اِرْمیا
۳۰ یَهُوَه این پیام را به اِرْمیا داد: ۲ «یَهُوَه خدای اسرائیل می‌گوید، ‹هر چه که به تو گفته‌ام، در کتابی بنویس، ۳ چون طبق گفتهٔ من که یَهُوَه هستم، زمانی می‌رسد که اسیران قوم خودم، یعنی اسرائیل و یهودا را جمع می‌کنم + و آن‌ها را به سرزمینی که به اجدادشان دادم برمی‌گردانم تا دوباره آن را به تصرّف درآورند.›»+ این گفتهٔ یَهُوَه است.
۴ این گفتهٔ یَهُوَه به اسرائیل و یهوداست.
۵ یَهُوَه می‌گوید:
«فریاد وحشت به گوش می‌رسد؛
ترس در همه جا هست و صلح و آرامشی نیست!
۶ لطفاً بپرس که آیا یک مرد می‌تواند بچه بزاید؟
پس چرا من می‌بینم که همهٔ مردان قوی مثل زنانی که می‌زایند،
دست روی شکمشان گذاشته‌اند؟+
چرا رنگ همگی پریده است؟
۷ ای وای! چه روز وحشتناکی در پیش است!+
آن را با هیچ روزی نمی‌توان مقایسه کرد.
چه دوران سختی برای یعقوب در پیش است،
ولی او از آن نجات پیدا خواهد کرد.»
۸ یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید: «در آن روز، یوغ بردگی را از گردن تو برمی‌دارم و آن را می‌شکنم و طناب‌هایت را پاره می‌کنم. او دیگر بردهٔ بیگانگان نخواهد بود. ۹ آن‌ها به من که یَهُوَه خدایشان هستم و به پادشاهشان داوود که برایشان تعیین می‌کنم، خدمت خواهند کرد.»+
چون من تو را از آن سرزمین دور نجات خواهم داد؛
سرزمینی که نسل تو در آنجا در اسارتند.+
یعقوب برمی‌گردد و در صلح و آرامش زندگی خواهد کرد.
کسی نخواهد بود که آن‌ها را بترساند.»+
۱۱ یَهُوَه می‌گوید: «من با تو هستم تا تو را نجات بدهم،
ولی قوم‌هایی را که تو را بینشان پراکنده کردم، کاملاً از بین خواهم برد؛+
با این حال، تو را کاملاً از بین نخواهم برد.+
من تو را به اندازه‌ای که مناسب است تأدیب* خواهم کرد،
و به هیچ وجه از مجازات تو چشم‌پوشی نخواهم کرد.»+
۱۲ یَهُوَه می‌گوید:
«ویرانی تو درست‌شدنی نیست،+
و زخم تو خوب‌شدنی نیست.
۱۳ کسی نیست که از حق تو دفاع کند؛
برای زخم تو درمانی وجود ندارد،
و امیدی به شفای تو نیست.
۱۴ تمام عاشقانت تو را فراموش کرده‌اند،+
و دیگر سراغت را نمی‌گیرند.
من مثل دشمن، بی‌رحمانه به تو حمله کرده‌ام،+
و تو را زخمی و مجازات کرده‌ام،
چون تقصیر زیادی به گردن داری و گناهانت بسیار است.+
۱۵ چرا به خاطر ویرانی‌ات فریاد می‌زنی؟
درمانی برای درد تو وجود ندارد!
من تو را این طور مجازات کرده‌ام،
چون تقصیر زیادی به گردن داری و گناهانت بسیار است.+
۱۶ مطمئناً همهٔ کسانی که تو را ببلعند،+ خودشان هم بلعیده می‌شوند،+
و تمام دشمنانت به اسارت برده خواهند شد.
کسانی که تو را غارت کنند، غارت می‌شوند،
و می‌گذارم کسانی که تو را تاراج می‌کنند، تاراج شوند.»+
۱۷ یَهُوَه می‌گوید: «من سلامتی را به تو برمی‌گردانم و زخم‌هایت را شفا می‌دهم،+
هرچند که تو را ‹طردشده› خطاب می‌کنند و می‌گویند:
‹این همان صَهیون است که کسی سراغش را نمی‌گیرد.›»+
۱۸ یَهُوَه می‌گوید:
«من به خیمه‌های یعقوب برمی‌گردم و اسیران را جمع خواهم کرد،+
و به چادرهای او دلسوزی نشان خواهم داد.
آن شهر بر روی تپه‌اش بازسازی خواهد شد،+
و آن برج مستحکم در جای خودش بنا خواهد شد.
۱۹ صدای سرود شکرگزاری و صدای خنده از آن‌ها به گوش خواهد رسید.+
من تعدادشان را زیاد می‌کنم و دیگر تعدادشان کم نخواهد شد؛+
من آن‌ها را به قومی بزرگ تبدیل می‌کنم،*
و دیگر کوچک و ناچیز نخواهند بود.+
و من هر کسی را که به او ظلم کند، مجازات خواهم کرد.+
۲۱ رهبرش از میان خودش خواهد آمد،
و حاکمش از بین خودش بلند خواهد شد.
من کاری خواهم کرد که نزدیکم بیاید و او به من نزدیک خواهد شد؛
چون در غیر این صورت، کیست که جرأت کند به من نزدیک شود؟» این گفتهٔ یَهُوَه است.
۲۲ «پس شما قوم من خواهید بود،+ و من خدای شما خواهم بود.»+
شما این را در روزهای آخر خواهید فهمید.+