‏‹گلهٔ خدا را شبانی و نظارت کنید›‏

‏«گلهٔ خدا را که به دست شما سپرده شده است شبانی و نظارت کنید،‏ امّا نه به اجبار بلکه با میل و رغبت.‏» —‏ ۱پطر ۵:‏۲‏.‏

۱.‏ وقتی پِطرُس نامهٔ اوّل خود را نگاشت،‏ مسیحیان با چه مشکلاتی مواجه بودند؟‏

مدتی قبل از آن که نِرون،‏ امپراتور روم شروع به اذیت و آزار مسیحیان روم کند،‏ پِطرُس رسول اوّلین نامهٔ خود را نگاشت.‏ او قصد داشت هم‌ایمانان خود را تقویت کند چرا که ابلیس ‹می‌گشت› تا آن‌ها را ببلعد.‏ حال،‏ مسیحیان برای استوار ماندن،‏ لازم بود ‹مراقب باشند› و «خویشتن را زیر دست نیرومند خدا فروتن» سازند.‏ (‏۱پطر ۵:‏۶،‏ ۸‏)‏ همچنین ضروری بود که وحدت را حفظ کنند.‏ آن‌ها نباید «به گزیدن و دریدن یکدیگر» می‌پرداختند چرا که نتیجهٔ آن ‹نابودی به دست یکدیگر› بود.‏ —‏ غلا ۵:‏۱۵‏.‏

۲،‏ ۳.‏ با چه کسی مبارزه می‌کنیم و چه موضوعاتی را در این دو مقاله بررسی خواهیم کرد؟‏

^۲ امروزه ما مسیحیان نیز با موقعیت مشابهی روبرو هستیم.‏ ابلیس منتظر فرصتی است تا ما را ببلعد.‏ (‏مکا ۱۲:‏۱۲‏)‏ همچنین در پیش رویمان «مصیبت عظیمی» قرار گرفته «که مانندش از آغاز جهان تا کنون روی نداده» است.‏ (‏مت ۲۴:‏۲۱‏)‏ ما نیز همانند مسیحیان قرن اوّل می‌باید از بحث و مشاجره برحذر بمانیم.‏ از این رو،‏ برخی اوقات به کمک پیرانی باصلاحیت نیاز داریم.‏

^۳ بگذارید ببینیم که پیران مسیحی چگونه می‌توانند نسبت به شبانی «گلهٔ خدا» درک بیشتری داشته باشند و به ارزش آن بیشتر پی ببرند.‏ (‏۱پطر ۵:‏۲‏)‏ سپس،‏ نحوهٔ شایستهٔ کار شبانی را در این مقاله بررسی خواهیم کرد.‏ در مقالهٔ بعدی،‏ خواهیم دید که اعضای جماعت چگونه می‌توانند ‹آنانی را که زحمت می‌کشند و پیشوایان› هستند گرامی بدارند.‏ (‏۱تسا ۵:‏۱۲‏،‏ ترجمهٔ قدیم‏)‏ بررسی این دو مقاله به ما کمک می‌کند تا در کشتی گرفتن با دشمن اصلی‌مان ایستادگی کنیم.‏ —‏ افس ۶:‏۱۲‏.‏

گلّهٔ خدا را شبانی کنید

۴،‏ ۵.‏ پیران مسیحی باید چه دیدی نسبت به گلّهٔ خدا داشته باشند؟‏ مثالی بیاورید.‏

^۴ پِطرُس،‏ پیران مسیحی قرن اوّل را ترغیب کرد تا به گلّه‌ای که به دستشان سپرده شده بود نگرشی خدایی داشته باشند.‏ ‏(‏۱پِطرُس ۵:‏۱،‏ ۲ از ترجمهٔ قدیم خوانده شود.‏‏)‏ با این که پِطرُس در جماعت ستونی محسوب می‌شد،‏ نسبت به پیران مسیحی دیدی فخرفروشانه نداشت.‏ او حتی اذعان کرد که پیران مسیحی همکاران وی هستند.‏ (‏غلا ۲:‏۹‏)‏ هیئت اداره‌کننده نیز پیران مسیحی جماعات را با روحیه‌ای همچون پِطرُس ترغیب می‌کند تا در کار شبانی گله با جدّیت بکوشند.‏

^۵ پِطرُس رسول نوشت که پیران مسیحی ‹شبان گلّهٔ خدا هستند که به دستشان سپرده شده است.‏› بسیار ضروری بود که تشخیص دهند گلّه به یَهُوَه و عیسی مسیح تعلّق دارد.‏ پیران مسیحی به نحوی که از گوسفندان خدا مراقبت می‌کنند به خدا حساب پس می‌دهند.‏ فرض کنید که دوستی صمیمی از شما تقاضا می‌کند در غیابش برای مدتی از فرزندانش مراقبت کنید.‏ آیا از بچه‌های او به خوبی مراقبت نخواهید کرد و به آن‌ها غذا نخواهید داد؟‏ اگر یکی از آن‌ها مریض شود آیا تلاش نمی‌کنید تا مداوای لازم را دریافت کند؟‏ به طور مشابه،‏ پیران مسیحی نیز از جماعت ‹خدا که آن را به خون پسر خود خریده است،‏ شبانی می‌کنند.‏› (‏اعما ۲۰:‏۲۸‏،‏ پاورقی)‏ آن‌ها فراموش نمی‌کنند که هر گوسفند با خون پربهای عیسی مسیح خریده شده است.‏ بلی،‏ پیران مسیحی چون به خدا پاسخگو می‌باشند گلّهٔ خدا را غذا می‌دهند،‏ محافظت می‌کنند و مراقبت می‌نمایند.‏

۶.‏ مسئولیت چوپانان در دوران باستان چه بود؟‏

^۶ به مسئولیت چوپانان دوران باستان توجه کنید.‏ آن‌ها برای مواظبت از گلّه می‌بایست گرمای سوزان روز و سرمای شب را تحمّل می‌کردند.‏ (‏پیدا ۳۱:‏۴۰‏)‏ همچنین برای نجات گوسفند حتی جان خود را به خطر می‌انداختند.‏ داود در نوجوانی وقتی که چوپان بود گلّه‌اش را از دست حیوانات وحشی منجمله شیر و خرس نجات داد.‏ او در این رابطه گفت:‏ «ریش او را گرفته،‏ او را زدم و کشتم.‏» (‏۱سمو ۱۷:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ چه شجاعتی!‏ او حتی به دهان حیوان وحشی نزدیک شد!‏ بلی داود برای نجات گوسفند هر کاری کرد.‏

۷.‏ به طور مجازی،‏ پیران مسیحی چگونه می‌توانند گوسفند را از دهان شیر برهانند؟‏

^۷ امروزه،‏ لازم است که پیران مسیحی برای حملهٔ ابلیس که مانند شیر عمل می‌کند آماده باشند.‏ این کار به طور مجازی شامل رهانیدن گوسفند از دهان ابلیس است.‏ به اصطلاح با گرفتن ریش حیوان،‏ پیران می‌توانند گوسفند را نجات دهند.‏ یک راه این است که پیران با برادران و خواهرانی که با ناآگاهی به سوی دام‌های شیطان کشیده شده‌اند استدلال کنند.‏ ‏(‏یهودا ۲۲،‏ ۲۳ خوانده شود.‏‏)‏ البته پیران نمی‌توانند این کار را بدون کمک یَهُوَه انجام دهند.‏ ایشان با مهربانی گوسفند زخمی را در آغوش گرفته،‏ با کلام خدا بر زخم‌هایش مرهم مالیده،‏ باندپیچی می‌کنند.‏

۸.‏ پیران مسیحی گلّه را به کجا هدایت می‌کنند و چگونه؟‏

^۸ چوپانان همچنین گلّه را به مراتع سرسبز و پرآب هدایت می‌کنند.‏ پیران مسیحی نیز به طور مشابه گلّه را برای خوردن و دریافت ‹خوراک به موقع› مرتباً ترغیب می‌کنند تا در جلسات حضور یابند.‏ (‏مت ۲۴:‏۴۵‏)‏ گاهی لازم است پیران برای آنانی که از لحاظ روحانی بیمارند وقت بیشتری بگذارند تا به خوردن کلام خدا ترغیب شوند.‏ شاید گوسفندی گم‌شده سعی کند دوباره به گلّه برگردد.‏ در این صورت،‏ پیران به جای آن که برادر یا خواهر گم‌شده را بترسانند،‏ با مهربانی اصول کتاب مقدّس و به‌کارگیری آن را به وی توضیح می‌دهند.‏

۹،‏ ۱۰.‏ پیران به کسی که از لحاظ روحانی بیمار است چگونه باید کمک کنند؟‏

^۹ وقتی که بیمار هستید چه نوع دکتری را ترجیح می‌دهید؟‏ آیا دکتری که وقت کمی برای گوش دادن به شما صرف کند و سریع برایتان دارو تجویز نماید؟‏ یا دکتری که به حرفتان خوب گوش دهد،‏ مشکل احتمالی و معالجات مختلف را برایتان توضیح دهد؟‏

^۱۰ پیران مسیحی نیز می‌توانند به طور مجازی ‹با روغن به نام خداوند،‏ بیمار را تدهین نمایند› یعنی به حرف او گوش دهند و زخم‌هایش را مداوا کنند.‏ ‏(‏یعقوب ۵:‏۱۴،‏ ۱۵ خوانده شود.‏‏)‏ کلام خدا مانند روغن بَلَسانِ جِلْعاد می‌تواند بیمار را تسکین دهد.‏ (‏ار ۸:‏۲۲؛‏ حز ۳۴:‏۱۶‏)‏ وقتی شخص متزلزل اصول کتاب مقدّس را به کار گیرد می‌تواند بار دیگر تعادل روحانی به دست آورد.‏ بلی،‏ وقتی شبانان به نگرانی‌های گوسفند بیمار گوش می‌دهند و برای او دعا می‌کنند نتیجهٔ بسیار نیکویی حاصل می‌شود.‏

نه به اجبار بلکه به رغبت

۱۱.‏ چه چیزی پیران را برمی‌انگیزد که راغبانه گلّهٔ خدا را شبانی کنند؟‏

^۱۱ پِطرُس سپس به پیران مسیحی یادآوری می‌کند که کار شبانی باید با چه طرز فکری انجام گیرد.‏ پیران مسیحی باید گلّهٔ خدا را «نه به اجبار بلکه با میل و رغبت» شبانی کنند.‏ چه چیزی باعث می‌شود که پیران راغبانه به برادرانشان خدمت کنند؟‏ دقت کنید چه چیزی پِطرُس را برانگیخت تا گوسفندان عیسی را غذا دهد.‏ انجیل یوحنا نشان می‌دهد که محبتش به مسیح او را به این کار برانگیخت.‏ (‏یو ۲۱:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ بلی،‏ محبت،‏ پیران را برمی‌انگیزد که «نه برای خود،‏ بلکه برای آن کس زیست کنند که به خاطرشان مرد.‏» (‏۲قر ۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ این محبت همراه با محبت به خدا و برادران،‏ پیران مسیحی را بر آن می‌دارد تا با جان و دل توانایی،‏ اموال و زمان خود را در خدمت گلّهٔ خدا به کار گیرند.‏ (‏مت ۲۲:‏۳۷-‏۳۹‏)‏ ایشان خود را نه با اکراه بلکه با رغبت وقف برادرانشان می‌کنند.‏

۱۲.‏ پولُس تا چه حد از خود مایه گذاشت؟‏

^۱۲ پیران تا چه حد باید از خود مایه بگذارند؟‏ در نگهداری از گوسفندان،‏ ایشان پولُس را سرمشق می‌گیرند که او نیز از عیسی الگو گرفت.‏ (‏۱قر ۱۱:‏۱‏)‏ پولُس و همراهانش چنان محبت عمیقی به برادران تِسالونیکی داشتند که حاضر بودند ‹نه تنها انجیل خدا را به آن‌ها برسانند،‏ بلکه از جان خود نیز در راه آن‌ها بگذرند.‏› بدین شکل «همچون مادری شیرده که از کودکان خود نگهداری می‌کند» با ایشان به نرمی رفتار کردند.‏ (‏۱تسا ۲:‏۷،‏ ۸‏)‏ پولُس درک کرد که مادری شیرده چه احساسی نسبت به نوزاد خود دارد.‏ او حاضر است هر کاری برای نوزادش انجام دهد،‏ منجله نیمه‌شب برخیزد و او را شیر دهد.‏

۱۳.‏ پیران باید چه تعادلی را حفظ کنند؟‏

^۱۳ پیران مسیحی باید بین مسئولیت شبانی و وظیفه در قبال خانواده تعادل به خرج دهند.‏ (‏۱تیمو ۵:‏۸‏)‏ زمانی را که پیران برای جماعت صرف می‌کنند بسیار پرارزش است چرا که می‌توانند با خانوادهٔ خود باشند.‏ یک راه برای آن که بین این دو مسئولیت تعادل ایجاد کنند این است که گهگاهی برادران و خواهران را به پرستش خانوادگی‌شان دعوت نمایند.‏ ماسانائو،‏ پیر مسیحی‌ای از ژاپن در طی سال‌ها هم‌ایمانان مجرّد و خانواده‌هایی که پدر روحانی نداشتند به مطالعهٔ خانوادگی‌اش دعوت می‌کرد.‏ به مرور زمان،‏ برخی از برادرانی که ماسانائو کمکشان کرد خود نیز پیر جماعت گشتند و اکنون نمونهٔ نیکوی او را دنبال می‌کنند.‏

نه به منظور فایدهٔ شخصی بلکه با عشق و علاقه

۱۴،‏ ۱۵.‏ چرا پیران مسیحی باید از کار شبانی به منظور نفع شخصی اجتناب کنند و چگونه می‌توانند پولُس را نمونهٔ خود قرار دهند؟‏

^۱۴ پِطرُس همچنین پیران مسیحی را ترغیب کرد که «نه برای منافع نامشروع بلکه با عشق و علاقه» شبانی کنند.‏ کارهای جماعت مستلزم صرف زمان قابل‌ملاحظه‌ای است،‏ با این حال،‏ پیران نباید برای این کار توقع اُجرت داشته باشند.‏ پِطرُس لازم دید که به پیران مسیحیِ همکارش هشدار دهد که در خدمت شبانی از دریافت «منافع نامشروع» یعنی به منظور نفع شخصی برحذر باشند.‏ چنین امری در شیوهٔ زندگی مجلل رهبران دینیِ «بابِل بزرگ» کاملاً مشهود است،‏ در حالی که بسیاری از انسان‌ها مجبورند در فقر به سر برند.‏ (‏مکا ۱۸:‏۲،‏ ۳‏)‏ پیران مسیحی باید از چنین تمایلی برحذر باشند.‏

^۱۵ پولُس نمونهٔ خوبی برای پیران مسیحی به جا گذاشت.‏ او با این که رسول بود و می‌توانست مخارج خود را به گردن مسیحیان تِسالونیکی بیندازد،‏ «نان کسی را مفت» نخورد.‏ به جای آن ‹شب و روز کار کرد و زحمت کشید.‏› (‏۲تسا ۳:‏۸‏)‏ امروزه،‏ بسیاری از پیران منجمله سرپرستان سیّار در این رابطه الگوی خوبی از خود به جا می‌گذارند.‏ با آن که از مهمان‌نوازی برادران خوشحال می‌شوند،‏ حاضر نیستند «سربار» کسی باشند.‏ —‏ ۱تسا ۲:‏۹‏.‏

۱۶.‏ «با عشق و علاقه» گلّه را شبانی کردن به چه مفهوم است؟‏

^۱۶ پیران مسیحی گلّه را «با عشق و علاقه» شبانی می‌کنند.‏ عشق و علاقهٔ ایشان در نحوهٔ کمک به گلّه نمایان می‌شود.‏ اما چنین کاری به مفهوم این نیست که گلّه را در خدمت کردن به یَهُوَه مجبور سازند؛‏ همچنین پیران مهربان کسی را تشویق نمی‌کنند که با روحیهٔ رقابت‌جویی خدا را خدمت نماید.‏ (‏غلا ۵:‏۲۶‏)‏ پیران تشخیص می‌دهند که هر گوسفند منحصربه‌فرد است.‏ آن‌ها با کمال میل به برادران و خواهران کمک می‌کنند تا یَهُوَه را با خوشی خدمت نمایند.‏

بر گلّه سَروری نکنید بلکه برای آن نمونه باشید

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ چرا گهگاه برای رسولان مشکل بود که تعلیم عیسی را در مورد فروتنی درک کنند؟‏ ب)‏ ما نیز ممکن است با چه وضعیت مشابهی روبرو شویم؟‏

^۱۷ چنانچه گفته شد،‏ پیران باید به خاطر داشته باشند گلّه‌ای که شبانی می‌کنند متعلّق به خداست،‏ نه به آن‌ها.‏ ایشان مواظب هستند ‹بر کسانی که به دستشان سپرده شده است› سَروری نکنند.‏ ‏(‏۱پِطرُس ۵:‏۳ خوانده شود.‏‏)‏ گهگاه،‏ رسولان عیسی انگیزهٔ غلطی داشتند.‏ آن‌ها مانند حاکمان دنیا در پی مقام بودند.‏ —‏ مَرقُس ۱۰:‏۴۲-‏۴۵ خوانده شود.‏

^۱۸ امروزه،‏ برادرانی که در پی «کار نظارت» هستند باید نیّت و انگیزهٔ خود را از این امر دریابند.‏ (‏۱تیمو ۳:‏۱‏)‏ همچنین پیران مسیحی باید صریحاً از خود بپرسند آیا در پی جاه و مقام هستند همان گونه که برخی از رسولان بودند.‏ اگر رسولان در این مورد مشکل داشتند،‏ پیران نیز لازم است از هر گونه تمایل به جاه و مقام برحذر باشند.‏

۱۹.‏ پیران در حفاظت از گلّه چه موضوعی را نباید فراموش کنند؟‏

^۱۹ برخی اوقات پیران مسیحی مخصوصاً برای حفاظت گلّه از «گرگهای درّنده» لازم است که قاطعانه رفتار کنند.‏ (‏اعما ۲۰:‏۲۸-‏۳۰‏)‏ در این رابطه،‏ پولُس به تیتوس گفت که ‹با کمال اقتدار تشویق و توبیخ کند.‏› (‏تیت ۲:‏۱۵‏)‏ با این حال،‏ پیران حتی در امور قضایی نیز باید رفتاری محترمانه داشته باشند.‏ ایشان می‌دانند رفتار نیکو بیشتر شخص را به راه درست ترغیب می‌کند تا انتقادهای سرسختانه.‏

۲۰.‏ پیران چگونه می‌توانند با پیروی از عیسی برای دیگران نمونه باشند؟‏

^۲۰ عیسی در محبت کردن به گلّه از خود الگویی نیکو برای پیران مسیحی به جا گذاشت.‏ (‏یو ۱۳:‏۱۲-‏۱۵‏)‏ حقیقتاً نحوهٔ تعلیم عیسی به شاگردانش در مورد موعظه و شاگردسازی به دلمان می‌نشیند.‏ فروتنی او در دل شاگردانش نشست و آن‌ها را برانگیخت تا در رفتارشان «با فروتنی دیگران را از خود بهتر» بدانند.‏ (‏فیلیپ ۲:‏۳‏)‏ به طور مشابه،‏ امروزه پیران برانگیخته می‌شوند تا از عیسی الگو بگیرند و خود نیز «برای گله نمونه» باشند.‏

۲۱.‏ چه اُجرتی در انتظار پیران مسیحی است؟‏

^۲۱ پِطرُس با اشاره به وعدهٔ آینده سخنان خود را با پیران مسیحی به اتمام رساند.‏ ‏(‏۱پِطرُس ۵:‏۴ خوانده شود.‏‏)‏ سرپرستان مسح‌شده «تاج جلالِ غیرفانی را» با عیسی در آسمان دریافت خواهند کرد.‏ شبانانی که از ‹گوسفندان دیگر› می‌باشند،‏ افتخار خواهند داشت که تحت حکمرانی «رئیس شبانان» گلّهٔ خدا را در زمین شبانی کنند.‏ (‏یو ۱۰:‏۱۶‏)‏ در مقالهٔ بعد بررسی خواهیم کرد که اعضای جماعت چگونه می‌توانند از این مردان منتصب حمایت کنند.‏

نگاهی کوتاه به مقاله

‏• چرا شایسته بود که پِطرُس پیران مسیحی را به  شبانی گلّه ترغیب کند؟‏

‏• پیران مسیحی چگونه باید کسی را که از لحاظ روحانی بیمار است شبانی کنند؟‏

‏• چه چیزی پیران را برمی‌انگیزد تا گلّهٔ خدا را شبانی کنند؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱]‏

پیران مسیحی همچون چوپانان دوران باستان می‌باید از ‹گوسفندانی› که به دستشان سپرده شده است محافظت کنند