عِزرا
۳ در ماه هفتم،+ همهٔ اسرائیلیانی که در شهرهای خود ساکن شده بودند، با یک هدف در اورشلیم جمع شدند. ۲ یِشوعا + پسر یِهوصاداق و کاهنان همکار او، همچنین زَروبّابِل + پسر شِئَلتی‌ئیل + و برادران او مشغول به کار شدند و مذبح خدای اسرائیل را بنا کردند تا بتوانند مطابق شریعت موسی، مرد خدای حقیقی، قربانی‌های سوختنی روی آن تقدیم کنند.+
۳ به این ترتیب، آن‌ها با وجود ترس از قوم‌های سرزمین‌های همسایه،+ مذبح را در مکان سابقش بنا کردند و روی آن قربانی‌های سوختنیِ صبحگاهی و شامگاهی را به یَهُوَه تقدیم کردند.+ ۴ بعد مطابق شریعت، عید سایه‌بان‌ها* را برگزار کردند + و هر روز همان تعداد قربانی سوختنی تقدیم می‌کردند که برای آن روز تعیین شده بود.+ ۵ پس از آن، قربانی‌های سوختنی روزانه،+ هدایای مربوط به ماه نو + و هدایای مربوط به تمام اعیاد مقدّس یَهُوَه را + به اضافهٔ هدایای داوطلبانه‌ای که هر کس برای یَهُوَه آورده بود،+ تقدیم کردند. ۶ آن‌ها از اولین روز ماه هفتم،+ قربانی‌های سوختنی به یَهُوَه تقدیم کردند، هرچند که زیربنای معبد یَهُوَه هنوز گذاشته نشده بود.
۷ بعد طبق اجازه‌ای که کوروش، پادشاه پارس داده بود،+ سنگتراشان و صنعتگرانی را استخدام کردند + و به آن‌ها پول دادند. به علاوه، به اهالی صور و صیدون* مواد غذایی، نوشیدنی و روغن دادند تا از طریق دریا الوارهایی از چوب سِدر لبنان به یافا بیاورند.+
۸ در ماه دوم از سال دوم، پس از رسیدن قوم به خانهٔ خدای حقیقی در اورشلیم، زَروبّابِل پسر شِئَلتی‌ئیل، یِشوعا پسر یِهوصاداق و برادران دیگر آن‌ها یعنی کاهنان و لاویان، همچنین تمام کسانی که از اسارت به اورشلیم آمده بودند،+ کار بازسازی را شروع کردند؛ آن‌ها لاویانِ ۲۰ سال به بالا را برای نظارت بر کار بازسازی خانهٔ یَهُوَه تعیین کردند. ۹ پس یِشوعا و پسران و برادران او به همراه قَدمی‌ئیل و پسران او که از خاندان یهودا بودند همراه با نوادگان حیناداد،+ پسران آن‌ها و برادرانشان که لاوی بودند، با هم بر کار کسانی که خانهٔ خدا را بنا می‌کردند، نظارت داشتند.
۱۰ وقتی بنّایان زیربنای معبد یَهُوَه را گذاشتند،+ کاهنان با لباس رسمی و شیپورهایشان + و لاویانِ خاندان آساف با سنج‌هایشان ایستادند و طوری که داوود، پادشاه اسرائیل گفته بود، یَهُوَه را ستایش کردند.+ ۱۱ در ستایش و شکرگزاری یَهُوَه هر گروه به نوبت چنین می‌خواندند:+ «او نیکوست؛ محبت پایدار* او به اسرائیل جاودانه است.»+ بعد، تمام قوم با صدای بلند یَهُوَه را ستایش کردند، چون زیربنای معبد یَهُوَه گذاشته شده بود. ۱۲ خیلی از کاهنان، لاویان و سران خاندان‌ها، یعنی مردان سالمندی که معبد قبلی را دیده بودند،+ با دیدن زیربنای این معبد با صدای بلند گریه و زاری می‌کردند، اما عدهٔ زیادی از شادی فریاد می‌زدند.+ ۱۳ به این ترتیب، کسی نمی‌توانست صدای گریه و زاری را از فریاد شادی تشخیص دهد، چون صدای مردم آنقدر بلند بود که حتی تا دوردست‌ها هم شنیده می‌شد.