اِشَعْیا
۲۶ در آن روز، این سرود در سرزمین یهودا خوانده خواهد شد:
«شهر ما شهری قوی و محکم است.
خدا از طریق دیوارها و سنگرهای دورتادور شهر، ما را نجات می‌دهد.*
۲ دروازه‌ها را باز کنید تا قومی درستکار وارد شوند؛
قومی که وفادار می‌مانند و از خدا اطاعت می‌کنند.
۳ ای خدا، تو از کسانی که کاملاً به تو توکّل می‌کنند،* محافظت می‌کنی؛
تو به آن‌ها صلح و آرامش دائمی می‌دهی،
چون به تو اعتماد دارند.
۵ او متکبّران یعنی ساکنان آن شهر مغرور* را سرافکنده می‌کند،
و باعث سقوط آن شهر می‌شود؛
او باعث سقوط آن شهر می‌شود و آن را به زمین می‌اندازد،
و با خاک یکسان می‌کند.
۶ ستمدیدگان و بینوایان،
آن شهر را زیر پاهایشان لگدمال خواهند کرد.»
۷ راه درستکاران صاف و هموار است،
چون تو که عادل هستی،
راه را جلوی پایشان هموار خواهی کرد.
۸ ای یَهُوَه، ما از معیارهای عادلانهٔ تو پیروی می‌کنیم،
و امیدمان به توست.
آرزوی قلبی ماست که همه نام تو را بدانند و به یاد داشته باشند.
۹ در طول شب با تمام وجودم* مشتاق تو هستم؛
و از عمق وجودم* در جستجوی تو هستم؛
وقتی ساکنان زمین را عادلانه داوری می‌کنی،
آن‌ها درستکاری را از تو یاد می‌گیرند.
۱۰ اما شریران حتی اگر به آن‌ها لطف کنی،
درستکاری را یاد نمی‌گیرند.
آن‌ها حتی در سرزمین درستکاران هم کارهای شریرانه می‌کنند،
و شکوه و عظمت تو را ای یَهُوَه نمی‌بینند.
۱۱ ای یَهُوَه، تو دستت را برای مجازاتشان بلند کرده‌ای، اما آن‌ها نمی‌بینند.
آن‌ها غیرتی را که برای قومت داری خواهند دید و سرافکنده خواهند شد.
بله، آن‌ها در آتش خشم تو از بین خواهند رفت.
۱۲ ای یَهُوَه، ما مطمئنیم که به ما صلح و آرامش خواهی داد،
چون هر کاری که کرده‌ایم،
در واقع تو برایمان کرده‌ای.
۱۳ ای یَهُوَه خدای ما، به جز تو حاکمان* دیگری هم بر ما حکمرانی کرده‌اند،
اما ما فقط اسم تو را ستایش می‌کنیم.
۱۴ آن‌ها مرده‌اند و نمی‌توانند زندگی کنند.
هیچ قدرتی ندارند و نمی‌توانند بلند شوند.
چون تو مجازاتشان کرده‌ای؛
تو آن‌ها را نابود کرده‌ای، طوری که دیگر فراموش شده‌اند.
تو مرزهای سرزمینشان را از هر طرف گسترش داده‌ای.
۱۶ ای یَهُوَه، آن‌ها در سختی‌هایشان از تو کمک خواستند؛
وقتی آن‌ها را تنبیه کردی، از ته دل و زمزمه‌کنان به تو دعا کردند.
۱۷ ای یَهُوَه، چون ما را تنبیه کردی،
ما مثل زن بارداری که آمادهٔ زایمان است،
از درد به خود می‌پیچیم و فریاد می‌زنیم.
ما هیچ بچه‌ای به دنیا نیاوردیم که در این سرزمین زندگی کند،
و نتوانستیم باعث نجات این سرزمین شویم.
۱۹ خداوند می‌گوید: «مردگان شما زنده خواهند شد.
جسدهای قومم از خاک بلند خواهند شد.
ای کسانی که در خاک هستید،
بیدار شوید و از شادی فریاد بزنید!
شبنمی مثل شبنم صبح* به شما طراوت و تازگی خواهد داد،
و زمین، کسانی را که مرده‌اند و هیچ قدرتی ندارند از چنگ خودش رها خواهد کرد تا دوباره زنده شوند.*
خودتان را برای مدت کوتاهی مخفی کنید
تا خشم* من بگذرد؛
۲۱ چون من، یَهُوَه، از مکان سکونتم می‌آیم
تا از ساکنان زمین به خاطر خطاهایشان حساب بخواهم.
آن وقت، زمین خون‌های ریخته‌شده را آشکار خواهد کرد،
و دیگر جسد کشته‌شدگان را مخفی نگه نخواهد داشت.»