اِشَعْیا

۳۸ در آن روزها،‏ حِزِقیا آنقدر مریض شد که نزدیک بود بمیرد.‏ اِشَعْیای نبی پسر آموص پیش او آمد و گفت،‏ «یَهُوَه چنین می‌گوید:‏ ‹وصیتت را به خانواده‌ات بگو،‏ چون حالت بهتر نمی‌شود و می‌میری.‏›» ۲ حِزِقیا وقتی این را شنید،‏ صورت خود را به سمت دیوار برگرداند و در دعا به یَهُوَه گفت:‏ ۳ ‏«خواهش می‌کنم،‏ ای یَهُوَه،‏ لطفاً به یاد بیاور که چطور با وفاداری و با تمام دل در راه تو قدم برداشته‌ام و هر کاری که در دید تو درست بود،‏ انجام داده‌ام.‏» بعد حِزِقیا زارزار گریه کرد.‏

۴ آن وقت یَهُوَه خدا به اِشَعْیا گفت:‏ ۵ ‏«پیش حِزِقیا برگرد و به او بگو،‏ ‹یَهُوَه خدای جدّت داوود چنین می‌گوید:‏ «دعایت را شنیدم و اشک‌هایت را دیدم.‏ من ۱۵ سال به عمرت* اضافه می‌کنم.‏ ۶ به علاوه هم خودت و هم این شهر را از دست پادشاه آشور نجات می‌دهم و از این شهر دفاع می‌کنم.‏ ۷ این نشانهٔ یَهُوَه است و یَهُوَه با آن به تو ثابت می‌کند که به قولش عمل می‌کند:‏ ۸ من کاری می‌کنم که سایهٔ روی پله‌های* آحاز که جلو رفته است،‏ ده پله به عقب برگردد.‏»›» همین طور هم شد.‏ سایهٔ روی پله‌ها که جلو رفته بود،‏ ده پله به عقب برگشت.‏

۹ حِزِقیا پادشاه یهودا بعد از این که از بیماری‌اش بهبود پیدا کرد،‏ این را نوشت:‏

و از بقیهٔ سال‌های عمرم محروم شوم.‏»‏

۱۱ با خودم گفتم:‏ «دیگر یاه* را نمی‌بینم؛‏ دیگر بین زندگان نیستم که یاه را ببینم!‏

او می‌گذارد از سحر تا غروب در سختی باشم.‏

۱۳ تا صبح سعی می‌کنم خودم را آرام کنم.‏

و می‌گویم:‏

۱۵ اما حالا دیگر حرفی برای گفتن ندارم،‏

چون خدا به قولی که داده عمل کرده است.‏

تو مرا شفا خواهی داد و زنده نگه خواهی داشت.‏

و همهٔ گناهانم را پشت سرت انداختی.‏*

کسانی که در گودال مرگ فرو می‌روند،‏ نمی‌توانند به وفاداری‌ات توکّل کنند.‏*

پدرانی که زنده‌اند می‌توانند برای فرزندانشان از وفاداری تو تعریف کنند.‏

۲۱ بعد اِشَعْیا گفت:‏ «خمیری از انجیرهای خشک بیاورید و آن را مثل مرهم روی دُمل حِزِقیا بگذارید تا شفا پیدا کند.‏» ۲۲ حِزِقیا قبل از آن پرسیده بود:‏ «یَهُوَه برای این که ثابت کند به خانهٔ او خواهم رفت،‏ چه نشانه‌ای به من می‌دهد؟‏»‏