مزمور
برای رهبر خوانندگان و نوازندگان. ترانه‌ای از داوود.
مرا روی صخره گذاشت،
و پاهایم را بر زمینی محکم قرار داد.
عدهٔ زیادی این را می‌بینند و شگفت‌زده می‌شوند،
و به یَهُوَه توکّل می‌کنند.
تو واقعاً بی‌همتایی؛+
کارهای شگفت‌انگیز تو آنقدر زیاد است که نمی‌توان آن‌ها را شمرد؛+
حتی زبان من از گفتن آن‌ها عاجز است!
اما گوش‌های مرا باز کردی تا به تو گوش دهم.+
۷ پس گفتم: «آمده‌ام!
در طومار* در مورد من نوشته شده است.+
۹ خبر خوش عدالت تو را در جماعت پرستندگانت* اعلام می‌کنم!+
۱۰ من عدالت تو را در دلم پنهان نکرده‌ام.
وفاداری و قدرت نجات‌بخش تو را اعلام می‌کنم.
محبت پایدار* و حقانیت تو را در جماعت پرستندگانت* آشکار کرده‌ام.»+
۱۱ ای یَهُوَه، رحمتت را از من دریغ نکن.
به خاطر محبت پایدار و حقانیتت، همیشه از من محافظت کن!+
۱۲ بلاهای بی‌شماری مرا از هر طرف احاطه کرده‌اند.+
خطاهایم آنقدر بر من سنگینی می‌کنند که نمی‌توانم راهم را پیدا کنم؛+
خطاهایم از موهای سرم بیشتر شده‌اند،
و به خاطر آن‌ها دلسرد شده‌ام.
۱۳ ای یَهُوَه، لطفاً مرا نجات بده.+
ای یَهُوَه، عجله کن و به کمکم بیا!+
۱۴ بگذار همهٔ کسانی که قصد جانم را دارند،
شرمنده و سرافکنده شوند.
بگذار همهٔ کسانی که با دیدن بدبختی‌های من خوشحال می‌شوند،
شکست بخورند و رسوا شوند.
۱۵ بگذار کسانی که مرا مسخره می‌کنند و می‌گویند: «حقش بود!»*
از بی‌آبرویی به ترس و وحشت بیفتند.
بگذار کسانی که کارهای نجات‌بخش تو را دوست دارند همیشه بگویند:
«جلال بر خدای بزرگمان یَهُوَه!»+
۱۷ من فقیر و درمانده‌ام؛
ای یَهُوَه، به من توجه کن.