نامهٔ دوم پولُس به تیموتائوس
۱ من پولُس که طبق خواست خدا رسول عیسی مسیح شده‌ام تا این وعده را اعلام کنم که زندگی ابدی از طریق عیسی مسیح امکان‌پذیر شده است، ۲ این نامه را به فرزند عزیزم تیموتائوس می‌نویسم:
آرزو می‌کنم که لطف و رحمت و آرامش از طرف پدرمان خدا و سَرورمان عیسی مسیح شامل حال تو شود!
۳ من از خدایی که مثل اجدادم با وجدانی پاک به او خدمت می‌کنم سپاسگزارم و شب و روز برای تو دعا و التماس می‌کنم. ۴ وقتی اشک‌های تو یادم می‌آید، دلم می‌خواهد که دوباره تو را ببینم تا از شادی لبریز شوم. ۵ ایمان بی‌ریای تو را به خاطر می‌آورم، همان ایمانی که اول مادربزرگت لوئیس و مادرت یونیکی داشتند و مطمئنم که تو هم چنین ایمانی داری.
۶ به همین دلیل، به تو یادآوری می‌کنم توانایی* خاصّی را که خدا وقتی دست‌هایم را روی تو گذاشتم به تو داد، مثل آتش در خودت شعله‌ور نگه داری. ۷ روحی* که خدا به ما داده، در ما ترس به وجود نمی‌آورد، بلکه قدرت و محبت و فهم* را در ما ایجاد می‌کند. ۸ پس، به خاطر موعظه دربارهٔ سَرورمان و این که من به خاطر او در زندان هستم سرافکنده نباش. در عوض، تو هم به قدرت خدا تکیه کن و آماده باش که به خاطر خبر خوش، رنج و سختی بکشی. ۹ خدا ما را نجات داد و به یک زندگی مقدّس دعوت کرد؛ البته نه به خاطر کارهایمان بلکه به خاطر لطف و خواست خودش. او این لطفش را از زمان‌های قدیم به خاطر عیسی مسیح به ما نشان داد. ۱۰ اما این لطف الآن از طریق ظهور نجات‌دهندهٔ ما عیسی مسیح به‌روشنی آشکار شده است. مسیح همان کسی است که قدرت مرگ را از بین برد و از طریق خبر خوش، نوری بر این حقیقت تاباند که چطور می‌شود به زندگی فسادناپذیر دست پیدا کرد، ۱۱ و به خاطر همین خبر خوش، من به عنوان مبشّر و رسول و معلّم تعیین شده‌ام.
۱۲ به همین دلیل، من هم این درد و رنج‌ها را می‌کشم، ولی سرافکنده نیستم، چون خدایی را که به او ایمان دارم می‌شناسم و مطمئنم که او می‌تواند از چیزی که به او سپرده‌ام، تا روز تعیین‌شده محافظت کند. ۱۳ در چهارچوب تعالیم درستی که از من شنیده‌ای بمان و ایمان و محبتی را که نتیجهٔ اتحاد با عیسی مسیح است حفظ کن. ۱۴ با کمک روح‌القدس که در ماست،* از امانت خوبی که به تو سپرده شده، محافظت کن.
۱۵ همان طور که می‌دانی، تمام مردم ایالت آسیا به من پشت کرده‌اند، از جمله فیگِلوس و هِرموگِنِس. ۱۶ امیدوارم که خداوند به اهل خانهٔ اُنیسیفوروس رحمت و دلسوزی نشان دهد، چون او بارها به من نیروی تازه داد و هیچ وقت از این که من در زندان در زنجیر بودم سرافکنده نبود. ۱۷ برعکس، وقتی که در روم بود آنقدر دنبال من گشت تا مرا پیدا کرد. ۱۸ امیدوارم که خداوندمان یَهُوَه* در روز تعیین‌شده به او رحمت و دلسوزی نشان دهد. تو خودت خوب می‌دانی که این مرد در اِفِسُس چقدر به من خدمت کرد.