۱پِطرُس

۲ پس هر نوع کینه،‏ و هر گونه مکر و ریا و حسد،‏ و هر قِسم بدگویی را از خود برانید ۲ و همچون نوزادگان،‏ مشتاق شیر خالصِ روحانی باشید تا به مدد آن برای نجات نمو کنید،‏ ۳ اگر براستی چشیده‌اید که خداوند مهربان* است.‏

سنگ زنده و قوم برگزیده

۴ با نزدیک شدن به او،‏ یعنی به آن سنگ زنده که آدمیان رد کرده‌اند امّا نزد خدا برگزیده و گرانبهاست،‏ ۵ شما نیز چون سنگهای زنده به صورت عمارتی روحانی بنا می‌شوید تا کاهنانی مقدّس باشید و به واسطهٔ عیسی مسیح،‏ قربانیهای روحانی مقبول خدا را تقدیم کنید.‏ ۶ زیرا در کتب مقدّس آمده است که:‏

اینان می‌لغزند چون کلام را فرمان نمی‌برند،‏ که این بر ایشان مقدّر گشته است.‏

۹ امّا شما ملتی برگزیده و مملکتی از کاهنان و امّتی مقدّس و قومی که ملک خاص خداست هستید،‏ تا فضایل او را اعلام کنید که شما را از تاریکی به نور حیرت‌انگیز خود فرا خوانده است.‏ ۱۰ پیش از این قومی نبودید،‏ امّا اکنون قوم خدایید؛‏ زمانی از رحمت محروم بودید،‏ امّا اکنون رحمت یافته‌اید.‏

۱۱ ای عزیزان،‏ از شما تمنا دارم چون کسانی که در این جهان بیگانه و غریبند،‏ از امیال نفسانی که با روح شما در ستیزند،‏ بپرهیزید.‏ ۱۲ کردارتان در میان بی‌ایمانان چنان پسندیده باشد که هرچند شما را به بدکاری متهم کنند،‏ با مشاهدهٔ اعمال نیکتان،‏ خدا را در روز دیدارش،‏ تمجید نمایند.‏

اطاعت از صاحبان قدرت

۱۳ به‌خاطر خداوند،‏ تسلیم هر منصبی باشید که در میان انسانها مقرر گشته است،‏ خواه پادشاه که مافوق همه است،‏ ۱۴ و خواه والیان،‏ که مأمور اویند تا بدکاران را کیفر دهند و نیکوکاران را تحسین کنند.‏ ۱۵ زیرا خواست خدا این است که با کردار نیک خود،‏ جهالت مردم نادان را خاموش سازید.‏ ۱۶ همچون آزادگان زندگی کنید،‏ امّا آزادی خود را پوششی برای شرارت مسازید،‏ بلکه چون غلامان* خدا زندگی کنید.‏ ۱۷ همگان را حرمت بدارید،‏ برادران را محبت کنید،‏ از خدا بترسید و به پادشاه احترام بگذارید.‏

۱۸ ای غلامان،‏ با کمال احترام تسلیم اربابان خود باشید،‏ نه فقط تسلیم نیکان و مهربانان،‏ بلکه کج‌خُلقان نیز.‏ ۱۹ زیرا پسندیده است که کسی از آن رو که چشم بر خدا دارد،‏ چون به ناحق رنج کشد،‏ دردها را تحمل کند.‏ ۲۰ امّا اگر به سبب کار خلاف تنبیه شوید و تحمّل کنید،‏ چه جای فخر است؟‏ حال آنکه اگر نیکویی کنید و در عوض رنج ببینید و تحمّل کنید،‏ نزد خدا پسندیده است.‏ ۲۱ چه،‏ برای همین فرا خوانده شده‌اید،‏ زیرا مسیح برای شما رنج کشید و سرمشقی گذاشت تا بر آثار قدمهای وی پا نهید.‏

۲۳ چون دشنامش دادند،‏ دشنام پس نداد؛‏ و آنگاه که رنج کشید،‏ تهدید نکرد،‏ بلکه خود را به دست داور عادل سپرد.‏ ۲۴ او خودْ گناهان ما را در بدن خویش بر دار* حمل کرد،‏ تا برای گناهان بمیریم و برای پارسایی زیست کنیم،‏ همان که به زخمهایش شفا یافته‌اید.‏ ۲۵ زیرا همچون گوسفندان گمراه شده بودید،‏ امّا اکنون به سوی شبان و ناظر جانهایتان بازگشته‌اید.‏