‏«بایمان رفتار کنیم نه بدیدار»‏

‏«بایمان رفتار میکنیم نه بدیدار.‏»—‏۲قرنتیان ۵:‏۷‏.‏

۱.‏ منظور از ‹بایمان رفتار کردن› چیست؟‏

هر بار که مطابق راهنمایی‌های کلام خدا دست به دعا می‌شویم،‏ نشان می‌دهیم که حداقل تا حدی ایمان در ما وجود دارد.‏ وقتی که شروع به موعظه در مورد ملکوت خدا به دیگران می‌کنیم نیز از خود ایمان نشان می‌دهیم.‏ و هنگامی که زندگی خود را به یَهُوَه اهدا می‌کنیم،‏ گواهی می‌دهیم که مایلیم ‏‹بایمان رفتار کنیم،‏›‏ یعنی روش زندگیی را دنبال می‌کنیم که زیر نفوذ ایمان است.‏—‏۲قرنتیان ۵:‏۷؛‏ کولسیان ۱:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

۲.‏ چرا شرکت در فعالیت‌های جماعت لزوماً ثابت نمی‌کند که شخص باایمان است؟‏

^۲ اگر حقیقتاً بخواهیم به این شکل زندگی کنیم،‏ به ایمانی نیاز داریم که بنیادی استوار دارد.‏ (‏عبرانیان ۱۱:‏۱،‏ ۶‏)‏ بسیاری از مردم به دلیل معیارهای اخلاقی والای شاهدان یَهُوَه و محبتی که در بین آنان وجود دارد به سویشان جلب می‌شوند.‏ این شروع خوبی است،‏ اما نشانهٔ ایمان آنها نیست.‏ افرادی دیگر ممکن است همسر یا پدر و مادری داشته باشند که ایمانی قوی دارند،‏ و شاید در بعضی از فعالیت‌های این عزیزان خود شرکت کنند.‏ داشتن چنین عامل خوبی در خانه حقیقتاً موهبتی است،‏ اما این نیز نمی‌تواند جانشین محبت و ایمانی شود که شخص،‏ خود باید به خدا داشته باشد.‏—‏لوقا ۱۰:‏۲۷،‏ ۲۸‏.‏

۳.‏ الف)‏ برای آنکه ایمان ما اساسی محکم داشته باشد باید شخصاً به کتاب مقدس با چه چشمی بنگریم؟‏ ب)‏ چرا بعضی از افراد سریعتر از افراد دیگر به این امر که کتاب مقدس الهام الهی است اعتقاد پیدا می‌کنند؟‏

^۳ کسانی که حقیقتاً به ایمان رفتار می‌کنند اعتقاد کامل دارند که کتاب مقدس کلام خداست.‏ شواهد فراوانی در دست است که نشان می‌دهد نوشته‌های مقدس واقعاً «از الهام خدا است.‏»‏a (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶‏)‏ برای آنکه شخص به این موضوع معتقد شود،‏ چقدر شواهد و مدارک لازم است؟‏ این امر بستگی به پیشینهٔ وی دارد.‏ امری که برای یک نفر کاملاً قانع‌کننده است ممکن است فرد دیگری را راضی نکند.‏ در بعضی موارد با اینکه شخص مدارک فراوان انکارناپذیری در دست دارد،‏ شاید باز هم نخواهد نتیجهٔ منطقی آن را بپذیرد.‏ چرا؟‏ به دلیل تمایلاتی که در اعماق قلبش پنهان است.‏ (‏ارمیا ۱۷:‏۹‏)‏ از اینرو،‏ شخص ممکن است به مقصود خدا اظهار علاقه کند،‏ اما دلش در پی راضی کردن دنیا باشد.‏ او ممکن است نخواهد از شیوهٔ زندگیی که با معیارهای کتاب مقدس مغایرت دارد دست بردارد.‏ اما،‏ اگر کسی حقیقتاً تشنهٔ حقیقت باشد،‏ و با خود صادق بوده و فروتن باشد،‏ پس از چندی پی خواهد برد که کتاب مقدس کلام خداست.‏

۴.‏ برای آنکه شخص ایمان کسب کند چه چیزی لازم است؟‏

^۴ غالباً پس از گذشت چند ماه افرادی که به آنها برای مطالعهٔ کتاب مقدس کمک می‌شود درک می‌کنند که دلایل کافی برای اثبات اینکه این کتاب کلام خداست به آنها ارائه شده است.‏ اگر این امر باعث شود که قلب خود را به روی تعالیم یَهُوَه بگشایند،‏ عمیق‌ترین افکار،‏ علایق و انگیزه‌های موجود در قلبشان بتدریج همراه با آنچه فرا می‌گیرند پدیدار خواهد شد.‏ (‏مزمور ۱۴۳:‏۱۰‏)‏ در رومیان ۱۰:‏۱۰ آمده است که شخص ‹به دل› ایمان می‌ورزد.‏ چنین ایمانی بیانگر احساسات واقعی فرد بوده و در شیوهٔ زندگی او نمایان خواهد بود.‏

نوح مطابق ایمانی با اساس محکم عمل کرد

۵،‏ ۶.‏ ایمان نوح بر چه اساسی بود؟‏

^۵ نوح یکی از کسانی بود که ایمانی با اساس محکم و قوی داشت.‏ (‏عبرانیان ۱۱:‏۷‏)‏ ایمان او بر چه استوار بود؟‏ نوح فقط کلام خدا را شنیده بود و آن را بصورت مکتوب در اختیار نداشت.‏ در پیدایش ۶:‏۱۳ آمده است:‏ ‏«خدا بنوح گفت:‏ ‹انتهای تمامئ بشر بحضورم رسیده است زیرا که زمین بسبب ایشان پر از ظلم شده است.‏› » یَهُوَه نوح را هدایت کرد تا یک کشتی بسازد و جزئیات مربوط به ساختمان آن را در اختیارش گذاشت.‏ سپس خدا افزود:‏ «اینک من طوفان آب را بر زمین میآ‌ورم تا هر جسدی را که روح حیات در آن باشد از زیر آسمان هلاک گردانم و هر چه بر زمین است خواهد مرد.‏»—‏پیدایش ۶:‏۱۴-‏۱۷‏.‏

^۶ آیا پیش از آن باران باریده بود؟‏ کتاب مقدس پاسخی به این پرسش نمی‌دهد.‏ در پیدایش ۲:‏۵ آمده است:‏ «‏خداوند خدا باران بر زمین نبارانیده بود.‏» اما در اینجا موسی که قرن‌ها بعد می‌زیسته است،‏ موضوعاتی را مربوط به دوران بسیار پیش‌تر از دوران نوح توضیح می‌دهد.‏ همانطور که در پیدایش ۷:‏۴ آمده است،‏ یَهُوَه هنگام صحبت با نوح از باران صحبت می‌کند و واضح است که نوح منظور او را درک کرده است.‏ با این حال،‏ ایمان نوح به آنچه می‌توانست ببیند نبود.‏ پولس رسول نوشت که نوح «دربارهٔ اموریکه تا آن وقت دیده نشده الهام یافته بود.‏» خدا به نوح گفت،‏ می‌خواهد «طوفان آب» را بر روی زمین بیاورد،‏ یا همانطور که در پاورقی مربوط به پیدایش ۶:‏۱۷ در ترجمهٔ دنیای جدید آمده است «اقیانوس آسمانی.‏» تا آن زمان هرگز چنین چیزی رخ نداده بود.‏ اما آنچه که نوح در کل آفرینش می‌توانست مشاهده کند دلالت بر آن می‌کرد که خدا حقیقتاً می‌توانست موجب بروز چنین نیروی مخربی شود.‏ ایمان نوح او را واداشت که کشتی را بسازد.‏

۷.‏ الف)‏ نوح برای انجام فرمان خدا به چه چیزی نیاز نداشت؟‏ ب)‏ از بررسی ایمان نوح چه بهره‌ای می‌بریم،‏ و ایمان ما چگونه می‌تواند برای دیگران پربرکت باشد؟‏

^۷ خدا تاریخ شروع طوفان را به نوح نگفته بود.‏ با این حال او از این امر سوءاستفاده نکرد و منتظر نشد تا اتفاقی رخ دهد آنوقت دست به عمل بزند و همچنین ساختن کشتی و کار موعظه را در درجهٔ دوم اهمیت در زندگی خود قرار نداد.‏ خدا بموقع آن،‏ به نوح گفت که چه وقت داخل کشتی شود.‏ اما تا آن زمان،‏ «نوح چنین کرد و بهرچه خدا او را امر فرمود عمل نمود.‏» (‏پیدایش ۶:‏۲۲‏)‏ نوح به ایمان رفتار کرد نه به دیدار یعنی آنچه که به چشم می‌دید.‏ چقدر سپاسگزاریم که چنین کرد!‏ در نتیجهٔ ایمان اوست که ما امروز زنده هستیم.‏ در مورد ما نیز چنین است،‏ ایمانی که ما نشان می‌دهیم می‌تواند اثر عمیقی بر آیندهٔ ما و همچنین فرزندان و اطرافیان ما داشته باشد.‏

ایمان ابراهیم

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ ایمان ابراهیم بر اساس چه بود؟‏ ب)‏ یَهُوَه به چه شکلی بر ابراهیم «ظاهر شد»؟‏

^۸ بگذار ابراهیم را به عنوان نمونهٔ دیگری مورد بررسی قرار دهیم.‏ (‏عبرانیان ۱۱:‏۸-‏۱۰‏)‏ ابراهیم ایمان خود را بر چه اساسی بنا کرد؟‏ محیطی که او در آن پرورش یافت یعنی شهر اُورِ کلدانیان،‏ محیطی مملو از بت‌پرستی و مادی‌گرایی بود.‏ اما عوامل دیگری دیدگاه ابراهیم را شکل دادند.‏ بی‌شک او می‌توانست با سام پسر نوح همنشین باشد،‏ زیرا هنگام مرگ سام،‏ ابراهیم ۱۵۰ سال داشت.‏ ابراهیم اعتقاد پیدا کرد که یَهُوَه «خدای تعالی مالک آسمان و زمین» است.‏—‏پیدایش ۱۴:‏۲۲‏.‏

^۹ عامل دیگری نیز بود که بر ابراهیم تأثیر عمیقی گذاشت.‏ یَهُوَه «بر .‏ .‏ .‏ ابراهیم ظاهر شد وقتیکه در جزیره [یا بین‌النهرین] بود،‏ قبل از توقّفش در حرّان و بدو گفت:‏ ‹از وطن خود و خویشانت بیرون شده بزمینی که ترا نشان دهم برو.‏› » (‏اعمال ۷:‏۲،‏ ۳‏)‏ یَهُوَه به چه شکلی بر ابراهیم «ظاهر شد»؟‏ ابراهیم خدا را مستقیماً ندید.‏ (‏خروج ۳۳:‏۲۰‏)‏ اما شاید یَهُوَه در خواب به ابراهیم ظاهر شده،‏ و با نمایشی فوق‌طبیعی جلال و شکوهش را به او نمایانده است،‏ یا به وسیلهٔ فرشته‌ای پیام‌آور یا یک نماینده با او سخن گفته است.‏ (‏مقایسه شود با پیدایش ۱۸:‏۱-‏۳؛‏ ۲۸:‏۱۰-‏۱۵؛‏ لاویان ۹:‏۴،‏ ۶،‏ ۲۳،‏ ۲۴‏.‏)‏ حال از هر وسیله‌ای که یَهُوَه برای ظاهر شدن بر ابراهیم استفاده کرده باشد،‏ آن مرد وفادار اطمینان داشت که خدا موهبتی ارزشمند در پیش روی او قرار داده است.‏ ابراهیم از روی ایمان واکنش مثبت نشان داد.‏

۱۰.‏ یَهُوَه چگونه ایمان ابراهیم را قوی ساخت؟‏

^۱۰ ایمان ابراهیم بستگی به جزئیات مربوط به سرزمینی که خدا او را بدانجا راهنمایی می‌کرد نداشت.‏ ایمان او بر این اساس نبود که چه وقت آن سرزمین به او واگذار خواهد شد.‏ او ایمان داشت زیرا می‌دانست که یَهُوَه خدای قادر مطلق است.‏ (‏خروج ۶:‏۳‏)‏ یَهُوَه به ابراهیم گفت که دارای فرزند خواهد شد،‏ اما ابراهیم گاهی از خود می‌پرسید که چگونه چنین چیزی ممکن است.‏ او پا به سن گذاشته بود.‏ (‏پیدایش ۱۵:‏۳،‏ ۴‏)‏ یَهُوَه به ابراهیم گفت که به ستاره‌ها بنگرد و اگر بتواند آنها را بشمارد.‏ او با این کار ایمان ابراهیم را قوت بخشید.‏ سپس به او گفت:‏ «ذرّیت تو چنین خواهد بود.‏» این سخنان تأثیر عمیقی بر ابراهیم گذاشت.‏ روشن بود که آفریدگار آن اجرام حیرت‌انگیز آسمانی،‏ توانایی آن را داشت که به وعدهٔ خود عمل کند.‏ ابراهیم «ب‍خداوند ایمان آورد.‏» (‏پیدایش ۱۵:‏۵،‏ ۶‏)‏ ابراهیم این سخنان را به دلیل ایمان استوارش باور کرد،‏ نه به این خاطر که برایش خوشایند بودند.‏

۱۱.‏ الف)‏ ابراهیم در حالی که به صد سالگی نزدیک می‌شد چگونه در مقابل این وعده که سارَهٔ سالخورده پسری خواهد آورد واکنش نشان داد؟‏ ب)‏ ابراهیم با چه نوع ایمانی با این آزمایش که پسر خود را به کوه موریا ببرد و قربانی کند روبرو شد؟‏

^۱۱ هنگامی که ابراهیم نزدیک به ۱۰۰ سال داشت و همسرش،‏ سارَه،‏ پا به ۹۰ سالگی می‌گذاشت،‏ یَهُوَه بار دیگر اظهار کرد که ابراهیم صاحب یک پسر خواهد شد و سارَه مادر آن فرزند خواهد بود.‏ ابراهیم با واقع‌بینی وضعیت‌شان را بررسی کرد.‏ «در وعدهٔ خدا از بی‌ایمانی شک ننمود بلکه قویّ‌الایمان گشته خدا را تمجید نمود.‏ و یقین دانست که [خدا] بوفای وعدهٔ خود نیز قادر است.‏» (‏رومیان ۴:‏۱۹-‏۲۱‏)‏ ابراهیم می‌دانست که وعدهٔ خدا بدون تردید انجام می‌شود.‏ بعدها،‏ به دلیل ایمانش هنگامی که خدا به او فرمان داد تا پسرش اسحاق را به سرزمین موریا ببرد و او را قربانی کند،‏ ازاین فرمان اطاعت کرد.‏ (‏پیدایش ۲۲:‏۱-‏۱۲‏)‏ ابراهیم اطمینان کامل داشت خدایی که با معجزه تولد آن پسر را ممکن ساخته بود می‌توانست او را دوباره به زندگی باز گرداند تا به وعده‌های دیگری که در مورد او داده بود جامهٔ عمل بپوشاند.‏—‏عبرانیان ۱۱:‏۱۷-‏۱۹‏.‏

۱۲.‏ ابراهیم چه مدت با ایمان رفتار کرد،‏ و چه پاداشی در انتظار او و آن دسته از افراد خانواده‌اش که ایمانی قوی داشتند است؟‏

^۱۲ ابراهیم نشان داد که ایمان،‏ نه تنها در امور متفرقه بلکه در سرتاسر زندگیش،‏ راهبر اوست.‏ او در تمام طول زندگیش حتی یک قطعه از زمین موعود را به عنوان میراث از خدا دریافت نکرد.‏ (‏اعمال ۷:‏۵‏)‏ با این حال ابراهیم خسته و فرسوده نشد و به شهر اُورِ کلدانیان بازنگشت.‏ بلکه تا ۱۰۰ سال یعنی تا دم مرگش در سرزمینی که خدا او را بدانجا راهنمایی کرده بود در چادر زندگی کرد.‏ (‏پیدایش ۲۵:‏۷‏)‏ در عبرانیان ۱۱:‏۱۶ در مورد او و همسرش سارَه،‏ و پسرشان اسحاق و نوه‌شان یعقوب آمده است:‏ «خدا از ایشان عار ندارد که خدای ایشان خوانده شود چونکه برای ایشان شهری مهیّا ساخته است.‏» بله،‏ یَهُوَه در قلمرو زمینیِ ملکوت مسیحایی خود برای آنها جایی تدارک دیده است.‏

۱۳.‏ چه کسانی در میان خادمان امروزِ یَهُوَه ایمانی همچون ایمان ابراهیم از خود نشان داده‌اند؟‏

^۱۳ در میان خادمان کنونی یَهُوَه نیز افرادی همچون ابراهیم وجود دارند.‏ آنها سالهاست که با ایمان رفتار کرده‌اند.‏ با قدرتی خداداد از عهدهٔ مشکلات و موانعی همچون کوه برمی‌آیند.‏ (‏متی ۱۷:‏۲۰‏)‏ ایمانشان به این خاطر که نمی‌دانند چه وقت به میراث موعود خدا می‌رسند متزلزل نمی‌شود.‏ آنها می‌دانند که کلام خدا هرگز بی‌نتیجه نمی‌ماند،‏ و اینکه در میان شاهدان شمرده می‌شوند را موهبتی پرارزش می‌دانند.‏ آیا تو هم چنین احساسی داری؟‏

ایمانی که محرک موسی بود

۱۴.‏ چگونه اساس ایمان موسی ریخته شد؟‏

^۱۴ نمونهٔ دیگر موسی است.‏ (‏عبرانیان ۱۱:‏۲۳-‏۲۹‏)‏ اساس ایمان او چه بود؟‏ ایمان او از کودکی پایه‌ریزی شده بود.‏ با اینکه دختر فرعون موسی را در سبدی از نی در رود نیل یافت و او را به عنوان پسر خود قبول کرد،‏ اما خود مادر عبرانی موسی،‏ یوکَبَد،‏ وی را شیر داد و از او در سنین کودکی مراقبت کرد.‏ یوکبد بی‌تردید موسی را بخوبی آموزش داد و مهر و محبت به یَهُوَه و تقدیر از وعده‌های او به ابراهیم را در دل موسی نشانید.‏ بعدها،‏ موسی به عنوان یکی از اهالی خانهٔ فرعون،‏ ‹در تمامئ حکمت اهل مصر تربیت یافت.‏› (‏اعمال ۷:‏۲۰-‏۲۲؛‏ خروج ۲:‏۱-‏۱۰؛‏ ۶:‏۲۰؛‏ عبرانیان ۱۱:‏۲۳‏)‏ با وجود آنکه موسی از مقام بالایی برخوردار بود،‏ دلش با مردمِ خدا که در اسارت بسر می‌بردند،‏ بود.‏

۱۵.‏ برای موسی اینکه خود را به عنوان یکی از افراد قوم خدا معرفی کند به چه معنایی بود؟‏

^۱۵ موسی در سن ۴۰ سالگی در حالی که سعی می‌کرد یک اسرائیلی را که با او بدرفتاری می‌شد نجات دهد یک مصری را از پا درآورد.‏ این واقعه نشانگر احساس موسی نسبت به قوم خدا بود.‏ در واقع،‏ «به ایمان چون موسی بزرگ شد ابا نمود از اینکه پسر دختر فرعون خوانده شود.‏» به جای آنکه در مقام یکی از اعضای دربار مصر «به لذت‌های زودگذر گناه» چنگ اندازد،‏ ایمانش او را برانگیخت که خود را به عنوان یکی از افراد قومِ ستم‌دیدهٔ خدا معرفی کند.‏—‏عبرانیان ۱۱:‏۲۴،‏ ۲۵؛‏ اعمال ۷:‏۲۳-‏۲۵‏.‏

۱۶.‏ الف)‏ یَهُوَه چه مأموریتی به موسی داد،‏ و چگونه به او کمک کرد؟‏ ب)‏ موسی هنگام اجرای مأموریت خود چگونه از خود ایمان نشان داد؟‏

^۱۶ موسی مشتاق بود،‏ وارد عمل شده قوم خویش را رها کند اما از نظر خدا زمان رهایی آنها هنوز فرا نرسیده بود.‏ موسی مجبور شد از مصر بگریزد.‏ و ۴۰ سال بعد یَهُوَه از طریق فرشته‌ای به موسی مأموریت داد تا به مصر باز گردد و اسرائیلیان را از آن سرزمین بیرون آورد.‏ (‏خروج ۳:‏۲-‏۱۰‏)‏ موسی چه واکنشی نشان داد؟‏ او شکی نداشت که یَهُوَه توانایی نجات بخشیدن اسرائیل را دارد،‏ اما خود را برای ایفای نقشی که خدا به او محول کرده بود فاقد صلاحیت می‌دانست.‏ یَهُوَه با مهربانی موسی را تشویق کرد.‏ (‏خروج ۳:‏۱۱–‏۴:‏۱۷‏)‏ ایمان موسی قوی‌تر شد.‏ او به مصر بازگشت و چون فرعون،‏ حاکم مصر،‏ به اسرائیل اجازه نداد تا برای پرستش یَهُوَه از آنجا بروند،‏ در مورد بلاهایی که به این دلیل بر مصر خواهد آمد به آن حکمران مکرراً اخطار داد.‏ موسی خود شخصاً هیچ قدرتی برای به اجرا گذاشتن این بلاها نداشت.‏ او به ایمان رفتار کرد نه به آنچه می‌دید.‏ او به یَهُوَه و کلام وی ایمان داشت.‏ فرعون موسی را تهدید کرد.‏ اما موسی از خود عزمی راسخ نشان داد.‏ «به ایمانْ مصر را ترک کرد و از غضب پادشاه نترسید زیرا که چون آن نادیده را بدید استوار ماند.‏» (‏عبرانیان ۱۱:‏۲۷‏)‏ موسی کامل نبود و اشتباهاتی مرتکب شد.‏ (‏اعداد ۲۰:‏۷-‏۱۲‏)‏ اما پس از آنکه از طرف خدا مأموریت یافت،‏ در مجموع شیوهٔ زندگیش بر پایهٔ ایمان بود.‏

۱۷.‏ با اینکه نوح،‏ ابراهیم و موسی دنیای جدید خدا را ندیدند،‏ به ایمان رفتار کردن آنها چه نتیجه‌ای داشت؟‏

^۱۷ باشد که ایمان تو نیز همچون ایمان نوح،‏ ابراهیم و موسی باشد.‏ آنها دنیای جدید خدا را در روزگار خود ندیدند.‏ (‏عبرانیان ۱۱:‏۳۹‏)‏ هنوز زمانی که خدا تعیین کرده بود فرا نرسیده بود؛‏ هنوز بسیاری جنبه‌های دیگر از مقصود او وجود داشتند که باید به نتیجه می‌رسیدند.‏ با این حال،‏ در ایمان آنها به کلام خدا خدشه‌ای وارد نشد،‏ و نام آنان در کتاب زندگیِ خدا وجود دارد.‏

۱۸.‏ چرا لازم است که کسانی که به زندگی آسمانی فراخوانده شده‌اند،‏ به ایمان رفتار کنند؟‏

^۱۸ پولس رسول نوشت:‏ «خدا برای ما چیزی نیکوتر مهیّا کرده است.‏» این گفته به این معنی است که خدا چیزی نیکوتر برای افرادی همچون پولس که برای زندگی آسمانی با مسیح خوانده شده‌اند مهیا کرده است.‏ (‏عبرانیان ۱۱:‏۴۰‏)‏ پولس بخصوص این افراد را در نظر داشت هنگامی که این کلمات را که در ۲قرنتیان ۵:‏۷ آمده است به رشتهٔ تحریر درآورد:‏ «بایمان رفتار میکنیم نه بدیدار.‏» هنگامی که این کلمات نوشته می‌شد،‏ هیچیک از آنها هنوز به پاداش آسمانی خود نائل نشده بودند.‏ آنها این پاداش را با چشم جسمانی خود نمی‌توانستند ببینند،‏ اما ایمانشان به آن استوار بود.‏ مسیح که از مرگ برخاسته بود،‏ نوبر کسانی بود که به موهبت زندگی آسمانی دست می‌یابند.‏ و بیش از ۵۰۰ شاهد او را پیش از عروجش به آسمان مشاهده کردند.‏ (‏۱قرنتیان ۱۵:‏۳-‏۸‏)‏ آنها دلایل کافی در اختیار داشتند که همهٔ شیوهٔ زندگی‌شان را بر طبق ایمان بنا کنند.‏ ما نیز دلایل کافی در اختیار داریم که با ایمان رفتار کنیم.‏

۱۹.‏ همانطور که در عبرانیان ۱:‏۱،‏ ۲ آمده است توسط چه کسی خدا با ما سخن می‌گوید؟‏

^۱۹ امروزه،‏ یَهُوَه آنطوری که با موسی در بوتهٔ سوزان از طریق فرشته‌ای سخن گفت،‏ با قوم خود سخن نمی‌گوید.‏ خدا از طریق پسرش سخن گفته است.‏ (‏عبرانیان ۱:‏۱،‏ ۲‏)‏ آنچه که خدا از طریق او بیان کرد،‏ در کتاب مقدس مکتوب است و این کتاب به زبان‌های مردم سراسر دنیا ترجمه شده است.‏

۲۰.‏ چرا موقعیت کنونی ما بسیار مطلوبتر از موقعیت نوح،‏ ابراهیم و موسی است؟‏

^۲۰ آنچه ما از کلام خدا در اختیار داریم بسیار بیش از آنچیزی است که نوح،‏ ابراهیم و موسی در اختیار داشتند.‏ ما کلام خدا را به طور کامل در اختیار داریم و بخش عمده‌ای از آن به تحقق رسیده است.‏ در عبرانیان ۱۲:‏۱ با توجه به آنچه کتاب مقدس دربارهٔ زنان و مردانی که ثابت کردند در هنگام هر گونه آزمایشی شاهدان وفادار یَهُوَه باقی می‌مانند،‏ آمده است:‏ «هر بار گران و گناهیرا که ما را سخت میپیچد دور بکنیم و با صبر در آن میدان که پیش روی ما مقرّر شده است بدویم.‏» قدر ایمان‌مان را باید بدانیم.‏ ‹گناهی که ما را سخت میپیچد› همان فقدان ایمان است.‏ اگر بخواهیم که همچنان «بایمان رفتار کنیم،‏» باید به سختی تلاش کنیم.‏

‏[پاورقی]‏

نظر تو چیست؟‏

◻ ‹بایمان رفتار کردن› به چه معنایی است؟‏

◻ چگونه ما از ایمانی که نوح نشان داد فایده می‌بریم؟‏

◻ شیوه‌ای که ابراهیم از خود ایمان نشان داد چگونه به ما کمک می‌کند؟‏

◻ چرا کتاب مقدس به موسی به عنوان نمونه‌ای از ایمان اشاره می‌کند؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۰]‏

ابراهیم به ایمان رفتار کرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۰]‏

موسی و هارُون در مقابل فرعون از خود ایمان نشان دادند