اِشَعْیا
۳۳ وای بر تو ای ویرانگری که خودت ویران نشده‌ای!
وای بر تو ای خیانتکاری که به خودت خیانت نشده است!
بعد از این که ویران کردی، خودت هم ویران خواهی شد.
بعد از این که خیانت کردی، به خودت هم خیانت خواهد شد.
۲ ای یَهُوَه، به ما لطف کن.
امید ما به توست.
هر روز صبح به ما قدرت بده،*
و در زمان‌های سخت ما را نجات بده.
۳ قوم‌ها با شنیدن صدای بلند تو فرار می‌کنند،
و وقتی تو وارد عمل می‌شوی، ملت‌ها پراکنده می‌شوند.
۴ همان طور که ملخ‌های بلعنده جمع می‌شوند، مردم غنیمت‌های شما را جمع خواهند کرد،
و مثل ملخ‌های مهاجم به غنیمت‌های شما هجوم خواهند آورد.
۵ یَهُوَه بزرگ و متعال خواهد بود؛
او که بالاتر از همه ساکن است،
صَهیون را از عدالت و انصاف پر خواهد کرد.
۶ او در دوران تو به زندگی‌ات ثبات خواهد داد.
یَهُوَه برای تو سرچشمهٔ نجات، حکمت و دانش عظیمی خواهد بود تا به او احترامی عمیق بگذاری؛*
چه گنج باارزشی از طرف او!*
۷ مردان شجاع آن‌ها* در خیابان‌ها از ترس فریاد می‌زنند.
سفیرانی که پیام صلح را می‌رساندند، به‌تلخی گریه و زاری می‌کنند.
۸ شاهراه‌ها متروک شده‌اند؛
دیگر هیچ کس در جاده‌ها سفر نمی‌کند.
آن ویرانگر،* پیمانش را زیر پا گذاشته است،
و ساکنان شهرها را خوار و ذلیل می‌شمارد؛
او برای هیچ انسانی ارزش قائل نیست.
۹ سرزمین ماتم می‌گیرد* و کم‌کم از بین می‌رود.
لبنان از این که فاسد شده، شرمسار است.
شارون مثل بیابانی خشک شده است،
و برگ‌های درختان باشان و کَرمِل هم ریخته است.
۱۰ یَهُوَه می‌گوید: «حالا وارد عمل می‌شوم؛
حالا قدرتم را نشان می‌دهم؛
حالا جلال و بزرگی‌ام را نشان می‌دهم.
۱۱ ای شریران، نقشه‌ها و کارهای شما مثل علف خشک و کاه، بی‌ارزش است.
نَفَس خودتان* به آتش تبدیل خواهد شد و شما را از بین خواهد برد.
۱۲ قوم‌ها کاملاً می‌سوزند و مثل خاکستر* خواهند شد.
آن‌ها مثل بوته‌های خار قطع می‌شوند و در آتش خواهند سوخت.
۱۳ ای مردم دوردست، گوش کنید که چه کار می‌خواهم بکنم!
ای مردم نزدیک، ببینید که چه قدرتی دارم!
۱۴ گناهکاران صَهیون وحشت می‌کنند،
و مرتدان از ترس می‌لرزند و می‌گویند:
‹هیچ کدام از ما نمی‌تواند در آتش سوزان زنده بماند!
هیچ کدام از ما نمی‌تواند در شعله‌های حریص آتش زنده بماند!›
۱۵ اما کسی که همیشه کارهای درست انجام دهد،
و حقیقت را بگوید؛
کسی که به دنبال فریبکاری و سودجویی نباشد،
و رشوه نگیرد و آن را رد کند؛
کسی که به نقشه‌های قاتلان گوش ندهد،
و از دیدن چیزهای بد دوری کند،
۱۶ در بلندی‌ها ساکن خواهد شد،
و پناهگاه امنش* صخره‌های بزرگ و محکم خواهد بود.
روزی* او همیشه فراهم خواهد شد،
و منبع آب او هیچ وقت خالی نخواهد بود.»
۱۷ ای قوم من، شما پادشاه‌تان را با شکوه و جلالش خواهید دید.
شما سرزمینی در دوردست خواهید دید.
۱۸ شما به یاد روزهای ترسناک گذشته خواهید افتاد* و در دلتان خواهید گفت:
«کجاست کسی که حساب و کتاب می‌کرد؟
کجاست کسی که خراج* را وزن می‌کرد؟
کجاست کسی که برج‌ها را می‌شمرد؟»
۱۹ شما دیگر آن قوم گستاخ را که به شما توهین می‌کردند، نخواهید دید؛
قومی که زبانشان قابل فهم نیست،
و طوری حرف می‌زنند که انگار لکنت زبان دارند.
۲۰ صَهیون را ببینید، شهری که عیدهایمان را در آن برگزار می‌کنیم!
به اورشلیم نگاه کنید که جایی امن و راحت برای زندگی خواهد بود.
آن شهر مثل چادری محکم و پابرجا خواهد بود؛
چادری که میخ‌هایش هیچ وقت کنده نمی‌شود،
و هیچ کدام از طناب‌هایش پاره نمی‌شود.
۲۱ در آنجا یَهُوَه خدای پرجلال از ما محافظت خواهد کرد،
مثل رودخانه‌ها و خندق‌های بزرگی که از یک شهر محافظت می‌کنند.
هیچ کدام از کشتی‌های پارویی،
و کشتی‌های بزرگ دشمن به آنجا وارد نخواهد شد؛
۲۲ چون یَهُوَه داور ماست.
یَهُوَه قانون‌گذار ماست.
یَهُوَه پادشاه ماست،
و اوست که ما را نجات خواهد داد.
۲۳ طناب‌های کشتی‌های دشمن باز خواهند شد،
طوری که دیگر نمی‌توانند دکل‌ها را نگه دارند و بادبان‌ها را باز کنند.
در آن زمان غنیمت‌های زیادی تقسیم خواهد شد.
حتی لنگان هم سهم زیادی از غنیمت‌ها خواهند گرفت.
۲۴ هیچ کدام از ساکنان آنجا نخواهد گفت: «من مریضم.»
گناهان ساکنان آن سرزمین بخشیده خواهد شد.