درس ۸
بلندی صدا به اندازهٔ مناسب
اگر صدای سخنران به حد کافی بلند نباشد، ممکن است در حضار حالت خواب‌آلودگی ایجاد شود. اگر مبشّری در خدمت موعظه چنین صحبت کند، مخاطبش ممکن است نتواند روی گفته‌های او تمرکز کند. هنگام پاسخ دادن در جلسات نیز اگر صدایمان به حد کافی بلند نباشد، حاضران از مطلبی که می‌گوییم تشویق و ترغیب نخواهند شد. (عبر ۱۰:۲۴، ۲۵) برعکس آن، اگر سخنران در جای نامناسب صدای خود را بلند کند، ممکن است برای حاضران آزاردهنده باشد یا حتی سبب رنجششان شود. (امث ۲۷:۱۴) پس لازم است به نکاتی که در ادامه می‌آید، توجه کنید.
در نظر داشتن شنوندگانتان. مخاطب شما چه کسی است؟ آیا فقط یک نفر است؟ آیا یک خانواده است؟ آیا شنوندگانتان گروه کوچکی از مبشّران در جلسهٔ موعظه هستند؟ آیا کل یک جماعتند یا حاضران یک کنگرهٔ بزرگ؟ واضح است که بلندی صدای شما در هر یک از این موقعیت‌ها باید متفاوت باشد.
در گذشته نیز گاه خادمان خدا می‌بایست برای جمعیتی بزرگ صحبت می‌کردند. در روزگار سلیمان، هنگام افتتاح معبد اورشلیم، سلیمان دستگاه صوتی در اختیار نداشت. او بر سکویی ایستاد و جمعیت را «با صدای بلند» برکت داد. (۱پاد ۸:۵۵، ترجمهٔ تفسیری؛ ۲توا ۶:۱۳) قرن‌ها بعد در پِنتیکاست سال ۳۳ میلادی، پس از ریخته شدن روح‌القدس بر گروهی کوچک از مسیحیان در اورشلیم، جمعیتی بزرگ گرد آنان جمع شدند. در میان آنان عده‌ای با علاقه به پیام آنان گوش می‌کردند و عده‌ای آنان را تمسخر می‌کردند. پِطرُس از خود درایت نشان داد و «برخاست و با صدای بلند» به صحبت پرداخت. (اعما ۲:۱۴) او در آنجا توانست به آن جمعیت به‌خوبی شهادت دهد.
از کجا می‌توانید بدانید که آیا بلندی صدای شما متناسب با موقعیتی است که در آن هستید؟ در این خصوص، عکس‌العمل شنوندگانتان شاخص خوبی است. اگر حالت چهره شنوندگان نشان دهد که صدایتان را به خوبی نمی‌شنوند، بجاست صدای خود را بلندتر کنید.
شما چه با یک نفر صحبت کنید چه با یک گروه، بجاست موقعیت مخاطبتان را در نظر داشته باشید. اگر قدرت شنوایی مخاطبتان پایین باشد، لازم است صدای خود را بلندتر کنید. اما چنانچه مخاطبتان فردی است که به دلیل کهولت سن کندتر عکس‌العمل نشان می‌دهد، مسلّماً با فریاد زدن نتیجهٔ خوبی نخواهید گرفت. در برخی فرهنگ‌ها بالا بردن صدا حتی ممکن است حمل بر بی‌احترامی باشد؛ زیرا نشانگر خشم و بی‌طاقتی شخص است.
توجه به صداهای محیط. در خدمت موعظه باید میزان بلندی صدای خود را با موقعیتی که در آن هستیم، تطبیق دهیم. گاه صدای رفت و آمد اتومبیل‌ها، سروصدای بچه‌ها، پارس سگ، صدای بلند دستگاه موسیقی یا تلویزیون ما را مجبور می‌کند که با صدایی بلندتر صحبت کنیم. اما اگر در منطقه‌ای موعظه می‌کنیم که خانه‌ها نزدیک به یکدیگر است، باید مراقب باشیم که صدای ما آنقدر بلند نباشد که توجه همسایگان را جلب کند و سبب خجالت مخاطبمان شود.
برادرانی که در جماعت یا کنگره سخنرانی می‌دهند نیز باید صدای خود را متناسب با موقعیت تطبیق دهند. مسلّماً سخنرانی در فضای آزاد با سخنرانی در سالنی با آکوستیک مناسب، بسیار متفاوت است. در یکی از کشورهای آمریکای لاتین، دو میسیونر روی ایوان خانهٔ شخصی علاقه‌مند، به نوبت سخنرانی‌ای ایراد می‌کردند. این در حالی بود که در آن نزدیکی مراسم آتش‌بازی بود و خروسی هم بی‌وقفه می‌خواند!
در طول سخنرانی، موقعیت‌هایی پیش می‌آید که لازم می‌شود، یا چند لحظه مکث کنید یا صدایتان را بلندتر کنید. برای مثال، اگر سخنرانی در مکانی انجام می‌شود که سقف آن فلزی است، هنگام بارش باران شدید قطعاً حاضران نمی‌توانند صدای شما را بشنوند. گاه نیز ممکن است کودکی گریه کند یا محیط به دلیل دیر آمدن برخی، شلوغ شود. پس بیاموزید که در چنین موقعیت‌هایی باید چه عکس‌العملی نشان دهید تا حاضران بتوانند از سخنرانی‌تان کاملاً فایده ببرند.
دستگاه صوتی می‌تواند صدای شما را تقویت کند، اما مسلّماً هنوز گاه لازم می‌شود که صدای خود را بلندتر کنید. در بعضی مناطق به دلیل قطع مرتب برق، سخنران باید هر آن آماده باشد که بدون دستگاه تقویت صدا به سخنرانی خود ادامه دهد.
توجه به مطلبی که می‌خواهید ارائه دهید. مطالب سخنرانی نیز در بالا و پایین بردن صدا تأثیر دارد. اگر مطلب باید با صدایی قوی بیان شود، صدای خود را پایین نیاورید. برای مثال، وقتی پیام محکومیتی را از روی کتاب مقدّس می‌خوانید، باید صدایتان قوی‌تر و بلندتر از زمانی باشد که آیه‌ای می‌خوانید که ما را به محبت به دیگران ترغیب می‌کند. پس بلندی صدای خود را با مطلبی که ارائه می‌دهید، هماهنگ کنید، اما مراقب باشید به گونه‌ای نباشد که توجه را به سوی خود جلب کنید.
توجه به مقصود و هدفتان. اگر می‌خواهید شنوندگان خود را به انجام کاری ترغیب کنید، نیاز دارید با صدایی قوی‌تر صحبت کنید. چنانچه می‌خواهید طرز فکرشان را اصلاح کنید، صدای بیش از حد بلند مسلّماً نتیجهٔ منفی خواهد داشت. اگر هدفتان این است که شنوندگان خود را تسلّی دهید، مناسب‌تر است که صدای خود را پایین بیاورید.
بالا بردن صدا چه موقع مفید است؟ وقتی تلاش می‌کنید توجه کسی را که به کاری مشغول است، به خود جلب کنید، اغلب بالا بردن صدا مفید خواهد بود. پدر و مادرها به‌خوبی به این امر واقفند. برای مثال، وقتی فرزندانشان بیرون از خانه مشغول بازی‌اند و زمان آن است که به خانه باز گردند، با صدای بلند آنان را صدا می‌زنند. در جلسات جماعت یا مجمع نیز گاه مجری برنامه باید با صدای بلند توجه حضار را به آغاز جلسه جلب کند. به علاوه، مبشّران وقتی در خدمت موعظه می‌خواهند با کسی صحبت کنند که بیرون از خانه در حال کار است، با صدای بلند به او سلام می‌کنند.
حتی پس از این که توجه شنونده را به خود جلب کردید، هنوز مهم است که صدایتان به حد کافی بلند باشد. اگر صدای شما آرام و ضعیف شود، شاید شنونده‌تان فکر کند که بر موضوعی که ارائه می‌دهید، تسلّط ندارید یا به آنچه می‌گویید، اطمینان ندارید.
جمله‌ای امری که با صدای بلند بیان شود، اغلب مخاطب را به عمل وا می‌دارد. (اعما ۱۴:۹، ۱۰) همچنین می‌تواند شخص را از فاجعه‌ای بر حذر دارد. در زندانی در شهر فیلیپی، زندانبانی می‌خواست خود را بکشد؛ زیرا فکر می‌کرد که زندانیان فرار کرده‌اند. پس «پولُس بلند فریاد زد: ‹به خود آسیب مرسان، ما همه اینجاییم!›» بدین شکل پولُس از خودکشی آن مرد جلوگیری کرد و توانست به همراه سیلاس به او و خانواده‌اش شهادت دهد. در نتیجه آنان حقیقت را با آغوش باز پذیرفتند.—اعما ۱۶:۲۷-۳۳.
چگونه می‌توانید در این مهارت پیشرفت کنید؟ تنظیم بلندی صدا به اندازهٔ مناسب به خصوص برای برخی دشوار است. برای مثال، برخی صدایی ضعیف دارند و نمی‌توانند با صدایی رسا صحبت کنند. این افراد با وجود داشتن طبعی آرام و ملایم می‌توانند با تلاش و تمرین، بر قدرت صدای خود بیفزایند. اگر شما نیز صدایی ضعیف دارید، به شیوهٔ تنفس و حالت بدن خود توجه کنید. تمرین کنید که راست بنشینید و راست بایستید. شانه‌های خود را به عقب دهید و عمیق نفس بکشید. سعی کنید بخش تحتانی ریهٔ خود را با هوا پر کنید. در واقع با استفادهٔ درست از هوایی که در این قسمت از ریه خود ذخیره کرده‌اید، می‌توانید بلندی صدایتان را بهتر کنترل کنید.
برخی دیگر با این مشکل روبرویند که بلند صحبت می‌کنند؛ شاید به این خاطر که در محوطهٔ باز یا محیطی پر سروصدا کار کرده‌اند یا این که در محیطی بزرگ شده‌اند که بلند حرف زدن و قطع کردن حرف دیگران معمول است. از این رو، تصوّر می‌کنند برای این که هنگام گفتگو نظری دهند باید بلندتر صحبت کنند. اما همچنان که آنان مطابق پند کتاب مقدّس ‹شفقت، مهربانی، فروتنی، ملایمت و بردباری را مانند جامه‌ای در بر می‌کنند،› هنگام گفتگو با دیگران نیز به بلندی صدایشان توجه بیشتری می‌کنند.—کول ۳:۱۲.
آمادگی خوب، تجاربی که از شرکت مرتب در خدمت موعظه کسب می‌کنید و درخواست کمک از یَهُوَه به شما یاری می‌رساند تا با صدایی رسا و مناسب صحبت کنید. چه از روی سکو سخنرانی صحبت کنید، چه در خدمت موعظه، بر این امر تمرکز کنید که اگر صدایتان به‌خوبی به گوش شنوندگانتان برسد، چقدر از گفته‌هایتان فایده خواهند برد.—امث ۱۸:۲۱.