نامهٔ دوم پولُس به قُرِنتیان
۱۰ حالا من، پولُس با همان ملایمت و مهربانی مسیح، شخصاً از شما درخواستی دارم. بله، من همان کسی هستم که بعضی از شما درباره‌اش می‌گویید: «وقتی پیش ماست چه آدم مظلومی است، ولی وقتی پیش ما نیست، عجب جرأتی دارد!» ۲ از شما تمنا می‌کنم که وقتی با شما هستم مرا مجبور نکنید نسبت به آن عده از شما که تصوّر می‌کنند ما طبق معیارهای دنیوی* زندگی می‌کنیم، شدّت عمل به خرج دهم. ۳ ما با این که در این دنیا* زندگی می‌کنیم، در جنگی که داریم از افکار دنیوی استفاده نمی‌کنیم.* ۴ اسلحه‌های جنگ ما از این دنیا* نیستند، بلکه اسلحه‌های پرقدرتی هستند که خدا در اختیار ما قرار داده است تا چیزهای قلعه‌مانند را فرو بریزیم.* ۵ ما هر استدلال نادرست و هر چیزی را که مانع شناختن خدا می‌شود فرو می‌ریزیم و هر فکری را اسیر می‌کنیم* تا مطیع مسیح شود. ۶ اما به محض این که شما ثابت کنید کاملاً مطیع مسیح هستید، ما آماده‌ایم تا کسانی را که به هر شکلی نافرمانی می‌کنند به سزای عملشان برسانیم!
۷ شما به ظاهر نگاه می‌کنید. اگر کسی بین شما مطمئن است که به مسیح تعلّق دارد، باید روی این نکته خوب فکر کند که ما هم مثل او به مسیح تعلّق داریم. ۸ سَرورمان به ما این اختیار را داده که شما را بنا کنیم و باعث خُرد شدن شما نشویم. پس حتی اگر کمی بیشتر از اندازه به این اختیار افتخار کنم، سرافکنده نخواهم شد! ۹ اما نمی‌خواهم شما فکر کنید که هدفم از نوشتن نامه‌هایم ترساندن شماست؛ ۱۰ چون بعضی‌ها می‌گویند: «چیزهایی که در نامه‌هایش می‌نویسد سنگین و پرقدرتند،* ولی ظاهرش ضعیف است و سخنانش بی‌ارزش.» ۱۱ این اشخاص باید بدانند چیزهایی را که در غیابمان از طریق نامه‌هایمان می‌نویسیم، حضوراً هم به آن‌ها عمل خواهیم کرد. ۱۲ البته ما جرأت نداریم خودمان را جزو افرادی بدانیم که خودستایی می‌کنند! حتی نمی‌خواهیم خودمان را با آن‌ها مقایسه کنیم. در واقع، آن‌ها خودشان را با معیارهایی که خودشان تعیین کرده‌اند ارزیابی می‌کنند؛ چه کار احمقانه‌ای!
۱۳ با این حال، ما به چیزهایی که جزو وظایفمان نیستند افتخار نمی‌کنیم، بلکه فقط به چیزهایی افتخار می‌کنیم که در محدودهٔ خودمان انجام داده‌ایم؛ محدوده‌ای که خدا برایمان تعیین کرده و حتی شما را هم در بر می‌گیرد. ۱۴ پس اگر پیشتان بیاییم از حد و حدود خودمان پا فراتر نگذاشته‌ایم، چون اولین کسانی بودیم که پیام خبر خوش را به شما رساندیم؛ پیامی که دربارهٔ مسیح است. ۱۵ در ضمن، ما به کارهایی که دیگران انجام داده‌اند و جزو وظایفمان نیستند افتخار نمی‌کنیم، بلکه امیدواریم کارهایی که ما در محدودهٔ خودمان کرده‌ایم بیشتر نتیجه بدهد و ایمان شما هم بیشتر رشد کند. آن وقت، دامنهٔ فعالیت ما هم وسیع‌تر می‌شود، ۱۶ و خبر خوش را به کشورهای دورتر از شما هم می‌رسانیم. به این ترتیب، به کارهایی که دیگران در محدودهٔ خودشان انجام داده‌اند افتخار نمی‌کنیم. ۱۷ «هر کسی که بخواهد افتخار کند، بگذار به این افتخار کند که یَهُوَه* را می‌شناسد.» ۱۸ بله، یَهُوَه کسی را تحسین می‌کند که مورد قبولش است، ولی کسی که از خودش تعریف و تمجید کند مورد قبول او نیست.