نامهٔ دوم پولُس به قُرِنتیان
۷ پس عزیزان، چون خدا به ما این وعده‌ها را داده، بیایید از هر چیزی که جسم و روحمان را آلوده می‌کند دست بکشیم و خودمان را پاک کنیم. بیایید با خداترسی زندگی کنیم و هدفمان این باشد که روزی کاملاً پاک و مقدّس شویم.
۲ در دل‌هایتان برای ما جایی باز کنید. ما در حق کسی بدی نکرده‌ایم، کسی را به فساد نکشیده‌ایم و از کسی سوءاستفاده نکرده‌ایم. ۳ هدف من از این حرف‌ها محکوم کردن شما نیست، چون همان طور که قبلاً گفته‌ام، شما در دل ما جا دارید و مرگ و زندگی هم نمی‌تواند این احساس ما را عوض کند. ۴ من می‌توانم با آزادی کامل* با شما صحبت کنم و خیلی هم به شما افتخار می‌کنم. شما مرا خیلی تشویق کرده‌اید و با وجود تمام سختی‌هایی که می‌کشیم، دلم از شادی لبریز است.
۵ در واقع، وقتی به مقدونیه رسیدیم لحظه‌ای آرامش نداشتیم، بلکه از هر طرف با سختی روبرو شدیم؛ بیرون از جماعت با مخالفت روبرو بودیم و داخل جماعت ترس و نگرانی داشتیم. ۶ اما خدا که به افسردگان دلگرمی می‌دهد، از طریق دیدار تیتوس به ما دلداری و تسلّی داد. ۷ البته دلگرمی ما فقط به خاطر آمدن تیتوس نبود، بلکه به خاطر این هم بود که شما باعث دلگرمی او شده‌اید. تیتوس برای ما تعریف کرد که چقدر مایلید مرا ببینید و تا چه اندازه غمگین و به فکر من هستید. شنیدن این خبرها شادی مرا چند برابر کرد.
۸ حتی اگر نامهٔ قبلی من باعث ناراحتی شما شد، من از نوشتن آن پشیمان نیستم. البته تا مدتی از این کار پشیمان بودم، چون می‌دانستم که آن نامه برای مدتی کوتاه شما را ناراحت می‌کند. ۹ اما حالا خوشحالم که آن را فرستادم، نه برای این که باعث ناراحتی‌تان شد، بلکه چون این حس ناراحتی باعث شد که توبه کنید. در واقع، این احساس ناراحتی مایهٔ خشنودی خدا بود و در نتیجه به خاطر ما آسیبی به شما نرسید. ۱۰ وقتی غم و ناراحتیِ انسان مایهٔ خشنودی خدا باشد، به توبه و در نتیجه به نجات منجر می‌شود و هیچ پشیمانی‌ای به دنبال ندارد. برعکس، غمی که در این دنیا رایج است به مرگ منجر می‌شود. ۱۱ ببینید این غمی که مایهٔ خشنودی خدا بود، برای شما چه نتایج خوبی به بار آورده است. این غم باعث شده که صادقانه به تلاش‌هایتان ادامه دهید، لکه‌های ننگ خود را پاک کنید، به خاطر آن کار بد خشمگین باشید، با خداترسی زندگی کنید و با غیرت و اشتیاق مصمم باشید کارهای نادرست را اصلاح کنید! شما از هر جهت ثابت کردید که در آن قضیه تقصیری ندارید.* ۱۲ وقتی آن نامه را برایتان نوشتم، نمی‌خواستم دربارهٔ کسی که بدی کرده یا کسی که به او بدی شده نظر بدهم، بلکه می‌خواستم در حضور خدا برای خودتان معلوم شود که آیا صادقانه به پندهای ما گوش می‌دهید یا نه! ۱۳ به همین دلیل است که دلگرمی پیدا کرده‌ایم.
اما علاوه بر این دلگرمی، با دیدن شادی تیتوس شادی ما هم چند برابر شد. او شاد شده بود، چون همهٔ شما به او نیروی تازه‌ای دادید.* ۱۴ من جلوی تیتوس خیلی از شما تعریف کردم و شما هم آبروی مرا حفظ کردید! همان طور که ما همیشه حقیقت را به شما گفته‌ایم، درستی تمام چیزهایی هم که با افتخار دربارهٔ شما به تیتوس گفتیم ثابت شده است. ۱۵ حالا علاقهٔ قلبی تیتوس به شما خیلی بیشتر شده، چون هیچ وقت یادش نمی‌رود که چطور همهٔ شما او را با احترامی عمیق* پذیرفتید و از راهنمایی‌هایش اطاعت کردید. ۱۶ من خیلی خوشحالم که می‌توانم از هر لحاظ به شما اعتماد داشته باشم!*