مزمور
برای رهبر خوانندگان و نوازندگان؛ با سبک «سوسن‌ها.» مزمور و ترانه‌ای از آساف+ که برای مردم یک یادآوری بود.
۴ ای یَهُوَه خدای لشکرها، تا کی می‌خواهی از قومت خشمگین باشی و به دعاهایشان گوش ندهی؟+
۵ تو به جای نان، غم و غصه دادی تا بخورند،
و به جای آب، کاسه‌ای پر از اشک دادی تا بنوشند!
۶ تو گذاشتی همسایگانمان برای تسخیر سرزمینمان با همدیگر دعوا کنند،
و دشمنانمان هر چقدر که بخواهند ما را مسخره کنند.+
۷ ای خدای لشکرها، ما را دوباره به وضعیت اولمان برگردان؛
نور چهره‌ات را بر ما بتابان و نجاتمان بده.+
۸ درخت انگوری را از مصر بیرون آوردی،+
و در سرزمینی که ساکنانش را از آنجا بیرون کردی کاشتی.+
۱۰ سایهٔ آن کوه‌ها را پوشاند،
و شاخه‌هایش درختان سِدر خدا را در خود گرفت.
۱۲ پس چرا حالا دیوارهای باغ انگور را خراب کرده‌ای؟+
چرا اجازه داده‌ای که هر رهگذری انگورهایش را بچیند؟+
۱۴ ای خدای لشکرها، لطفاً برگرد!
از آسمان نگاه کن و ببین!
۱۶ آن نهال، بُریده و به آتش کشیده شده است؛+
مردم به دلیل توبیخ تو نابود می‌شوند.
۱۷ از مردی که در سمت راست توست حمایت کن،
و از پسر انسان که برای جلال خودت به او قدرت داده‌ای پشتیبانی کن.+
۱۸ آن وقت، ما از تو دور نمی‌شویم.
ما را زنده نگه دار تا نام تو را ستایش کنیم.