مزمور

من در آب‌های عمیق گرفتار شده‌ام،‏

و آب‌های خروشان مرا با خودشان برده‌اند.‏+

۳ از بس که کمک خواستم خسته شدم،‏+

و گلویم خشک شده است.‏

۴ کسانی که بی‌جهت از من نفرت دارند،‏+

حتی از موهای سرم هم بیشترند.‏

دشمنان بدخواه من* که قصد جانم را دارند،‏

بسیار زیاد شده‌اند.‏

۵ خدایا،‏ تو از حماقت‌هایم آگاهی،‏

و گناهانم از تو پنهان نیستند.‏

۶ ای یَهُوَه خدای لشکرها،‏ ای حاکم متعال،‏

نگذار کسانی که چشم امیدشان به توست،‏ به خاطر من سرافکنده شوند.‏

ای خدای اسرائیل،‏

نگذار کسانی که به دنبال تو هستند،‏ به خاطر من خوار و حقیر شوند.‏

۷ مردم مرا به خاطر تو سرزنش می‌کنند،‏+

و خوار و سرافکنده شده‌ام.‏*‏+‏

۸ در نظر برادرانم غریبه شده‌ام،‏

و در نظر پسران مادرم بیگانه شده‌ام.‏+

۹ غیرتی* که برای خانهٔ تو دارم،‏ مثل آتشی در وجودم است،‏+

و توهین‌های کسانی را که به تو اهانت می‌کنند،‏ تحمّل می‌کنم.‏+

۱۰ وقتی با روزه گرفتن،‏ خودم را فروتن کردم،‏*

مردم به من توهین کردند.‏

۱۱ وقتی به جای لباس پَلاس پوشیدم،‏

مسخرهٔ* آن‌ها شدم.‏

۱۲ کسانی که کنار دروازهٔ شهر می‌نشینند،‏* پشت سرم حرف می‌زنند،‏

و کسانی که مست می‌کنند،‏ دربارهٔ من آواز می‌خوانند.‏

۱۳ اما ای یَهُوَه،‏ امیدوارم تو دعایم را بشنوی،‏

و در وقت مناسب به آن جواب دهی.‏+

خدایا،‏ به خاطر محبت پایدار* و بی‌کرانت،‏

به دعایم جواب بده و ثابت کن که نجات‌دهندهٔ حقیقی هستی.‏+

۱۴ مرا از منجلاب نجات بده،‏

و نگذار در آن غرق شوم.‏

مرا از دست کسانی که از من متنفرند،‏

و از آب‌های عمیقی که در آن‌ها گرفتارم،‏ نجات بده.‏+

۱۵ نگذار سیلاب‌های خروشان مرا با خود ببرند،‏+

نگذار در آب‌های عمیق غرق شوم،‏

و نگذار گودال مرگ دهانش را باز کند و مرا ببلعد!‏+

به کمکم بیا،‏ چون رحمتت بی‌کران است.‏+

۱۷ رویت را از بنده‌ات پنهان نکن.‏+

۱۸ پیش من بیا و نجاتم بده؛‏

مرا از شرّ دشمنانم خلاص کن.‏*

امیدوار بودم کسی دلش برایم بسوزد،‏ اما هیچ کس پیدا نشد.‏

منتظر بودم کسی به من دلگرمی و تسلّی دهد،‏ ولی هیچ کس را پیدا نکردم.‏+

۲۱ آن‌ها به جای غذا به من زهر* دادند،‏+

و وقتی تشنه بودم به جای آب به من سرکه دادند.‏+

۲۲ بگذار جشن‌های آن‌ها* برایشان دام شود،‏

و رفاه و موفقیتشان آن‌ها را به تله بیندازد.‏+

۲۳ بگذار چشمانشان آنقدر تار شود که دیگر نبینند؛‏

بگذار پاهایشان* همیشه از ترس بلرزد.‏

۲۴ خشمت را بر سرشان خالی کن،‏

و بگذار شعله‌های خشمت آن‌ها را بسوزاند.‏+

۲۵ بگذار اردوگاهشان ویران شود،‏

و دیگر کسی در چادرهایشان زندگی نکند؛‏+

۲۶ آن‌ها به کسی که تو او را تنبیه کردی آزار می‌رسانند،‏

و از رنج‌های کسانی که تو آن‌ها را مجازات* کردی حرف می‌زنند.‏

۲۷ بگذار به بار تقصیراتشان اضافه شود،‏

و از عدالت تو محروم شوند.‏

۲۸ بگذار اسمشان از دفتر حیات* پاک شود،‏+

و کنار اسم درستکاران نوشته نشود.‏+

۳۰ من برای ستایش نام خدا سرود می‌خوانم،‏

و عظمت و بزرگی‌اش را با شکرگزاری بیان می‌کنم.‏

۳۱ یَهُوَه از چنین کاری بیشتر خوشحال می‌شود تا قربانی کردن گاو نر،‏

یا قربانی کردن گوسالهٔ نری که شاخ و سُم دارد.‏+

۳۳ یَهُوَه به دعاهای فقیران گوش می‌دهد،‏+

و بندگانش را که در اسارت هستند فراموش نمی‌کند.‏*‏+‏

۳۴ ای آسمان و زمین او را ستایش کنید!‏+

ای دریاها و موجوداتی که در آن‌ها هستید،‏ او را ستایش کنید!‏

۳۵ خدا صَهیون* را نجات خواهد داد،‏+

و شهرهای یهودا را بازسازی خواهد کرد؛‏

آن‌ها آن سرزمین را تصرّف خواهند کرد و در آنجا ساکن خواهند شد.‏

۳۶ نسل خادمانش وارث آن سرزمین خواهند شد،‏+

و کسانی که نام خدا را دوست دارند،‏ در آنجا زندگی خواهند کرد.‏+