محبت خدا را در دلمان حفظ کنیم

۱،‏ ۲.‏ در دنیای امروز پناهگاه ما کجاست؟‏

تصوّر کنید در خیابان قدم می‌زنید.‏ ابرهای تیره نزدیک می‌شوند و آسمان را می‌پوشانند.‏ باد همه چیز را به هم می‌پیچد.‏ آسمان تیره و تیره‌تر می‌شود،‏ برق می‌زند و رعد غرّش می‌کند.‏ باران،‏ تند و تیز و بی‌امان شروع به باریدن می‌کند.‏ شما سراسیمه و مضطرب سرپناهی می‌جویید.‏ در کنار خیابان پناهگاهی می‌یابید،‏ پناهگاهی خشک و امن که شما را از گزند طوفان محافظت می‌کند.‏ بسرعت خود را به آن می‌رسانید و به آن پناه می‌برید.‏

^۲ ما هم در دنیایی طوفانی زندگی می‌کنیم.‏ ناامنی و نابسامانی روزافزون،‏ مانند طوفانی فزاینده دنیا را در خود فرو گرفته است.‏ اما در این دنیای آشفته و پریشان پناهگاهی وجود دارد.‏ پناهگاهی که پناه او مرهم هر درد و آسان‌کنندهٔ هر سختی‌ای است.‏ این پناهگاه کجاست؟‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «در بارهٔ خداوند می‌گویم که او ملجا و قلعهٔ من است و خدای من که بر او توکّل دارم.‏»—‏مزمور ۹۱:‏۲‏.‏

۳.‏ چگونه می‌توانیم به یَهُوَه خدا پناه ببریم؟‏

^۳ تصوّرش را بکنید؛‏ یَهُوَه،‏ آفریدگار و سلطان عالَم حافظ و پشت و پناه ما باشد.‏ ما می‌توانیم در پناه قدرت عظیم و نیروی لایزال او طعم امنیت و اطمینان واقعی را بچشیم.‏ قدرت او از هر چه و هر کس که بتواند به ما آسیبی برساند برتر است.‏ به همین دلیل اگر صدمه یا آسیبی هم به ما وارد شود،‏ تنها اوست که می‌تواند آن را جبران کند و همهٔ نابسامانی‌ها را سامان بخشد.‏ اما چگونه می‌توانیم به یَهُوَه پناه ببریم؟‏ ما می‌توانیم با توکّلِ کامل به او و تحکیم پیوند محبتمان با او،‏ او را پناهگاه و مأوای خود سازیم.‏ کتاب مقدّس به ما تأکید می‌کند و می‌گوید:‏ «خویشتن را در محبت خدا محفوظ دارید.‏» (‏یهودا ۲۱‏)‏ به این معنی که ما باید محبت‌های خدا را در دل خود حفظ کنیم و آن‌ها را هیچ‌گاه فراموش نکنیم.‏ بله،‏ اگر رشتهٔ محبت و علاقه‌مان را با پدر آسمانی‌مان استوار سازیم،‏ می‌توانیم مطمئن باشیم که او نیز پشت و پناه ما خواهد بود.‏ اما چگونه می‌توان چنین محبت و الفتی را با خدا ایجاد کرد و تحکیم بخشید؟‏

۴،‏ ۵.‏ چند نمونه از محبت‌هایی که یَهُوَه خدا به ما نشان داده است چیست؟‏

^۴ برای ایجاد و تحکیم رشتهٔ محبتمان با یَهُوَه خدا باید الطاف و محبت‌هایی را که او در حق ما کرده است بشناسیم.‏ تعالیم کتاب مقدّس نشان می‌دهند که خداوند محبتش را به طرق مختلف به ما ثابت کرده است.‏ در اینجا به چند نمونهٔ آن که در کتاب حاضر نیز آمده است می‌پردازیم.‏ یَهُوَه از طریق کتابش نام خود و خصوصیات فوق‌العاده‌اش را برای ما آشکار ساخت.‏ یَهُوَه،‏ خدای هستی‌بخش با سخاوت و مهربانی،‏ زمین را با تمام زیبایی‌هایش به ما ارزانی داشت و آن را از آب و غذا،‏ منابع طبیعی،‏ حیوانات و مناظر زیبا پر ساخت.‏ از این‌ها گذشته او هدیه‌ای باارزش به ما بخشید.‏ یَهُوَه پسر یگانه و عزیزش را به زمین فرستاد.‏ و تنها به دلیل محبتی که به ما داشت درد،‏ رنج و مرگ او را تحمّل کرد.‏ (‏یوحنّا ۳:‏۱۶‏)‏ ثمرهٔ این هدیهٔ باارزش برای ما چیست؟‏ این هدیه در آینده زندگی فوق‌العاده‌ای را برای ما به ارمغان می‌آورد.‏

^۵ یَهُوَه خدا برای میسر ساختن چنین آینده‌ای قدم دیگری نیز برداشته است.‏ او حکومتی به پادشاهی مسیح در آسمان برقرار کرد.‏ این حکومت به زودی بشر را از درد و رنج خلاصی می‌دهد و زمین را به بهشت مبدّل می‌سازد.‏ تصوّرش را بکنید انسان‌ها می‌توانند تا ابد در صلح و خوشی در کنار هم زندگی کنند.‏ (‏مزمور ۳۷:‏۲۹‏)‏ البته اکنون نیز راهنمایی‌های مفید و پدرانهٔ یَهُوَه خدا آیین زندگی را به ما می‌آموزد و ما را یاری می‌کند تا زندگی‌ای سودمند و شاد داشته باشیم.‏ همچنین یَهُوَه سلطان عالَم،‏ این امکان را برای ما فراهم ساخته است که به درگاه پر مهر و محبتش دعا کنیم و به او نزدیک شویم.‏ نمونه‌هایی که در اینجا ذکر شد تنها چند نمونه از محبت‌های یَهُوَه خدا به بشر و همین طور به تک‌تک ماست.‏

۶.‏ تفکّر در مورد محبت‌های خدا چه احساسی را در شما برمی‌انگیزد؟‏

^۶ حال این سؤال مطرح می‌شود که ما محبت‌های یَهُوَه را چگونه باید پاسخ دهیم؟‏ بسیاری در جواب این سؤال می‌گویند:‏ «تفکّر در محبت‌های خدا عشق و علاقهٔ عمیقی در دل ما ایجاد می‌کند.‏» ما قطعاً برای محبت به خدا دلایل کافی داریم.‏ اما آیا محبت به یَهُوَه تنها به معنی شیفتگی و علاقه به اوست؟‏ عیسی محبت به خدا را مهم‌ترین فرمان نامید و آن را چنین بیان کرد:‏ «خداوند خدای خود را به همهٔ دل و تمامی نَفْس و تمامی فکر خود محبت نما.‏» (‏متّیٰ ۲۲:‏۳۷‏)‏ این سخنان عیسی نشان می‌دهد که محبت به خدا بسیار وسیع‌تر از احساس علاقه و شیفتگی به اوست.‏

۷.‏ آیا منظور از محبت به خدا تنها دلبستگی و علاقه به اوست؟‏ توضیح دهید.‏

^۷ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که محبت به خدا فقط به معنی دلبستگی و علاقه به او نیست.‏ البته برای محبت به خدا چنین احساسی لازم است اما تنها آغاز محبت واقعی به اوست.‏ این موضوع را می‌توان با مقایسه‌ای نشان داد.‏ تخم سیب لازمهٔ به وجود آمدن درخت سیبی پر بار است.‏ آیا این بدان معنی است که اگر شما از کسی سیبی بخواهید راضی خواهید شد که به شما تخم سیبی دهد؟‏ قطعاً خیر،‏ زیرا تخم سیب هیچ‌گاه ارزش یک سیب را ندارد.‏ علاقه و دلبستگی به خدا نیز لازمهٔ محبت به اوست،‏ اما محبت واقعی به او نیست.‏ پس محبت به خدا به چه معناست؟‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «همین است محبت خدا که احکام او را نگاه داریم و احکام او گران نیست.‏» (‏۱یوحنّا ۵:‏۳‏)‏ شور و علاقه به یَهُوَه تنها انگیزه و شروع محبت به اوست.‏ محبت خالصانه به خدا ثمرات نیکو می‌آورد و در اَعمال ما نشان داده می‌شود.‏—‏متّیٰ ۷:‏۱۶-‏۲۰ خوانده شود.‏

۸،‏ ۹.‏ چگونه می‌توانیم محبت و قدردانی‌مان را به خدا نشان دهیم؟‏

^۸ محبت خالصانه به خدا در واقع همان حفظ اصول و رعایت قوانین اوست.‏ ما با اطاعت از خدا،‏ محبتمان را به او نشان می‌دهیم.‏ حفظ اصول الٰهی و توجه به تعالیم او زندگی را سخت‌تر نمی‌کند،‏ چرا که تعالیم حکیمانهٔ خداوند چنان طرح شده است که ما را یاری می‌کند تا زندگی‌ای شاد و رضایت‌بخش داشته باشیم.‏ (‏اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ به علاوه ما با زندگی‌ای هماهنگ با راهنمایی‌های پدر آسمانی‌مان،‏ قدردانی و سپاس قلبی‌مان را نسبت به محبت‌های او نشان می‌دهیم.‏ متأسفانه امروزه خصوصیت حق‌شناسی و قدردانی نایاب است.‏ اما این امر تازگی ندارد.‏ عیسی ده نفر مبتلا به بیماری جذام را شفا داد اما تنها یکی از آن‌ها برای قدردانی و تشکر پیش او برگشت.‏ (‏لوقا ۱۷:‏۱۲-‏۱۷‏)‏ ما می‌خواهیم مانند آن یک نفر قدرشناس و شکرگزار باشیم نه مانند آن نه نفر ناسپاس و حق‌ناشناس.‏

^۹ رعایت اصول و قوانین الٰهی راهی است تا پیوند محبتمان را با خدا حفظ کنیم.‏ اما آن اصول و قوانین چیست؟‏ برخی از آن‌ها را در این کتاب بررسی کردیم.‏ حال می‌خواهیم مروری بر آن‌ها داشته باشیم.‏

۱۰.‏ چرا هیچ‌گاه نباید از شناخت خدا دست بکشیم؟‏

^۱۰ آشنایی و شناخت شخصیت یَهُوَه قدم اساسی برای ایجاد محبت و نزدیک شدن به اوست.‏ روند شناخت و در پی آن نزدیک شدن به خدا،‏ باید همواره در جریان باشد و هیچ گاه متوقف نشود.‏ لزوم این موضوع را می‌توان با مثالی روشن کرد.‏ اگر شما در یک شب بسیار سرد برای گرم کردن خود آتشی تهیه کنید آیا بعد از مدتی می‌نشینید و کم شدن و خاموش شدن آتش را تماشا می‌کنید؟‏ قطعاً خیر،‏ بلکه مرتباً چوب در آن می‌ریزید تا آتش را روشن و شعله‌ور نگاه دارید.‏ چرا که زندگی شما در گرو گرمای این آتش است.‏ همان طور که چوب از خاموش شدن آتش جلوگیری می‌کند و آن را شعله‌ور نگاه می‌دارد،‏ کسب شناخت و «معرفت خدا» نیز از سرد شدن محبتمان به یَهُوَه خدا جلوگیری می‌کند و آتش محبتمان به یَهُوَه را همواره زنده و گرم نگاه می‌دارد.‏—‏امثال ۲:‏۱-‏۵‏.‏

۱۱.‏ تعالیم عیسی چه تأثیری روی پیروانش داشت؟‏

^۱۱ خواست عیسی نیز این بود که پیروانش آتش محبتشان به خدا و همین طور کلام باارزشش را فروزنده و روشن نگاه دارند.‏ او پس از رستاخیزش با دو نفر از شاگردانش در خصوص برخی از پیشگویی‌هایی که در نوشته‌های مقدّس عبرانی آمده بود و در مورد خود او به تحقق پیوست صحبت کرد.‏ چندی بعد شاگردانش در مورد تعالیمی که او در آن روز به آن‌ها داده بود چنین گفتند:‏ «آیا دل در درون ما نمی‌سوخت،‏ وقتی که در راه با ما تکلّم می‌نمود و کتب را به جهت ما تفسیر می‌کرد؟‏»—‏لوقا ۲۴:‏۳۲‏.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ اغلب مردم نسبت به خدا و کلامش چه احساسی دارند؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم از سرد شدن محبتمان جلوگیری کنیم؟‏

^۱۲ زمانی که شما تعالیم کتاب مقدّس را درک کردید چه احساسی داشتید؟‏ آیا باعث شادی شما نشد و مجذوب شخصیت و محبت خدا نشدید؟‏ بسیاری بعد از آشنایی با حقایق در مورد خدا چنین احساسی داشته‌اند.‏ اما محبت به خدا تبی تند و زودگذر نیست.‏ موضوع اصلی،‏ حفظ و تقویت این محبت است که البته آسان نیست.‏ عیسی پیشگویی کرده بود که «محبت بسیاری سرد خواهد شد.‏» (‏متّیٰ ۲۴:‏۱۲‏)‏ در دنیای امروز به وضوح می‌توان دید که محبت مفهوم خود را از دست داده است و هر روز سردتر و کم‌رنگ‌تر می‌شود.‏ اما ما نمی‌خواهیم راه و روش دنیا را پیش بگیریم.‏ چگونه می‌توانیم از سرد شدن محبتمان به خدا و کم شدن علاقه‌مان به کتاب مقدّس جلوگیری کنیم؟‏

^۱۳ شناخت بیشتر یَهُوَه خدا و همین طور عیسی مسیح به ما کمک می‌کند تا محبتمان را به خدا حفظ کنیم.‏ (‏یوحنّا ۱۷:‏۳‏)‏ مطالعهٔ مستمر و تأمّل در کلام خدا ما را در این راه یاری می‌کند.‏ هنگام تأمّل در کلام خدا می‌توانیم از خود سؤال کنیم:‏ ‹این مطلب چه چیزی در مورد یَهُوَه خدا به من می‌آموزد؟‏ چه نکاتی در آن وجود دارد که مرا برمی‌انگیزد تا خدا را با دل و جان و فکر محبت کنم؟‏› ‏(‏۱تیموتاؤس ۴:‏۱۵ خوانده شود.‏)‏ چنین مطالعه و تعمّقی روی مطالب کتاب مقدّس باعث می‌شود که آتش محبتمان به یَهُوَه هیچ‌گاه به سردی نگراید و همواره فروزان و شعله‌ور باقی بماند.‏

۱۴.‏ چگونه دعا ما را یاری می‌کند تا محبتمان به یَهُوَه را زنده نگاه داریم؟‏

^۱۴ دعا و راز و نیاز با یَهُوَه نیز ما را یاری می‌کند تا محبت او را در دلمان حفظ کنیم.‏ (‏۱تَسّالونیکیان ۵:‏۱۷‏)‏ در فصل هفدهم این کتاب آموختیم که دعا هدیه‌ای باارزش از طرف خداست.‏ درست همان طور که دو نفر با گفتگوهای آزاد و مستمر رابطه‌شان صمیمی و نزدیک می‌شود،‏ اگر ما نیز مرتباً به یَهُوَه دعا کنیم،‏ رابطه‌مان با او گرم و صمیمی می‌شود.‏ هرگز نباید ماشینوار دعا کنیم و تنها از روی عادت جملاتی را بدون فکر و احساس بگوییم و هر بار آن را تکرار کنیم.‏ ما نیاز داریم که با یَهُوَه خدا صحبت کنیم درست با همان اشتیاقی که یک کودک با پدر مهربانش صحبت می‌کند.‏ در دعاهایمان احترام و حرمت به پدر آسمانی‌مان را با صداقت و صمیمیت بیامیزیم و بدون هیچ محدودیتی سفرهٔ دلمان را در حضورش بگشاییم.‏ (‏مزمور ۶۲:‏۸‏)‏ بلی،‏ دو جنبهٔ مهم و حیاتی در پرستش،‏ مطالعه و تأمّل روی کتاب مقدّس و همچنین دعاهایی از صمیم قلب است.‏ این دو،‏ ما را یاری می‌رسانند تا محبت‌های یَهُوَه را در دلمان حفظ کنیم و پیوندمان را با او استوار سازیم.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ چرا خدمت موعظه موهبت و گنجی باارزش است؟‏

^۱۵ مطالعهٔ کتاب مقدّس و دعا بخشی از پرستش ماست که به صورت انفرادی انجام می‌دهیم.‏ بخش دیگرِ پرستش صحبت کردن با دیگران در مورد اعتقاداتمان است.‏ آیا تا به حال با دیگران در مورد حقیقتی که از کتاب مقدّس آموخته‌اید صحبت کرده‌اید؟‏ اگر چنین بوده است شما نیز طعم خوش این نوع خدمت و عبادتی را که خدا به ما عطا کرده است چشیده‌اید.‏ (‏لوقا ۱:‏۷۴‏)‏ مسئولیت تعلیم و رساندنِ خبر خوش و امیدبخشِ حکومت یَهُوَه خدا،‏ به پرستندگان او داده شده است.‏ ما مسیحیان با صحبت کردن در بارهٔ حقایقی که در مورد یَهُوَه خدا آموخته‌ایم این مسئولیت را به انجام می‌رسانیم.‏—‏متّیٰ ۲۴:‏۱۴؛‏ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰ خوانده شود.‏

^۱۶ پولُس رسول برای خدمت موعظهٔ خود ارزش بسیار قائل بود و آن را به یک گنجینه تشبیه کرد.‏ (‏۲قُرِنتیان ۴:‏۷‏)‏ براستی که صحبت در مورد یَهُوَه خدا و مقاصد او باارزش‌ترین و پربرکت‌ترین کاری است که می‌توان انجام داد.‏ زیرا کمر خدمت به یَهُوَه بستن به معنی بندگی مهربان‌ترین سَروَر و در پی آن به دست آوردن بهترین پاداش است.‏ چنین خدمتی انسان‌های صادق‌دل را به یَهُوَه،‏ پدر آسمانی‌مان نزدیک می‌کند و آنان را در قدم برداشتن در راه زندگی جاودانی یاری می‌نماید.‏ چه خدمتی می‌تواند رضایتی بیش از این فراهم آورد؟‏ افزون بر این،‏ صحبت کردن در مورد یَهُوَه خدا نور ایمان را در دل ما فروزان‌تر و آتش محبت ما را نیز به او گرم‌تر می‌سازد.‏ یَهُوَه خدا برای چنین خدمتی ارزش فراوان قائل است.‏ (‏عبرانیان ۶:‏۱۰‏)‏ به این ترتیب کار موعظه کمک خوبی است تا محبت‌های خدا را فراموش نکنیم و آن‌ها را در دل خود حفظ کنیم.‏—‏۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵۸ خوانده شود.‏

۱۷.‏ امروزه چه امری به کار موعظه ضرورت بیشتری می‌بخشد؟‏

^۱۷ این موضوع را نباید فراموش کنیم که رساندن پیام کتاب مقدّس به مردم امری بسیار ضروری است.‏ کتاب مقدّس بر ضرورت این امر تأکید می‌کند و از ما می‌خواهد که وقت را دریابیم و در هر فرصت کلام خدا را به گوش مردم برسانیم.‏ (‏۲تیموتاؤس ۴:‏۲‏)‏ چرا امروزه کار موعظه از ضرورت بیشتری برخوردار است؟‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «روز عظیم خداوند نزدیک است،‏ نزدیک است و بزودی هر چه تمام‌تر می‌رسد.‏» (‏صَفَنْیا ۱:‏۱۴‏)‏ بله،‏ شرارت و بی‌عدالتی بزودی ریشه‌کن خواهد شد.‏ این هشدار باید به مردم داده شود.‏ آنان باید بدانند که اکنون،‏ زمان برگزیدن یَهُوَه خدا به عنوان حاکمشان است.‏ زیرا شرارت و بی‌عدالتی در وقت معین نابود خواهد شد و «درنگ نخواهد نمود.‏»—‏حَبَقُّوق ۲:‏۳‏.‏

۱۸.‏ پرستش یَهُوَه در جمع پرستندگان او چه نتایجی به همراه دارد؟‏

^۱۸ یَهُوَه از ما می‌خواهد که او را در جمع هم‌ایمانانمان پرستش کنیم.‏ به همین سبب کتاب مقدّس ضرورت و نیاز همنشینی با هم‌ایمانانمان را بیان می‌کند و می‌گوید به یکدیگر توجه و علاقه نشان دهید تا بتوانید محبت و میل به انجام اَعمال نیک را در دل‌های یکدیگر افزون کنید.‏ مراقب باشید که مانند بعضی،‏ از گرد هم آمدن غفلت نورزید،‏ گرد هم آیید،‏ یکدیگر را تسلّی دهید و تقویت کنید بخصوص اکنون که به روز خدا نزدیک‌تر می‌شوید.‏ (‏عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ زمانی که ما با هم‌ایمانانمان در جلسات مسیحی جمع می‌شویم فرصت بسیار خوبی است که یَهُوَه خدای عزیزمان را حمد و ستایش کنیم.‏ همچنین مسیحیان با گفتگوهای سازنده و آموزنده‌شان یکدیگر را تسلّی می‌دهند و تقویت می‌کنند.‏

۱۹.‏ چگونه می‌توانیم پیوند محبت را در جماعت استوار سازیم؟‏

^۱۹ گرد هم آمدن در جلسات مسیحی این فرصت را برای ما مهیا می‌سازد تا پیوند محبت و دوستی‌مان را با هم‌ایمانانمان استوار سازیم.‏ مانند یَهُوَه که خصوصیات خوب را در ما جستجو می‌کند ما نیز با هم‌ایمانانمان چنین کنیم.‏ هیچ گاه انتظار نداشته باشیم که آنان رفتاری بی‌عیب و نقص داشته باشند.‏ این امر را به خاطر داشته باشیم که هر کدام از ما از نظر روحانی رشدی متفاوت داریم و هیچ کدام از خطا مبرّا نیستیم.‏ ‏(‏کُولُسیان ۳:‏۱۳ خوانده شود.‏)‏ اگر با کسانی که به یَهُوَه عمیقاً محبت می‌ورزند رابطهٔ نزدیک برقرار کنید شما نیز از نظر روحانی رشد خواهید کرد و به یَهُوَه نزدیک‌تر خواهید شد.‏ آری،‏ پرستش یَهُوَه در جمع برادران و خواهران روحانی،‏ ما را یاری خواهد کرد که محبت‌های خدا را در دلمان حفظ کنیم.‏ یَهُوَه کسانی را که او را وفادارانه پرستش می‌کنند و پیوند محبتشان را با او حفظ می‌کنند چگونه پاداش خواهد داد؟‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ زندگی واقعی چیست و چرا چنین زندگی‌ای فوق‌العاده است؟‏

^۲۰ یَهُوَه به خادمین وفادارش زندگی را پاداش می‌دهد.‏ شاید بعضی بگویند ما اکنون هم زنده هستیم؛‏ چون نَفَس می‌کشیم،‏ می‌خوریم،‏ می‌نوشیم و زمانی که احساس خوشحالی و آرامش می‌کنیم طعم زندگی واقعی را می‌چشیم.‏ اما باید قبول کنیم که زندگی ما امروزه تنها چیزی شبیه به زندگی است.‏ کتاب مقدّس نشان می‌دهد زندگی ما امروزه از آنچه خدا برای ما در نظر داشته است فرسنگ‌ها فاصله دارد.‏

^۲۱ کتاب مقدّس به ما تأکید می‌کند که در پی به دست آوردن زندگی واقعی باشیم.‏ (‏۱تیموتاؤس ۶:‏۱۹‏)‏ همان زندگی‌ای که هر یک از ما خواهان آن هستیم و خدا از ابتدا برایمان در نظر داشته است.‏ زمانی که به کاملیت دست یابیم معنی واقعی زندگی را می‌فهمیم؛‏ زمانی که پیری،‏ بیماری و مرگ دیگر نباشد و سلامتی کامل و نشاط حقیقی جای آن را بگیرد؛‏ زمانی که بی‌عدالتی و حزن و خوف پایان یابد و صلح و عدالت و شادی بر زمین حاکم شود،‏ یعنی زمانی که بهشت روی زمین برقرار شود.‏ آنگاه از زندگی واقعی یعنی همان «حیات جاودانی» لذّت خواهیم برد.‏ (‏۱تیموتاؤس ۶:‏۱۲‏)‏ آیا چنین زندگی‌ای فوق‌العاده نیست؟‏

۲۲.‏ چگونه می‌توان به «حیات جاودانی» دست یافت؟‏

^۲۲ چگونه می‌توانیم زندگی واقعی یعنی «حیات جاودانی» را به دست آوریم؟‏ پولُس در این رابطه مسیحیان را به نیکوکاری و اَعمال نیک تشویق می‌کند.‏ (‏۱تیموتاؤس ۶:‏۱۸‏)‏ روشن است که به کار بردن این پند و رسیدن به حیات جاودانی تنها به توجه و بکارگیری تعالیم کتاب مقدّس بستگی دارد.‏ آیا سخن پولُس به این معنی است که ما با انجام کارهای نیک مستحق «زندگی جاودانی» می‌شویم؟‏ خیر،‏ تنها «فیض» و لطف یَهُوَه خداوند است که این امکان را برای ما فراهم می‌سازد تا به چنین آیندهٔ فوق‌العاده‌ای دست یابیم.‏ (‏رومیان ۵:‏۱۵‏)‏ شکی نیست رضایت و شادی یَهُوَه در این است که به خادمین وفادارش پاداش دهد.‏ این خواست اوست که تک‌تک ما به «زندگی جاودانی» دست یابیم.‏ زندگی ابدی در شادی و صلح از آن کسانی خواهد بود که محبت‌های خداوند را در دل خود حفظ کنند.‏

۲۳.‏ چرا باید همواره محبت‌های یَهُوَه را در دلمان حفظ کنیم؟‏

^۲۳ هر کدام از ما باید از خود بپرسد:‏ ‹آیا من خدا را آن طور که او می‌خواهد و در کتاب مقدّس آمده است پرستش می‌کنم؟‏› اگر ما هر روز جواب مثبت به این سؤال بدهیم می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه پشت و پناه ما خواهد بود.‏ یَهُوَه خادمین وفادارش را از تندباد حوادث و مشکلات روزهای آخر حفظ خواهد کرد.‏ او ما را به دنیای جدید و شکوهمندی که بزودی برقرار خواهد شد راهنمایی می‌کند.‏ بدرستی که زندگی در چنین دنیایی چه خوشایند و زیبا خواهد بود.‏ در آن زمان چقدر از اینکه در این روزهای آخر تصمیم درست را اتخاذ کرده‌ایم خوشحال و راضی خواهیم بود.‏ اگر اکنون چنین تصمیمی بگیرید از زندگی واقعی بهره‌مند خواهید شد،‏ زندگی‌ای که یَهُوَه خدا تا ابد برای شما در نظر گرفته است.‏