حِزقیال

۳۶ ‏«ای پسر انسان،‏ دربارهٔ کوه‌های اسرائیل پیشگویی کن و بگو:‏› ای کوه‌های اسرائیل،‏ سخنان یَهُوَه را بشنوید.‏ ۲ یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «دشمن علیه شما گفته،‏ ‹چه خوب!‏ حتی تپه‌های بلند قدیمی هم مال ما شده!‏›»›‏

۳ ‏«پس پیشگویی کن و بگو،‏› یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «آن‌ها از هر طرف به شما حمله کردند و ویرانتان کردند.‏ در نتیجه شما به دست بازماندگان* ملت‌ها افتاده‌اید و مردم مرتب دربارهٔ شما غیبت و بدگویی می‌کنند.‏ ۴ پس ای کوه‌های اسرائیل،‏ حرف‌های یَهُوَه را بشنوید!‏ یَهُوَه حاکم متعال با کوه‌ها،‏ تپه‌ها،‏ نهرها،‏ درّه‌ها،‏ و با ویرانه‌ها و شهرهای متروک و غارت‌شده که مایهٔ تمسخر بازماندگان ملت‌های اطراف هستند صحبت می‌کند؛‏ ۵ یَهُوَه حاکم متعال به همهٔ این‌ها می‌گوید:‏ ‹من به خاطر غیرت زیادم* به ضدّ بازماندگان ملت‌ها و تمام اَدوم صحبت می‌کنم؛‏ یعنی به ضدّ کسانی که تمسخرکنان و با شادی زیاد سرزمین مرا تصرّف کردند تا آن را غارت کنند و چراگاه‌هایش را تصاحب کنند.‏»›»‏

۶ ‏«پس دربارهٔ سرزمین اسرائیل پیشگویی کن و به کوه‌ها و تپه‌ها و نهرها و درّه‌ها بگو،‏ ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «من از روی خشم و غیرتم صحبت می‌کنم،‏ چون ملت‌ها شما را تحقیر کردند.‏›»‏

۷ ‏«بنابراین یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ ‹من به نشانهٔ سوگند دستم را بلند می‌کنم و قسم می‌خورم که ملت‌های اطرافتان خودشان شرمنده و تحقیر خواهند شد.‏ ۸ اما ای کوه‌های اسرائیل،‏ درختان شما پرشاخ و برگ می‌شوند و برای قومم اسرائیل میوه به بار می‌آورند،‏ چون آن‌ها به‌زودی پیش شما برمی‌گردند.‏ ۹ من با شما هستم و لطفم را شامل حالتان می‌کنم.‏ کشاورزان روی شما کشت و کار می‌کنند و بذرهای زیادی در شما می‌کارند.‏ ۱۰ من تعداد مردم شما یعنی تعداد افراد قوم* اسرائیل را بیشتر خواهم کرد.‏ شهرهای ویرانتان بازسازی و پر از جمعیت می‌شود.‏ ۱۱ من هم تعداد مردم و هم تعداد دام‌هایتان را بیشتر خواهم کرد و آن‌ها بارور و زیاد می‌شوند.‏ کاری می‌کنم که مثل گذشته پر از جمعیت شوید و بیشتر از گذشته برکت پیدا کنید.‏ آن وقت می‌فهمید که من یَهُوَه هستم.‏ ۱۲ من کاری می‌کنم که مردم،‏ یعنی قومم اسرائیل روی شما ساکن شوند و شما را تصاحب کنند.‏ شما میراث آن‌ها خواهید شد و دیگر نخواهم گذاشت که فرزندانشان به خاطر شما بمیرند.‏›»‏

۱۳ ‏«یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ ‹درست است که مردم به تو می‌گویند،‏ «تو سرزمینی هستی که انسان‌ها را می‌خورد و قوم‌های ساکنش را داغدار فرزندانشان می‌کند.‏»› ۱۴ اما یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ ‹تو دیگر ساکنانت را نخواهی خورد و قوم‌های ساکنت را داغدار فرزندانشان نخواهی کرد.‏ ۱۵ من دیگر نمی‌گذارم که ملت‌های دیگر تحقیرت کنند یا به تو طعنه بزنند.‏ تو دیگر باعث نمی‌شوی که قوم‌های ساکنت مصیبت بکشند.‏›‏* این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.‏»‏

۱۶ دوباره پیامی از طرف یَهُوَه به من رسید:‏ ۱۷ ‏«ای پسر انسان،‏ وقتی قوم اسرائیل در سرزمین خودشان زندگی می‌کردند،‏ آنجا را با کارها و رفتار بدشان ناپاک کردند.‏ رفتار آن‌ها در نظر من مثل ناپاکیِ زنی در دوران عادت ماهانه‌اش بود.‏ ۱۸ آن‌ها خون‌های زیادی در آن سرزمین ریختند و آنجا را با بت‌های نفرت‌انگیزشان* ناپاک کردند،‏ برای همین من خشمم را بر سرشان خالی کردم.‏ ۱۹ پس آن‌ها را در سرزمین‌های دیگر بین ملت‌ها پراکنده کردم و بر اساس کارها و رفتارشان داوری‌شان کردم.‏ ۲۰ اما وقتی بین ملت‌ها پراکنده شدند،‏ مردم دربارهٔ آن‌ها می‌گفتند،‏ ‹این‌ها قوم یَهُوَه هستند ولی مجبور شدند سرزمینشان را ترک کنند!‏› آن‌ها به این شکل اسم مقدّس مرا بی‌حرمت کردند.‏ ۲۱ اما من به خاطر اسم مقدّسم که قوم اسرائیل هر جا رفتند آن را بین ملت‌ها بی‌حرمت کردند،‏ دست به کار خواهم شد.‏»‏

۲۲ ‏«پس به قوم اسرائیل بگو،‏ ‹یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ «ای قوم اسرائیل،‏ من دست به کار می‌شوم،‏ اما نه به خاطر شما!‏ بلکه به خاطر اسم مقدّسم که شما هر جا رفتید آن را بین ملت‌ها بی‌حرمت کردید!‏»› ۲۳ یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ ‹با این که شما اسم باشکوه مرا بین ملت‌ها بی‌حرمت کردید،‏ من حتماً کاری می‌کنم که مردم بدانند اسمم مقدّس است.‏ وقتی جلوی چشم ملت‌ها ثابت کنم که خدای پاک و مقدّسم،‏ آن‌ها می‌فهمند که من یَهُوَه هستم.‏ ۲۴ من شما را از بین ملت‌ها و سرزمین‌های دیگر جمع می‌کنم و به سرزمین خودتان برمی‌گردانم.‏ ۲۵ من روی شما آب تمیز می‌ریزم تا پاک شوید.‏ شما را از همهٔ ناپاکی‌هایتان پاک خواهم کرد و همهٔ بت‌های نفرت‌انگیزتان را از بین می‌برم.‏ ۲۶ به شما دلی تازه می‌دهم و روحیه‌ای تازه در وجودتان می‌گذارم.‏ دل سنگی را از بدنتان برمی‌دارم و دلی نرم و مطیع* به شما خواهم داد.‏ ۲۷ من از روح خودم به شما می‌دهم* و شما را برمی‌انگیزم که به قوانینم عمل کنید و از احکام قضایی‌ام اطاعت کنید.‏ ۲۸ آن وقت شما در سرزمینی که به اجدادتان دادم زندگی خواهید کرد؛‏ شما قوم من خواهید بود و من خدای شما خواهم بود.‏›‏

۲۹ ‏«‹من شما را از شرّ ناپاکی‌هایتان خلاص خواهم کرد.‏ کاری می‌کنم که غلّات شما به فراوانی رشد کند و دیگر دچار قحطی نشوید.‏ ۳۰ میوهٔ درختان و محصول زمینتان را زیاد خواهم کرد تا دیگر هیچ وقت بین ملت‌های دیگر به خاطر قحطی حقیر و شرمنده نشوید.‏ ۳۱ آن وقت کارهای شریرانه و رفتار اشتباه گذشته‌تان را به یاد می‌آورید و به خاطر گناهان و کارهای نفرت‌انگیزتان از خودتان متنفر و بیزار می‌شوید.‏ ۳۲ اما بدانید که من این کارها را به خاطر شما نمی‌کنم!‏ پس ای قوم اسرائیل بابت کارهایی که کرده‌اید سرافکنده و شرمنده باشید!‏› این گفتهٔ یَهُوَه حاکم متعال است.‏

۳۳ ‏«یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ ‹وقتی من شما را از گناهانتان پاک کنم،‏ کاری می‌کنم که شهرهای ویرانتان بازسازی شود و دوباره در آن‌ها زندگی کنید.‏ ۳۴ در زمین‌هایی که همهٔ رهگذران می‌دیدند چقدر خشک و بایر است،‏ دوباره کشت و کار خواهد شد.‏ ۳۵ در آن زمان مردم خواهند گفت:‏ «آن سرزمین که ویران شده بود،‏ مثل باغ عدن شده!‏ شهرهایش که خراب و ویران و با خاک یکسان شده بودند،‏ حالا مستحکم و پر از جمعیت هستند!‏» ۳۶ آن وقت تمام ملت‌های اطرافتان که باقی مانده‌اند،‏ می‌فهمند من که یَهُوَه هستم،‏ خودم خرابه‌ها را بازسازی کرده‌ام و زمین‌های خشک و بایر را حاصلخیز کرده‌ام.‏* من که یَهُوَه هستم خودم این را گفته‌ام و انجام داده‌ام.‏›‏

۳۷ ‏«یَهُوَه حاکم متعال می‌گوید:‏ ‹همین طور اجازه می‌دهم قوم اسرائیل از من بخواهند که آن‌ها را مثل گلهٔ گوسفندان زیاد کنم و من این کار را برایشان خواهم کرد.‏ ۳۸ من آن‌ها را زیاد خواهم کرد؛‏ مثل جمعیتی بزرگ از مقدّسان و مثل جمعیتی که در عیدها اورشلیم را پر می‌کنند.‏* به این ترتیب شهرهایی که ویران شده بودند،‏ پر از جمعیت خواهند شد.‏ آن وقت می‌فهمند که من یَهُوَه هستم.‏›»‏