‏«روح و عروس می‌گویند:‏ ‹بیا!‏›»‏

‏«روح و عروس می‌گویند:‏ ‹بیا!‏› .‏ .‏ .‏ هر که تشنه باشد،‏ بیاید و هر که خواهش دارد،‏ از آب حیات بی‌قیمت بگیرد.‏» —‏ مکا ۲۲:‏۱۷‏.‏

۱،‏ ۲.‏ منافع ملکوت در زندگی ما چه جایگاهی باید داشته باشد،‏ و چرا؟‏

حفظ منافع ملکوت در زندگی ما چه جایگاهی باید داشته باشد؟‏ عیسی پیروانش را چنین ترغیب کرد:‏ ‹اوّل ملکوت خدا را بطلبید.‏› او به آنان اطمینان داد که اگر چنین کنند نیازهای زندگی‌شان بر طرف خواهد شد.‏ (‏مت ۶:‏۲۵-‏۳۳‏)‏ عیسی ملکوت خدا را به مروارید پرارزشی تشبیه کرد که تاجری برای به دست آوردنش تمام «مایملک خود را فروخته،‏ آن را خرید.‏» (‏مت ۱۳:‏۴۵،‏ ۴۶‏)‏ آیا بشارت ملکوت خدا و شاگردسازی برای ما نیز چنین ارزشی دارد؟‏

^۲ دو مقالهٔ پیش روشن ساخت که روح مقدّس خدا راهنمای ماست تا با دلیری سخن گوییم و با مهارت کلام خدا را بکار بندیم.‏ همچنین روح مقدّس نقش مهمی در تداوم و استمرار خدمت موعظهٔ ما دارد.‏ در ادامهٔ این مقاله به این موضوع خواهیم پرداخت.‏

دعوتی برای همه!‏

۳.‏ برای ‹آمدن› و نوشیدن از چه آبی از همه دعوت به عمل آمده است؟‏

^۳ از طریق روح خدا از مردم دعوتی به عمل آمده است.‏ (‏مکاشفه ۲۲:‏۱۷ خوانده شود.‏‏)‏ از تشنگان دعوت می‌شود که ‹بیایند!‏› تا عطش خود را سیراب سازند.‏ در اینجا منظور رفع تشنگی با آب معمولی که از اکسیژن و ئیدروژن تشکیل شده است نیست.‏ البته،‏ هر کس می‌داند که آب برای بقای حیات ضروری است.‏ عیسی بر سر چاه در گفتگویش با زن سامری با در نظر داشتن این موضوع به آبی دیگر اشاره کرد و گفت:‏ «کسی که از آبی که من به او می‌دهم بنوشد،‏ ابداً تشنه نخواهد شد،‏ بلکه آن آبی که به او می‌دهم در او چشمهٔ آبی گردد که تا حیات جاودانی می‌جوشد.‏» (‏یو ۴:‏۱۴‏)‏ انسان‌ها به نوشیدن این آب فوق‌العاده دعوت شده‌اند تا حیات جاودانی یابند.‏

۴.‏ چگونه نیاز به آب حیات مطرح شد،‏ و منظور از آب حیات چیست؟‏

^۴ پس از این که آدم در نافرمانی از یَهُوَه خدا به همسرش پیوست،‏ نیاز به چنین آب حیات‌بخشی مطرح شد.‏ (‏پیدا ۲:‏۱۶،‏ ۱۷؛‏ ۳:‏۱-‏۶‏)‏ آدم و حوّا از باغ عدن بیرون انداخته شدند تا «مبادا [آدم] دست خود را دراز کند و از درخت حیات نیز گرفته بخورد،‏ و تا به ابد زنده ماند.‏» (‏پیدا ۳:‏۲۲‏)‏ آدم،‏ پدر خانوادهٔ بشری با نافرمانی‌اش مرگ را وارد زندگی انسان‌ها ساخت.‏ (‏روم ۵:‏۱۲‏)‏ منظور از آب حیات،‏ تمامی تدارکاتی است که یَهُوَه خدا فراهم ساخته تا انسان‌های مطیع را از گناه و مرگ آزاد سازد و زندگی کامل و ابدی در بهشت روی زمین را به آنان بخشد.‏ این تدارکات تنها از طریق قربانی عیسی مسیح ممکن شد.‏ —‏ مت ۲۰:‏۲۸؛‏ یو ۳:‏۱۶؛‏ ۱یو ۴:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

۵.‏ این دعوت که ‹بیایید و از آب حیات بی‌قیمت بگیرید› از طرف چه کسی است؟‏ توضیح دهید.‏

^۵ این دعوت که ‹بیایید و از آب حیات بی‌قیمت بگیرید› از طرف چه کسی است؟‏ تمامی تدارکاتی که برای زندگی ابدی از طریق عیسی فراهم شده است،‏ در دوران حکومت هزار سالهٔ مسیح کاملاً در دسترس بشر قرار می‌گیرد.‏ در کتاب مقدّس این تدارکات به مانند ‹نهر آب حیات که همچون بلور شفاف است› به تصویر کشیده شده‌اند.‏ این نهر ‹از تخت خدا و برّه جاری می‌شود.‏› (‏مکا ۲۲:‏۱‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ از این رو یَهُوَه خدای هستی‌بخش،‏ سرچشمهٔ این آب است،‏ آبی که به انسان‌ها حیات می‌بخشد.‏ (‏مز ۳۶:‏۹‏)‏ او از طریق «برّه» یعنی عیسی مسیح این آب را در دسترس انسان‌ها قرار می‌دهد.‏ (‏یو ۱:‏۲۹‏)‏ یَهُوَه از طریق این نهرِ سمبولیک تمامی نتایجی را که نافرمانی آدم برای بشر در پی داشته است خنثی می‌سازد.‏ آری،‏ این دعوت از طرف یَهُوَه خداست؛‏ اوست که می‌گوید:‏ «بیا!‏»‏

۶.‏ در چه زمانی «نهر آب حیات» شروع به جاری شدن کرد؟‏

^۶ «نهر آب حیات» به صورت کامل در دوران هزار سالهٔ حکومت مسیح جاری خواهد شد،‏ اما جاری شدن آن در «روز خداوند [سَرور]» یعنی در سال ۱۹۱۴ زمان به تخت نشستن «برّه» در آسمان آغاز گشت.‏ (‏مکا ۱:‏۱۰‏)‏ پس از آن تدارکاتی خاص از طریق کلام خدا برای کسب حیات ابدی صورت گرفت،‏ کلامی که «آب» خوانده شده است.‏ (‏افس ۵:‏۲۶‏)‏ هر کسی می‌تواند از «آب حیات» بنوشد یعنی با شنیدن خبر خوش ملکوت خدا آن را بپذیرد.‏ اما در «روز خداوند» چه کسانی این دعوت را به عمل می‌آورند؟‏

‏«عروس» می‌گوید،‏ «بیا!‏»‏

۷.‏ در «روز خداوند» اوّلین گروهی که این دعوت را به عمل آوردند چه کسانی بودند،‏ و از چه کسانی دعوت شد؟‏

^۷ در «روز خداوند» اوّلین کسانی که از تشنگان دعوت می‌کنند که «بیا!‏» مسیحیان مسح‌شده یعنی طبقهٔ عروسند.‏ اما آنان چه کسانی را دعوت می‌کنند؟‏ قاعدتاً در این دعوت روی سخن عروس که می‌گوید «بیا!‏» با خود نیست.‏ بلکه با کسانی است که امید دارند بعد از «جنگِ آن روز عظیمِ خدای قادر مطلق» تا ابد روی زمین زندگی کنند.‏ —‏ مکاشفه ۱۶:‏۱۴،‏ ۱۶ خوانده شود.‏

۸.‏ چه اموری نشان می‌دهد که از سال ۱۹۱۸ مسیحیان مسح‌شده دعوت یَهُوَه را به همگان می‌رسانند؟‏

^۸ از سال ۱۹۱۸ مسیحیان مسح‌شده این دعوت را از مردم به عمل می‌آورند.‏ در همان سال،‏ سخنرانی‌ای تحت عنوان «میلیون‌ها تن که اکنون زنده‌اند طعم مرگ را نخواهند چشید» در جماعات اجرا شد.‏ این سخنرانی به بسیاری امید بخشید که بعد از جنگ حارمَجِدّون در بهشت روی زمین زندگی خواهند کرد.‏ در کنگرهٔ شاگردان کتاب مقدّس در سال ۱۹۲۲،‏ در شهر سِدار پُوینت در آمریکا طی سخنرانی‌ای حضار ترغیب شدند که ‹پادشاه و ملکوتش را اعلام کنند.‏› این درخواست به باقی‌ماندگان طبقهٔ عروس یاری رساند تا از مردم بیشتری دعوت به عمل آورند.‏ در ۱۵ مارس ۱۹۲۹،‏ مقاله‌ای تحت عنوان «دعوت بزرگوارانهٔ یَهُوَه» در مجلّهٔ برج دیده‌بانی بر اساس مکاشفه ۲۲:‏۱۷ منتشر گردید.‏ در قسمتی از این مقاله چنین آمده است:‏ «باقی‌ماندهٔ مسح‌شدگان وفادار به [حضرت‌اعلیٰ] پیوستند تا آنان نیز از مردم بزرگوارانه دعوت به عمل آورند و بگویند که ‹بیا!‏› این پیام به کسانی اعلام می‌شود که خواهان عدالت و حقیقتند.‏ اکنون،‏ باید این پیام اعلام شود.‏» طبقهٔ عروس تا به امروز این دعوت را از همگان به عمل می‌آورند.‏

‏«هر که می‌شنود بگوید:‏ ‹بیا!‏›»‏

۹،‏ ۱۰.‏ چگونه از آنانی که دعوت را شنیدند خواسته شد که دیگران را دعوت کنند،‏ «بیا!‏»؟‏

^۹ از آنانی که دعوت به ‹آمدن› می‌شود چه درخواستی می‌شود؟‏ از آنان نیز خواسته می‌شود که به دیگران بگویند:‏ «بیا!‏» برای نمونه،‏ در مجلّهٔ برج دیده‌بانی اوّل‌اوت ۱۹۳۲ صفحهٔ ۲۳۲ آمده است:‏ «باشد که مسح‌شدگان تمامی کسانی را که خواهان بشارت دادن به مردمند در انجام این فعالیت تشویق کنند.‏ این بشارت دهندگان حتماً نباید از جمله مسح‌شدگان باشند تا پیام خدا را به دیگران برسانند.‏ اکنون برای شاهدان یَهُوَه مایهٔ دلگرمی است که می‌توانند آب حیات را به مردمی برسانند که ممکن است از حارمَجِدّون نجات یابند و تا ابد روی زمین زندگی کنند.‏»‏

^۱۰ در مجلّهٔ برج دیده‌بانی ۱۵ اوت ۱۹۳۴ صفحهٔ ۲۴۹ بر اهمیت مسئولیت کسانی که این دعوت را می‌شنوند تأکید شده و چنین آمده است:‏ «طبقهٔ یوناداب با این که شاهدان مسح‌شدهٔ یَهُوَه نیستند باید همگام با طبقه‌ای که پیش‌نمای یِیْهُو است،‏ یعنی مسح‌شدگان پیش روند و پیام ملکوت خدا را اعلام کنند.‏» در سال ۱۹۳۵،‏ هویت «گروه عظیم» که در مکاشفه ۷:‏۹-‏۱۷ به آن اشاره شده است مشخص گردید.‏ از این رو،‏ خادمان خدا با شتاب بیشتری به فعالیت موعظه پرداختند.‏ از آن زمان شمار روزافزونی از گروه عظیم این دعوت را پذیرفتند و به صف پرستندگان حقیقی پیوستند.‏ امروزه بیش از هفت میلیون نفر با قدردانی تمام پیام کلام خدا را پذیرفتند،‏ خود را به خدا وقف کردند،‏ تعمید گرفتند و با طبقهٔ عروس همگام شده مردم را دعوت می‌کنند که ‹بیایند و از آب حیات بی‌قیمت بگیرند.‏›‏

‏«روح» می‌گوید،‏ «بیا!‏»‏

۱۱.‏ در قرن اوّل،‏ روح مقدّس خدا چه نقشی در فعالیت موعظه داشت؟‏

^۱۱ هنگامی که عیسی در کنیسه‌ای در ناصره موعظه می‌کرد از طومار اِشَعْیای نبی چنین خواند:‏ ‹روح یَهُوَه بر من است،‏ زیرا که مرا مسح کرد تا فقیران را بشارت دهم و مرا فرستاد،‏ تا شکسته‌دلان را شفا بخشم و اسیران را به رستگاری و کوران را به بینایی،‏ موعظه کنم و تا کوبیدگان را،‏ آزاد سازم،‏ و از سال پسندیدهٔ یَهُوَه موعظه کنم.‏› سپس گفته‌های اِشَعْیا را به خود نسبت داد و گفت:‏ «امروز این نوشته در گوش‌های شما تمام شد.‏» (‏لو ۴:‏۱۷-‏۲۱‏)‏ عیسی پیش از این که به آسمان عروج کند به شاگردانش چنین دلگرمی داد:‏ «لیکن چون روح‌القدس بر شما می‌آید،‏ قوّت خواهید یافت و شاهدان من خواهید بود .‏ .‏ .‏ تا اقصای جهان.‏» (‏اعما ۱:‏۸‏)‏ در قرن اوّل،‏ روح مقدّس خدا نقش بسیار مهمی در فعالیت موعظه ایفا می‌کرد.‏

۱۲.‏ امروزه روح مقدّس خدا چه نقشی در به عمل آوردن دعوت از مردم دارد؟‏

^۱۲ امروزه روح مقدّس خدا چه نقشی در به عمل آوردن دعوت از مردم دارد؟‏ روح مقدّس از یَهُوَه سرچشمه می‌گیرد.‏ او با استفاده از روح مقدّس ذهن و دل طبقهٔ عروس را روشن می‌سازد تا کتاب مقدّس را درک کنند.‏ روح مقدّس خدا طبقهٔ عروس را بر آن می‌دارد که از کسانی که امید زندگی ابدی روی زمین را دارند دعوت به عمل آورند و حقایق کلام خدا را برای آنان روشن سازند.‏ کسانی که این دعوت را می‌پذیرند،‏ شاگردان عیسی مسیح می‌گردند و خود نیز از دیگران این دعوت را به عمل می‌آورند.‏ آنان چگونه از کمک روح مقدّس خدا بهره‌مند می‌شوند؟‏ از آنجایی که آنان ‹به اسم روح‌القدس› تعمید گرفته‌اند هماهنگ با راهنمایی روح خدا عمل می‌کنند و برای دریافت کمک به آن تکیه می‌نمایند.‏ (‏مت ۲۸:‏۱۹‏)‏ پیامی که مسح‌شدگان و گروه عظیم موعظه می‌کنند چگونه از روح مقدّس سرچشمه گرفته است؟‏ این پیام از کتاب مقدّس که تحت تأثیر مستقیم روح مقدّس خدا نوشته شده است سرچشمه می‌گیرد.‏ پس می‌توان نتیجه گرفت که این دعوت از طریق روح خدا از مردم به عمل می‌آید.‏ در واقع،‏ روح مقدّس خدا راهنمای ماست.‏ حال این موضوع باید چه تأثیری بر شرکت فعال ما در دعوت از مردم داشته باشد؟‏

‏«می‌گویند:‏ ‹بیا!‏›»‏

۱۳.‏ عبارت «روح و عروس می‌گویند ‹بیا›» به چه نکته‌ای اشاره دارد؟‏

^۱۳ «روح و عروس» تنها یک بار نمی‌گویند «بیا!‏» فعلی که در زبان یونانی در اینجا استفاده شده است مفهوم عملی مستمر را دارد.‏ در فارسی نیز این فعل به صورت «می‌گویند» ترجمه شده است که مفهوم استمرار و تداوم را دارد.‏ از این رو در اینجا به این نکته اشاره می‌شود که دعوتی که از طرف خدا صورت می‌گیرد به صورت پیوسته و مستمر انجام می‌شود.‏ آنانی که این دعوت را می‌شنوند و به آن پاسخ می‌گویند چه خواهند کرد؟‏ آنان نیز می‌گویند:‏ «بیا!‏» در مورد گروه عظیم پرستندگان حقیقی گفته شده است که آنان ‹شبانه‌روز در معبد یَهُوَه وی را خدمت می‌کنند.‏› (‏مکا ۷:‏۹،‏ ۱۵‏)‏ این که آنان ‹شبانه‌روز خدمت می‌کنند› به چه معنی است؟‏ (‏لوقا ۲:‏۳۶،‏ ۳۷؛‏ اَعمال ۲۰:‏۳۱؛‏ ۲تَسّالونیکیان ۳:‏۸ خوانده شود.‏‏)‏ نمونهٔ پولُس رسول و همچنین نبیه‌ای سالخورده به نام حَنّا نشان می‌دهد که ‹شبانه‌روز خدمت کردن› تلویحاً به معنی پیوستگی و تلاش جدّی در خدمت است.‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ دانیال چگونه اهمیت استمرار و تداوم را در پرستش نشان داد؟‏

^۱۴ دانیال نبی نیز اهمیت استمرار و تداوم در پرستش را نشان داد.‏ (‏دانیال ۶:‏۵-‏۱۱،‏ ۱۷ خوانده شود.‏‏)‏ او حتی حاضر نشد برای یک ماه عادتی که در پرستش داشت تغییر دهد.‏ او عادت داشت که «هر روز سه مرتبه» به یَهُوَه دعا کند.‏ دانیال با این که می‌دانست ممکن است این کار به قیمت جانش تمام شود و به چاه شیران انداخته شود همچنان به این عادت خود در پرستش ادامه داد.‏ به راستی دانیال با عملش نشان داد که هیچ چیز پراهمیت‌تر از تداوم و پیوستگی در پرستش یَهُوَه نیست.‏ —‏ مت ۵:‏۱۶‏.‏

^۱۵ دانیال یک شب را در چاه شیران گذراند.‏ شاه خود هنگام سحر به آنجا رفت و با لحنی غمگین فریاد برآورد:‏ «ای دانیال بندهٔ خدای حیّ،‏ آیا خدایت که او را پیوسته عبادت می‌نمایی به رهانیدنت از شیران قادر بوده است؟‏» دانیال فوراً پاسخ گفت:‏ «ای پادشاه تا به ابد زنده باش!‏ خدای من فرشتهٔ خود را فرستاده،‏ دهان شیران را بست تا به من ضرری نرسانند چونکه به حضور وی در من گناهی یافت نشد و هم در حضور تو ای پادشاه تقصیری نورزیده بودم.‏» دانیال یَهُوَه را «پیوسته» و مستمر پرستش می‌کرد.‏ از این رو یَهُوَه نیز او را برکت داد.‏ —‏ دان ۶:‏۲۰-‏۲۳‏.‏

۱۶.‏ نمونهٔ دانیال چه سؤالاتی را در مورد شرکت ما در خدمت موعظه مطرح می‌کند؟‏

^۱۶ دانیال حاضر بود بمیرد اما عادتی که در پرستش یَهُوَه داشت کنار نگذارد.‏ ما چطور؟‏ ما اکنون برای این که استمرار در خدمت موعظه‌مان را حفظ کنیم،‏ چه ازخودگذشتگی‌ای از خود نشان می‌دهیم و یا حاضر به چه ازخودگذشتگی‌ای هستیم؟‏ نباید اجازه دهیم حتی یک ماه هم بدون این که با دیگران در مورد یَهُوَه صحبت کنیم بگذرد.‏ اگر امکانش را داریم آیا نباید سعی‌مان بر این باشد که هر هفته در خدمت موعظه شرکت کنیم؟‏ حتی اگر از نظر جسمانی ناتوان و ضعیف هستیم و در ماه تنها می‌توانیم برای ۱۵ دقیقه موعظه کنیم باز هم باید گزارش ماهانهٔ موعظه‌مان را تحویل دهیم.‏ به چه دلیل؟‏ زیرا ما نیز می‌خواهیم همچنان در کنار روح و عروس از تشنگان دعوت کنیم که «بیا!‏» بله،‏ تلاش ما بر این است که در اعلام بشارت ملکوت شرکت مرتب داشته باشیم و مبشّری فعال بمانیم.‏

۱۷.‏ چه فرصت‌هایی را نباید در رساندن دعوت خدا به مردم از دست بدهیم؟‏

^۱۷ به راستی که خدمت موعظه افتخاری است بزرگ.‏ از این رو ما نه فقط می‌خواهیم در زمانی که برای خدمت موعظه کنار گذاشته‌ایم دعوت یَهُوَه را به مردم برسانیم بلکه می‌خواهیم برای این کار،‏ هر فرصتی را غنیمت شماریم.‏ پس می‌خواهیم حتی زمانی که به خرید،‏ سفر یا تعطیلات می‌رویم و یا در مدرسه یا محل کار،‏ تشنگان را دعوت کنیم که ‹از آب حیات بی‌قیمت بگیرند.‏› حتی اگر دولت خدمت موعظه‌مان را محدود کند ما محتاطانه به خدمتمان ادامه می‌دهیم.‏ شاید بتوانیم در چنین شرایطی به روشی موعظه کنیم که توجه دیگران را جلب نکند.‏ برای مثال در خدمت خانه‌به‌خانه چند خانه در میان موعظه کنیم و یا در خدمت موعظهٔ غیر رسمی بیشتر فعال باشیم.‏

بگویید «بیا!‏»‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ شما چگونه نشان می‌دهید که برای افتخار همکاری با خدا ارزش قائلید؟‏

^۱۸ حال بیش از ۹۰ سال است که روح و عروس به هر که تشنهٔ آب حیات است می‌گویند «بیا!‏» آیا این دعوت هیجان‌انگیز به گوش شما هم رسیده است؟‏ اگر چنین است ضروری است که شما نیز دیگران را دعوت کنید.‏

^۱۹ ما نمی‌دانیم یَهُوَه تا به کی این دعوت محبت‌آمیز را به عمل می‌آورد.‏ اما می‌توانیم تا آن زمان با خدا همکاری کنیم و از تشنگان دعوت کنیم که «بیا!‏» (‏۱قر ۳:‏۶،‏ ۹‏)‏ به راستی که چه افتخاری است!‏ باشد که برای این افتخار ارزش قائل باشیم و پیوسته در موعظه «قربانیِ تسبیح را به خدا بگذرانیم.‏» (‏عبر ۱۳:‏۱۵‏)‏ آنان که امید زندگی ابدی بر روی زمین را دارند با طبقهٔ عروس یکصدا شوند و همچنان بگویند «بیا!‏» امید است که بسیاری از این «آب حیات بی‌قیمت» بنوشند.‏

چه آموختید؟‏

‏• از چه کسانی دعوت به ‹آمدن› شده است؟‏

‏• چرا می‌توان گفت دعوت به ‹آمدن› از طرف یَهُوَه است؟‏

‏• روح مقدّس خدا در دعوت به ‹آمدن› چه نقشی دارد؟‏

‏• چرا باید تلاش کنیم که مرتباً در خدمت موعظه شرکت کنیم؟‏

‏[نمودار/تصاویر در صفحهٔ ١۶]‏

‏(‏برای دیدن شکل صحیح به نشریه رجوع شود)‏

همچنان بگویید «بیا!‏»‏

۱۹۱۴

۵۱۰۰ مبشّر

۱۹۱۸

بسیاری در بهشت روی زمین زندگی خواهند کرد

۱۹۲۲

‏«پادشاه و ملکوت او را اعلام کنید،‏ اعلام کنید،‏ اعلام کنید»‏

۱۹۲۹

مسح‌شدگان وفادار بر زمین می‌گویند،‏ «بیا!‏»‏

۱۹۳۲

از غیر مسح‌شدگان نیز خواسته شد که دیگران را به ‹آمدن› دعوت کنند

۱۹۳۴

طبقهٔ یوناداب به خدمت موعظه دعوت شد

۱۹۳۵

‏«گروه عظیم» معرفی شد

۲۰۰۹

۷٬۳۱۳٬۱۷۳ مبشّر