مزامیر
خدا، خود داور است
مزمور آساف.
۲ از صَهیون، که کمال زیبایی است،
خدا تجلی می‌کند.
۵ «سرسپردگان مرا نزد من گرد آورید
آنان را که با من به قربانی عهد بسته‌اند.»
۶ آسمانها دادگری او را اعلام می‌کنند،
زیرا خدا، خودْ داور است. سِلاه
۸ به سبب قربانیهایت نیست که توبیخَت می‌کنم،
قربانیهای تمام‌سوز تو همواره در نظر من است.
۹ گوساله‌ای از خانهٔ تو نمی‌گیرم
و نه بزی از آغلت،
۱۰ زیرا تمامی حیوانات جنگل از آن منَند،
و چارپایانی نیز که بر هزاران کوهند.
۱۱ همهٔ پرندگان کوهستانها را می‌شناسم،
و هر جُنبندهٔ صحرا از آن من است.
۱۲ اگر گرسنه بودم، تو را خبر نمی‌دادم،
چه، جهان و هرآنچه در آن است، از آن من است.
۱۳ آیا من گوشت گاوان را می‌خورم
یا خون بُزان را می‌نوشم؟
۱۷ چراکه از تأدیب من بیزاری
و کلام مرا پشت گوش می‌اندازی.
۱۸ چون دزد را می‌بینی، به او روی خوش نشان می‌دهی،
و با زناکاران هم‌پیاله می‌شوی.
۱۹ دهان خویش به بدی می‌گشایی
و زبانت را به فریب عادت داده‌ای.
۲۰ به سخن گفتن بر ضد برادرت می‌نشینی،
و بر فرزند مادرت افترا می‌زنی.
۲۱ این کارها را کردی و من خاموشی گزیدم؛
پس پنداشتی که من نیز چون توام.*
اما حال تو را توبیخ خواهم کرد
و تقصیراتت را در برابر دیدگانت خواهم گسترد.
۲۲ «ای فراموش‌کنندگان خدا، این را دریافت کنید،
مبادا شما را بدرم و رهاننده‌ای نباشد.
۲۳ آن که قربانیهای تشکر تقدیم می‌کند،
مرا حرمت می‌دارد؛
آن که راه خویش می‌پاید،
نجات خدا را به او نشان خواهم داد.»