اِرْمیا

۲۱ وقتی که صِدِقیای پادشاه،‏ فَشحور (‏پسر مَلکیا)‏ و صَفَنیای کاهن (‏پسر مَعَسیا)‏ را پیش اِرْمیا فرستاد،‏ پیامی از طرف یَهُوَه به اِرْمیا رسید.‏ آن‌ها از اِرْمیا چنین درخواست کردند:‏ ۲ ‏«لطفاً از یَهُوَه بپرس که چه بر سرمان می‌آید،‏ چون نِبوکَدنَصَّر،‏* پادشاه بابِل به ما اعلام جنگ کرده است!‏ شاید یَهُوَه یکی از معجزه‌هایش را برایمان انجام دهد و باعث شود که او عقب‌نشینی کند.‏»‏

۳ اِرْمیا به آن‌ها گفت که به صِدِقیا بگویند:‏ ۴ ‏«یَهُوَه خدای اسرائیل می‌گوید:‏ ‹من کاری می‌کنم که سلاح‌های جنگی‌ای را که در دست دارید به ضدّ خودتان استفاده کنید؛‏ سلاح‌هایی که با آن‌ها با پادشاه بابِل و کَلدانیانی می‌جنگید که بیرون دیوارهای شهر،‏ شما را محاصره کرده‌اند.‏ بعد آن‌ها را به مرکز شهر می‌آورم.‏ ۵ من خودم با دست نیرومند و پرقدرتم و با خشم و غضب زیاد به ضدّ شما می‌جنگم.‏ ۶ تمام ساکنان این شهر را چه انسان و چه حیوان از بین می‌برم!‏ آن‌ها از یک بیماری وحشتناک می‌میرند!‏›»‏

۷ یَهُوَه می‌گوید:‏ «بعد از آن،‏ صِدِقیا پادشاه یهودا و خدمتگزارانش و مردم شهر را که از آن بیماری وحشتناک و از شمشیر و قحطی جان سالم به در می‌برند،‏ تسلیم پادشاه بابِل نِبوکَدنَصَّر* و دشمنانی که قصد جانشان را دارند،‏ می‌کنم.‏ او به آن‌ها رحم نمی‌کند و بدون هیچ دلسوزی و گذشتی،‏ آن‌ها را با شمشیر خواهد کشت.‏

۸ ‏«ای اِرْمیا،‏ به مردم بگو که یَهُوَه چنین می‌گوید:‏ ‹دو راه پیش روی شما می‌گذارم،‏ راه زنده ماندن و راه مرگ!‏ ۹ هر کسی که در این شهر بماند،‏ با شمشیر،‏ قحطی و بیماری از بین می‌رود.‏ اما هر کسی که از این شهر بیرون برود و تسلیم کَلدانیانی که شما را محاصره کرده‌اند بشود،‏ زنده می‌ماند و جان خودش را نجات می‌دهد.‏›»‏

۱۰ یَهُوَه می‌گوید:‏ «من تصمیم گرفته‌ام* که به مردم این شهر خوبی نکنم بلکه بلا بر سرشان بیاورم.‏ پادشاه بابِل این شهر را تسخیر خواهد کرد و آن را به آتش خواهد کشید.‏»‏

۱۱ ای خاندان پادشاه یهودا،‏ به پیام یَهُوَه گوش دهید!‏ ۱۲ ای خاندان داوود،‏ یَهُوَه می‌گوید:‏

شما می‌گویید:‏ ‹کیست که بتواند به ما حمله کند؟‏

کیست که بتواند به خانه‌های ما هجوم بیاورد؟‏›»‏