مزمور
ל [ل]
۱۰ ای یَهُوَه، چرا دور ایستاده‌ای؟
چرا خودت را در دوران سخت پنهان می‌کنی؟+
۲ شریران با غرور تمام به درماندگان ظلم می‌کنند،+
اما نقشه‌هایشان عملی نمی‌شود و در دام‌های خودشان گرفتار می‌شوند.+
۳ شریران به امیال خودخواهانه‌شان می‌بالند،+
و طمعکاران را تحسین می‌کنند؛
נ [ن]
آن‌ها هیچ احترامی برای یَهُوَه قائل نیستند.
۵ آن‌ها در کارهایشان موفقند،+
ولی داوری‌های تو را ای خداوند درک نمی‌کنند.+
آن‌ها به ریش همهٔ دشمنانشان می‌خندند،
פ [پ]
۸ نزدیک روستاها در کمین دیگران می‌نشینند،
و از مخفیگاهشان بیرون می‌آیند و افراد بی‌گناه را می‌کشند.+
ע [ع]
همیشه به دنبال اشخاص بیچاره می‌گردند که به دام بیندازند.+
۹ مثل شیر در مخفیگاهشان کمین می‌کنند،+
و منتظرند به اشخاص درمانده حمله کنند؛
آن‌ها را گرفتار می‌کنند و به دام خود می‌کِشند.*+
۱۱ شریران با خودشان می‌گویند: «خدا فراموش کرده،+
و رویش را برگردانده است.
او هیچ وقت به این چیزها توجهی نمی‌کند.»+
ק [ق]
۱۲ ای یَهُوَه، بلند شو!+ ای خدای من، دست به کار شو!+
درماندگان را فراموش نکن!+
۱۳ چرا شریران به تو بی‌احترامی می‌کنند؟
آن‌ها به خودشان می‌گویند: «خدا هیچ وقت از ما بازخواست نخواهد کرد.»
ר [ر]
۱۴ اما ای خدا تو می‌بینی!
تو رنج و مصیبت مردم را می‌بینی،
ש [ش]
۱۵ دست بدکاران و شریران را بشکن؛+
آن‌ها را به خاطر شرارتشان مجازات کن،
تا دیگر اثری از شرارتشان باقی نماند.
۱۶ یَهُوَه همیشه و تا ابد پادشاه است.+
ملت‌ها* از روی زمین نابود شده‌اند.+
ת [ت]
۱۷ اما تو ای یَهُوَه دعای فروتنان را می‌شنوی.+
تو به آن‌ها قوّت قلب می‌دهی+ و با دقت به درد دلشان گوش می‌دهی.+