غزل غزل‌های سلیمان

۸ دختر شولَمّی در ادامه می‌گوید:‏ «ای کاش تو مثل برادرم بودی

که مادرم به او شیر داد!‏

آن وقت اگر تو را در کوچه می‌دیدم،‏ می‌بوسیدم،‏

و کسی با چشم حقارت به من نگاه نمی‌کرد.‏

۲ تو را با خودم می‌بردم؛‏

تو را به خانهٔ مادرم می‌بردم،‏

به خانهٔ او که مرا تربیت کرد.‏

۳ دست چپ تو زیر سرم می‌بود،‏

و دست راستت مرا در آغوش می‌گرفت.‏

۵ برادران دختر شولَمّی می‌گویند:‏ «این کیست که به دلداده‌اش تکیه داده،‏

و از صحرا می‌آید؟‏»‏

۶ عشق مرا در دلت مُهر کن،‏

و مثل بازوبند،‏ محکم به بازویت ببند،‏

چون عشق مثل مرگ،‏ قدرتمند است،‏

و دلبستگی مثل قبر* سازش‌ناپذیر.‏

۷ آب‌های زیاد نمی‌تواند شعلهٔ عشق را خاموش کند؛‏

حتی سیلاب هم نمی‌تواند آن را فرو بنشاند.‏

اگر کسی بخواهد عشق را با تمام دارایی و ثروتش بخرد،‏

جز خفّت و خواری چیزی نصیبش نمی‌شود.‏»‏

۸ برادران دختر شولَمّی می‌گویند:‏ «ما خواهر کوچکی داریم،‏

که سینه‌هایش هنوز درنیامده است.‏

اگر کسی روزی به خواستگاری‌اش بیاید،‏

چه کار باید بکنیم؟‏»‏

۹ ‏«اگر خواهرمان یک دیوار باشد،‏

روی آن برجی از نقره بنا می‌کنیم،‏

ولی اگر یک در باشد،‏

آن را با تخته‌هایی از چوب سِدر می‌پوشانیم.‏»‏

۱۰ دختر شولَمّی می‌گوید:‏ «من یک دیوارم،‏

و سینه‌هایم مثل برج‌هاست.‏

پس وقتی دلداده‌ام به من نگاه می‌کند،‏

می‌بیند که آرامش را پیدا کرده‌ام.‏

و دویست سکهٔ نقره هم مال باغبانان،‏

ولی من باغ انگور خودم را دارم که اختیارش دست خودم است.‏»‏

۱۳ چوپان می‌گوید:‏ «ای تو که در باغ‌ها نشسته‌ای،‏

دوستان منتظر شنیدن صدای دلنشین تو هستند.‏

۱۴ دختر شولَمّی می‌گوید:‏

‏«ای عشق من،‏ عجله کن،‏

و مثل غزال یا بچه‌آهویی باش

که به سرعت روی کوه‌های پوشیده از گیاهان معطر می‌دود.‏»‏