ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΡΑΒΔΟΣ

Μακριά ράβδος, σύμβολο του δικαιώματος που είχε ο διοικητής να διατάζει. Ο όρος «διοικητική ράβδος» εμφανίζεται τέσσερις φορές στη Μετάφραση Νέου Κόσμου ως απόδοση της μετοχής μεχοκέκ, παραγώγου της εβραϊκής ρίζας χακάκ που σημαίνει «χαράζω» και κατ’ επέκταση «θεσπίζω». (Ησ 30:8· Ιεζ 4:1· Παρ 8:27· Ησ 10:1) Στην αρχαιότητα, οι θεσπιζόμενοι νόμοι χαράζονταν πάνω σε πέτρινες ή μεταλλικές πλάκες. Η ίδια εβραϊκή λέξη μπορεί να εφαρμοστεί στο διοικητή που εκδίδει διατάγματα, με άλλα λόγια στο «νομοθέτη». (Δευ 33:21) Απαράμιλλος μεταξύ όσων θεσπίζουν νόμους είναι ο Ιεχωβά, ο υπέρτατος «Νομοθέτης».—Ησ 33:22.

Όταν ο διοικητής καθόταν, η μακριά ράβδος του ακουμπούσε συνήθως στο έδαφος και ήταν γερμένη πάνω στην πτυχή που σχημάτιζε το ένδυμά του, ανάμεσα στα γόνατά του. Αυτό μας βοηθάει να κατανοήσουμε την ευλογία που εξήγγειλε ο Ιακώβ για τον Ιούδα στην επιθανάτια κλίνη του: «Το σκήπτρο δεν θα απομακρυνθεί από τον Ιούδα ούτε η διοικητική ράβδος ανάμεσα από τα πόδια του, μέχρι να έρθει ο Σηλώ». (Γε 49:10) Εδώ, η εβραϊκή λέξη μεχοκέκ έχει αποδοθεί «νομοθέτης» σε ορισμένες μεταφράσεις. (KJ· Yg· ΒΑΜ· ΓΛ) Ωστόσο, η άλλη της σημασία—«διοικητική ράβδος» (ΜΝΚ· Ro)—είναι καταλληλότερη σε αυτή την περίπτωση, με δεδομένη και την υποστήριξη σύγχρονων λεξικογράφων. (Λεξικό των Βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης [Lexicon in Veteris Testamenti Libros], των Κέλερ και Μπαουμγκάρτνερ, Λέιντεν, 1958, σ. 328· Εβραϊκό και Αγγλικό Λεξικό της Παλαιάς Διαθήκης [A Hebrew and English Lexicon of the Old Testament], των Μπράουν, Ντράιβερ και Μπριγκς, 1980, σ. 349) Η κατανόηση ότι στο εδάφιο Γένεση 49:10 γίνεται λόγος προφανώς για κάποιο αντικείμενο και όχι για κάποιο πρόσωπο υποστηρίζεται από διάφορες μεταφράσεις, οι οποίες χρησιμοποιούν αποδόσεις όπως «ηγεμονική ράβδος» (AS· RS· ΛΧ), «ράβδος εξουσίας» (Mo) και «ράβδος» (AT). Επίσης, η ράβδος κάποιου είδους, όπως η «διοικητική ράβδος», παραλληλίζεται ωραία με τη λέξη «σκήπτρο» και ταιριάζει με τη φράση «ανάμεσα από τα πόδια του» που εμφανίζεται στο ίδιο εδάφιο. Παρόμοια χρήση αυτού του όρου γίνεται στα εδάφια Αριθμοί 21:17, 18, όπου αναφέρεται ότι ένα πηγάδι ανοίγεται «με διοικητική ράβδο, με τις ράβδους τους», μολονότι εκεί μια πιθανή απόδοση είναι: «με διοικητή, με τους άρχοντές τους». Στο εδάφιο Γένεση 49:10 μια εναλλακτική απόδοση της φράσης «ούτε η διοικητική ράβδος» είναι «ούτε διοικητής».

Εφόσον το σκήπτρο είναι ράβδος, ορισμένοι ίσως συμπεράνουν ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο «σκήπτρο» και στη “διοικητική ράβδο” του εδαφίου Γένεση 49:10. Ωστόσο, φαίνεται ότι ο Ιακώβ ήθελε να διαχωρίσει αυτά τα δύο. Παράλληλοι όροι χρησιμοποιούνται πολλές φορές σε ποιητικές εκφράσεις. Αν και είναι παρόμοιοι, όταν εξεταστούν προσεκτικότερα, αποκαλύπτεται ότι ο ένας μεταδίδει στη διάνοια μια σκέψη ελαφρώς διαφορετική από τον άλλον, πράγμα που συχνά εμπλουτίζει την κατανόηση των λεγομένων. Φαίνεται ότι ο Ιακώβ χρησιμοποίησε αυτή την τεχνική όταν ευλόγησε τους γιους του. Για παράδειγμα, δήλωσε ότι ο Δαν επρόκειτο να «αποδειχτεί . . . φίδι κοντά στην άκρη του δρόμου, κερασφόρο φίδι στην άκρη της οδού» (Γε 49:17), χρησιμοποιώντας αυτές τις παράλληλες εκφράσεις με θετική έννοια για να υποδηλώσει ότι ο Δαν θα ήταν επικίνδυνος για τους εχθρούς του Ισραήλ.

Ο ίδιος ο Θεός παρουσιάζεται να λέει: «Ο Ιούδας είναι η διοικητική μου ράβδος». (Ψλ 60:7· 108:8) Ενώ η διοικητική ράβδος προσδιορίζει κάποιον ως ηγέτη με διοικητική εξουσία, το σκήπτρο στο χέρι του μονάρχη υποδηλώνει ότι αυτός κατέχει βασιλική κυριαρχία ή το βασιλικό αξίωμα. (Ψλ 45:6) Επομένως, η χρήση των όρων «σκήπτρο» και «διοικητική ράβδος» στο εδάφιο Γένεση 49:10 καταδεικνύει προφανώς ότι η φυλή του Ιούδα θα κατείχε σημαντική εξουσία και ισχύ. Ωστόσο, το γεγονός ότι δεν εννοούνταν απλώς φυλετική εξουσία και κυριαρχία φαίνεται καθαρά από το ότι ο Σηλώ, στον οποίο «θα ανήκει η υπακοή των λαών», επρόκειτο να έρθει από τη φυλή του Ιούδα. Αυτή η παράμετρος μαρτυρεί βασιλική εξουσία και ισχύ επί του λαού. Όταν έγινε βασιλιάς του Ισραήλ ο Δαβίδ που ήταν απόγονος του Ιούδα, το σκήπτρο και η διοικητική ράβδος έγιναν κτήμα της φυλής του Ιούδα και δεν επρόκειτο να απομακρυνθούν από αυτήν μέχρι την έλευση του Σηλώ, δηλαδή του Μεσσία. (2Σα 7:8-16) Πράγματι, ο Θεός έδωσε τον Σηλώ που επρόκειτο να έρθει, τον Ιησού Χριστό—απόγονο του Ιούδα και του Δαβίδ—«ως ηγέτη και διοικητή στις εθνότητες». (Ησ 55:4) Προειπώθηκε ότι ο Μεσσιανικός Άρχοντας θα ασκούσε κυριαρχία και εξουσία στα έθνη και στους λαούς. (Ψλ 2:8, 9· Δα 7:13, 14) Επομένως, δεν κρατάει μόνο το «σκήπτρο», δηλαδή τη βασιλική κυριαρχία, αλλά επίσης κατέχει τη “διοικητική ράβδο”, δηλαδή έχει διοικητική εξουσία.—Βλέπε ΣΗΛΩ Αρ. 1.