ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΑΦΟΣΙΩΣΗ
Αυτή η έκφραση αναφέρεται στο γεγονός ότι ο Ιεχωβά δεν ανέχεται κανέναν ανταγωνισμό, τη λατρεία οποιωνδήποτε άλλων θεών. Η εβραϊκή λέξη καννά’ χρησιμοποιείται μόνο για τον Θεό και σημαίνει «[αυτός] που απαιτεί αποκλειστική αφοσίωση· ζηλότυπος».—Εξ 20:5, υποσ.· βλέπε ΖΗΛΟΤΥΠΙΑ, ΖΗΛΙΑ.
Ο Θεός δεν μεταβιβάζει σε άλλον την τιμή που ανήκει στον ίδιο. (Ησ 42:8) Η απομάκρυνση από την αποκλειστική αφοσίωση προς αυτόν προκαλεί την έξαψη του ζηλότυπου θυμού Του. (Δευ 4:24· 5:9· 6:15) Ο Ισραήλ θεωρούνταν “παντρεμένος” με τον Ιεχωβά. Ως σύζυγος, ο Ιεχωβά ανέμενε από τον Ισραήλ αποκλειστική αφοσίωση, οσιότητα και πιστότητα. Εκείνος, με τη σειρά του, θα τον υπεράσπιζε με ζήλο και μεγάλη θέρμη. (Ιεζ 36:5) Αντίθετα, η ανυπακοή, η προσκόλληση σε άλλους θεούς, θα συνιστούσε μοιχεία και θα επέσυρε το δίκαιο θυμό του Ιεχωβά και τη ζηλοτυπία του για το δικό του όνομα.—Δευ 32:16, 21· Ιεζ 16:38, 42.
Τι είναι η αποκλειστική αφοσίωση που απαιτεί ο Ιεχωβά από τους υπηρέτες του;
Η λέξη «αποκλειστικός» σημαίνει «αυτός που ανήκει ή αναφέρεται μόνο σε έναν, εξαιρουμένων όλων των άλλων». Αφοσίωση σημαίνει ισχυρή προσκόλληση και ένθερμη αγάπη. Συνεπώς, αποκλειστική αφοσίωση σημαίνει το να κρατάμε τους άλλους έξω, ή αλλιώς αποκλεισμένους, από τη θέση που πρέπει να έχει ο Θεός στην καρδιά μας και στις πράξεις μας. Οποιοσδήποτε και οτιδήποτε άλλο παραμένει έξω από αυτή την τιμητική θέση που μόνο αυτός μπορεί να κατέχει.
Ο Ιεχωβά Θεός Δεν Ανέχεται Κανέναν Ανταγωνισμό. Η αποκλειστική αφοσίωση την οποία απαιτεί ο Ιεχωβά εμφανίζεται στη δεύτερη εντολή του «Δεκαλόγου» ή των Δέκα Εντολών που γράφτηκαν από το δάχτυλο του Θεού: «Εγώ είμαι ο Ιεχωβά ο Θεός σου . . . Δεν πρέπει ποτέ να έχεις άλλους θεούς εναντίον του προσώπου μου [ή «άλλους θεούς αψηφώντας με»] . . . επειδή εγώ, ο Ιεχωβά ο Θεός σου, είμαι Θεός που απαιτώ αποκλειστική αφοσίωση». (Δευ 5:6-9) Στο εδάφιο Έξοδος 34:14 η γαλλική Μετάφραση Ντριού ([Drioux Version] 1884) λέει: «Ο Θεός θέλει να τον αγαπούν μοναδικά», δηλαδή αποκλειστικά εκείνον, έτσι όπως δεν αγαπούν κανέναν άλλον. Ο Ιησούς υποστήριξε αυτή την άποψη μιλώντας με έναν Ιουδαίο που προσπάθησε να τον δοκιμάσει. (Ματ 22:37) Ο Ιεχωβά ήταν ταυτόχρονα ο Θεός και ο Βασιλιάς του Ισραήλ, η Κεφαλή της θρησκείας και του Κράτους. Επομένως, αν ένας Ισραηλίτης παρέβαινε την πρώτη και τη δεύτερη εντολή υπηρετώντας άλλους θεούς, διέπραττε εσχάτη προδοσία, το μεγαλύτερο έγκλημα, το οποίο επέσυρε την αυστηρότερη τιμωρία. Σε κάποια περίπτωση ο Ισραήλ πρόσφερε λατρεία σε έναν ψεύτικο θεό και διέπραξε ανηθικότητα και, λόγω της ανυποχώρητης επιμονής του Ιεχωβά για αποκλειστική αφοσίωση, βρέθηκε στα πρόθυρα της εξόντωσης. Αλλά χάρη στον Φινεές, τον εγγονό του Ααρών, ο οποίος ανέλαβε άμεση δράση επειδή “δεν ανεχόταν κανέναν ανταγωνισμό” απέναντι στον Ιεχωβά, ο Ισραήλ σώθηκε.—Αρ 25:11.
Για χάρη του ονόματός του, ο Ιεχωβά είχε σκοπό να αποκαταστήσει το λαό του έπειτα από τη βαβυλωνιακή εξορία. (Ιεζ 39:25-28) Στο εδάφιο Έξοδος 34:14, η μετάφραση του Φέντον λέει: «Αυτός που ΖΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ είναι ζηλότυπος για το ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ». Εφόσον είναι ζηλότυπος για το όνομά του, ή αλλιώς αποκλειστικά αφοσιωμένος σε αυτό, δεν ανεχόταν κανέναν ανταγωνισμό από το όνομα οποιουδήποτε άλλου θεού ανάμεσα στο λαό του.
Σχέση Κυρίου και Δούλου. Η αποκλειστική αφοσίωση θυμίζει επίσης τη σχέση κυρίου και δούλου. Ο Ιεχωβά ως Δημιουργός είναι Ιδιοκτήτης και Κύριος. Είναι Θεός λόγω της ιδιότητάς του ως δημιουργού. Έχει το δικαίωμα να λαβαίνει αποκλειστική αφοσίωση από τους υπηκόους του οι οποίοι είναι δημιουργήματά του, και αυτοί πρέπει να εκτελούν το θέλημά του. Το άτομο που σκέφτεται σωστά, όταν μαθαίνει για τον Ιεχωβά και συνειδητοποιεί τη σχέση του με τον Θεό, αποδίδει οικειοθελώς αποκλειστική αφοσίωση από την καρδιά του, πράγμα το οποίο και επιθυμεί ο Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά μισεί την τυπική αφοσίωση ή λατρεία. (Ματ 15:8, 9) Αυτή η σχέση και η εθελούσια αφοσίωση που επιθυμεί ο Ιεχωβά καταδείχτηκαν παραστατικά στο Μωσαϊκό Νόμο. Κάθε Εβραίος δούλος έπρεπε να απελευθερώνεται το έβδομο έτος της δουλείας του. «Αλλά αν ο δούλος πει επίμονα: “Αγαπώ τον κύριό μου, τη σύζυγό μου και τους γιους μου· δεν θέλω να φύγω ως απελεύθερος”, τότε ο κύριός του θα τον φέρει κοντά στον αληθινό Θεό και θα τον στήσει στην πόρτα ή στον παραστάτη· και ο κύριός του θα του τρυπήσει το αφτί με ένα σουβλί και αυτός θα είναι δούλος του στον αιώνα». (Εξ 21:2, 5, 6) Ο Παύλος μίλησε σε μη Ιουδαίους στην εκκλησία της Θεσσαλονίκης σχετικά με το ότι έστρεψαν οικειοθελώς αλλού την αφοσίωσή τους όταν έγιναν Χριστιανοί. Σταμάτησαν να είναι δούλοι των ειδώλων και άρχισαν “να υπηρετούν ως δούλοι έναν ζωντανό και αληθινό Θεό”.—1Θε 1:9.
Η Αποκλειστική Αφοσίωση του Ιησού προς τον Θεό. Όπως φαίνεται στα εδάφια Φιλιππησίους 2:5-8, τόσο όταν ήταν στον ουρανό όσο και όταν ήταν στη γη, ο Ιησούς αντιλαμβανόταν την αποκλειστική θέση του Πατέρα του και του απέδιδε αποκλειστική αφοσίωση. Ο Ιησούς επισήμανε ότι η πιο σημαντική εντολή στο Νόμο απαιτούσε ολόκαρδη αγάπη για τον Θεό. (Ματ 22:37) Επιπλέον, ο Ιησούς εκδήλωσε αποκλειστική αφοσίωση στο όνομα του Ιεχωβά και τόνισε ότι οι μαθητές του θα έπρεπε να έχουν την ίδια στάση. Στην προσευχή που δίδαξε στους μαθητές του, άρχισε με τα λόγια: «Πατέρα μας που είσαι στους ουρανούς, ας αγιαστεί το όνομά σου». (Ματ 6:9) Στην περίπτωση του Ιησού, αυτή η αφοσίωση συνδυαζόταν με φλογερό ζήλο, όπως φάνηκε όταν καθάρισε το ναό, οπότε και εκπλήρωσε την προφητεία: «Ο ζήλος για τον οίκο σου θα με καταφάει». (Ιωα 2:17· Ψλ 69:9) Πουθενά δεν καταδεικνύεται περισσότερο η αποκλειστική αφοσίωση του Ιησού προς τον Πατέρα του από ό,τι σε όσα είναι γραμμένα για αυτόν στα εδάφια 1 Κορινθίους 15:24-28, όπου λέγεται ότι, αφού η ουράνια διακυβέρνηση της Βασιλείας του καθυποτάξει κάθε άλλη εξουσία και όλους τους εχθρούς, αυτός θα παραδώσει τη Βασιλεία στον Πατέρα και θα υποταχθεί σε Εκείνον ώστε «να είναι ο Θεός τα πάντα για όλους».