اِرْمیا
۳۰ یَهُوَه این پیام را به اِرْمیا داد: ۲ «یَهُوَه خدای اسرائیل می‌گوید، ‹هر چه که به تو گفته‌ام، در کتابی بنویس، ۳ چون طبق گفتهٔ من که یَهُوَه هستم، زمانی می‌رسد که اسیران قوم خودم، یعنی اسرائیل و یهودا را جمع می‌کنم و آن‌ها را به سرزمینی که به اجدادشان دادم برمی‌گردانم تا دوباره آن را به تصرّف درآورند.›» این گفتهٔ یَهُوَه است.
۴ این گفتهٔ یَهُوَه به اسرائیل و یهوداست.
۵ یَهُوَه می‌گوید:
«فریاد وحشت به گوش می‌رسد؛
ترس در همه جا هست و صلح و آرامشی نیست!
۶ لطفاً بپرس که آیا یک مرد می‌تواند بچه بزاید؟
پس چرا من می‌بینم که همهٔ مردان قوی مثل زنانی که می‌زایند،
دست روی شکمشان گذاشته‌اند؟
چرا رنگ همگی پریده است؟
۷ ای وای! چه روز وحشتناکی در پیش است!
آن را با هیچ روزی نمی‌توان مقایسه کرد.
چه دوران سختی برای قومم* در پیش است،
ولی از آن نجات پیدا می‌کنند.»
۸ یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید: «در آن روز، یوغ بردگی را از گردنشان برمی‌دارم و آن را می‌شکنم و طناب‌هایش را پاره می‌کنم. آن‌ها دیگر بردهٔ بیگانگان نخواهند بود، ۹ بلکه به من که یَهُوَه خدایشان هستم و به پادشاهشان داوود که برایشان تعیین می‌کنم، خدمت خواهند کرد.»
۱۰ یَهُوَه می‌گوید: «پس ای خادم من یعقوب، نترس؛
ای اسرائیل، وحشت نکن،
چون من شما را از آن سرزمین دور نجات می‌دهم؛
سرزمینی که نسلتان در آنجا در اسارتند.
نسل یعقوب خواهند برگشت و در صلح و آرامش زندگی خواهند کرد،
و کسی نخواهد بود که آن‌ها را بترساند.»
۱۱ یَهُوَه می‌گوید: «من با شما هستم تا نجاتتان بدهم،
ولی قوم‌هایی را که شما را بینشان پراکنده کردم، به‌کلّی نابود خواهم کرد؛
با این حال، شما را نابود نخواهم کرد.
من شما را به اندازه‌ای که مناسب است تأدیب* خواهم کرد،
البته به هیچ وجه از مجازات شما چشم‌پوشی نخواهم کرد.»
۱۲ یَهُوَه می‌گوید:
«ای صَهیون، خرابی تو درست‌شدنی نیست،
و زخم تو خوب‌شدنی نیست.
۱۳ کسی نیست که از حق تو دفاع کند؛
برای زخم تو درمانی وجود ندارد،
و امیدی به شفای تو نیست.
۱۴ تمام عاشقانت تو را فراموش کرده‌اند،
و دیگر سراغت را نمی‌گیرند.
من مثل دشمن، بی‌رحمانه به تو حمله کرده‌ام،
و تو را زخمی و مجازات کرده‌ام،
چون تقصیر زیادی به گردن داری و گناهانت بسیار است.
۱۵ چرا از خرابی‌ات شکایت می‌کنی؟
درمانی برای درد تو وجود ندارد!
من تو را این طور مجازات کرده‌ام،
چون تقصیر زیادی به گردن داری و گناهانت بسیار است.
۱۶ مطمئناً همهٔ کسانی که تو را ببلعند، خودشان هم بلعیده می‌شوند،
و تمام دشمنانت به اسارت برده خواهند شد.
کسانی که تو را غارت کنند، غارت می‌شوند،
و می‌گذارم کسانی که تو را تاراج می‌کنند، تاراج شوند.»
۱۷ یَهُوَه می‌گوید: «من سلامتی را به تو برمی‌گردانم و زخم‌هایت را شفا می‌دهم،
هرچند که تو را ‹متروک› خطاب می‌کنند و می‌گویند:
‹این صَهیون است، جایی که کسی به آن اهمیت نمی‌دهد.›»*
۱۸ یَهُوَه می‌گوید:
«من به سوی خیمه‌های نسل یعقوب برمی‌گردم و اسیران آنجا را جمع می‌کنم،
و به آن‌ها دلسوزی نشان می‌دهم.
شهر اورشلیم بر روی تپه‌ای که قبلاً بود بازسازی می‌شود،
و قلعهٔ* مستحکمش در جایی که قبلاً بود بنا می‌شود.
۱۹ صدای سرود شکرگزاری و صدای خنده از آنجا به گوش خواهد رسید.
من تعدادشان را زیاد می‌کنم و دیگر تعدادشان کم نخواهد شد؛
من آن‌ها را به قومی بزرگ تبدیل می‌کنم،*
و دیگر کوچک و ناچیز نخواهند بود.
۲۰ نسل یعقوب مثل گذشته موفق خواهند شد.
آن‌ها در حضور من قومی قوی می‌شوند،
و من هر کسی را که به آن‌ها ظلم کند، مجازات می‌کنم.
۲۱ رهبر آن‌ها از میان قوم خودشان خواهد آمد،
و حاکمشان از بین خودشان بلند خواهد شد.
من به او اجازه می‌دهم که نزدیکم بیاید و او به من نزدیک خواهد شد؛
مگر کسی بدون اجازهٔ من جرأت می‌کند به من نزدیک شود؟» این گفتهٔ یَهُوَه است.
۲۲ «پس شما قوم من خواهید بود، و من خدای شما خواهم بود.»
۲۳ خشم یَهُوَه مثل تندبادی ناگهان برخواهد خاست؛
خشم او مثل گردباد بر سر شریران فرود خواهد آمد.
شما این را در روزهای آخر به روشنی خواهید فهمید.