ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Αποχωρισμός ή ξεχώρισμα για ιερό σκοπό. Το εβραϊκό ρήμα ναζάρ (αφιερώνω) σημαίνει βασικά «κρατώ αποχωρισμένο· παραμένω αποχωρισμένος· αποτραβιέμαι». (Λευ 15:31· 22:2· Ιεζ 14:7· παράβαλε Ωσ 9:10, υποσ.) Η συγγενική εβραϊκή λέξη νέζερ αναφέρεται στο σημείο ή σύμβολο της άγιας αφιέρωσης που έφερε ως στέμμα στο καθαγιασμένο κεφάλι του ο αρχιερέας ή στο κεφάλι του ο χρισμένος βασιλιάς. Αναφέρεται επίσης στη Ναζηραιοσύνη.—Αρ 6:4-6· παράβαλε Γε 49:26, υποσ.

Όταν ο Ααρών καθιερώθηκε ως αρχιερέας, τοποθετήθηκε στο κεφάλι του ένα τουρμπάνι από εκλεκτό λινό, στο μπροστινό μέρος του οποίου δέθηκε με κορδόνι από μπλε κλωστή, προκειμένου να το βλέπουν όλοι, το άγιο «σημείο της αφιέρωσης [νέζερ]»—μια αστραφτερή πλάκα από καθαρό χρυσάφι, η οποία ήταν σκαλισμένη σαν σφραγίδα με τις λέξεις «Η αγιότητα ανήκει στον Ιεχωβά» στην εβραϊκή. Στη συνέχεια, ο Μωυσής έχυσε το λάδι του αγίου χρίσματος πάνω στον αρχιερέα κατά την τελετή της καθιέρωσης. (Εξ 29:6, 7· 39:30, 31, υποσ.· Λευ 8:9, 12) Συνεπώς, ο αρχιερέας έπρεπε να προσέχει να μην κάνει τίποτα που θα βεβήλωνε το αγιαστήριο, «επειδή το σημείο της αφιέρωσης, το λάδι του χρίσματος του Θεού του, είναι πάνω του».—Λευ 21:12.

Παρόμοια, η λέξη νέζερ αναφερόταν στο «διάδημα» που φορούσαν οι χρισμένοι βασιλιάδες του Ισραήλ ως σύμβολο του αγίου αξιώματός τους.—2Σα 1:10· 2Βα 11:12· 2Χρ 23:11· Ψλ 89:39· 132:18· Παρ 27:24.

Όταν ένα άτομο έκανε ευχή Ναζηραίου στον Ιεχωβά, δεν έπρεπε να κόψει τα μαλλιά του ή να ξυρίσει τη γενειάδα του όσο διάστημα ίσχυε η ευχή. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα μακριά μαλλιά του ήταν το επιστέγασμα της Ναζηραιοσύνης του (νέζερ). (Αρ 6:4-21) Προσωποποιώντας την Ιερουσαλήμ ως κάποια που είχε αθετήσει τις ιερές της ευχές αγιότητας προς τον Ιεχωβά, ο προφήτης Ιερεμίας διακήρυξε: «Κούρεψε τα άκοπα μαλλιά σου [ή «αφιερωμένα μαλλιά», νιζρέχ, τύπος του νέζερ] και πέταξέ τα». (Ιερ 7:29) Μέσω ενός άλλου προφήτη, ο Ιεχωβά περιγράφει το πώς οι αχαλίνωτοι Ισραηλίτες «πήγαν στον Βάαλ του Φεγώρ και αφιέρωσαν τον εαυτό τους [βαϊγινναζερού, τύπος του ρήματος ναζάρ] στο επαίσχυντο πράγμα».—Ωσ 9:10.

Στις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές γίνεται λόγος για κάποια αφιερωμένα πράγματα. Η χειμερινή «γιορτή της αφιέρωσης» (ἐνκαίνια) αναφέρεται σε συνάρτηση με την επίγεια διακονία του Ιησού. (Ιωα 10:22· βλέπε ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΦΙΕΡΩΣΗΣ.) Η λέξη ἐνκαίνια του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου είναι ομόρριζη του ρήματος ἐνκαινίζω, το οποίο στο εδάφιο Εβραίους 9:18 αποδίδεται «αφιερώνω» από κάποιες μεταφράσεις (AS, KJ, Dy, Sp), αλλά «εγκαινιάζω» από άλλες. (Mo, NE, ΜΝΚ, ΚΔΤΚ, ΜΠΚ) Παρόμοια, στο εδάφιο Εβραίους 10:20, μερικοί μεταφράζουν αυτό το ρήμα «αφιερώνω» (AS, Dy, Sp), ενώ άλλοι «εγκαινιάζω». (Mo, ΜΝΚ, ΚΔΤΚ, ΜΠΚ) Ο Ιησούς επέστησε την προσοχή στις παραδοσιακές διδασκαλίες των Φαρισαίων σχετικά με το «κορβάν», δηλαδή κάτι που ήταν δώρο αφιερωμένο στον Θεό. (Μαρ 7:11· Ματ 15:5· βλέπε ΚΟΡΒΑΝ.) Ο Ιησούς προειδοποίησε επίσης ότι θα ερχόταν καιρός κατά τον οποίο ο ναός του Ηρώδη, μαζί με τις “καλές πέτρες και τα αφιερώματα [ἀναθήμασιν]” που διέθετε, θα γκρεμιζόταν.—Λου 21:5, 6.