, τη Μιχάλ

Ο Σαούλ, παρά την υπόσχεση που δίνει στον Ιωνάθαν, αποπειράται για τρίτη φορά να σκοτώσει τον Δαβίδ ο οποίος καταφεύγει στον Σαμουήλ, στη Ραμά

Ο Ιωνάθαν προσπαθεί ανεπιτυχώς να μεσολαβήσει στον πατέρα του για χάρη του Δαβίδ· προειδοποιεί τον Δαβίδ και συνάπτει μαζί του διαθήκη

Ο Δαβίδ ζει ως φυγάς (21:1–27:12)

Στη Νωβ, ο Αρχιερέας Αχιμέλεχ δίνει στον Δαβίδ τροφή και το σπαθί του Γολιάθ· στη συνέχεια ο Δαβίδ καταφεύγει στη Γαθ, όπου γλιτώνει παριστάνοντας τον παράφρονα

Βρίσκει καταφύγιο στη σπηλιά της Οδολλάμ και κατόπιν στο δάσος της Χάρεθ· με διαταγή του Σαούλ θανατώνεται ο Αχιμέλεχ και όλοι οι κάτοικοι της Νωβ· ένας γιος του Αχιμέλεχ, ο Αβιάθαρ, γλιτώνει και πηγαίνει στον Δαβίδ

Ο Δαβίδ σώζει την Κεϊλά από τους Φιλισταίους, αλλά μετά φεύγει από την πόλη για να μην τον παραδώσουν στον Σαούλ

Οι άντρες της Ζιφ αποκαλύπτουν πού βρίσκεται ο Δαβίδ, ο οποίος μόλις και μετά βίας διαφεύγει τη σύλληψη

Ο Δαβίδ έχει την ευκαιρία να σκοτώσει τον Σαούλ αλλά του χαρίζει τη ζωή

Ο Σαμουήλ πεθαίνει

Η σοφή παρέμβαση της Αβιγαίας αποτρέπει τον Δαβίδ από το να χύσει αίμα μέσα στην έξαψη του θυμού του

Ο Δαβίδ χαρίζει και δεύτερη φορά τη ζωή στον Σαούλ και βρίσκει καταφύγιο στα εδάφη των Φιλισταίων

Το τέλος της βασιλείας του Σαούλ (28:1–31:13)

Ο Σαούλ συγκεντρώνει στρατό εναντίον των Φιλισταίων εισβολέων

Λόγω της ανυπακοής που επέδειξε ο Σαούλ, ο Ιεχωβά αρνείται να απαντήσει στις ερωτήσεις του, και έτσι ο Σαούλ συμβουλεύεται μια πνευματιστική μεσάζουσα στην Εν-δωρ

Στη μάχη με τους Φιλισταίους, ο Σαούλ τραυματίζεται σοβαρά και αυτοκτονεί· σκοτώνονται οι γιοι του, Ιωνάθαν, Αβιναδάβ και Μαλχί-σουά

[Πλαίσιο στη σελίδα 881]

ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΑΜΟΥΗΛ

Υπόμνημα για τη βασιλεία του Δαβίδ—οι ευλογίες που γεύτηκε, καθώς και η διαπαιδαγώγηση που λάβαινε όταν αμάρτανε

Αρχικά αποτελούσε έναν ρόλο με το Πρώτο Σαμουήλ· το τμήμα που αποτελεί το Δεύτερο Σαμουήλ ολοκληρώθηκε από τον Γαδ και τον Νάθαν στο τέλος της ζωής του Δαβίδ, γύρω στο 1040 Π.Κ.Χ.

Ο Δαβίδ γίνεται βασιλιάς και κυβερνάει από τη Χεβρών (1:1–4:12)

Ο Δαβίδ θρηνεί το θάνατο του Σαούλ και του Ιωνάθαν· εγκαθίσταται στη Χεβρών και χρίεται βασιλιάς από τους άντρες του Ιούδα

Ο Αβενήρ ανακηρύσσει το γιο του Σαούλ, τον Ις-βοσθέ, βασιλιά στον υπόλοιπο Ισραήλ· ξεσπάει πόλεμος ανάμεσα στα αντίπαλα βασίλεια

Ο Αβενήρ προσχωρεί στην παράταξη του Δαβίδ αλλά θανατώνεται από τον Ιωάβ

Ο Ις-βοσθέ φονεύεται· ο Δαβίδ διατάζει την εκτέλεση των δολοφόνων

Ο Δαβίδ γίνεται βασιλιάς όλων των φυλών του Ισραήλ (5:1–10:19)

Ο Δαβίδ χρίεται βασιλιάς όλου του Ισραήλ· καταλαμβάνει το οχυρό της Σιών και καθιστά την Ιερουσαλήμ πρωτεύουσά του

Οι Φιλισταίοι εισβάλλουν δύο φορές αλλά νικιούνται και στις δύο περιπτώσεις

Ο Δαβίδ επιχειρεί να φέρει την Κιβωτό στην Ιερουσαλήμ· το εγχείρημα εγκαταλείπεται όταν πεθαίνει ο Ουζά στην προσπάθειά του να συγκρατήσει την Κιβωτό από πτώση

Η δεύτερη προσπάθειά του στέφεται με επιτυχία, καθώς η Κιβωτός μεταφέρεται με το σωστό τρόπο

Ο Δαβίδ εκφράζει στον Νάθαν την επιθυμία να οικοδομήσει ναό για τον Ιεχωβά· ο Ιεχωβά συνάπτει διαθήκη μαζί του για μια βασιλεία

Ο Δαβίδ αμαρτάνει με τη Βηθ-σαβεέ· τον πλήττει συμφορά μέσα από τον ίδιο του τον οίκο (11:1–20:26)

Οι Ισραηλίτες πολεμούν εναντίον του Αμμών· ο Δαβίδ μοιχεύει με τη Βηθ-σαβεέ, της οποίας ο σύζυγος, ο Ουρίας, υπηρετεί στο στρατό· όταν οι προσπάθειες που κάνει ο Δαβίδ να συγκαλύψει το αμάρτημά του αποτυγχάνουν, ο ίδιος κανονίζει να πεθάνει ο Ουρίας στη μάχη και παντρεύεται τη χήρα Βηθ-σαβεέ

Ο Νάθαν, χρησιμοποιώντας επιδέξια μια παραβολή, επιπλήττει τον Δαβίδ για την αμαρτία του και του ανακοινώνει την κρίση του Ιεχωβά: θα τον πλήξει συμφορά μέσα από τον ίδιο του τον οίκο, οι ίδιες οι σύζυγοί του θα πέσουν θύματα βιασμού, ο γιος που απέκτησε από τη Βηθ-σαβεέ θα πεθάνει

Το παιδί πεθαίνει· η Βηθ-σαβεέ μένει ξανά έγκυος και γεννάει τον Σολομώντα

Ο γιος του Δαβίδ, ο Αμνών, βιάζει την ετεροθαλή αδελφή του, τη Θάμαρ· ο γιος του Δαβίδ, ο Αβεσσαλώμ, αμφιθαλής αδελφός της Θάμαρ, παίρνει εκδίκηση για εκείνη βάζοντας να σκοτώσουν τον Αμνών· κατόπιν καταφεύγει στη Γεσούρ

Ο Αβεσσαλώμ, αφού εξασφαλίζει πλήρη χάρη από τον Δαβίδ, αρχίζει να συνωμοτεί σε βάρος του πατέρα του· τελικά αυτοανακηρύσσεται βασιλιάς στη Χεβρών

Ο Δαβίδ και οι υποστηρικτές του εγκαταλείπουν την Ιερουσαλήμ για να γλιτώσουν από τον Αβεσσαλώμ και τους επαναστάτες του· στην Ιερουσαλήμ ο Αβεσσαλώμ έχει σχέσεις με δέκα παλλακίδες του Δαβίδ· οι δυνάμεις του Αβεσσαλώμ καταδιώκουν τον Δαβίδ αλλά νικιούνται· θανατώνεται και ο ίδιος ο Αβεσσαλώμ παρά τις ρητές διαταγές του Δαβίδ για το αντίθετο

Ο Δαβίδ αποκαθίσταται στο θρόνο· ο Βενιαμινίτης Σεβά εξεγείρεται, και ο Δαβίδ δίνει το γενικό πρόσταγμα του στρατεύματος στον Αμασά προκειμένου να καταστείλει την ανταρσία· ο Ιωάβ σκοτώνει τον Αμασά και αναλαμβάνει αρχηγός· ο Σεβά θανατώνεται

Τα τελικά γεγονότα της βασιλείας του Δαβίδ (21:1–24:25)

Ο Δαβίδ παραδίδει εφτά γιους του Σαούλ στους Γαβαωνίτες για εκτέλεση, έτσι ώστε να παρθεί εκδίκηση για την ενοχή αίματος που βάρυνε τον οίκο του Σαούλ απέναντί τους

Ο Δαβίδ συνθέτει ύμνους προς αίνο του Ιεχωβά, αναγνωρίζοντας ότι Εκείνος είναι η πηγή της έμπνευσής του

Ο Δαβίδ αμαρτάνει διατάζοντας να γίνει απογραφή, με αποτέλεσμα να πεθάνουν περίπου 70.000 άτομα από επιδημία

Ο Δαβίδ αγοράζει το αλώνι του Ορνά του Ιεβουσαίου για να ανεγείρει θυσιαστήριο για τον Ιεχωβά