ΠΗΓΑΔΙ

Η εβραϊκή λέξη μπε’έρ, η οποία μεταφράζεται «πηγάδι», υποδηλώνει συνήθως έναν λάκκο ή μια τρύπα που έχει ανοιχτεί στο έδαφος για να αντληθεί νερό από ένα φυσικό απόθεμα. Η λέξη μπε’έρ εμφανίζεται (με τη μορφή Βηρ-) σε διάφορα τοπωνύμια, όπως Βηρ-λαχαΐ-ροΐ (Γε 16:14), Βηρ-σαβεέ (Γε 21:14), Βηρ (Αρ 21:16-18) και Βηρ-αιλίμ (Ησ 15:8). Αυτή η λέξη μπορεί επίσης να σημαίνει «λάκκος» (Γε 14:10), ενώ στα εδάφια Ψαλμός 55:23 (“λάκκος”) και 69:15 («πηγάδι») φαίνεται ότι υποδηλώνει τον τάφο. Χρησιμοποιείται μεταφορικά αναφερόμενη σε μια σύζυγο ή μια αγαπημένη γυναίκα. (Παρ 5:15· Ασμ 4:15) Και στο εδάφιο Παροιμίες 23:27, όπου η αλλοεθνής γυναίκα παρομοιάζεται με στενό πηγάδι, μπορεί να υπονοείται ότι το να βγάλει κανείς νερό από ένα τέτοιο πηγάδι παρουσιάζει συχνά δυσκολίες, επειδή οι πήλινες στάμνες σπάζουν εύκολα προσκρούοντας στα τοιχώματά του.—Βλέπε ΠΗΓΗ.

Σε χώρες με μεγάλη περίοδο ξηρασίας, ιδιαίτερα στις ερημικές περιοχές, τα πηγάδια είχαν από πολύ παλιά μεγάλη σπουδαιότητα. Στην αρχαιότητα, η μη εξουσιοδοτημένη χρήση των πηγαδιών φαίνεται ότι θεωρούνταν καταπάτηση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. (Αρ 20:17, 19· 21:22) Η λειψυδρία και η κοπιαστική εργασία που απαιτούνταν για το σκάψιμο των πηγαδιών τα καθιστούσαν πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο. Δεν ήταν λίγες οι φορές που δημιουργούνταν βίαιες διαμάχες και έριδες για την κατοχή τους. Γι’ αυτόν το λόγο ο πατριάρχης Αβραάμ, σε κάποια περίπτωση, κατοχύρωσε επίσημα το γεγονός ότι ήταν ο ιδιοκτήτης ενός πηγαδιού στη Βηρ-σαβεέ. (Γε 21:25-31· 26:20, 21) Μετά το θάνατό του, όμως, οι Φιλισταίοι αψήφησαν τα δικαιώματα του γιου και κληρονόμου του, του Ισαάκ, και έφραξαν αυτά ακριβώς τα πηγάδια που είχαν σκάψει οι υπηρέτες του Αβραάμ.—Γε 26:15, 18.

Τα πηγάδια περιβάλλονταν συχνά από τοιχία και ήταν σκεπασμένα με μια μεγάλη πέτρα, ασφαλώς για να μην μπαίνει μέσα χώμα και για να μην πέφτουν σε αυτά ζώα και άνθρωποι. (Γε 29:2, 3· Εξ 2:15, 16) Κοντά σε μερικά πηγάδια υπήρχαν ποτίστρες ή αυλάκια για το πότισμα κατοικίδιων ζώων. (Γε 24:20· Εξ 2:16-19) Σε όλους τους λόφους της Παλαιστίνης έσκαβαν πηγάδια στον ασβεστόλιθο, και πολλές φορές λάξευαν στο βράχο σκαλοπάτια που οδηγούσαν κάτω στο νερό. Σε μερικά πηγάδια, αυτός που ήθελε να βγάλει νερό κατέβαινε και απλώς βουτούσε ένα σκεύος κατευθείαν μέσα στο νερό. Ωστόσο, από τις πολύ βαθιές πηγές συνήθως ανέβαζαν το νερό με δερμάτινο δοχείο (Αρ 24:7) ή με πήλινη στάμνα (Γε 24:16) δεμένη με σχοινί.—Βλέπε ΠΗΓΗ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ.